Προσθέστε Θεοσεβή Αφοσίωση στην Υπομονή Σας

«Εφοδιάστε την πίστη σας . . . με υπομονή, την υπομονή σας με θεοσεβή αφοσίωση».​—2 ΠΕΤΡΟΥ 1:5, 6.

1, 2. (α) Τι είδους ανάπτυξη αναμένεται στην περίπτωση ενός παιδιού; (β) Πόσο σημαντική είναι η πνευματική ανάπτυξη;

 Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ είναι σημαντική για ένα παιδί, αλλά δεν είναι επιθυμητή μόνο η σωματική ανάπτυξη. Αναμένεται επίσης διανοητική και συναισθηματική ανάπτυξη. Με τον καιρό, το παιδί θα εγκαταλείψει τον ανώριμο τρόπο ενέργειας και θα εξελιχθεί σε πλήρως αναπτυγμένο άντρα ή γυναίκα. Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε σε αυτό όταν έγραψε: «Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, συλλογιζόμουν ως νήπιο· αλλά τώρα που έχω γίνει άντρας, έχω καταργήσει τα γνωρίσματα του νηπίου».​—1 Κορινθίους 13:11.

² Τα λόγια του Παύλου τονίζουν ένα σημαντικό σημείο σχετικά με την πνευματική ανάπτυξη. Οι Χριστιανοί χρειάζεται να προοδεύουν και από πνευματικά νήπια να γίνονται άνθρωποι «πλήρως αναπτυγμένοι όσον αφορά τις δυνάμεις κατανόησης». (1 Κορινθίους 14:20) Πρέπει να πασχίζουν να φτάσουν «στο μέτρο του αναστήματος που αντιστοιχεί στην πληρότητα του Χριστού». Τότε δεν θα είναι “νήπια, που κλυδωνίζονται και μεταφέρονται εδώ και εκεί από κάθε άνεμο διδασκαλίας”.​—Εφεσίους 4:13, 14.

3, 4. (α) Τι πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε πλήρως αναπτυγμένοι από πνευματική άποψη; (β) Ποιες θεοσεβείς ιδιότητες πρέπει να εκδηλώνουμε, και πόσο σημαντικές είναι αυτές;

³ Πώς μπορούμε εμείς να γίνουμε πλήρως αναπτυγμένοι από πνευματική άποψη; Ενώ η σωματική ανάπτυξη προχωρεί σχεδόν αυτόματα υπό φυσιολογικές συνθήκες, η πνευματική ανάπτυξη απαιτεί ηθελημένη προσπάθεια. Αρχίζει καθώς αποκτούμε ακριβή γνώση του Λόγου του Θεού και ενεργούμε σε αρμονία με αυτά που μαθαίνουμε. (Εβραίους 5:14· 2 Πέτρου 1:3) Κατόπιν, αυτό μας καθιστά ικανούς να εκδηλώνουμε θεοσεβείς ιδιότητες. Όπως συμβαίνει με τη σωματική ανάπτυξη και τις συναφείς πτυχές της, η ανάπτυξη των διαφόρων θεοσεβών ιδιοτήτων συνήθως επιτυγχάνεται ταυτόχρονα. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Με το να ανταποκριθείτε καταβάλλοντας κάθε ένθερμη προσπάθεια, εφοδιάστε την πίστη σας με αρετή, την αρετή σας με γνώση, τη γνώση σας με εγκράτεια, την εγκράτειά σας με υπομονή, την υπομονή σας με θεοσεβή αφοσίωση, τη θεοσεβή αφοσίωσή σας με αδελφική στοργή, την αδελφική στοργή σας με αγάπη».​—2 Πέτρου 1:5-7.

⁴ Η κάθε ιδιότητα που αναφέρει ο Πέτρος είναι ζωτική, και καμία δεν μπορεί να παραλειφθεί. Ο ίδιος προσθέτει: «Αν αυτά τα πράγματα υπάρχουν σε εσάς και ξεχειλίζουν, θα σας εμποδίσουν να είστε είτε αδρανείς είτε άκαρποι σε ό,τι αφορά την ακριβή γνώση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού». (2 Πέτρου 1:8) Ας συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στην ανάγκη που υπάρχει να προσθέσουμε θεοσεβή αφοσίωση στην υπομονή μας.

Η Ανάγκη για Υπομονή

5. Γιατί χρειαζόμαστε υπομονή;

⁵ Τόσο ο Πέτρος όσο και ο Παύλος συνδέουν τη θεοσεβή αφοσίωση με την υπομονή. (1 Τιμόθεο 6:11) Το να έχει κάποιος υπομονή δεν σημαίνει απλώς να αντέχει στις δυσκολίες και να παραμένει αποφασισμένος. Σημαίνει να διακρίνεται από εγκαρτέρηση, θάρρος και σταθερότητα, να μη χάνει την ελπίδα του όταν αντιμετωπίζει δοκιμασίες, εμπόδια, πειρασμούς ή διωγμό. Ως άτομα που ζουν με «θεοσεβή αφοσίωση σε σχέση με τον Χριστό Ιησού», αναμένουμε διωγμό. (2 Τιμόθεο 3:12) Πρέπει να υπομείνουμε αν θέλουμε να αποδείξουμε την αγάπη μας για τον Ιεχωβά και να αναπτύξουμε τις ιδιότητες που είναι απαραίτητες για σωτηρία. (Ρωμαίους 5:3-5· 2 Τιμόθεο 4:7, 8· Ιακώβου 1:3, 4, 12) Χωρίς την υπομονή, δεν θα αποκτήσουμε αιώνια ζωή.​—Ρωμαίους 2:6, 7· Εβραίους 10:36.

6. Τι πρέπει να κάνουμε για να υπομείνουμε ως το τέλος;

⁶ Άσχετα με το πόσο καλά αρχίζουμε την πορεία μας, αυτό που μετράει τελικά είναι το να έχουμε υπομονή. Ο Ιησούς είπε: «Εκείνος που θα έχει  υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί». (Ματθαίος 24:13) Ναι, πρέπει να υπομείνουμε ως το τέλος, είτε πρόκειται για το τέλος της τωρινής μας ζωής είτε για το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Και στις δύο περιπτώσεις, πρέπει να διατηρήσουμε την ακεραιότητά μας στον Θεό. Εντούτοις, αν δεν προσθέσουμε θεοσεβή αφοσίωση στην υπομονή μας, δεν μπορούμε να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά και δεν θα αποκτήσουμε αιώνια ζωή. Αλλά τι είναι θεοσεβής αφοσίωση;

Τι Σημαίνει Θεοσεβής Αφοσίωση

7. Τι είναι θεοσεβής αφοσίωση, και τι μας ωθεί να κάνουμε;

⁷ Η θεοσεβής αφοσίωση είναι προσωπική ευλάβεια, λατρεία και υπηρεσία προς τον Ιεχωβά Θεό που υποκινείται από οσιότητα στην παγκόσμια κυριαρχία του. Προκειμένου να ασκούμε θεοσεβή αφοσίωση προς τον Ιεχωβά, χρειαζόμαστε ακριβή γνώση για εκείνον και τις οδούς του. Πρέπει να θέλουμε να γνωρίσουμε τον Θεό προσωπικά και καλά. Αυτό θα μας υποκινεί να καλλιεργούμε εγκάρδια προσκόλληση σε εκείνον, προσκόλληση που εκδηλώνεται με τις πράξεις μας και τον τρόπο της ζωής μας. Πρέπει να επιθυμούμε να μοιάζουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στον Ιεχωβά​—να μιμούμαστε τις οδούς του και να αντανακλούμε τις ιδιότητες και την προσωπικότητά του. (Εφεσίους 5:1) Πράγματι, η θεοσεβής αφοσίωση μας παρακινεί να θέλουμε να ευαρεστούμε τον Θεό με όλα όσα κάνουμε.​—1 Κορινθίους 10:31.

8. Πώς λειτουργούν αλληλένδετα η θεοσεβής αφοσίωση και η αποκλειστική αφοσίωση;

⁸ Για να ασκούμε αληθινή θεοσεβή αφοσίωση, πρέπει να αποδίδουμε αποκλειστική λατρεία στον Ιεχωβά, μη επιτρέποντας σε τίποτε να πάρει τη δική του θέση στην καρδιά μας. Ως ο Δημιουργός μας, δικαιούται την αποκλειστική μας αφοσίωση. (Δευτερονόμιο 4:24· Ησαΐας 42:8) Ωστόσο, ο Ιεχωβά δεν μας εξαναγκάζει να τον λατρεύουμε. Επιθυμεί την πρόθυμη αφοσίωσή μας. Η αγάπη μας για τον Θεό, η οποία βασίζεται σε ακριβή γνώση για αυτόν, είναι εκείνο που μας υποκινεί να καθαρίσουμε τη ζωή μας και να αφιερωθούμε ανεπιφύλακτα σε αυτόν και κατόπιν να ζούμε σύμφωνα με την αφιέρωσή μας.

Οικοδομήστε Σχέση με τον Θεό

9, 10. Πώς μπορούμε να οικοδομήσουμε και να διατηρήσουμε στενή σχέση με τον Θεό;

⁹ Αφού συμβολίσουμε την αφιέρωσή μας στον Θεό με το βάφτισμα, χρειάζεται και πάλι να οικοδομούμε όλο και πιο στενή προσωπική σχέση μαζί του. Συνεπώς, η επιθυμία που έχουμε να το κάνουμε αυτό και να υπηρετούμε τον Ιεχωβά πιστά μας υποκινεί να συνεχίσουμε να μελετάμε το Λόγο του και να στοχαζόμαστε γύρω από αυτόν. Καθώς αφήνουμε το πνεύμα του Θεού να επενεργεί στη διάνοια και στην καρδιά μας, η αγάπη μας για τον Ιεχωβά γίνεται βαθύτερη. Η σχέση που έχουμε με αυτόν εξακολουθεί να είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή μας. Θεωρούμε τον Ιεχωβά τον καλύτερο Φίλο μας και θέλουμε να τον ευαρεστούμε πάντοτε. (1 Ιωάννη 5:3) Η απόλαυση που αντλούμε από την ευχάριστη σχέση μας με τον Θεό αυξάνεται, και είμαστε ευγνώμονες για το ότι εκείνος μας εκπαιδεύει στοργικά και μας διορθώνει όπου χρειάζεται.​—Δευτερονόμιο 8:5.

¹⁰ Αν δεν κάνουμε διαρκώς ενέργειες για να ενισχύουμε την πολύτιμη σχέση μας με τον Ιεχωβά, αυτή μπορεί να εξασθενήσει. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα φταίει ο Θεός, διότι «αυτός δεν είναι μακριά από τον καθένα μας». (Πράξεις 17:27) Πόσο χαιρόμαστε που ο Ιεχωβά δεν καθιστά δύσκολη την πρόσβαση σε αυτόν! (1 Ιωάννη 5:14, 15) Βέβαια, εμείς πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθεια για να διατηρούμε στενή προσωπική σχέση με τον Ιεχωβά. Εντούτοις, εκείνος μας βοηθάει να τον πλησιάζουμε παρέχοντάς μας όλες τις προμήθειες που χρειαζόμαστε για να οικοδομήσουμε και να διατηρήσουμε θεοσεβή αφοσίωση. (Ιακώβου 4:8) Πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε στο πλήρες όλες αυτές τις στοργικές προμήθειες;

Να Παραμένετε Πνευματικά Ισχυροί

11. Ποιες είναι μερικές εκδηλώσεις της θεοσεβούς μας αφοσίωσης;

¹¹ Η βαθιά ριζωμένη αγάπη μας για τον Θεό θα μας υποκινεί να δείχνουμε το βάθος της θεοσεβούς μας αφοσίωσης, σε αρμονία με τη συμβουλή του Παύλου: «Κάνε το καλύτερο που μπορείς για να παρουσιάσεις τον εαυτό σου επιδοκιμασμένο στον Θεό, εργάτη που δεν έχει τίποτα για το οποίο να ντρέπεται, που χειρίζεται το λόγο της αλήθειας ορθά». (2 Τιμόθεο 2:15) Αυτό απαιτεί να διατηρούμε ένα καλό πρόγραμμα τακτικής μελέτης της Γραφής, παρακολούθησης των συναθροίσεων και συμμετοχής στη διακονία αγρού. Μπορούμε επίσης να παραμένουμε κοντά στον Ιεχωβά με το να “προσευχόμαστε ακατάπαυστα”.  (1 Θεσσαλονικείς 5:17) Αυτές είναι ουσιαστικές εκδηλώσεις της θεοσεβούς μας αφοσίωσης. Η παραμέληση οποιασδήποτε από αυτές μπορεί να επιφέρει πνευματική ασθένεια και να μας κάνει ευάλωτους στις επινοήσεις του Σατανά.​—1 Πέτρου 5:8.

12. Πώς μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία τις δοκιμασίες;

¹² Το να παραμένουμε πνευματικά ισχυροί και δραστήριοι μας βοηθάει επίσης να αντιμετωπίζουμε τις πολλές δοκιμασίες που μας πλήττουν. Οι δοκιμασίες ίσως προέρχονται από πηγές που είναι δυνατόν να μας υποβάλουν σε σοβαρή δοκιμή. Μπορεί να είναι δυσκολότερο να υπομείνουμε την αδιαφορία, την εναντίωση και το διωγμό όταν προέρχονται από μέλη του στενού οικογενειακού μας κύκλου, από συγγενείς ή από γείτονες. Ύπουλες πιέσεις που μας ωθούν να συμβιβάσουμε τις Χριστιανικές μας αρχές ίσως εμφανιστούν στο χώρο της εργασίας μας ή στο σχολείο. Η αποθάρρυνση, οι αρρώστιες και η κατάθλιψη μπορούν να μας εξασθενίσουν σωματικά και να καταστήσουν ακόμη πιο δύσκολο το να αντεπεξέλθουμε στις δοκιμές της πίστης. Εμείς όμως μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες αν εμμένουμε «σε άγιες πράξεις διαγωγής και έργα θεοσεβούς αφοσίωσης, προσμένοντας και έχοντας διαρκώς στο νου την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά». (2 Πέτρου 3:11, 12) Μπορούμε δε να διατηρούμε τη χαρά μας καθώς το κάνουμε αυτό, πεπεισμένοι για την ευλογία του Θεού.​—Παροιμίες 10:22.

13. Τι πρέπει να κάνουμε ώστε να εξακολουθήσουμε να ασκούμε θεοσεβή αφοσίωση;

¹³ Μολονότι ο Σατανάς έχει στο στόχαστρό του όσους ασκούν θεοσεβή αφοσίωση, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε. Γιατί; Επειδή «ο Ιεχωβά ξέρει να ελευθερώνει ανθρώπους θεοσεβούς αφοσίωσης από δοκιμασία». (2 Πέτρου 2:9) Για να υπομείνουμε τις δοκιμασίες και να γευτούμε αυτή την απελευθέρωση, πρέπει να «αποκηρύξουμε την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες και να ζήσουμε με σωφροσύνη και δικαιοσύνη και θεοσεβή αφοσίωση σε αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων». (Τίτο 2:12) Ως Χριστιανοί, πρέπει να επαγρυπνούμε ώστε οποιεσδήποτε αδυναμίες που σχετίζονται με σαρκικές επιθυμίες και δραστηριότητες να μην αλλοτριώσουν τη θεοσεβή μας αφοσίωση και την καταστρέψουν. Ας εξετάσουμε τώρα μερικές από αυτές τις απειλές.

Να Φυλάγεστε από Ό,τι Απειλεί τη Θεοσεβή Αφοσίωση

14. Τι πρέπει να θυμόμαστε αν μας δελεάζει η παγίδα του υλισμού;

¹⁴ Ο υλισμός αποτελεί παγίδα για πολλούς. Ίσως να εξαπατούμε ακόμη και τον εαυτό μας “νομίζοντας ότι η θεοσεβής αφοσίωση είναι μέσο για την απόκτηση [υλικού] κέρδους”. Ως εκ τούτου, θα ήταν δυνατόν να τολμήσουμε να εκμεταλλευτούμε την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι ομόπιστοί μας. (1 Τιμόθεο 6:5) Θα μπορούσαμε μάλιστα να συμπεράνουμε εσφαλμένα ότι δεν είναι κακό να πιέσουμε έναν εύπορο Χριστιανό να μας δώσει κάποιο δάνειο που είναι απίθανο να μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε. (Ψαλμός 37:21) Ωστόσο, η θεοσεβής αφοσίωση, και όχι η απόκτηση υλικών πραγμάτων, είναι εκείνη που «περιέχει υπόσχεση για την τωρινή ζωή και για αυτήν που θα έρθει». (1 Τιμόθεο 4:8) Εφόσον “δεν φέραμε τίποτα στον κόσμο και δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας τίποτα”, ας επιδιώκουμε ακόμη πιο σθεναρά τη “θεοσεβή αφοσίωση μαζί με αυτάρκεια” και ας κρατάμε τον εαυτό μας “ικανοποιημένο με διατροφή, ενδύματα και στέγη”.​—1 Τιμόθεο 6:6-11.

15. Τι μπορούμε να κάνουμε αν το κυνήγι των απολαύσεων απειλεί να παραγκωνίσει τη θεοσεβή μας αφοσίωση;

¹⁵ Το κυνήγι των απολαύσεων μπορεί να παραγκωνίσει τη θεοσεβή αφοσίωση. Μήπως χρειάζεται  να κάνουμε άμεσες προσαρμογές ως προς αυτό; Ομολογουμένως, υπάρχουν κάποια οφέλη από τη σωματική εκγύμναση και την αναψυχή. Εντούτοις, τέτοια οφέλη είναι μικρά αν συγκριθούν με την αιώνια ζωή. (1 Ιωάννη 2:25) Σήμερα, πολλοί «αγαπούν τις απολαύσεις μάλλον παρά τον Θεό, . . . έχουν μορφή θεοσεβούς αφοσίωσης, αλλά αποδεικνύονται ψευδείς ως προς τη δύναμή της», γι’ αυτό και εμείς χρειάζεται να φεύγουμε μακριά από τέτοια άτομα. (2 Τιμόθεο 3:4, 5) Όσοι δίνουν έμφαση στη θεοσεβή αφοσίωση “θησαυρίζουν για τον εαυτό τους με ασφάλεια ένα καλό θεμέλιο για το μέλλον, ώστε να κρατήσουν γερά την πραγματική ζωή”.​—1 Τιμόθεο 6:19.

16. Ποιες αμαρτωλές επιθυμίες εμποδίζουν μερικούς να ζουν σε αρμονία με τις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού, και πώς μπορούμε να ελέγξουμε αυτές τις επιθυμίες;

¹⁶ Το αλκοόλ και η χρήση ναρκωτικών, η ανηθικότητα και οι αμαρτωλές επιθυμίες μπορούν να καταστρέψουν τη θεοσεβή μας αφοσίωση. Το να ενδώσουμε σε αυτά θα μας εμποδίσει να ζούμε σύμφωνα με τις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού. (1 Κορινθίους 6:9, 10· 2 Κορινθίους 7:1) Ακόμη και ο Παύλος ήταν αναγκασμένος να υπομένει μια διαρκή πάλη με την αμαρτωλή σάρκα. (Ρωμαίους 7:21-25) Χρειάζονται αυστηρά μέτρα για την εξάλειψη των εσφαλμένων επιθυμιών. Κατ’ αρχάς, πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να παραμείνουμε ηθικά καθαροί. Ο Παύλος μάς λέει: «Νεκρώστε . . . τα μέλη του σώματός σας τα οποία είναι πάνω στη γη όσον αφορά την πορνεία, την ακαθαρσία, τη σεξουαλική όρεξη, τη βλαβερή επιθυμία και την πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρία». (Κολοσσαείς 3:5) Για να νεκρώσουμε τα μέλη του σώματός μας όσον αφορά τέτοια αμαρτωλά πράγματα απαιτείται αποφασιστικότητα ώστε να τα διώξουμε μακριά, να τα εξαλείψουμε. Η ένθερμη προσευχή για τη βοήθεια του Θεού θα μας ικανώσει να αποκηρύττουμε τις εσφαλμένες επιθυμίες και να επιδιώκουμε δικαιοσύνη και θεοσεβή αφοσίωση μέσα σε αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων.

17. Πώς πρέπει να θεωρούμε τη διαπαιδαγώγηση;

¹⁷ Η αποθάρρυνση μπορεί να εξασθενίσει την υπομονή μας και να βλάψει τη θεοσεβή μας αφοσίωση. Πολλοί υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν νιώσει αποθάρρυνση. (Αριθμοί 11:11-15· Έσδρας 4:4· Ιωνάς 4:3) Η αποθάρρυνση μπορεί να έχει ιδιαίτερα καταστροφική επιρροή πάνω μας αν συνοδεύεται από δυσφορία επειδή νιώθουμε θιγμένοι ή έχουμε δεχτεί ισχυρό έλεγχο ή διαπαιδαγώγηση. Ο έλεγχος και η διαπαιδαγώγηση, όμως, αποτελούν απόδειξη θεϊκού ενδιαφέροντος και στοργικής μέριμνας. (Εβραίους 12:5-7, 10, 11) Η διαπαιδαγώγηση δεν πρέπει να θεωρείται απλώς τιμωρία αλλά μέσο με το οποίο εκπαιδευόμαστε στη δικαιοσύνη. Αν είμαστε ταπεινοί, θα εκτιμούμε και θα δεχόμαστε τις συμβουλές, αντιλαμβανόμενοι ότι «οι έλεγχοι της διαπαιδαγώγησης είναι η οδός της ζωής». (Παροιμίες 6:23) Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να σημειώνουμε θαυμάσια πνευματική πρόοδο καθώς επιδιώκουμε θεοσεβή αφοσίωση.

18. Ποια ευθύνη έχουμε σε ό,τι αφορά τις προσωπικές προσβολές;

¹⁸ Οι παρεξηγήσεις και οι προσωπικές προσβολές είναι δυνατόν να αποτελέσουν πρόκληση για τη θεοσεβή μας αφοσίωση. Μπορεί να προξενήσουν  ανησυχία ή να κάνουν μερικούς να ενεργήσουν άσοφα και να απομονωθούν από τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές τους. (Παροιμίες 18:1) Είναι καλό όμως να θυμόμαστε ότι το να μνησικακούμε ή να διατηρούμε εχθρική στάση απέναντι στους άλλους μπορεί να βλάψει τη σχέση μας με τον Ιεχωβά. (Λευιτικό 19:18) Πράγματι, «αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, τον οποίο έχει δει, δεν μπορεί να αγαπάει τον Θεό, τον οποίο δεν έχει δει». (1 Ιωάννη 4:20) Στην Επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς τόνισε ότι χρειάζεται να κάνουμε άμεσες ενέργειες για να επιλύουμε τις προσωπικές δυσκολίες. Είπε στους ακροατές του: «Αν, λοιπόν, φέρνεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε το δώρο σου εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο, και φύγε· πρώτα κάνε ειρήνη με τον αδελφό σου και κατόπιν, αφού γυρίσεις, πρόσφερε το δώρο σου». (Ματθαίος 5:23, 24) Η συγνώμη ίσως βοηθήσει να γιατρευτεί κάποια πληγή που προκλήθηκε από σκληρά λόγια ή πράξεις. Μια ρήξη μπορεί να γιατρευτεί και να αποκατασταθούν οι ειρηνικές σχέσεις αν ζητήσουμε συγχώρηση και παραδεχτούμε ότι δεν χειριστήκαμε σωστά τα ζητήματα. Ο Ιησούς έδωσε επίσης και άλλες συμβουλές για το χειρισμό δυσκολιών. (Ματθαίος 18:15-17) Πόσο χαιρόμαστε όταν οι προσπάθειες για την επίλυση των προβλημάτων στέφονται με επιτυχία!​—Ρωμαίους 12:18· Εφεσίους 4:26, 27.

Να Ακολουθείτε το Παράδειγμα του Ιησού

19. Γιατί είναι τόσο σημαντικό να μιμούμαστε το παράδειγμα του Ιησού;

¹⁹ Είναι βέβαιο ότι θα μας πλήττουν δοκιμασίες, αλλά δεν χρειάζεται να μας κάνουν να παρεκκλίνουμε από τον αγώνα για την αιώνια ζωή. Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά είναι σε θέση να μας ελευθερώσει από δοκιμασία. Και καθώς εμείς “αποβάλλουμε κάθε βάρος” και «τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας», ας «αποβλέπουμε έντονα στον Πρώτιστο Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού». (Εβραίους 12:1-3) Το να εξετάζουμε επισταμένα το παράδειγμα του Ιησού και να προσπαθούμε να τον μιμούμαστε με λόγια και έργα θα μας βοηθήσει να καλλιεργούμε θεοσεβή αφοσίωση και να την εκδηλώνουμε σε μεγαλύτερο βαθμό.

20. Ποιες ανταμοιβές απορρέουν όταν επιδιώκουμε να ασκούμε υπομονή και θεοσεβή αφοσίωση;

²⁰ Η υπομονή και η θεοσεβής αφοσίωση συνεργάζονται για να μας βοηθήσουν να καταστήσουμε βέβαιη τη σωτηρία μας. Εκδηλώνοντας αυτές τις πολύτιμες ιδιότητες, μπορούμε να συνεχίσουμε να αποδίδουμε πιστά ιερή υπηρεσία στον Θεό. Ακόμη και όταν βρισκόμαστε υπό δοκιμασία, θα είμαστε ευτυχισμένοι καθώς θα νιώθουμε την τρυφερή στοργή και την ευλογία του Ιεχωβά επειδή έχουμε υπομείνει και ασκούμε θεοσεβή αφοσίωση. (Ιακώβου 5:11) Επιπλέον, ο ίδιος ο Ιησούς μάς διαβεβαιώνει: «Μέσω της υπομονής σας θα αποκτήσετε τις ψυχές σας».​—Λουκάς 21:19.

Πώς θα Απαντούσατε;

• Γιατί είναι σημαντική η υπομονή;

• Τι είναι θεοσεβής αφοσίωση, και πώς εκδηλώνεται;

• Πώς μπορούμε να οικοδομήσουμε και να διατηρήσουμε στενή σχέση με τον Θεό;

• Ποια είναι μερικά πράγματα που απειλούν τη θεοσεβή μας αφοσίωση, και πώς μπορούμε να τα αποφεύγουμε;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνες στη σελίδα 12, 13]

Η θεοσεβής αφοσίωση εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους

[Εικόνες στη σελίδα 14]

Να φυλάγεστε από ό,τι απειλεί τη θεοσεβή σας αφοσίωση