Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Γνώριζε ο Άβελ ότι ήταν απαραίτητη μια θυσία ζώων για να αποκτήσει κάποιος την εύνοια του Θεού;

Η Γραφική αφήγηση σχετικά με τις προσφορές που έκαναν ο Κάιν και ο Άβελ είναι πολύ σύντομη. Στα εδάφια Γένεση 4:3-5, διαβάζουμε: «Αφού πέρασε κάποιος καιρός, έφερε ο Κάιν μερικούς καρπούς της γης ως προσφορά στον Ιεχωβά. Ο δε Άβελ, έφερε και αυτός μερικά πρωτότοκα του ποιμνίου του, και μάλιστα τα κομμάτια του πάχους τους. Και ενώ ο Ιεχωβά έβλεπε με εύνοια τον Άβελ και την προσφορά του, δεν είδε με καμιά εύνοια τον Κάιν και τη δική του προσφορά».

Η Γραφή δεν αναφέρει πουθενά ότι πριν από αυτό το περιστατικό ο Ιεχωβά είχε δώσει κάποιες συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με θυσίες ή σχετικά με το τι είδους θυσίες θα του ήταν αποδεκτές. Έτσι λοιπόν, ο Κάιν και ο Άβελ προφανώς έκαναν τις προσφορές τους με προσωπική τους και μόνο βούληση. Στους ίδιους είχε απαγορευτεί η πρόσβαση στο αρχικό Παραδεισιακό σπίτι των γονέων τους. Επίσης, είχαν αρχίσει να νιώθουν τις συνέπειες της αμαρτίας και ήταν αποξενωμένοι από τον Θεό. Μέσα στην αμαρτωλή και αξιοθρήνητη κατάστασή τους, πρέπει να αισθάνονταν έντονα την ανάγκη να στραφούν στον Θεό για βοήθεια. Η προσφορά ενός δώρου στον Θεό ήταν πιθανότατα μια αυτοπροαίρετη χειρονομία που έκαναν αποβλέποντας στην εύνοιά του.

Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η προσφορά του Άβελ έγινε αποδεκτή από τον Θεό, αλλά όχι και η προσφορά του Κάιν. Γιατί; Μήπως επειδή ο Άβελ πρόσφερε αυτό που ήταν κατάλληλο αλλά όχι και ο Κάιν; Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν επηρεάστηκαν τα πράγματα από το είδος της προσφοράς, εφόσον σε κανέναν τους δεν είχε ειπωθεί τι ήταν αποδεκτό και τι όχι. Ωστόσο, πιθανώς και τα δύο είδη ήταν αποδεκτά. Στο Νόμο που έδωσε ο Ιεχωβά τελικά στο έθνος του Ισραήλ, οι αποδεκτές θυσίες περιλάμβαναν, όχι μόνο ζώα ή κομμάτια ζώων, αλλά επίσης ψημένα σιτηρά, δεμάτια από κριθάρι, λεπτό αλεύρι, άλλα ψημένα είδη και κρασί. (Λευιτικό 6:19-23· 7:11-13· 23:10-13) Προφανώς, δεν ήταν μόνο αυτό που περιείχαν οι θυσίες του Κάιν και του Άβελ εκείνο που έκανε τον Θεό να δεχτεί τη μια και να απορρίψει την άλλη.​—Παράβαλε Ησαΐας 1:11· Αμώς 5:22.

Αιώνες αργότερα, ο απόστολος Παύλος δήλωσε: «Μέσω πίστης ο Άβελ πρόσφερε στον Θεό μια θυσία μεγαλύτερης αξίας παρά ο Κάιν, διαμέσου της οποίας πίστης δόθηκε μαρτυρία σχετικά με εκείνον ότι ήταν δίκαιος, καθώς ο Θεός μαρτυρούσε σχετικά με τα δώρα του». (Εβραίους 11:4) Επομένως, λόγω της πίστης του αναγνωρίστηκε ο Άβελ ως δίκαιος από τον Θεό. Πίστη όμως σε τι; Πίστη στην υπόσχεση του Ιεχωβά ότι θα παρείχε το Σπέρμα, το οποίο επρόκειτο να “πλήξει το κεφάλι του φιδιού” και να αποκαταστήσει την ειρήνη και την τελειότητα που απολάμβανε κάποτε ο άνθρωπος. Από τη δήλωση ότι το Σπέρμα επρόκειτο να “πληγεί στη φτέρνα”, ο Άβελ πιθανώς είχε σκεφτεί ότι χρειαζόταν μια θυσία που περιλάμβανε έκχυση αίματος. (Γένεση 3:15) Πάντως, παραμένει το γεγονός ότι η έκφραση πίστης από μέρους του Άβελ ήταν αυτό που έκανε τη δική του θυσία “μεγαλύτερης αξίας από του Κάιν”.

Παρόμοια, ο Κάιν απορρίφθηκε, όχι επειδή πρόσφερε εσφαλμένου είδους θυσία, αλλά επειδή του έλειπε η πίστη, όπως φάνηκε από τις πράξεις του. Ο Ιεχωβά είχε τονίσει σαφώς στον Κάιν: «Αν στραφείς στο να κάνεις το καλό, δεν θα υπάρξει εξύψωση;» (Γένεση 4:7) Ο Θεός δεν απέρριψε τον Κάιν από δυσαρέσκεια για την προσφορά του. Τουναντίον, «επειδή τα δικά του έργα ήταν πονηρά»​—καθώς τα σημάδεψε η ζήλια, το μίσος και τελικά ο φόνος—​ο Κάιν απορρίφθηκε από τον Θεό.​—1 Ιωάννη 3:12.