Ένθερμη Προσπάθεια​—Πότε την Ευλογεί ο Ιεχωβά;

«ΑΦΗΣΕ με να φύγω, γιατί χάραξε η αυγή».

«Δεν πρόκειται να σε αφήσω να φύγεις ώσπου να με ευλογήσεις».

«Ποιο είναι το όνομά σου;»

«Ιακώβ».

«Το όνομά σου δεν θα καλείται πια Ιακώβ αλλά Ισραήλ, γιατί αναμετρήθηκες με τον Θεό και τους ανθρώπους και στο τέλος υπερίσχυσες».​—Γένεση 32:26-28.

Αυτός ο συναρπαστικός διάλογος ήταν η κατάληξη μιας εντυπωσιακής επίδειξης αθλητικής σβελτάδας από μέρους του 97χρονου Ιακώβ. Αν και η Αγία Γραφή δεν τον περιγράφει ως αθλητή, αυτός πάλευε με έναν άγγελο μια ολόκληρη νύχτα. Γιατί; Ο Ιακώβ ενδιαφερόταν βαθιά για την υπόσχεση που είχε δώσει ο Ιεχωβά στον προπάτορά του​—για την κληρονομιά του.

Αρκετά χρόνια νωρίτερα ο αδελφός του Ιακώβ, ο Ησαύ, είχε χάσει τα δικαιώματα του πρωτοτόκου παραχωρώντας τα σε εκείνον για ένα πιάτο φαγητό. Τώρα ο Ιακώβ ακούει ότι ο Ησαύ πλησιάζει με 400 άντρες. Δικαιολογημένα ανήσυχος, ο Ιακώβ ζητάει διαβεβαίωση για την υπόσχεση του Ιεχωβά ότι η οικογένειά του θα ευημερεί στην απέναντι πλευρά του Ιορδάνη Ποταμού. Ενεργώντας σε αρμονία με τις προσευχές του, ο Ιακώβ αναλαμβάνει αποφασιστική δράση. Στέλνει πλούσια δώρα στον Ησαύ ο οποίος όλο και πλησιάζει. Επίσης, παίρνει αμυντικά μέτρα, χωρίζοντας τον καταυλισμό του στα δύο και μεταφέροντας αλλού τις συζύγους του και τα παιδιά του μέσω του περάσματος του Ιαβόκ. Καταβάλλοντας σθεναρές προσπάθειες και με πολλά δάκρυα, αγωνίζεται τώρα ακόμη περισσότερο παλεύοντας όλη τη νύχτα με έναν άγγελο και «εκλιπαρώντας εύνοια για τον εαυτό του».​—Ωσηέ 12:4· Γένεση 32:1-32.

Εξετάστε ένα προγενέστερο παράδειγμα, αυτό της Ραχήλ, της δεύτερης και πιο αγαπημένης συζύγου του Ιακώβ. Η Ραχήλ γνωρίζει πολύ καλά την υπόσχεση που είχε δώσει ο Ιεχωβά ότι θα ευλογήσει τον Ιακώβ. Η αδελφή της η Λεία, η πρώτη σύζυγος του Ιακώβ, ευλογείται με τέσσερις γιους ενώ η Ραχήλ παραμένει στείρα. (Γένεση 29:31-35) Η Ραχήλ, αντί να ενδώσει στην αυτολύπηση, εκλιπαρεί συνεχώς τον Ιεχωβά μέσω προσευχής και κάνει θετικές ενέργειες σε αρμονία με τις προσευχές της. Όπως έκανε η πρόγονός της, η Σάρρα, με την Άγαρ, η Ραχήλ φέρνει την υπηρέτριά της, τη Βαλλά, και την προσφέρει στον Ιακώβ ως δευτερεύουσα σύζυγο προκειμένου, όπως λέει η Ραχήλ: «Να αποκτήσω εγώ, ναι εγώ, παιδιά από  αυτήν». * Η Βαλλά γεννάει στον Ιακώβ δύο γιους​—τον Δαν και τον Νεφθαλί. Όταν γεννιέται ο Νεφθαλί, η Ραχήλ δείχνει πόσο έντονη ήταν η συναισθηματική προσπάθεια που κατέβαλε, λέγοντας: «Με δυνατή πάλη πάλεψα με την αδελφή μου. Και βγήκα νικήτρια!» Η Ραχήλ ευλογείται περαιτέρω με δύο δικούς της γιους, τον Ιωσήφ και τον Βενιαμίν.​—Γένεση 30:1-8· 35:24.

Γιατί ευλόγησε ο Ιεχωβά τις προσπάθειες αλλά και το συναισθηματικό αγώνα του Ιακώβ και της Ραχήλ; Και οι δύο διατήρησαν συγκεντρωμένη την προσοχή τους στο θέλημα του Ιεχωβά και θεωρούσαν πολύτιμη την κληρονομιά τους. Προσευχήθηκαν ένθερμα για να έχουν την ευλογία του στη ζωή τους και έκαναν θετικές ενέργειες σε αρμονία με το θέλημα του Θεού καθώς και με τα δικά τους αιτήματα.

Όπως ο Ιακώβ και η Ραχήλ, πολλοί σήμερα μπορούν να πιστοποιήσουν ότι απαιτείται επιμελής προσπάθεια για να λάβει κάποιος την ευλογία του Ιεχωβά. Οι προσπάθειές τους πολλές φορές συνοδεύονται από δάκρυα, αποθάρρυνση και απογοήτευση. Κάποια Χριστιανή μητέρα, η Ελίζαμπεθ, θυμάται τις ένθερμες προσπάθειες που κατέβαλε για να ξαναρχίσει να παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις τακτικά έπειτα από παρατεταμένη περίοδο απουσίας. Το γεγονός ότι είχε πέντε μικρά αγόρια, μη ομόπιστο σύζυγο καθώς και μια απόσταση 30 χιλιομέτρων την οποία έπρεπε να διανύει με αυτοκίνητο για να πηγαίνει στην πλησιέστερη Αίθουσα Βασιλείας αποτελούσε πρόκληση για αυτήν. «Η προσπάθεια που κατέβαλλα για να πηγαίνω τακτικά στις συναθροίσεις απαιτούσε μεγάλη αυτοπειθαρχία, η οποία γνώριζα ότι ήταν ωφέλιμη τόσο για εμένα όσο και για τους γιους μου. Με βοήθησε να διακρίνω ότι αυτή ήταν μια πορεία την οποία άξιζε να ακολουθώ». Ο Ιεχωβά ευλόγησε τις προσπάθειές της. Από τους τρεις γιους της που είναι δραστήριοι στη Χριστιανική εκκλησία, οι δύο βρίσκονται στην ολοχρόνια υπηρεσία. Χαρούμενη για την πνευματική τους πρόοδο, η ίδια λέει: «Με έχουν ξεπεράσει σε πνευματική ανάπτυξη». Τι ευλογία για την ένθερμη προσπάθειά της!

Ένθερμη Προσπάθεια την Οποία Ευλογεί ο Ιεχωβά

Το να καταβάλλει κανείς ένθερμες προσπάθειες και να εργάζεται σκληρά φέρνει ασφαλώς ανταμοιβές. Όσο περισσότερη προσπάθεια καταβάλλουμε για κάποιο έργο ή διορισμό τόσο περισσότερη ικανοποίηση λαβαίνουμε ως ανταπόδοση. Έτσι μας έχει δημιουργήσει ο Ιεχωβά. «Κάθε άνθρωπος πρέπει να τρώει και να πίνει και να απολαμβάνει το καλό για όλη τη σκληρή εργασία του. Αυτό είναι δώρο Θεού», έγραψε ο Βασιλιάς Σολομών. (Εκκλησιαστής 3:13· 5:18, 19) Για να λάβουμε, όμως, ευλογία από τον Θεό πρέπει να βεβαιωνόμαστε ότι οι προσπάθειές μας κατευθύνονται σωστά. Λόγου χάρη, είναι άραγε λογικό να αναμένουμε να ευλογεί ο Ιεχωβά έναν τρόπο ζωής που υποβιβάζει τα πνευματικά ζητήματα σε δευτερεύουσα θέση; Μπορεί να ελπίζει ένας αφιερωμένος Χριστιανός ότι θα έχει την επιδοκιμασία του Ιεχωβά αν δεχτεί μια εργασία ή κάποια προαγωγή η οποία συνεπάγεται ότι θα χάνει σε τακτική βάση την ενισχυτική για την πίστη συναναστροφή και διδασκαλία που λαβαίνουμε στις Χριστιανικές συναθροίσεις;​—Εβραίους 10:23-25.

Το να δαπανήσει κανείς μια ολόκληρη ζωή σκληρής εργασίας επιδιώκοντας κάποια κοσμική σταδιοδρομία ή υλική ευημερία δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι θα «απολαμβάνει το καλό» αν το κάνει αυτό παραμελώντας τα πνευματικά πράγματα. Ο Ιησούς, στην παραβολή του σπορέα, περιέγραψε τις συνέπειες της προσπάθειας που ακολουθεί μια εσφαλμένη κατεύθυνση. Σχετικά με το σπόρο «που σπάρθηκε ανάμεσα στα αγκάθια», ο Ιησούς εξήγησε ότι «είναι αυτός που ακούει το λόγο, αλλά η ανησυχία αυτού του συστήματος πραγμάτων και η απατηλή δύναμη του πλούτου πνίγουν το λόγο, και αυτός γίνεται άκαρπος». (Ματθαίος 13:22) Ο Παύλος, επίσης, προειδοποίησε για την  ίδια παγίδα και πρόσθεσε ότι όσοι ακολουθούν υλιστική πορεία «πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα και πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, οι οποίες βυθίζουν τους ανθρώπους σε καταστροφή και απώλεια». Ποιο είναι το αντίδοτο για έναν τέτοιον πνευματικά καταστροφικό τρόπο ζωής; Ο Παύλος συνέχισε λέγοντας: “Να φεύγετε από αυτά τα πράγματα και να στηρίζετε την ελπίδα σας, όχι σε αβέβαιο πλούτο, αλλά στον Θεό, ο οποίος χορηγεί τα πάντα πλουσιοπάροχα για την απόλαυσή μας”.​—1 Τιμόθεο 6:9, 11, 17.

Ανεξάρτητα από την ηλικία μας ή το πόσο καιρό υπηρετούμε τον Ιεχωβά, όλοι μπορούμε να ωφεληθούμε μιμούμενοι την ένθερμη προσπάθεια που κατέβαλε ο Ιακώβ και η Ραχήλ. Καθώς επιζητούσαν τη θεϊκή επιδοκιμασία, ποτέ δεν ξέχασαν την κληρονομιά τους, άσχετα με το πόσο τρομακτικές ή απογοητευτικές ίσως ήταν οι περιστάσεις τους. Σήμερα, οι πιέσεις και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε εμείς μπορεί να είναι το ίδιο τρομακτικές, απογοητευτικές ή ακόμη και καταθλιπτικές. Ο πειρασμός είναι να εγκαταλείψουμε τον αγώνα και να γίνουμε ένα ακόμη θύμα της επίθεσης του Σατανά. Εκείνος, για να πετύχει τα σχέδιά του, είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί οποιοδήποτε από τα μέσα που έχει στη διάθεσή του, είτε αυτό είναι ψυχαγωγία ή αναψυχή είτε αθλήματα ή χόμπι είτε διάφορες σταδιοδρομίες ή υλική ευημερία. Συχνά δίνονται υποσχέσεις για επιθυμητά αποτελέσματα οι οποίες όμως σπάνια υλοποιούνται. Όσοι εξαπατώνται ή παρασύρονται να ενδώσουν σε τέτοιες επιδιώξεις πολλές φορές διαπιστώνουν ότι αυτές καταλήγουν κατά κανόνα σε απογοήτευση. Όπως ο Ιακώβ και η Ραχήλ στην αρχαιότητα, ας καλλιεργούμε το πνεύμα του ένθερμου αγωνιστή ώστε να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία τις μηχανορραφίες του Σατανά.

Ο Διάβολος δεν θέλει τίποτα περισσότερο από το να μας δει να παραιτούμαστε αποδεχόμενοι παθητικά την ήττα, πιστεύοντας ότι “η κατάσταση είναι απελπιστική. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Είναι ανώφελο”. Πόσο ζωτικό είναι λοιπόν για όλους μας να προσέχουμε ώστε να μην αναπτύξουμε μοιρολατρική στάση, σκεπτόμενοι ότι “κανείς δεν με αγαπάει” και ότι “ο Ιεχωβά με έχει ξεχάσει”. Το να υποκύψουμε σε τέτοιες σκέψεις είναι αυτοκαταστροφικό. Θα μπορούσε άραγε αυτό να σημαίνει ότι έχουμε εγκαταλείψει τις προσπάθειες και ότι δεν αγωνιζόμαστε πλέον μέχρις ότου λάβουμε την ευλογία; Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά ευλογεί την ένθερμη προσπάθειά μας.

Εξακολουθήστε να Αγωνίζεστε για την Ευλογία του Ιεχωβά

Η πνευματική μας ευημερία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο εκτιμούμε δύο βασικές αλήθειες σχετικά με τη ζωή μας ως υπηρετών του Ιεχωβά. (1) Κανείς δεν έχει το μονοπώλιο στα προβλήματα, στις ασθένειες ή στις δύσκολες καταστάσεις της ζωής και (2) ο Ιεχωβά ακούει τις κραυγές όσων στρέφονται ένθερμα σε αυτόν ζητώντας τη βοήθεια και την ευλογία του.​—Έξοδος 3:7-10· Ιακώβου 4:8, 10· 1 Πέτρου 5:8, 9.

Ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολες είναι οι περιστάσεις σας ή πόσο πολύ ίσως νιώθετε ότι υστερείτε, μην ενδώσετε στην «αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα»​—την απιστία. (Εβραίους 12:1) Συνεχίστε να αγωνίζεστε μέχρι να λάβετε την ευλογία. Να κάνετε υπομονή, ενθυμούμενοι τον ηλικιωμένο Ιακώβ ο οποίος πάλευε για την ευλογία μια ολόκληρη νύχτα. Όπως ο γεωργός που σπέρνει την άνοιξη και περιμένει το θερισμό, να αναζητάτε με υπομονή την ευλογία του Ιεχωβά στην πνευματική σας δράση, άσχετα με το πόσο περιορισμένη ίσως αισθάνεστε ότι είναι η δράση σας. (Ιακώβου 5:7, 8) Επίσης, να θυμάστε πάντοτε τα λόγια του ψαλμωδού: «Εκείνοι που σπέρνουν με δάκρυα θα θερίσουν με χαρούμενη κραυγή». (Ψαλμός 126:5· Γαλάτες 6:9) Σταθείτε σταθεροί και παραμείνετε στις τάξεις των αγωνιστών.

[Υποσημείωση]