Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Τι εννοούσε ο Παύλος όταν είπε: «Όποτε τρώτε αυτό το ψωμί και πίνετε αυτό το ποτήρι»;

Αναφερόμενος στη θέσπιση της Ανάμνησης του θανάτου του Ιησού, ο Παύλος έγραψε: «Όποτε τρώτε αυτό το ψωμί και πίνετε αυτό το ποτήρι, εξακολουθείτε να εξαγγέλλετε το θάνατο του Κυρίου, ωσότου αυτός έρθει». (1 Κορινθίους 11:25, 26) Μερικοί πιστεύουν πως η λέξη «όποτε» εδώ υποδεικνύει ότι η Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού θα έπρεπε να τηρείται συχνά, δηλαδή πολλές φορές. Γι’ αυτό, την τηρούν περισσότερες από μία φορές το χρόνο. Άραγε, αυτό εννοούσε ο Παύλος;

Έχουν περάσει τώρα σχεδόν 2.000 χρόνια από τότε που ο Ιησούς εγκαινίασε την Ανάμνηση του θανάτου του. Επομένως, ο εορτασμός της Ανάμνησης ακόμη και μία φορά το χρόνο σημαίνει ότι έχει γιορταστεί πολλές φορές από το 33 Κ.Χ. Ωστόσο, στα συμφραζόμενα των εδαφίων 1 Κορινθίους 11:25, 26, ο Παύλος δεν εξετάζει το πόσο συχνά, αλλά το πώς θα έπρεπε να γιορτάζεται η Ανάμνηση. Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, δεν χρησιμοποίησε τη λέξη πολλάκις, η οποία σημαίνει «πολλές φορές» ή «συχνά». Απεναντίας, χρησιμοποίησε τη λέξη οσάκις, η οποία σημαίνει «όποτε», «όσες φορές», «κάθε φορά που». Ο Παύλος έλεγε: “Κάθε φορά που το κάνετε αυτό, εξακολουθείτε να εξαγγέλλετε το θάνατο του Κυρίου”. a

Πόσο συχνά, λοιπόν, πρέπει να τηρείται η Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού; Είναι κατάλληλο να τη γιορτάζουμε μόνο μία φορά το χρόνο. Πρόκειται πραγματικά για ανάμνηση, και οι αναμνήσεις συνήθως γιορτάζονται ετησίως. Επιπλέον, ο Ιησούς πέθανε την ημέρα του Ιουδαϊκού Πάσχα, το οποίο λάβαινε χώρα μία φορά το χρόνο. Κατάλληλα, ο Παύλος αναφέρθηκε στον Ιησού ως “τον Χριστό, το πάσχα μας”, εφόσον ο θυσιαστικός θάνατος του Ιησού άνοιξε το δρόμο προς τη ζωή για τον πνευματικό Ισραήλ, ακριβώς όπως η θυσία του πρώτου Πάσχα διατήρησε στη ζωή τα πρωτότοκα των φυσικών Ισραηλιτών στην Αίγυπτο και άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση του έθνους από τη δουλεία. (1 Κορινθίους 5:7· Γαλάτες 6:16) Αυτή η σύνδεση με το ετήσιο Ιουδαϊκό Πάσχα αποτελεί μια ακόμη απόδειξη ότι η Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού πρέπει να γιορτάζεται μόνο μία φορά το χρόνο.

Επιπρόσθετα, ο Παύλος συσχέτισε το θάνατο του Ιησού με άλλη μια ετήσια Ιουδαϊκή γιορτή, την Ημέρα της Εξιλέωσης. Στα εδάφια Εβραίους 9:25, 26, διαβάζουμε: «Ούτε για να προσφέρει τον εαυτό του [ο Ιησούς] συχνά, όπως μάλιστα μπαίνει ο αρχιερέας στον άγιο τόπο κάθε χρόνο [την Ημέρα της Εξιλέωσης] με αίμα που δεν είναι δικό του. . . . Τώρα όμως έχει φανερωθεί μία φορά για πάντα στην τελική περίοδο των συστημάτων πραγμάτων για να καταργήσει την αμαρτία μέσω της θυσίας του εαυτού του». Εφόσον η θυσία του Ιησού αντικατέστησε τη θυσία που γινόταν ετησίως κατά την Ημέρα της Εξιλέωσης, είναι κατάλληλο να γιορτάζεται η Ανάμνηση του θανάτου του ετησίως. Δεν υπάρχει Γραφικός λόγος για να γιορτάζεται η Ανάμνηση συχνότερα.

Σε αρμονία με αυτό, ο ιστορικός Γιόχαν Λόρεντς φον Μόσχαϊμ αναφέρει ότι οι Χριστιανοί του δεύτερου αιώνα στη Μικρά Ασία συνήθιζαν να γιορτάζουν την Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού «τη δέκατη τέταρτη ημέρα του πρώτου Ιουδαϊκού μήνα [Νισάν]». Μόνο σε μετέπειτα χρόνια έγινε έθιμο στο Χριστιανικό κόσμο να γιορτάζεται αυτή περισσότερες από μία φορές το χρόνο.

[Υποσημείωση]