Νεαροί που Αγαπούν την Αλήθεια

«ΠΩΣ θα καθαρίζει ο νέος το δρόμο του;» ρώτησε ένας Εβραίος ψαλμωδός πριν από χιλιάδες χρόνια. (Ψαλμός 119:9) Αυτό το ερώτημα ισχύει και σήμερα επειδή τα νεαρά άτομα αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα στον κόσμο. Η αχαλίνωτη σεξουαλική δραστηριότητα έχει εκθέσει πολλούς νέους στο AIDS, οι μισοί περίπου από τους οποίους μολύνονται από αυτή την τρομερή νόσο σε ηλικία 15 έως 24 χρονών. Η χρήση ναρκωτικών προκαλεί επίσης πολλά προβλήματα, τερματίζοντας μερικές νεανικές ζωές πρόωρα. Η εξαχρειωτική μουσική, οι ταινίες, τα τηλεοπτικά προγράμματα και οι βιντεοταινίες βίαιου και ανήθικου περιεχομένου, καθώς και η πορνογραφία στο Ιντερνέτ ασκούν καταστροφική επιρροή στους νέους. Συνεπώς, το ερώτημα που έθεσε ο ψαλμωδός απασχολεί έντονα πολλούς γονείς και νεαρούς σήμερα.

Στο ερώτημά του, ο ίδιος ψαλμωδός έδωσε την εξής απάντηση: «Μένοντας σε επιφυλακή σύμφωνα με το λόγο σου». Ασφαλώς, ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, περιέχει θαυμάσια καθοδηγία για τα νεαρά άτομα, και ακολουθώντας την πολλοί νέοι έχουν επιτυχία στη ζωή. (Ψαλμός 119:105) Ας εξετάσουμε μερικά παραδείγματα νεαρών που αγαπούν τον Θεό και προσπαθούν να παραμένουν πνευματικά ισχυροί μέσα σε έναν ηδονιστικό και υλιστικό κόσμο.

Εκτιμούν την Καθοδηγία των Γονέων Τους

Ο Χακόμπ Εμάνιουελ υπηρέτησε ως ολοχρόνιος σκαπανέας μερικά χρόνια προτού αρχίσει την υπηρεσία του στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μεξικό. Θυμάται με εκτίμηση πώς αναπτύχθηκε η αγάπη του για την υπηρεσία του Θεού: «Οι γονείς μου αποτέλεσαν την κύρια επιρροή, μολονότι μερικοί έμπειροι πνευματικοί αδελφοί με τους οποίους έγινα φίλος ήταν επίσης πολύ υποβοηθητικοί. Με υποκίνησαν να αγαπήσω το έργο κηρύγματος. Με διακριτικό τρόπο με κατηύθυναν στη σωστή οδό. Ποτέ δεν ένιωσα ότι με πίεζαν».

Ο Νταβίντ, ο οποίος έχει ήδη αφιερώσει αρκετά χρόνια στην ολοχρόνια διακονία, θυμάται πόσο εντυπωσιάστηκε όταν οι γονείς του άρχισαν να υπηρετούν ως ειδικοί σκαπανείς ενόσω ο ίδιος και ο αδελφός του ήταν μικροί. Όταν πέθανε ο πατέρας του, η μητέρα του συνέχισε το ειδικό σκαπανικό. Τους φρόντιζε ενώ παράλληλα κήρυττε τα καλά νέα. «Ποτέ δεν με υποχρέωσαν να γίνω σκαπανέας», λέει ο Νταβίντ, «αλλά απολαμβάναμε το σκαπανικό τόσο πολύ ως οικογένεια ώστε αυτή η συναναστροφή και το περιβάλλον με ώθησαν να κάνω το ίδιο». Αναφορικά με τη σπουδαιότητα της καλής καθοδηγίας και της προσοχής από μέρους των γονέων, ο Νταβίντ λέει: «Κάθε βράδυ, η μητέρα μου μας διάβαζε ιστορίες από το βιβλίο Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκαταστημένο Παράδεισο. a Ο τρόπος με τον οποίο τις αφηγούνταν μας βοήθησε να νιώθουμε λαχτάρα για την πνευματική τροφή».

Εκτίμηση για τις Συναθροίσεις

Μερικοί νέοι δυσκολεύονται να εκτιμήσουν τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Παρευρίσκονται σε αυτές επειδή οι γονείς τους τούς παίρνουν μαζί τους. Ωστόσο, αν συνεχίσουν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις, με τον καιρό μπορεί να φτάσουν στο σημείο να αγαπήσουν τις συναθροίσεις. Σκεφτείτε την περίπτωση του Αλφρέδο, ο οποίος  άρχισε την ολοχρόνια υπηρεσία σε ηλικία 11 χρονών. Ο ίδιος παραδέχεται πως, όταν ήταν περίπου πέντε χρονών, προσπαθούσε να αποφεύγει τις συναθροίσεις επειδή του έφερναν νύστα, αλλά οι γονείς του δεν τον άφηναν να κοιμάται στη διάρκεια αυτών των συναθροίσεων. Ο Αλφρέδο θυμάται: «Καθώς μεγάλωνα, άρχισα σιγά σιγά να ενδιαφέρομαι όλο και πιο πολύ για τις συναθροίσεις, ιδιαίτερα από τότε που έμαθα να διαβάζω και να γράφω, διότι τότε άρχισα να σχολιάζω με δικά μου λόγια».

Η Σίντια, μια 17χρονη που υπηρετεί ως τακτική σκαπάνισσα, αναφέρει πώς η καλή συναναστροφή έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να αναπτύξει αγάπη για την υπηρεσία του Θεού: «Η καλή σχέση με τους αδελφούς και η τακτική παρακολούθηση των συναθροίσεων με έχουν βοηθήσει να μην αποζητώ τους κοσμικούς μου φίλους και τις δραστηριότητες που είναι δημοφιλείς ανάμεσα στα παιδιά, όπως το να πηγαίνεις σε ντισκοτέκ. Ακούγοντας τα σχόλια και τις εμπειρίες στις συναθροίσεις δημιουργήθηκε μέσα μου η επιθυμία να δώσω στον Ιεχωβά όλα όσα έχω, και πιστεύω ότι το καλύτερο που έχω είναι η νεότητά μου. Γι’ αυτό αποφάσισα να τη χρησιμοποιήσω στην υπηρεσία του».

Εντούτοις, η Σίντια παραδέχεται: «Υπήρξε ένα διάστημα, προτού βαφτιστώ, κατά το οποίο μου ήταν εύκολο να χάνω τις συναθροίσεις, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τη σχολική εργασία ή άλλες σχολικές δραστηριότητες. Έχανα αρκετές συναθροίσεις, και αυτό άρχισε να με επηρεάζει πνευματικά. Άρχισα να συναναστρέφομαι ένα αγόρι που δεν μελετούσε τη Γραφή. Ευχαριστώ τον Ιεχωβά για το ότι διόρθωσα τα πράγματα εγκαίρως».

Προσωπική Απόφαση

Όταν ρωτούν τον Πάμπλο, έναν άλλον νεαρό που υπηρετεί τον Ιεχωβά ολοχρόνια, ποιο θεωρεί ότι είναι το κλειδί για να αναπτύξει κάποιος αγάπη για την αλήθεια του Λόγου του Θεού, εκείνος λέει: «Πιστεύω ότι χρειάζονται δύο πράγματα: τακτική προσωπική μελέτη και ζήλος για το έργο κηρύγματος. Είμαι ευγνώμων στους γονείς μου που με δίδαξαν την αλήθεια για τον Ιεχωβά, και θεωρώ ότι αυτό είναι το καλύτερο που μπορούσαν να μου δώσουν. Ωστόσο, χρειάζεται να είμαι προσωπικά πεπεισμένος όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους αγαπώ τον Ιεχωβά. Επομένως, είναι ανάγκη να γνωρίζω “το πλάτος και το βάθος” της Γραφικής αλήθειας. Μόνο έτσι φτάνουμε στο σημείο να νιώθουμε λαχτάρα για το Λόγο του Ιεχωβά, ο οποίος δημιουργεί μέσα μας μια “φωτιά που καίει” και μας υποκινεί να μιλάμε σε άλλους για αυτόν το Λόγο. Τέτοιου είδους ζήλος για το έργο κηρύγματος θα διατηρεί ζωντανή την εκτίμησή μας για την αλήθεια».​—Εφεσίους 3:18· Ιερεμίας 20:9.

Ο Χακόμπ Εμάνιουελ, ο οποίος αναφέρθηκε πιο πάνω, θυμάται και αυτός πόσο σημαντικό είναι το να πάρει κάποιος προσωπική απόφαση να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Λέει ότι οι γονείς του ποτέ δεν επέμειναν να βαφτιστεί. «Πιστεύω ότι αυτό ήταν το καλύτερο, διότι βλέπω τα ευχάριστα αποτελέσματα. Παραδείγματος χάρη, μερικά νεαρά άτομα με τα οποία έκανα πολλή παρέα αποφάσισαν να βαφτιστούν μαζί. Αν και αυτό ήταν καλό, μπορούσα να διακρίνω ότι μερικοί το έκαναν για συναισθηματικούς λόγους, και λίγο καιρό αργότερα ο ζήλος τους για το έργο της Βασιλείας εξασθένησε. Στη δική μου περίπτωση, οι γονείς μου δεν με πίεσαν να πάρω  την απόφαση να αφιερωθώ στον Ιεχωβά. Ήταν προσωπική απόφαση».

Ο Ρόλος της Εκκλησίας

Μερικοί νεαροί έχουν γνωρίσει την αλήθεια του Λόγου του Θεού μόνοι τους, χωρίς τη βοήθεια των γονέων τους. Οπωσδήποτε είναι δύσκολο υπό τέτοιες συνθήκες να μάθει κάποιος να κάνει το σωστό και να εμμείνει σε αυτό.

Ο Νοέ θυμάται πόσο τον ωφέλησε η αλήθεια. Από πολύ μικρός, ήταν ευέξαπτος και βίαιος. Όταν άρχισε να μελετάει τη Γραφή σε ηλικία 14 χρονών, ο χαρακτήρας του άρχισε να βελτιώνεται, κάτι για το οποίο οι γονείς του, που δεν ενδιαφέρονταν τότε για τη Γραφή, ένιωθαν μεγάλη ευγνωμοσύνη. Καθώς ο Νοέ προόδευε πνευματικά, ήθελε να χρησιμοποιήσει τη ζωή του πληρέστερα στην υπηρεσία του Θεού. Τώρα είναι ολοχρόνιος διάκονος.

Παρόμοια, ο Αλεχάντρο άρχισε να ενδιαφέρεται για τη Χριστιανική αλήθεια όταν ήταν πολύ νέος, μολονότι οι γονείς του δεν ενδιαφέρονταν για αυτήν. Εκφράζοντας την εκτίμησή του για την αλήθεια, λέει: «Ανατράφηκα σε ένα παραδοσιακό Καθολικό σπίτι. Ωστόσο, έκλινα όλο και πιο πολύ προς τον κομμουνιστικό αθεϊσμό, εφόσον η εκκλησία δεν απαντούσε στα ερωτήματα που με βασάνιζαν από τότε που ήμουν πολύ μικρός. Η οργάνωση του Ιεχωβά με βοήθησε να αποκτήσω τη γνώση του Θεού. Έσωσε στην κυριολεξία τη ζωή μου επειδή, αν δεν είχα μελετήσει τη Γραφή, πιθανώς θα είχα μπλεχτεί με την ανηθικότητα, τον αλκοολισμό ή τα ναρκωτικά. Θα μπορούσα μάλιστα να είχα γίνει μέλος κάποιας επαναστατικής ομάδας με πολύ δυσάρεστες συνέπειες».

Πώς μπορεί ένας νέος να μείνει σταθερός στην αναζήτηση της αλήθειας και να προσκολληθεί σε αυτήν χωρίς την υποστήριξη των γονέων του; Προφανώς, οι πρεσβύτεροι και άλλοι στην εκκλησία παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Ο Νοέ θυμάται: «Ποτέ δεν ένιωσα μόνος, εφόσον ο Ιεχωβά ήταν πάντοτε πολύ κοντά μου. Επίσης, είχα την υποστήριξη πολλών στοργικών αδελφών, αντρών και γυναικών, οι οποίοι έχουν γίνει πνευματικοί μου πατέρες, μητέρες και αδέλφια». Τώρα υπηρετεί στο Μπέθελ και χρησιμοποιεί το χρόνο του στην υπηρεσία του Θεού. Παρόμοια, ο Αλεχάντρο αναφέρει: «Κάτι για το οποίο θα είμαι πάντοτε ευγνώμων είναι το ότι είχα την ευλογία να ανήκω σε μια εκκλησία με πρεσβυτέριο που έδειχνε στοργικό ενδιαφέρον για εμένα ως άτομο. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων επειδή όταν άρχισα να μελετάω τη Γραφή, σε ηλικία 16 χρονών, οι ανησυχίες που είναι κοινές ανάμεσα στους νέους είχαν επηρεάσει και εμένα. Οι οικογένειες μέσα στην εκκλησία ποτέ δεν με εγκατέλειψαν. Πάντοτε υπήρχε κάποιος που με δεχόταν φιλόξενα και μοιραζόταν μαζί μου, όχι μόνο το σπίτι του και το φαγητό του, αλλά και την καρδιά του». Ο Αλεχάντρο είναι τώρα στην ολοχρόνια υπηρεσία πάνω από 13 χρόνια.

Μερικά άτομα νομίζουν ότι η θρησκεία είναι μόνο για τους ηλικιωμένους. Ωστόσο, πολλοί νεαροί έχουν γνωρίσει τη Γραφική αλήθεια σε μικρή ηλικία και έχουν φτάσει στο σημείο να αγαπούν τον Ιεχωβά και να παραμένουν πιστοί σε αυτόν. Σε τέτοιους νεαρούς μπορούν να εφαρμοστούν τα λόγια του Δαβίδ που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Ψαλμός 110:3: «Ο λαός σου θα προσφέρει πρόθυμα τον εαυτό του την ημέρα της στρατιωτικής σου δύναμης. Με λάμψεις αγιότητας, από τη μήτρα της αυγής, έχεις την ομάδα των νεαρών αντρών σου σαν δροσοσταλιές».

Το να γνωρίσουν οι νέοι την αλήθεια και να προσκολληθούν σε αυτήν αποτελεί πρόκληση. Πόσο χαιρόμαστε βλέποντας ότι πολλοί παραμένουν στενά προσκολλημένοι στην οργάνωση του Ιεχωβά, παρακολουθώντας τις συναθροίσεις τακτικά και μελετώντας τη Γραφή με επιμέλεια. Ενεργώντας έτσι μπόρεσαν να καλλιεργήσουν γνήσια αγάπη για το Λόγο του Θεού και την υπηρεσία Του!​—Ψαλμός 119:15, 16.

[Υποσημείωση]