Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Ποια κατεύθυνση παρέχουν οι Γραφές όσον αφορά την εκπαίδευση παιδιών όταν ο ένας γονέας είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά και ο άλλος δεν είναι;

Δύο βασικές Γραφικές αρχές παρέχουν κατεύθυνση σχετικά με την εκπαίδευση παιδιών για κάποιον Μάρτυρα γονέα του οποίου ο σύντροφος δεν είναι Μάρτυρας. Η μία είναι: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους». (Πράξεις 5:29) Και η άλλη: «Ο σύζυγος είναι κεφαλή της γυναίκας του όπως και ο Χριστός είναι κεφαλή της εκκλησίας». (Εφεσίους 5:23) Η δεύτερη αρχή δεν εφαρμόζεται μόνο σε γυναίκες με σύζυγο που είναι Μάρτυρας αλλά και σε γυναίκες με μη ομόπιστο σύντροφο. (1 Πέτρου 3:1) Πώς μπορεί ένας Μάρτυρας γονέας να εξισορροπεί αυτές τις αρχές όταν διδάσκει τα παιδιά του ή τα παιδιά της;

Αν ο σύζυγος είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, έχει την ευθύνη να προμηθεύει για την οικογένειά του τόσο από πνευματική όσο και από υλική άποψη. (1 Τιμόθεο 5:8) Μολονότι η μη ομόπιστη μητέρα μπορεί να δαπανάει περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους, ο Μάρτυρας πατέρας πρέπει να διδάσκει τα παιδιά του παρέχοντάς τους πνευματική ανατροφή στο σπίτι και παίρνοντάς τα στις Χριστιανικές συναθροίσεις, όπου θα ωφελούνται μέσω ηθικής εκπαίδευσης και υγιούς συναναστροφής.

Τι θα λεχθεί για την περίπτωση στην οποία η μη ομόπιστη σύζυγός του επιμένει να παίρνει τα παιδιά τους μαζί της στο χώρο της λατρείας της ή να τους διδάσκει τις πεποιθήσεις της; Ο νόμος της χώρας μπορεί να της δίνει το δικαίωμα να το κάνει αυτό. Το αν τα παιδιά θα δελεαστούν να συμμετάσχουν σε πράξεις λατρείας σε τέτοιους χώρους μπορεί να εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα της πνευματικής διδασκαλίας του πατέρα. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, η Γραφική εκπαίδευση από τον πατέρα τους θα πρέπει να τα βοηθήσει να ακολουθήσουν την αλήθεια του Λόγου του Θεού. Πόσο ευτυχής θα είναι ο πιστός σύζυγος αν τα παιδιά του ταχθούν με το μέρος της αλήθειας!

Αν η μητέρα είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, πρέπει να σέβεται την αρχή της ηγεσίας ενώ παράλληλα ενδιαφέρεται για την αιώνια ευημερία των παιδιών της. (1 Κορινθίους 11:3) Σε πολλές περιπτώσεις, ο μη ομόπιστος σύντροφός της δεν θα έχει αντίρρηση να δίνει εκείνη ηθική και πνευματική εκπαίδευση στα παιδιά τους, και σε αυτή την εκπαίδευση συμβάλλουν οι συναθροίσεις του λαού του Ιεχωβά. Η μητέρα μπορεί να βοηθήσει το μη ομόπιστο σύζυγό της να διακρίνει τα οφέλη της εποικοδομητικής εκπαίδευσης που λαβαίνουν τα παιδιά τους μέσω της οργάνωσης του Ιεχωβά. Μπορεί να τονίζει με διακριτικότητα την αξία της ενστάλαξης των ηθικών αρχών της Γραφής στα παιδιά τους, καθώς αυτά αντιμετωπίζουν τη ζωή σε έναν ηθικά εκφυλιζόμενο κόσμο.

Εντούτοις, ο μη ομόπιστος σύζυγος ίσως επιμένει να ασκούν τα παιδιά του τη δική του θρησκεία, παίρνοντάς τα μαζί του στο χώρο της λατρείας του και παρέχοντάς τους θρησκευτική εκπαίδευση σύμφωνα με την πίστη του. Ή, ο σύζυγος μπορεί να εναντιώνεται σε κάθε θρησκεία και να επιμένει ότι τα παιδιά του δεν πρέπει να λάβουν καθόλου θρησκευτική εκπαίδευση. Ως κεφαλή της οικογένειας, εκείνος είναι πρωτίστως υπεύθυνος για τη λήψη της απόφασης. a

Μολονότι σέβεται την ηγεσία του συζύγου της, ως αφιερωμένη Χριστιανή, η πιστή σύζυγος θα θυμάται τη στάση των αποστόλων Πέτρου και Ιωάννη, οι οποίοι είπαν: «Εμείς . . . δεν μπορούμε να σταματήσουμε να μιλάμε  για αυτά που είδαμε και ακούσαμε». (Πράξεις 4:19, 20) Από ενδιαφέρον για την πνευματική ευημερία των παιδιών, η μητέρα που είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά θα βρίσκει ευκαιρίες για να τους παρέχει ηθική κατεύθυνση. Έχει ευθύνη ενώπιον του Ιεχωβά να διδάσκει σε άλλους όσα γνωρίζει ότι είναι αληθινά, και τα παιδιά της δεν πρέπει να αποτελούν εξαίρεση. (Παροιμίες 1:8· Ματθαίος 28:19, 20) Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει το δίλημμα η μητέρα που είναι Μάρτυρας;

Πάρτε για παράδειγμα το ζήτημα της πίστης στον Θεό. Η σύζυγος που είναι Μάρτυρας ίσως να μην μπορεί να διεξάγει κανονική Γραφική μελέτη με τα παιδιά της εξαιτίας των περιορισμών που θέτει ο σύζυγός της. Μήπως θα πρέπει, εξαιτίας αυτού, να αποφεύγει να λέει στα παιδιά της οτιδήποτε για τον Ιεχωβά; Όχι. Τα λόγια της και οι πράξεις της θα αντανακλούν, όπως είναι φυσικό, την πίστη της στον Δημιουργό. Τα παιδιά της αναμφίβολα θα έχουν ερωτήσεις γύρω από αυτό το ζήτημα. Εκείνη πρέπει να αισθάνεται ότι δικαιούται να ασκεί ελεύθερα τη θρησκεία της εκφράζοντας την πεποίθησή της στον Δημιουργό, ακόμη και ενώπιον των παιδιών της. Παρότι ίσως να μην είναι σε θέση να διεξάγει Γραφική μελέτη με τα παιδιά ή να τα παίρνει τακτικά στις συναθροίσεις, μπορεί να τους μεταδίδει γνώση σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό.​—Δευτερονόμιο 6:7.

Αναφορικά με τη σχέση ανάμεσα σε κάποιον Μάρτυρα και στον ή στη σύντροφό του που δεν είναι στην πίστη, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο σύζυγος που δεν είναι στην πίστη αγιάζεται σε σχέση με τη σύζυγό του, και η σύζυγος που δεν είναι στην πίστη αγιάζεται σε σχέση με τον αδελφό· διαφορετικά, τα παιδιά σας θα ήταν ακάθαρτα, ενώ τώρα είναι άγια». (1 Κορινθίους 7:14) Ο Ιεχωβά βλέπει ως άγια τη γαμήλια σχέση λόγω του πιστού συντρόφου, και τα παιδιά θεωρούνται άγια στα μάτια του Ιεχωβά. Η σύζυγος που είναι Μάρτυρας πρέπει να κάνει το καλύτερο που μπορεί για να βοηθήσει τα παιδιά της να κατανοήσουν την αλήθεια, αφήνοντας την τελική έκβαση στα χέρια του Ιεχωβά.

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, πρέπει να αποφασίσουν ποια στάση θα πάρουν με βάση τις πληροφορίες που έχουν λάβει από τους γονείς τους. Ίσως αποφασίσουν να ενεργήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού: «Αυτός που νιώθει μεγαλύτερη στοργή για πατέρα ή μητέρα παρά για εμένα δεν είναι άξιός μου». (Ματθαίος 10:37) Έχουν λάβει επίσης την εντολή: «Παιδιά, να είστε υπάκουα στους γονείς σας σε ενότητα με τον Κύριο». (Εφεσίους 6:1) Πολλά νεαρά άτομα έχουν αποφασίσει να “υπακούν στον Θεό ως άρχοντα” μάλλον παρά σε έναν γονέα ο οποίος δεν είναι Μάρτυρας, αν και υφίστανται ταλαιπωρίες από αυτόν το γονέα. Πόσο ανταμειφτικό θα είναι για το Μάρτυρα γονέα να δει τα παιδιά να αποφασίζουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά παρά την εναντίωση!

[Υποσημείωση]