Πώς Μπορούμε να Κάνουμε τις Ημέρες μας να Έχουν Αξία Ενώπιον του Ιεχωβά;

«Χάθηκαν, χθες, κάπου ανάμεσα στην ανατολή και στη δύση του ήλιου, δύο χρυσές ώρες, καθεμιά με εξήντα διαμαντένια λεπτά. Δεν προσφέρεται καμία αμοιβή, επειδή χάθηκαν για πάντα!»​—Λίντια Χ. Σίγκουρνι, Αμερικανίδα συγγραφέας (1791-1865).

ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ της ζωής μας φαίνονται λίγες και πρόσκαιρες. Ο ψαλμωδός Δαβίδ έκανε στοχασμούς γύρω από το πόσο σύντομη είναι η ζωή και υποκινήθηκε να προσευχηθεί: «Κάνε μου γνωστό, Ιεχωβά, το τέλος μου και τον αριθμό των ημερών μου​—πόσος είναι, ώστε να γνωρίσω πόσο εφήμερος είμαι. Ορίστε! Κατέστησες τις ημέρες μου λιγοστές· και η διάρκεια της ζωής μου είναι μηδαμινή μπροστά σου». Αυτό που ενδιέφερε τον Δαβίδ ήταν να ζει με τρόπο που να ευαρεστεί τον Θεό, τόσο με την ομιλία του όσο και με τις πράξεις του. Εκφράζοντας την εξάρτησή του από τον Θεό, είπε: «Η προσδοκία μου είναι στραμμένη σε εσένα». (Ψαλμός 39:4, 5, 7) Ο Ιεχωβά άκουσε. Όντως αρίθμησε τις δραστηριότητες του Δαβίδ και τον αντάμειψε ανάλογα.

Είναι εύκολο να είμαστε απασχολημένοι κάθε λεπτό της ημέρας και να παρασυρόμαστε σε μια ζωή με γοργούς ρυθμούς, γεμάτη δραστηριότητες. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει μέσα μας ένα αίσθημα ανησυχίας, ιδιαίτερα όταν έχουμε τόσο πολλά να κάνουμε και να γευτούμε και τόσο λίγο χρόνο για να γίνουν όλα αυτά. Ενδιαφερόμαστε εμείς όπως ο Δαβίδ να διάγουμε τη ζωή μας με τέτοιον τρόπο ώστε να έχουμε την επιδοκιμασία του Θεού; Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά παρατηρεί και εξετάζει προσεκτικά τον καθένα μας. Ο Ιώβ, ένας θεοφοβούμενος άνθρωπος, αναγνώρισε πριν από 3.600 περίπου χρόνια ότι ο Ιεχωβά έβλεπε τις οδούς του και μετρούσε όλα τα βήματά του. Ο Ιώβ ρώτησε ρητορικά: «Όταν ζητήσει λογαριασμό, τι μπορώ να του απαντήσω;» (Ιώβ 31:4-6, 14) Μπορούμε να κάνουμε τις ημέρες μας να έχουν αξία ενώπιον του Θεού θέτοντας πνευματικές προτεραιότητες, υπακούοντας στις εντολές του και χρησιμοποιώντας το χρόνο μας σοφά. Ας εξετάσουμε αυτά τα ζητήματα πιο προσεκτικά.

Ας Κάνουμε τα Πνευματικά Ζητήματα Πρώτιστο Μέλημά Μας

Οι θεόπνευστες Γραφές μάς παροτρύνουν ορθά να θέτουμε πνευματικές προτεραιότητες λέγοντας: «Να βεβαιώνεστε για τα πιο σπουδαία πράγματα». Ποια είναι αυτά τα σπουδαία πράγματα; Η απάντηση αφορά “την ακριβή γνώση και την πλήρη διάκριση”. (Φιλιππησίους 1:9, 10) Το να αποκτούμε γνώση για το σκοπό του Ιεχωβά απαιτεί να χρησιμοποιούμε το χρόνο μας σοφά. Ωστόσο, το να κάνουμε τα πνευματικά ζητήματα πρώτιστο μέλημά μας θα μας εγγυάται ανταμειφτική και ικανοποιητική ζωή.

Ο απόστολος Παύλος μάς υπενθυμίζει “να βεβαιωνόμαστε για το τι είναι ευπρόσδεκτο στον Κύριο”. Το να βεβαιωνόμαστε πρέπει να περιλαμβάνει αυτοεξέταση όσον αφορά τα κίνητρά μας και τις επιθυμίες της καρδιάς μας. Ο απόστολος συνεχίζει: «Να αντιλαμβάνεστε ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά». (Εφεσίους 5:10, 17) Τι θεωρεί λοιπόν αποδεκτό ο Ιεχωβά; Μια Βιβλική παροιμία απαντάει: «Η σοφία είναι το πρώτιστο. Απόκτησε σοφία· και μαζί με όλα όσα αποκτάς, απόκτησε κατανόηση. Να έχεις μεγάλη εκτίμηση για αυτήν, και θα σε εξυψώσει». (Παροιμίες 4:7, 8) Ο Ιεχωβά χαίρεται όταν κάποιος αποκτά και ασκεί θεοσεβή  σοφία. (Παροιμίες 23:15) Η ομορφιά αυτής της σοφίας έγκειται στο ότι δεν μπορεί να χαθεί ή να καταστραφεί. Μάλιστα, μας διαφυλάττει και μας προστατεύει “από τον κακό δρόμο και από εκείνους που λένε διεστραμμένα πράγματα”.​—Παροιμίες 2:10-15.

Πόσο σοφό είναι, λοιπόν, να αντιστεκόμαστε σε οποιαδήποτε τάση που μας ωθεί να υιοθετήσουμε αδιάφορη στάση απέναντι στα πνευματικά ζητήματα! Χρειάζεται να καλλιεργούμε εκτίμηση για τα λόγια του Ιεχωβά καθώς και υγιή φόβο για εκείνον. (Παροιμίες 23:17, 18) Μολονότι αυτή η διανοητική διάθεση μπορεί να αποκτηθεί οποτεδήποτε στη ζωή, είναι καλύτερα να εδραιώσουμε αυτό το ορθό υπόδειγμα και να εντυπώσουμε τις Γραφικές αρχές στην προσωπικότητά μας στη διάρκεια της νεότητας. «Να θυμάσαι, λοιπόν, τον Μεγαλειώδη Δημιουργό σου στις ημέρες της νεαρής σου ηλικίας», λέει ο σοφός Βασιλιάς Σολομών.​—Εκκλησιαστής 12:1.

Ο πιο άμεσος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να καλλιεργήσουμε εκτίμηση για τον Ιεχωβά είναι το να του αναπέμπουμε καθημερινές προσωπικές προσευχές. Ο Δαβίδ αναγνώριζε πόσο σπουδαίο είναι να μιλάει κανείς εμπιστευτικά στον Ιεχωβά, εφόσον παρακάλεσε: «Άκουσε την προσευχή μου, Ιεχωβά, και στην κραυγή που υψώνω για βοήθεια δώσε ακρόαση. Στα δάκρυά μου μη μένεις σιωπηλός». (Ψαλμός 39:12) Αγγίζει μερικές φορές το βάθος της στενής μας σχέσης με τον Θεό σε τέτοιον βαθμό τα αισθήματά μας ώστε να χύνουμε δάκρυα; Πραγματικά, όσο περισσότερο επικοινωνούμε με τον Ιεχωβά σχετικά με ενδόμυχα ζητήματα της καρδιάς μας και στοχαζόμαστε γύρω από το Λόγο του τόσο περισσότερο πλησιάζει εκείνος σε εμάς.​—Ιακώβου 4:8.

Ας Μαθαίνουμε Υπακοή

Ο Μωυσής ήταν άλλος ένας άνθρωπος πίστης ο οποίος αναγνώριζε την εξάρτησή του από τον Θεό. Όπως ο Δαβίδ, έτσι και ο Μωυσής μπορούσε να διακρίνει ότι η ζωή είναι γεμάτη προβλήματα. Γι’ αυτό, παρακάλεσε τον Θεό να του δείξει “πώς να μετράει τις ημέρες του έτσι ώστε να αποκτήσει καρδιά σοφίας”. (Ψαλμός 90:10-12) Καρδιά σοφίας θα μπορούσε κάποιος να αποκτήσει μόνο αν μάθαινε τους νόμους και τις αρχές του Ιεχωβά και ζούσε σύμφωνα με αυτά. Ο Μωυσής το ήξερε και προσπάθησε κατόπιν να εντυπώσει εκείνη τη ζωτική αλήθεια στο έθνος του Ισραήλ επαναλαμβάνοντάς τους τούς νόμους και τις διατάξεις του Θεού προτού πάρουν στην κατοχή τους την Υποσχεμένη Γη. Οποιοσδήποτε ανθρώπινος βασιλιάς τον οποίο θα επέλεγε αργότερα ο Ιεχωβά για να κυβερνάει τον Ισραήλ έπρεπε να γράψει για τον εαυτό του ένα αντίγραφο του Νόμου και να το διαβάζει όλες τις ημέρες της ζωής του. Γιατί; Για να μάθει να φοβάται τον Θεό. Αυτό θα δοκίμαζε την υπακοή του βασιλιά. Θα τον προστάτευε ώστε να μην εξυψωθεί η καρδιά του πάνω από τους αδελφούς του και επίσης θα τον έκανε να μακροημερεύσει στη βασιλεία του. (Δευτερονόμιο 17:18-20) Αυτή η υπόσχεση επαναλήφθηκε όταν ο Ιεχωβά είπε στο γιο του Δαβίδ τον Σολομώντα: «Αν περπατήσεις στις οδούς μου τηρώντας τις διατάξεις μου και τις εντολές μου, ακριβώς όπως περπάτησε ο Δαβίδ ο πατέρας σου, τότε θα κάνω να μακροημερεύσεις».​—1 Βασιλέων 3:10-14.

Η υπακοή είναι σοβαρό ζήτημα για τον Θεό. Αν μικροποιούσαμε ορισμένες πτυχές των απαιτήσεων και των εντολών του Ιεχωβά θεωρώντας τες ασήμαντες, είναι βέβαιο ότι εκείνος θα παρατηρούσε μια τέτοια στάση. (Παροιμίες 15:3) Η γνώση αυτού του γεγονότος πρέπει να μας υποκινεί να διατηρούμε μεγάλη εκτίμηση για όλες τις θεϊκές οδηγίες του Ιεχωβά, έστω και αν κάτι τέτοιο μπορεί να μην είναι πάντοτε εύκολο. Ο Σατανάς κάνει ό,τι μπορεί για να “μας φράζει το δρόμο” καθώς εμείς προσπαθούμε να δίνουμε προσοχή στους νόμους και στις εντολές του Θεού.​—1 Θεσσαλονικείς 2:18.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να συμμορφωνόμαστε με τη Γραφική συμβουλή που αφορά το να συναθροιζόμαστε για λατρεία και συναναστροφή. (Δευτερονόμιο 31:12, 13· Εβραίους 10:24, 25) Γι’ αυτό θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε: “Έχω εγώ την απαραίτητη αποφασιστικότητα και επιμονή ώστε να κάνω ό,τι έχει πραγματική αξία;” Το να παραμελούμε τη συναναστροφή και τη διδασκαλία που παρέχονται στις Χριστιανικές συναθροίσεις χάριν  της επιδίωξης οικονομικής εξασφάλισης θα αποδυναμώσει τη σχέση μας με τον Ιεχωβά. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο τρόπος της ζωής σας ας είναι απαλλαγμένος από τη φιλαργυρία, καθώς μένετε ικανοποιημένοι με τα παρόντα πράγματα. Διότι [ο Ιεχωβά] έχει πει: “Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω”». (Εβραίους 13:5) Η πρόθυμη υπακοή στις εντολές του Ιεχωβά φανερώνει την απόλυτη πεποίθησή μας ότι εκείνος θα φροντίζει για εμάς.

Ο Ιησούς έμαθε την υπακοή και ωφελήθηκε. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και εμείς. (Εβραίους 5:8) Όσο περισσότερο καλλιεργούμε υπακοή τόσο πιο εύκολα θα την εκδηλώνουμε, ακόμη και σε μικρά πράγματα. Είναι αλήθεια ότι, λόγω της ακεραιότητάς μας, ίσως χρειαστεί να υπομείνουμε δυσάρεστη ακόμη και σκληρή μεταχείριση από τους άλλους. Αυτό μπορεί να συμβαίνει ιδιαίτερα στην εργασία, στο σχολείο ή σε ένα θρησκευτικά διαιρεμένο σπιτικό. Εντούτοις, αντλούμε παρηγοριά από τη διακήρυξη που απευθύνθηκε στους Ισραηλίτες, σύμφωνα με την οποία, αν “αγαπούσαν τον Ιεχωβά ακούγοντας τη φωνή του και προσκολλούμενοι σε αυτόν, εκείνος θα ήταν η ζωή τους και η μακρότητα των ημερών τους”. (Δευτερονόμιο 30:20) Η ίδια αυτή υπόσχεση δίνεται και σε εμάς.

Ας Χρησιμοποιούμε το Χρόνο Σοφά

Η σοφή χρήση του χρόνου μας θα μας βοηθάει επίσης να κάνουμε τις ημέρες μας να έχουν αξία ενώπιον του Ιεχωβά. Ανόμοια με τα χρήματα τα οποία μπορούν να αποταμιευτούν, ο χρόνος πρέπει να δαπανηθεί ειδάλλως θα χαθεί. Κάθε ώρα που περνάει χάνεται για πάντα. Εφόσον χρειάζεται πάντοτε να γίνουν περισσότερα πράγματα από όσα μπορούμε να χειριστούμε, δαπανούμε εμείς το χρόνο μας σύμφωνα με τους στόχους μας στη ζωή; Ένας κύριος στόχος όλων των Χριστιανών πρέπει να είναι η τακτική συμμετοχή στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και στη μαθήτευση.​—Ματθαίος 24:14· 28:19, 20.

Η σοφή χρήση του χρόνου μας επιτυγχάνεται μόνο αφού αποκτήσουμε πλήρη συναίσθηση της αξίας του. Κατάλληλα, το  εδάφιο Εφεσίους 5:16 μας παροτρύνει να “εξαγοράζουμε τον εύκαιρο χρόνο”, και αυτό υποδηλώνει να «αγοράζουμε» χρόνο, αποφεύγοντας λιγότερο σημαντικά πράγματα. Σημαίνει να ελαχιστοποιούμε τις χρονοβόρες επιδιώξεις. Η υπερβολική παρακολούθηση τηλεόρασης ή η ενασχόληση με το Ιντερνέτ, η ανάγνωση ανώφελης ύλης ή η υπέρμετρη αναψυχή ή ψυχαγωγία μπορεί να μας εξουθενώνει. Επιπλέον, η υπερβολική συσσώρευση υλικών αποκτημάτων είναι δυνατόν να απορροφά το χρόνο που χρειαζόμαστε για να αποκτήσουμε καρδιά σοφίας.

Οι υποστηρικτές της προσεκτικής διαχείρισης του χρόνου λένε: «Είναι αδύνατον να κάνετε καλή χρήση του χρόνου σας χωρίς να έχετε ξεκάθαρους στόχους». Υποδεικνύουν πέντε κριτήρια τα οποία πρέπει να πληρούν οι στόχοι που θέτει κάποιος: να είναι συγκεκριμένοι, να μπορούν να μετρηθούν, να είναι εφικτοί, ρεαλιστικοί και να υπόκεινται σε χρονοδιάγραμμα.

Ένας αξιόλογος στόχος είναι το να βελτιώσουμε την ανάγνωση της Αγίας Γραφής. Το πρώτο βήμα είναι να κάνουμε το στόχο μας συγκεκριμένο​—να διαβάσουμε ολόκληρη τη Γραφή. Το επόμενο βήμα είναι να φροντίσουμε ώστε ο στόχος μας να μπορεί να μετρηθεί. Κάνοντάς το αυτό, μπορούμε να παρακολουθούμε την πρόοδό μας. Οι στόχοι πρέπει να μας υποκινούν να επεκτεινόμαστε και να αναπτυσσόμαστε. Πρέπει επίσης να είναι εφικτοί και ρεαλιστικοί. Οι προσωπικές δυνατότητες, ικανότητες και ο διαθέσιμος χρόνος πρέπει να λαβαίνονται υπόψη. Μερικοί μπορεί να χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να πετύχουν το στόχο. Τελικά, ο στόχος μας πρέπει να υπόκειται σε χρονοδιάγραμμα. Το να θέτουμε μια ημερομηνία για να πετύχουμε κάτι μπορεί κάλλιστα να μας δώσει μεγαλύτερο κίνητρο για να το φέρουμε σε πέρας.

Όλα τα μέλη της παγκόσμιας οικογένειας Μπέθελ, τα οποία υπηρετούν στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά ή σε κάποιο από τα γραφεία τμήματος σε όλο τον κόσμο, έχουν το συγκεκριμένο στόχο να διαβάσουν ολόκληρη τη Γραφή στη διάρκεια του πρώτου χρόνου τους στο Μπέθελ. Συνειδητοποιούν ότι η επωφελής ανάγνωση της Γραφής συμβάλλει στην πνευματική τους ανάπτυξη και σε στενότερη σχέση με τον Ιεχωβά, ο οποίος τους διδάσκει για την ωφέλειά τους. (Ησαΐας 48:17) Μπορούμε άραγε και εμείς να θέσουμε ως στόχο μας την τακτική ανάγνωση της Γραφής;

Οφέλη που Απολαμβάνουμε Όταν Κάνουμε τις Ημέρες μας να Έχουν Αξία

Το να δίνουμε τη μέγιστη προσοχή στα πνευματικά ζητήματα θα αποφέρει πολυποίκιλες ευλογίες. Κατ’ αρχάς, αυτό συμβάλλει στο να έχουμε μεγαλύτερο αίσθημα ικανοποίησης καθώς και σκοπό στη ζωή. Η τακτική επικοινωνία με τον Ιεχωβά μέσω εγκάρδιας προσευχής μάς ελκύει πιο κοντά του. Η ίδια η πράξη της προσευχής δείχνει ότι εμπιστευόμαστε σε αυτόν. Η καθημερινή ανάγνωση της Γραφής και των Βιβλικών εντύπων που παρέχει «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» φανερώνει ότι είμαστε πρόθυμοι να ακούμε τον Θεό καθώς εκείνος μας μιλάει. (Ματθαίος 24:45-47) Αυτό μας βοηθάει να αποκτούμε καρδιά σοφίας ώστε να παίρνουμε σωστές αποφάσεις και να κάνουμε ορθές επιλογές στη ζωή.​—Ψαλμός 1:1-3.

Χαιρόμαστε να υπακούμε στις εντολές του Ιεχωβά, γιατί αυτό δεν αποτελεί βάρος. (1 Ιωάννη 5:3) Καθώς κάνουμε την κάθε ημέρα να έχει αξία ενώπιον του Ιεχωβά, ενισχύουμε τη σχέση μας μαζί του. Γινόμαστε επίσης πραγματικό πνευματικό στήριγμα για τους συγχριστιανούς μας. Τέτοιες πράξεις κάνουν τον Ιεχωβά Θεό να χαίρεται. (Παροιμίες 27:11) Δεν υπάρχει δε μεγαλύτερη ανταμοιβή από το να απολαμβάνουμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά τώρα και για πάντα!

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Οι Χριστιανοί παίρνουν τα πνευματικά ζητήματα στα σοβαρά

[Εικόνες στη σελίδα 22]

Χρησιμοποιείτε εσείς το χρόνο σας σοφά;

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ενισχύουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά καθώς κάνουμε την κάθε ημέρα να έχει αξία ενώπιόν του