Χώροι Λατρείας​—Τους Χρειαζόμαστε;

“Χιλιάδες προσκυνητές με πολύχρωμες ενδυμασίες από διάφορα μέρη της χώρας, ομάδες Ινδιάνων που αναπαρίσταναν υποτιθέμενους χορούς από την προϊσπανική περίοδο υπό το ρυθμό των τυμπάνων και πιστοί οι οποίοι σέρνονταν στα γόνατα πασχίζοντας να περάσουν μέσα από τα πλήθη για να φτάσουν στο ιερό κατέκλυσαν το προαύλιο και τους δρόμους γύρω από τη βασιλική”.

ΕΤΣΙ περιέγραψε η εφημερίδα Ελ Εκονομίστα (El Economista) ένα τεράστιο πλήθος το Δεκέμβριο του 2001. Σε εκείνη την περίπτωση, περίπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι επισκέφτηκαν τη βασιλική στην Πόλη του Μεξικού για να δείξουν την πίστη τους στην Παρθένο της Γουαδαλούπης. Και άλλα θρησκευτικά οικοδομήματα, όπως η Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, ελκύουν επίσης πλήθη επισκεπτών.

Τα θρησκευτικά κτίρια καταλαμβάνουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά πολλών ατόμων που επιθυμούν να λατρεύουν τον Θεό. «Για εμένα, η εκκλησία ήταν ένα μέρος όπου μπορούσα να βρίσκομαι κοντά στον Θεό», λέει η Μαρία από τη Βραζιλία. «Ήταν άγιο μέρος. Πίστευα ότι το να πηγαίνω στην εκκλησία εξάγνιζε την ψυχή και ότι ήταν αμαρτία το να μην πηγαίνω στη Λειτουργία και να μην εξομολογούμαι κάθε Κυριακή». Η Κονσουέλο από το Μεξικό αναφέρει: «Η εκκλησία μού προκαλούσε βαθιά συγκίνηση. Έτρεφα πολύ μεγάλη εκτίμηση για αυτήν. Όσο ήμουν εκεί, αισθανόμουν ότι βρισκόμουν στον ουρανό».

Μολονότι μερικοί προσδίδουν μεγάλη σπουδαιότητα στις εκκλησίες, άλλοι αμφιβάλλουν σχετικά με το πόσο απαραίτητες είναι αυτές ως χώροι λατρείας. Σχολιάζοντας τα χαμηλά ποσοστά προσέλευσης στις εκκλησίες, ο Πίτερ Σίμπερτ, Καθολικός ιερέας στην Αγγλία, λέει: «[Οι άνθρωποι] επιλέγουν τις πτυχές της θρησκείας που τους αρέσουν. Πολλοί ηλικιωμένοι είναι Καθολικοί και ζουν την πίστη τους​—αλλά δεν υπάρχει η αίσθηση της δέσμευσης ανάμεσα στους νέους». Η εφημερίδα Ντέιλι Τέλεγκραφ (Daily Telegraph) του Λονδίνου, στο φύλλο τής 20ής Νοεμβρίου 1998, παρατήρησε: «Από το  1979 έχουν κλείσει περίπου 1.500 εκκλησίες στην Αγγλία σε αντιδιαστολή με τις 495 εκκλησίες οι οποίες έχουν αρχίσει να λειτουργούν και τις 150 που έχουν ανοικοδομηθεί».

Το 1997 η εφημερίδα Ζουντόιτσε Τσάιτουνγκ (Süddeutsche Zeitung) του Μονάχου ανέφερε: «Εκκλησίες μετατρέπονται σε κινηματογράφους και διαμερίσματα: Οι πιστοί δεν τις πλησιάζουν, οι χώροι λατρείας αλλάζουν χρήση. . . . Αυτό που έχει ήδη γίνει κάτι το συνηθισμένο στην Ολλανδία ή στην Αγγλία συμβαίνει και στη Γερμανία». Η εφημερίδα πρόσθεσε: «Τα τελευταία λίγα χρόνια μπορεί κάποιος να εντοπίσει περίπου 30 ή 40 εντυπωσιακές πωλήσεις εκκλησιών στη Γερμανία».

Είναι άραγε τα θρησκευτικά κτίρια πράγματι απαραίτητα για τη λατρεία του Θεού; Έχουν οι βασιλικές και οι περίτεχνες εκκλησίες κάποιο προηγούμενο στις Γραφές; Τι είδους οικοδομήματα σχετίζονται με τη λατρεία του αληθινού και ζωντανού Θεού; Τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από αυτά όσον αφορά την ανάγκη για χώρους λατρείας καθώς και για το τι πρέπει να λαβαίνει χώρα εκεί;