Παρηγοριά Μέσω Ακριβούς Γνώσης του Θεού

ΓΙΑ μερικούς ανθρώπους, τα όσα λέει η Αγία Γραφή για την αγάπη και το έλεος του Θεού εγείρουν βασανιστικά ερωτήματα. Αυτοί ρωτούν: Αν ο Θεός θέλει να εξαλείψει το κακό, γνωρίζει πώς να το κάνει και έχει τη δύναμη να το κάνει, τότε γιατί εξακολουθεί να αφθονεί το κακό; Για εκείνους το πρόβλημα είναι να συμβιβάσουν τρεις παράγοντες: (1) ο Θεός είναι παντοδύναμος, (2) ο Θεός είναι στοργικός και καλός και (3) εξακολουθούν να συμβαίνουν συμφορές. Σκέφτονται ότι εφόσον ο τελευταίος παράγοντας είναι αναμφισβήτητα αληθινός, τότε τουλάχιστον ο ένας από τους άλλους δύο δεν μπορεί να είναι αληθινός. Για αυτούς, ο Θεός είτε δεν μπορεί να σταματήσει το κακό είτε δεν ενδιαφέρεται.

Μερικές ημέρες μετά την καταστροφή του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη, κάποιος εξέχων θρησκευτικός ηγέτης στις Ηνωμένες Πολιτείες είπε: «Έχω ερωτηθεί . . . εκατοντάδες φορές στη ζωή μου γιατί επιτρέπει ο Θεός να συμβαίνουν τραγωδίες και παθήματα. Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν γνωρίζω πραγματικά πλήρως την απάντηση, ακόμη και για να ικανοποιήσω τον ίδιο μου τον εαυτό».

Ανταποκρινόμενος σε αυτό το σχόλιο, κάποιος καθηγητής θεολογίας έγραψε ότι εντυπωσιάστηκε από «την υγιή θεολογική άποψη» που κήρυττε εκείνος ο θρησκευτικός ηγέτης. Επίσης υποστήριξε τη γνώμη ενός λογίου ο οποίος έγραψε: «Το ανεξήγητο των παθημάτων είναι μέρος του ανεξήγητου που περιβάλλει τον Θεό». Αλλά είναι πράγματι αδύνατον να κατανοήσουμε γιατί επιτρέπει ο Θεός το κακό;

Η Προέλευση του Κακού

Σε αντίθεση με όσα μπορεί να λένε οι θρησκευτικοί ηγέτες, η Γραφή δεν παρουσιάζει ως ανεξήγητο το ότι ο Θεός επιτρέπει το κακό. Ένα βασικό σημείο για την κατανόηση του ερωτήματος αναφορικά με το κακό είναι η αναγνώριση του γεγονότος ότι ο Ιεχωβά δεν δημιούργησε έναν πονηρό κόσμο. Δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι ως τέλεια, αναμάρτητα άτομα. Ο Ιεχωβά επιθεώρησε το δημιουργικό του έργο και διαπίστωσε ότι ήταν «πολύ καλό». (Γένεση 1:26, 31) Σκοπός του ήταν να επεκτείνουν ο Αδάμ και η Εύα τον Παράδεισο της Εδέμ σε όλη τη γη και να τον γεμίσουν με ευτυχισμένους ανθρώπους υπό την προστασία της στοργικής κυριαρχίας του.​—Ησαΐας 45:18.

Το κακό ξεκίνησε από ένα πνευματικό πλάσμα το οποίο, αν και αρχικά ήταν πιστό στον Θεό, ανέπτυξε την επιθυμία να λατρεύεται. (Ιακώβου 1:14, 15) Ο στασιασμός του εκδηλώθηκε στη γη όταν επηρέασε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι ώστε να ενωθεί μαζί του εναντίον του Θεού. Αντί να υποταχθούν στην ξεκάθαρη οδηγία του Θεού να μη φάνε ούτε να αγγίξουν τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, ο Αδάμ και η Εύα πήραν από αυτόν και έφαγαν. (Γένεση 3:1-6) Ενεργώντας έτσι, όχι μόνο παρήκουσαν τον Θεό, αλλά έδειξαν επίσης ότι επιθυμούσαν να είναι ανεξάρτητοι από εκείνον.

Εγέρθηκε ένα Ηθικό Ζήτημα

Ο στασιασμός στην Εδέμ ήγειρε ένα ηθικό ζήτημα, μια πρόκληση που είχε σημασία για όλο το σύμπαν. Οι ανθρώπινοι στασιαστές  αμφισβήτησαν το αν ο Ιεχωβά ασκούσε κατάλληλα τη διακυβέρνησή του στα πλάσματά του. Είχε άραγε ο Δημιουργός το δικαίωμα να απαιτεί πλήρη υπακοή από το ανθρώπινο γένος; Μήπως θα ζούσαν καλύτερα οι άνθρωποι αν ενεργούσαν ανεξάρτητα;

Ο Ιεχωβά χειρίστηκε αυτή την πρόκληση αναφορικά με τη διακυβέρνησή του με τρόπο που κατέδειξε ότι εξισορροπεί τέλεια τις ιδιότητες της αγάπης, της δικαιοσύνης, της σοφίας και της δύναμης. Θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για να συντρίψει το στασιασμό αμέσως. Αυτό ίσως να φαινόταν δίκαιο, εφόσον εκείνος είχε το δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο. Ενεργώντας όμως έτσι δεν θα απαντούσε στα ηθικά ερωτήματα που είχαν εγερθεί. Από την άλλη πλευρά, ο Θεός θα μπορούσε να είχε απλώς παραβλέψει το αμάρτημα. Μια τέτοια πορεία θα φαινόταν σε μερικούς σήμερα ως ένας στοργικός τρόπος ενέργειας. Εντούτοις, και αυτό επίσης δεν θα απαντούσε στον ισχυρισμό του Σατανά ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν καλύτερα αν αυτοκυβερνιούνταν. Επιπλέον, δεν θα ενθάρρυνε μια τέτοια πορεία και άλλους να αποκλίνουν από την οδό του Ιεχωβά; Το αποτέλεσμα θα ήταν ατελείωτα παθήματα.

Χρησιμοποιώντας τη σοφία του, ο Ιεχωβά έχει επιτρέψει στους ανθρώπους να ενεργούν με το δικό τους τρόπο για κάποιο διάστημα. Έστω και αν αυτό σήμαινε ότι θα επιτρεπόταν να διατηρηθεί το κακό προσωρινά, οι άνθρωποι θα είχαν έτσι την ευκαιρία να δείξουν αν μπορούν να αυτοκυβερνηθούν με επιτυχία ανεξάρτητα από τον Θεό, ζώντας με τους δικούς τους κανόνες ως προς το τι είναι σωστό και τι λάθος. Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα; Η ανθρώπινη ιστορία χαρακτηρίζεται συνεχώς από πολέμους, αδικίες, καταδυνάστευση και παθήματα. Η οριστική αποτυχία του στασιασμού εναντίον του Ιεχωβά θα τακτοποιήσει τα ζητήματα που εγέρθηκαν στην Εδέμ μια για πάντα.

Στο μεταξύ, ο Θεός έχει εκδηλώσει την αγάπη του προσφέροντας τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος έδωσε την ανθρώπινη ζωή του ως λυτρωτική θυσία. Αυτό παρέχει στους υπάκουους ανθρώπους τη δυνατότητα να ελευθερωθούν από την καταδίκη της αμαρτίας και του θανάτου που προήλθε από την ανυπακοή του  Αδάμ. Το λύτρο έχει διανοίξει το δρόμο για αιώνια ζωή σε όλους όσους ασκούν πίστη στον Ιησού.​—Ιωάννης 3:16.

Έχουμε την παρηγορητική διαβεβαίωση του Ιεχωβά ότι τα ανθρώπινα παθήματα είναι προσωρινά. «Λίγο ακόμη και ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια», έγραψε ο ψαλμωδός. «Θα παρατηρήσεις τον τόπο του, και εκείνος δεν θα υπάρχει. Οι πράοι όμως θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης».​—Ψαλμός 37:10, 11.

Ένα Ασφαλές και Ευτυχισμένο Μέλλον

Η εκπλήρωση των Γραφικών προφητειών δείχνει ότι ο καιρός κατά τον οποίο θα τερματίσει ο Θεός τις ασθένειες, τη λύπη και το θάνατο πλησιάζει. Προσέξτε τι θαυμάσια πρόγευση μελλοντικών πραγμάτων δόθηκε μέσω οράματος στον απόστολο Ιωάννη, ο οποίος έγραψε: «Είδα νέο ουρανό και νέα γη· διότι ο προηγούμενος ουρανός και η προηγούμενη γη είχαν παρέλθει, και η θάλασσα δεν υπάρχει πια. . . . Και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί [με την ανθρωπότητα]. Και θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει». Σε μια δήλωση που δίνει έμφαση στην αξιοπιστία αυτών των υποσχέσεων, ειπώθηκε στον Ιωάννη: «Γράψε, επειδή αυτά τα λόγια είναι πιστά και αληθινά».​—Αποκάλυψη 21:1-5.

Τι θα λεχθεί για τα δισεκατομμύρια των αθώων ανθρώπων που έχουν πεθάνει μετά το στασιασμό στην Εδέμ; Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι θα επαναφέρει στη ζωή ανθρώπους που τώρα κοιμούνται τον ύπνο του θανάτου. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Έχω ελπίδα προς τον Θεό . . . ότι πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Πράξεις 24:15) Αυτοί θα έχουν την προοπτική να ζήσουν σε έναν κόσμο στον οποίο «δικαιοσύνη θα κατοικεί».​—2 Πέτρου 3:13.

Όπως ένας στοργικός πατέρας θα επιτρέψει να υποβληθεί το παιδί του σε μια επώδυνη εγχείρηση αν γνωρίζει ότι αυτό θα του φέρει διαρκή οφέλη, έτσι και ο Ιεχωβά έχει επιτρέψει να βιώσουν οι άνθρωποι την προσωρινή ύπαρξη του κακού στη γη. Εντούτοις, επιφυλάσσονται αιώνιες ευλογίες σε όσους επιζητούν να κάνουν το θέλημα του Θεού. Ο Παύλος εξήγησε: «Η δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι με τη θέλησή της, αλλά μέσω εκείνου που την υπέταξε, με βάση την ελπίδα ότι και η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού».​—Ρωμαίους 8:20, 21.

Αυτές είναι ειδήσεις​—όχι σαν εκείνες που βλέπουμε στην τηλεόραση ή διαβάζουμε στην εφημερίδα, αλλά καλές ειδήσεις. Είναι οι καλύτερες ειδήσεις από “τον Θεό κάθε παρηγοριάς”, ο οποίος ενδιαφέρεται για εμάς πραγματικά.​—2 Κορινθίους 1:3.

[Εικόνες στη σελίδα 6]

Ο χρόνος έχει δείξει ότι η ανθρωπότητα δεν μπορεί να αυτοκυβερνηθεί με επιτυχία ανεξάρτητα από τον Θεό

[Ευχαριστίες]

Οικογένεια από τη Σομαλία: UN PHOTO 159849/M. GRANT· ατομική βόμβα: φωτογραφία USAF· στρατόπεδο συγκέντρωσης: φωτογραφία U.S. National Archives