Υποκινούμαστε από «τα Μεγαλεία του Θεού»

«Τους ακούμε να μιλούν στις γλώσσες μας για τα μεγαλεία του Θεού».​—ΠΡΑΞΕΙΣ 2:11.

1, 2. Τι το εκπληκτικό συνέβη στην Ιερουσαλήμ την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.;

ΚΑΠΟΙΟ πρωινό στα τέλη της άνοιξης του έτους 33 Κ.Χ., κάτι εκπληκτικό συνέβη σε μια ομάδα αντρών και γυναικών, μαθητών του Ιησού Χριστού που ήταν συγκεντρωμένοι σε ένα σπίτι στην Ιερουσαλήμ. «Ξαφνικά ακούστηκε από τον ουρανό ένας θόρυβος σαν το θόρυβο ορμητικού, δυνατού αέρα, και γέμισε όλο το σπίτι στο οποίο κάθονταν. Και γλώσσες που έμοιαζαν πύρινες έγιναν ορατές σε αυτούς . . . , και γέμισαν όλοι άγιο πνεύμα και άρχισαν να μιλούν διάφορες γλώσσες».​—Πράξεις 2:2-4, 15.

² Ένα μεγάλο πλήθος συγκεντρώθηκε μπροστά στο σπίτι. Ανάμεσά τους ήταν Ιουδαίοι από άλλες χώρες, «ευλαβείς άντρες» που είχαν έρθει στην Ιερουσαλήμ για τη γιορτή της Πεντηκοστής. Εξεπλάγησαν επειδή ο καθένας τους άκουγε τους μαθητές να μιλούν στη μητρική του γλώσσα «για τα μεγαλεία του Θεού». Πώς ήταν δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο παρότι αυτοί που μιλούσαν ήταν όλοι Γαλιλαίοι;​—Πράξεις 2:5-8, 11.

3. Ποιο άγγελμα μετέδωσε ο απόστολος Πέτρος στο πλήθος την Πεντηκοστή;

³ Ένας από εκείνους τους Γαλιλαίους ήταν ο απόστολος Πέτρος. Αυτός εξήγησε ότι λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Ιησούς Χριστός είχε φονευτεί από άδικους ανθρώπους. Ωστόσο, ο Θεός είχε εγείρει τον Γιο του από τους νεκρούς. Κατόπιν,  ο Ιησούς εμφανίστηκε σε πολλούς μαθητές του, περιλαμβανομένου του Πέτρου και άλλων που ήταν παρόντες εκεί. Δέκα ημέρες νωρίτερα, ο Ιησούς είχε αναληφθεί στον ουρανό. Εκείνος ήταν που είχε εκχύσει το άγιο πνεύμα στους μαθητές του. Είχε άραγε αυτό κάποια σημασία για εκείνους τους ανθρώπους που γιόρταζαν την Πεντηκοστή; Και βέβαια. Ο θάνατος του Ιησού έθεσε το θεμέλιο ώστε να συγχωρηθούν για τις αμαρτίες τους και να λάβουν «τη δωρεά του αγίου πνεύματος», αν ασκούσαν πίστη σε αυτόν. (Πράξεις 2:22-24, 32, 33, 38) Πώς ανταποκρίθηκαν λοιπόν εκείνοι όταν άκουσαν για «τα μεγαλεία του Θεού»; Και πώς μπορεί αυτή η αφήγηση να βοηθήσει εμάς να αξιολογήσουμε τη δική μας υπηρεσία προς τον Ιεχωβά;

Υποκινήθηκαν σε Δράση!

4. Ποια προφητεία του Ιωήλ εκπληρώθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ.;

⁴ Έχοντας λάβει το άγιο πνεύμα, οι μαθητές στην Ιερουσαλήμ, χωρίς να χάσουν καιρό, άρχισαν να μεταδίδουν τα καλά νέα της σωτηρίας σε άλλους, ξεκινώντας με το πλήθος που είχε συναχθεί εκείνο το πρωινό. Το κήρυγμά τους εκπλήρωσε μια αξιοσημείωτη προφητεία, η οποία είχε καταγραφεί οχτώ αιώνες νωρίτερα από τον Ιωήλ, το γιο του Φαθουήλ: «Θα εκχύσω το πνεύμα μου πάνω σε κάθε είδους σάρκα, και οι γιοι σας και οι κόρες σας θα προφητεύσουν. Οι γέροντές σας θα ονειρευτούν όνειρα. Οι νεαροί σας θα δουν οράματα. Ακόμη και πάνω στους υπηρέτες και πάνω στις υπηρέτριες, εκείνες τις ημέρες, θα εκχύσω το πνεύμα μου . . . πριν από την έλευση της μεγάλης και φοβερής ημέρας του Ιεχωβά».​—Ιωήλ 1:1· 2:28, 29, 31· Πράξεις 2:17, 18, 20.

5. Με ποια έννοια προφήτευσαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα; (Βλέπε υποσημείωση.)

⁵ Μήπως αυτό σήμαινε ότι ο Θεός επρόκειτο να εγείρει μια ολόκληρη γενιά προφητών, αντρών και γυναικών, σαν τον Δαβίδ, τον Ιωήλ και τη Δεββώρα, και να τους χρησιμοποιήσει για να προείπουν μελλοντικά γεγονότα; Όχι. Χριστιανοί “γιοι και κόρες, υπηρέτες και υπηρέτριες”, θα προφήτευαν με την έννοια ότι θα ωθούνταν από το πνεύμα του Ιεχωβά να διακηρύξουν «τα μεγαλεία» που ο Ιεχωβά είχε κάνει και επρόκειτο ακόμη να κάνει. Συνεπώς, θα υπηρετούσαν ως εκπρόσωποι του Υψίστου. * Αλλά πώς ανταποκρίθηκε το πλήθος;​—Εβραίους 1:1, 2.

6. Μόλις άκουσαν την ομιλία του Πέτρου, τι υποκινήθηκαν να κάνουν πολλοί από το πλήθος;

⁶ Όταν το πλήθος άκουσε την εξήγηση του Πέτρου, πολλοί από αυτούς υποκινήθηκαν σε δράση. «Ασπάστηκαν εγκάρδια τα λόγια του» και «βαφτίστηκαν, και εκείνη την ημέρα προστέθηκαν περίπου τρεις χιλιάδες ψυχές». (Πράξεις 2:41) Ως φυσικοί Ιουδαίοι και προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό, είχαν ήδη βασική γνώση των Γραφών. Αυτή η γνώση, μαζί με την πίστη που άσκησαν στα όσα έμαθαν από τον Πέτρο, παρείχε τη βάση ώστε να βαφτιστούν «στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος». (Ματθαίος 28:19) Μετά το βάφτισμά τους συνέχισαν να είναι «αφοσιωμένοι στη διδασκαλία των αποστόλων». Συγχρόνως, άρχισαν να μεταδίδουν τη νεοαποκτημένη πίστη τους σε άλλους. Πραγματικά, «κάθε ημέρα βρίσκονταν διαρκώς στο ναό σύσσωμοι, . . . αινώντας τον Θεό και βρίσκοντας εύνοια ενώπιον όλου του λαού». Ως αποτέλεσμα αυτής της επίδοσης μαρτυρίας, «ο  Ιεχωβά πρόσθετε σε αυτούς καθημερινά εκείνους που σώζονταν». (Πράξεις 2:42, 46, 47) Χριστιανικές εκκλησίες ξεπηδούσαν σε πολλές από τις χώρες όπου ζούσαν εκείνοι οι καινούριοι πιστοί. Αναμφίβολα, αυτή η αύξηση οφειλόταν, τουλάχιστον εν μέρει, στις γεμάτες ζήλο προσπάθειες που κατέβαλλαν για να κηρύξουν τα “καλά νέα” όταν επέστρεφαν στη χώρα τους.​—Κολοσσαείς 1:23.

Ο Λόγος του Θεού Ασκεί Δύναμη

7. (α) Τι ελκύει ανθρώπους όλων των εθνών στην οργάνωση του Ιεχωβά σήμερα; (β) Ποιες δυνατότητες για περαιτέρω αύξηση βλέπετε εσείς στον παγκόσμιο αγρό αλλά και τοπικά; (Βλέπε υποσημείωση.)

⁷ Τι θα λεχθεί για όσους επιθυμούν να γίνουν υπηρέτες του Θεού σήμερα; Και αυτοί επίσης χρειάζεται να μελετήσουν το Λόγο του Θεού προσεκτικά. Καθώς το κάνουν αυτό, γνωρίζουν τον Ιεχωβά ως Θεό “ελεήμονα και φιλεύσπλαχνο, που είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη και αλήθεια”. (Έξοδος 34:6· Πράξεις 13:48) Μαθαίνουν για τη στοργική προμήθεια που έκανε ο Ιεχωβά παρέχοντας το λύτρο μέσω του Ιησού Χριστού, του οποίου το χυμένο αίμα μπορεί να τους καθαρίσει από κάθε αμαρτία. (1 Ιωάννη 1:7) Φτάνουν επίσης στο σημείο να εκτιμήσουν το σκοπό που έχει ο Θεός να κάνει «ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Πράξεις 24:15) Η αγάπη για την Πηγή αυτών των “μεγαλείων” ξεχειλίζει μέσα τους και υποκινούνται να κηρύξουν αυτές τις πολύτιμες αλήθειες. Κατόπιν γίνονται αφιερωμένοι, βαφτισμένοι υπηρέτες του Θεού και εξακολουθούν να “αυξάνουν στην ακριβή γνώση του Θεού”. *​—Κολοσσαείς 1:10β· 2 Κορινθίους 5:14.

8-10. (α) Πώς αποδεικνύει η εμπειρία μιας Χριστιανής ότι ο Λόγος του Θεού «ασκεί δύναμη»; (β) Τι σας έχει διδάξει αυτή η εμπειρία σχετικά με τον Ιεχωβά και την πολιτεία του με τους υπηρέτες του; (Έξοδος 4:12)

⁸ Η γνώση που αποκτούν οι υπηρέτες του Θεού από τη Γραφική τους μελέτη δεν είναι επιφανειακή. Αυτή η γνώση υποκινεί την καρδιά τους, αλλάζει τη νοοτροπία τους και γίνεται μέρος του εαυτού τους. (Εβραίους 4:12) Λόγου χάρη, μια γυναίκα ονόματι Καμίλ είχε εργασία παροχής φροντίδας σε ηλικιωμένους. Ένα από τα άτομα που φρόντιζε ήταν η Μάρθα, μια Μάρτυρας του Ιεχωβά. Εφόσον η Μάρθα έπασχε από σοβαρής μορφής άνοια, είχε ανάγκη συνεχούς παρακολούθησης. Έπρεπε να της θυμίζει κάποιος να τρώει—ακόμη και να καταπίνει το φαγητό της. Εντούτοις, ένα πράγμα ήταν ανεξίτηλα χαραγμένο στο μυαλό της Μάρθας, όπως θα δούμε.

⁹ Μια ημέρα, η Μάρθα είδε την Καμίλ να κλαίει στενοχωρημένη από κάποια προσωπικά της προβλήματα. Η Μάρθα αγκάλιασε την Καμίλ και της πρότεινε να μελετήσει τη Γραφή μαζί της. Μπορούσε όμως ένα άτομο στην κατάσταση της Μάρθας να διεξάγει μια Γραφική μελέτη; Ναι, μπορούσε! Αν και είχε χάσει μεγάλο μέρος της μνήμης της, η Μάρθα δεν είχε ξεχάσει ούτε τον μεγαλειώδη Θεό της ούτε και τις πολύτιμες αλήθειες που είχε μάθει από τη Γραφή. Στη διάρκεια της μελέτης, η Μάρθα έλεγε στην Καμίλ να διαβάζει την κάθε παράγραφο, να διαβάζει τα εδάφια, να διαβάζει την ερώτηση στο τέλος της σελίδας και κατόπιν να δίνει την απάντηση. Αυτό συνεχίστηκε για κάποιο διάστημα και, παρά τους περιορισμούς της Μάρθας, η Καμίλ προόδευσε σε Γραφική γνώση. Η Μάρθα αντιλήφθηκε ότι η Καμίλ χρειαζόταν τη συναναστροφή ατόμων που ενδιαφέρονταν να υπηρετούν τον Θεό. Με αυτό υπόψη, έδωσε στη σπουδάστριά της ένα φόρεμα και ένα ζευγάρι παπούτσια, ώστε να έχει η Καμίλ κάτι κατάλληλο να φορέσει όταν θα παρακολουθούσε την πρώτη της συνάθροιση στην Αίθουσα Βασιλείας.

¹⁰ Η Καμίλ συγκινήθηκε από το στοργικό ενδιαφέρον, το παράδειγμα και την πεποίθηση της Μάρθας. Συμπέρανε ότι εκείνο που προσπαθούσε να της διδάξει η Μάρθα από τη Γραφή ήταν ζωτικής σημασίας, εφόσον η Μάρθα είχε ξεχάσει σχεδόν τα πάντα εκτός από αυτά που είχε μάθει από τις Γραφές. Αργότερα, όταν η Καμίλ μεταφέρθηκε σε κάποιο άλλο ίδρυμα, αντιλήφθηκε ότι ήταν καιρός να κάνει ορισμένες ενέργειες. Με την πρώτη ευκαιρία, πήγε σε μια Αίθουσα Βασιλείας, φορώντας το φόρεμα και τα παπούτσια που της είχε δώσει η Μάρθα,  και ζήτησε Γραφική μελέτη. Η Καμίλ σημείωσε θαυμάσια πρόοδο και βαφτίστηκε.

Υποκινούμαστε να Ακολουθούμε τους Κανόνες του Ιεχωβά

11. Εκτός από το να είμαστε ζηλωτές στο έργο κηρύγματος, πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι υποκινούμαστε από το άγγελμα της Βασιλείας;

¹¹ Σήμερα, υπάρχουν έξι και πλέον εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι, όπως η Μάρθα, καθώς τώρα και η Καμίλ, κηρύττουν τα «καλά νέα της βασιλείας» παγκόσμια. (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Όπως οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, υποκινούνται βαθιά από «τα μεγαλεία του Θεού». Εκτιμούν το προνόμιο που έχουν να φέρουν το όνομα του Ιεχωβά καθώς και το ότι εκείνος έχει εκχύσει το πνεύμα του πάνω τους. Ως αποτέλεσμα, καταβάλλουν κάθε προσπάθεια “για να περπατήσουν αντάξια του Ιεχωβά με σκοπό να τον ευαρεστούν πλήρως”, εφαρμόζοντας τους κανόνες του σε κάθε τομέα της ζωής τους. Μεταξύ άλλων, αυτό περιλαμβάνει και το σεβασμό για τους κανόνες του Θεού σχετικά με το ντύσιμο και την εμφάνιση.​—Κολοσσαείς 1:10α· Τίτο 2:10.

12. Ποιες συγκεκριμένες συμβουλές σχετικά με το ντύσιμο και την εμφάνιση βρίσκουμε καταγραμμένες στα εδάφια 1 Τιμόθεο 2:9, 10;

¹² Ναι, ο Ιεχωβά έχει θεσπίσει κανόνες όσον αφορά την προσωπική μας εμφάνιση. Ο απόστολος Παύλος ανέφερε μερικές από τις απαιτήσεις του Θεού ως προς αυτό. «Θέλω οι γυναίκες να στολίζονται με εύτακτη ενδυμασία, με σεμνότητα και σωφροσύνη, όχι με πλεξίματα των μαλλιών και χρυσάφι ή μαργαριτάρια ή πολύ ακριβά ρούχα, αλλά όπως αρμόζει σε γυναίκες που ισχυρίζονται ότι έχουν ευλάβεια για τον Θεό, δηλαδή μέσω καλών έργων». * Τι μαθαίνουμε εμείς από αυτά τα λόγια;​—1 Τιμόθεο 2:9, 10.

13. (α) Τι σημαίνει η έκφραση «εύτακτη ενδυμασία»; (β) Γιατί μπορούμε να πούμε ότι οι κανόνες του Ιεχωβά είναι λογικοί;

¹³ Τα λόγια του Παύλου δείχνουν ότι οι  Χριστιανοί πρέπει να «στολίζονται με εύτακτη ενδυμασία». Δεν πρέπει να έχουν αφρόντιστη, απεριποίητη ή ατημέλητη εμφάνιση. Σχεδόν ο καθένας, ακόμη και άτομα με περιορισμένους πόρους, μπορεί να ανταποκριθεί σε τέτοιους λογικούς κανόνες φροντίζοντας ώστε τα ρούχα του να είναι ευπρεπισμένα, καθαρά και ευπαρουσίαστα. Παραδείγματος χάρη, κάθε χρόνο μερικοί Μάρτυρες σε μια χώρα της Νότιας Αμερικής περπατούν αρκετά χιλιόμετρα μέσα στη ζούγκλα και κατόπιν ταξιδεύουν πολλές ώρες με κανό για να παρακολουθήσουν τη συνέλευσή τους περιφερείας. Δεν είναι ασυνήθιστο να πέσει κανείς στο ποτάμι ή να πιαστούν τα ρούχα του σε κάποιον θάμνο καθ’ οδόν. Όταν λοιπόν οι εκπρόσωποι φτάνουν στο χώρο όπου θα διεξαχθεί η συνέλευση, η εμφάνισή τους είναι πολλές φορές κάπως απεριποίητη. Γι’ αυτό, αφιερώνουν χρόνο ώστε να ράψουν κουμπιά, να διορθώσουν φερμουάρ και να πλύνουν και να σιδερώσουν τα ρούχα που θα φορέσουν στη συνέλευση. Θεωρούν πολύτιμη την πρόσκληση που τους έχει γίνει να τραφούν στο τραπέζι του Ιεχωβά, και θέλουν να είναι ντυμένοι κατάλληλα.

14. (α) Τι σημαίνει το να είμαστε ντυμένοι με «σεμνότητα και σωφροσύνη»; (β) Τι συνεπάγεται το να ντυνόμαστε “ως άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι έχουν ευλάβεια για τον Θεό”;

¹⁴ Ο Παύλος έδειξε περαιτέρω ότι πρέπει να είμαστε ντυμένοι με «σεμνότητα και σωφροσύνη». Αυτό σημαίνει ότι η εμφάνισή μας δεν πρέπει να είναι επιδεικτική, εκκεντρική, προκλητική, αποκαλυπτική ή αλλόκοτη. Επιπλέον, πρέπει να ντυνόμαστε με τρόπο που αντανακλά «ευλάβεια για τον Θεό». Αυτό δίνει τροφή για σκέψη, έτσι δεν είναι; Το θέμα δεν είναι απλώς να ντυνόμαστε κατάλληλα όταν παρακολουθούμε συναθροίσεις και κατόπιν να μη δίνουμε καμία προσοχή σε αυτό το ζήτημα τις άλλες ώρες. Η προσωπική μας εμφάνιση πρέπει πάντοτε να αντανακλά ευλαβική στάση, άξια τιμής, διότι είμαστε Χριστιανοί και διάκονοι 24 ώρες το 24ωρο. Περιττό να πούμε ότι τα ρούχα που φοράμε στην εργασία και στο σχολείο θα είναι κατάλληλα για τη φύση των δραστηριοτήτων με τις οποίες ασχολούμαστε. Πάντως, πρέπει να ντυνόμαστε με σεμνότητα και αξιοπρέπεια. Αν το ντύσιμό μας αντανακλά πάντα την πίστη μας στον Θεό, ποτέ δεν θα νιώθουμε αναγκασμένοι να αποφύγουμε να δώσουμε ανεπίσημη μαρτυρία από αμηχανία για την εμφάνισή μας.​—1 Πέτρου 3:15.

“Μην Αγαπάτε τον Κόσμο”

15, 16. (α) Γιατί είναι σημαντικό να μη μιμούμαστε τον κόσμο σε ό,τι αφορά το ντύσιμο και την εμφάνιση; (1 Ιωάννη 5:19) (β) Για ποιον πρακτικό λόγο πρέπει να αποφεύγουμε τις αλλόκοτες περαστικές μόδες στο ντύσιμο και στην εμφάνιση;

¹⁵ Η συμβουλή που είναι καταγραμμένη στα εδάφια 1 Ιωάννη 2:15, 16 μας παρέχει επίσης κατεύθυνση όσον αφορά την επιλογή ντυσίματος και εμφάνισης. Εκεί διαβάζουμε: «Μην αγαπάτε ούτε τον κόσμο ούτε τα πράγματα που είναι μέσα στον κόσμο. Αν κανείς αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη του Πατέρα δεν είναι σε αυτόν· επειδή το καθετί στον κόσμο​—η επιθυμία της σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονική επίδειξη των μέσων διαβίωσης κάποιου—​δεν προέρχεται από τον Πατέρα αλλά προέρχεται από τον κόσμο».

¹⁶ Πόσο επίκαιρη είναι αυτή η συμβουλή! Σε  μια εποχή κατά την οποία η πίεση από τον περίγυρο ποτέ δεν ήταν πιο έντονη, εμείς δεν πρέπει να αφήνουμε τον κόσμο να υπαγορεύει το ντύσιμό μας. Τα διάφορα είδη ντυσίματος και εμφάνισης έχουν εκφυλιστεί στα πρόσφατα χρόνια. Ακόμη και οι κανόνες ενδυμασίας που επικρατούν στον επιχειρηματικό και στον επαγγελματικό κόσμο δεν παρέχουν πάντοτε αξιόπιστο πρότυπο όσον αφορά το τι είναι κατάλληλο για τους Χριστιανούς. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο πρέπει να έχουμε πάντοτε συναίσθηση της ανάγκης που υπάρχει να “μη διαπλαθόμαστε σύμφωνα με αυτό το σύστημα πραγμάτων” αν θέλουμε να ζούμε σύμφωνα με τους κανόνες του Θεού ώστε “να στολίζουμε τη διδασκαλία του Σωτήρα μας του Θεού σε όλα τα πράγματα”.—Ρωμαίους 12:2· Τίτο 2:10.

17. (α) Ποια ερωτήματα μπορούμε να εξετάζουμε όταν αγοράζουμε ρούχα ή επιλέγουμε κάποιο είδος ντυσίματος; (β) Γιατί πρέπει να ενδιαφέρονται οι οικογενειάρχες για την προσωπική εμφάνιση των μελών της οικογένειάς τους;

¹⁷ Προτού αποφασίσετε αν θα αγοράσετε ένα ρούχο, είναι σοφό να αναρωτηθείτε: “Γιατί μου αρέσει αυτό το είδος ντυσίματος; Μήπως ταυτίζεται με κάποιον διάσημο καλλιτέχνη​—κάποιον που θαυμάζω; Μήπως το έχουν υιοθετήσει τα μέλη κάποιας συμμορίας ή μιας ομάδας που προωθεί ανεξάρτητο, στασιαστικό πνεύμα;” Πρέπει επίσης να κοιτάξουμε προσεκτικά το ρούχο. Αν πρόκειται για φόρεμα ή φούστα, ποιο είναι το μήκος του; Το σχέδιο; Είναι το ρούχο σεμνό, κατάλληλο και αξιοπρεπές ή είναι εφαρμοστό, προκλητικό ή απεριποίητο; Ρωτήστε τον εαυτό σας: “Μήπως θα δώσω αιτία για πρόσκομμα αν φορέσω αυτό το ρούχο;” (2 Κορινθίους 6:3, 4) Γιατί πρέπει να μας απασχολεί αυτό; Επειδή η Αγία Γραφή λέει: «Ακόμη και ο Χριστός δεν ευαρέστησε τον εαυτό του». (Ρωμαίους 15:3) Οι Χριστιανοί οικογενειάρχες πρέπει να ενδιαφέρονται για την εμφάνιση των μελών της οικογένειάς τους. Από σεβασμό για τον ένδοξο Θεό που υπηρετούν, οι οικογενειάρχες δεν πρέπει να διστάζουν να δίνουν σταθερή, στοργική συμβουλή όταν είναι απαραίτητο.​—Ιακώβου 3:13.

18. Τι σας υποκινεί να δίνετε μεγάλη προσοχή στο ντύσιμο και στην εμφάνισή σας;

¹⁸ Το άγγελμα που φέρουμε προέρχεται από τον Ιεχωβά, ο οποίος είναι η ίδια η προσωποποίηση της αξιοπρέπειας και της αγιότητας. (Ησαΐας 6:3) Η Γραφή μάς παροτρύνει να τον μιμούμαστε «ως αγαπητά παιδιά». (Εφεσίους 5:1) Το ντύσιμο και η εμφάνισή μας μπορούν να αντανακλούν είτε θετικά είτε αρνητικά στον ουράνιο Πατέρα μας. Ασφαλώς, εμείς θέλουμε να κάνουμε την καρδιά του να χαίρεται!​—Παροιμίες 27:11.

19. Ποια οφέλη προκύπτουν όταν γνωστοποιούμε «τα μεγαλεία του Θεού» σε άλλους;

¹⁹ Πώς νιώθετε εσείς για «τα μεγαλεία του Θεού» που έχετε μάθει; Πράγματι, πόσο προνομιούχοι είμαστε που έχουμε γνωρίσει την αλήθεια! Εφόσον ασκούμε πίστη στο χυμένο αίμα του Ιησού Χριστού, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται. (Πράξεις 2:38) Ως αποτέλεσμα, έχουμε παρρησία ενώπιον του Θεού. Δεν φοβόμαστε το θάνατο όπως εκείνοι που δεν έχουν ελπίδα. Απεναντίας, έχουμε τη διαβεβαίωση του Ιησού ότι μια ημέρα «όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν». (Ιωάννης 5:28, 29) Ήταν ένδειξη γενναιοδωρίας από μέρους του Ιεχωβά να μας τα αποκαλύψει όλα αυτά. Επιπλέον, εκείνος έχει εκχύσει το πνεύμα του πάνω μας. Συνεπώς, η ευγνωμοσύνη για όλα αυτά τα καλά δώρα πρέπει να μας υποκινεί να σεβόμαστε τους εξυψωμένους κανόνες του και να τον αινούμε με ζήλο, διακηρύττοντας αυτά «τα μεγαλεία» σε άλλους.

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

• Για ποια «μεγαλεία» άκουσαν οι άνθρωποι την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., και πώς ανταποκρίθηκαν;

• Πώς γίνεται κάποιος μαθητής του Ιησού Χριστού, και τι περιλαμβάνει η ιδιότητα του μαθητή;

• Γιατί είναι σημαντικό να δίνουμε προσοχή στο ντύσιμο και στην εμφάνισή μας;

• Ποιους παράγοντες πρέπει να εξετάζουμε όταν αποφασίζουμε αν είναι κατάλληλο κάποιο ρούχο ή είδος ντυσίματος;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Ο Πέτρος ανήγγειλε ότι ο Ιησούς είχε εγερθεί από τους νεκρούς

[Εικόνες στη σελίδα 17]

Αντανακλά η προσωπική σας εμφάνιση θετικά στον Θεό που λατρεύετε;

[Εικόνες στη σελίδα 18]

Οι Χριστιανοί γονείς πρέπει να ενδιαφέρονται για την εμφάνιση των μελών της οικογένειάς τους