Οι Πρώτοι Χριστιανοί και ο Μωσαϊκός Νόμος

«Ο Νόμος έγινε ο παιδαγωγός μας που οδήγησε στον Χριστό».​—ΓΑΛΑΤΕΣ 3:24.

1, 2. Ποια ήταν μερικά οφέλη τα οποία απολάμβαναν οι Ισραηλίτες που τηρούσαν προσεκτικά το Μωσαϊκό Νόμο;

ΤΟ 1513 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά έδωσε στους Ισραηλίτες έναν κώδικα νόμων. Είπε στο λαό ότι, αν υπάκουαν στη φωνή του, θα τους ευλογούσε και αυτοί θα απολάμβαναν ευτυχισμένη, ικανοποιητική ζωή.—Έξοδος 19:5, 6.

² Εκείνος ο κώδικας του Νόμου, ο οποίος αποκαλείται Μωσαϊκός Νόμος, ή απλώς «ο Νόμος», ήταν “άγιος και δίκαιος και καλός”. (Ρωμαίους 7:12) Προήγε αρετές όπως η καλοσύνη, η εντιμότητα, η ηθική και η καλή γειτονία. (Έξοδος 23:4, 5· Λευιτικό 19:14· Δευτερονόμιο 15:13-15· 22:10, 22) Ο Νόμος ωθούσε επίσης τους Ιουδαίους να αγαπούν ο ένας τον άλλον. (Λευιτικό 19:18) Επιπλέον, δεν έπρεπε να αναμειγνύονται με Εθνικούς που δεν είχαν υπαχθεί στο Νόμο ούτε να παίρνουν συζύγους από ανάμεσά τους. (Δευτερονόμιο 7:3, 4) Σαν “τοίχος” που διαχώριζε τους Ιουδαίους από τους Εθνικούς, ο Μωσαϊκός Νόμος εμπόδιζε το λαό του Θεού να μολυνθεί από ειδωλολατρική νοοτροπία και συνήθειες.—Εφεσίους 2:14, 15· Ιωάννης 18:28.

3. Εφόσον κανένας δεν μπορούσε να τηρήσει το Νόμο τέλεια, ποια επίδραση ασκούσε αυτός;

³ Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και οι πιο ευσυνείδητοι Ιουδαίοι δεν μπορούσαν να τηρήσουν το Νόμο του Θεού τέλεια. Μήπως ανέμενε πάρα πολλά ο Ιεχωβά από αυτούς; Όχι. Ένας από τους λόγους για τους οποίους δόθηκε ο Νόμος στον Ισραήλ ήταν το «να κάνει φανερές τις παραβάσεις». (Γαλάτες 3:19) Ο Νόμος έκανε τους ειλικρινείς Ιουδαίους να συναισθάνονται την απελπιστική τους ανάγκη για έναν Λυτρωτή. Όταν Εκείνος έφτασε, οι πιστοί Ιουδαίοι χάρηκαν.  Η απελευθέρωσή τους από την κατάρα της αμαρτίας και του θανάτου επίκειτο.—Ιωάννης 1:29.

4. Από ποια άποψη ήταν ο Νόμος «παιδαγωγός . . . που οδήγησε στον Χριστό»;

⁴ Ο Μωσαϊκός Νόμος προοριζόταν να αποτελέσει προσωρινή διευθέτηση. Γράφοντας σε συγχριστιανούς του, ο απόστολος Παύλος τον περιέγραψε ως “παιδαγωγό που οδήγησε στον Χριστό”. (Γαλάτες 3:24) Ο παιδαγωγός των αρχαίων χρόνων συνόδευε τα παιδιά προς και από το σχολείο. Γενικά, δεν ήταν ο ίδιος ο δάσκαλος, απλώς οδηγούσε τα παιδιά στο δάσκαλο. Παρόμοια, ο Μωσαϊκός Νόμος ήταν σχεδιασμένος να οδηγήσει τους θεοφοβούμενους Ιουδαίους στον Χριστό. Ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα ήταν μαζί με τους ακολούθους του «όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». (Ματθαίος 28:20) Επομένως, όταν σχηματίστηκε η Χριστιανική εκκλησία, ο “παιδαγωγός”—ο Νόμος—δεν εξυπηρετούσε κανέναν άλλον σκοπό. (Ρωμαίους 10:4· Γαλάτες 3:25) Εντούτοις, μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί άργησαν να συλλάβουν αυτή τη ζωτική αλήθεια. Ως αποτέλεσμα, εξακολούθησαν να τηρούν κάποια χαρακτηριστικά του Νόμου ακόμη και μετά την ανάσταση του Ιησού. Άλλοι, όμως, προσάρμοσαν τον τρόπο σκέψης τους. Κάνοντάς το αυτό, έθεσαν θαυμάσιο παράδειγμα για εμάς σήμερα. Ας δούμε πώς.

Συναρπαστικές Εξελίξεις στις Χριστιανικές Δοξασίες

5. Ποιες οδηγίες έλαβε ο Πέτρος σε όραμα, και γιατί συγκλονίστηκε;

⁵ Το 36 Κ.Χ., ο Χριστιανός απόστολος Πέτρος είδε ένα αξιοσημείωτο όραμα. Σε εκείνη την περίπτωση μια φωνή από τον ουρανό τον πρόσταξε να σφάξει και να φάει πουλιά και ζώα που θεωρούνταν ακάθαρτα υπό το Νόμο. Ο Πέτρος συγκλονίστηκε! Ποτέ δεν είχε «φάει κάτι μολυσμένο και ακάθαρτο». Αλλά η φωνή τού είπε: «Αυτά που ο Θεός καθάρισε, εσύ μην τα αποκαλείς μολυσμένα». (Πράξεις 10:9-15) Αντί να προσκολληθεί άκαμπτα στο Νόμο, ο Πέτρος προσάρμοσε την άποψή του. Αυτό του επέτρεψε να ανακαλύψει κάτι το εκπληκτικό σχετικά με τους σκοπούς του Θεού.

6, 7. Τι κατέστησε ικανό τον Πέτρο να συμπεράνει ότι μπορούσε τώρα να κηρύττει σε Εθνικούς, και σε ποια άλλα συμπεράσματα πιθανόν να έφτασε;

⁶ Να τι συνέβη. Τρεις άντρες πήγαν στο σπίτι όπου έμενε ο Πέτρος για να του ζητήσουν να πάει μαζί τους στο σπίτι ενός ευλαβούς απερίτμητου Εθνικού ονόματι Κορνήλιου. Ο Πέτρος προσκάλεσε αυτούς τους άντρες στο σπίτι και τους φιλοξένησε εκεί. Έχοντας συλλάβει τη σημασία αυτού του οράματος, ο Πέτρος τούς συνόδευσε την επομένη στο σπίτι του Κορνήλιου. Εκεί ο Πέτρος έδωσε πλήρη μαρτυρία σχετικά με τον Ιησού Χριστό. Σε εκείνη την περίπτωση, ο Πέτρος δήλωσε: «Πραγματικά αντιλαμβάνομαι ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». Όχι μόνο ο Κορνήλιος, αλλά και συγγενείς του και στενοί του φίλοι άσκησαν πίστη στον Ιησού, και το «άγιο πνεύμα ήρθε πάνω σε όλους όσους άκουγαν το λόγο». Αναγνωρίζοντας το χέρι του Ιεχωβά σε αυτή την υπόθεση, ο Πέτρος «τούς έδωσε εντολή να βαφτιστούν στο όνομα του Ιησού Χριστού».—Πράξεις 10:17-48.

⁷ Τι κατέστησε ικανό τον Πέτρο να συμπεράνει ότι Εθνικοί που δεν είχαν υπαχθεί στο Μωσαϊκό Νόμο μπορούσαν τώρα να γίνουν ακόλουθοι του Ιησού Χριστού; Η πνευματική διάκριση. Εφόσον ο Θεός είχε δείξει την επιδοκιμασία του για απερίτμητους Εθνικούς, εκχέοντας το πνεύμα του πάνω τους, ο Πέτρος διέκρινε ότι εκείνοι μπορούσαν να γίνουν δεκτοί για βάφτισμα. Συγχρόνως, ο Πέτρος προφανώς αντιλήφθηκε ότι ο Θεός δεν ανέμενε από τους Εθνικούς Χριστιανούς να τηρούν το Νόμο του Μωυσή ως προϋπόθεση για να βαφτιστούν. Αν ζούσατε τότε, θα ήσασταν εσείς τόσο πρόθυμοι όσο ο Πέτρος να προσαρμόσετε την άποψή σας;

Μερικοί Συνέχισαν να Ακολουθούν τον «Παιδαγωγό»

8. Ποια άποψη σχετικά με την περιτομή, διαφορετική από την άποψη του Πέτρου, προωθούσαν μερικοί Χριστιανοί που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ, και γιατί;

⁸ Μετά την αναχώρησή του από το σπίτι του Κορνήλιου, ο Πέτρος πήγε στην Ιερουσαλήμ. Τα νέα ότι απερίτμητοι Εθνικοί είχαν «δεχτεί  το λόγο του Θεού» είχαν φτάσει στην εκκλησία εκεί, και αρκετοί Ιουδαίοι μαθητές είχαν αναστατωθεί. (Πράξεις 11:1-3) Μολονότι αναγνώριζαν ότι οι Εθνικοί μπορούσαν να γίνουν ακόλουθοι του Ιησού, «οι υποστηρικτές της περιτομής» επέμεναν ότι αυτοί οι άνθρωποι από τα μη Ιουδαϊκά έθνη έπρεπε να τηρούν το Νόμο για να σωθούν. Από την άλλη μεριά, σε περιοχές όπου υπήρχαν ως επί το πλείστον Εθνικοί και λίγοι Ιουδαίοι Χριστιανοί, η περιτομή δεν ήταν απαραίτητα διαφιλονικούμενο ζήτημα. Οι δύο απόψεις διατηρήθηκαν επί 13 χρόνια περίπου. (1 Κορινθίους 1:10) Τι δοκιμασία πρέπει να ήταν αυτή για εκείνους τους πρώτους Χριστιανούς—ιδιαίτερα για τους Εθνικούς που ζούσαν στις Ιουδαϊκές περιοχές!

9. Γιατί ήταν πολύ σημαντικό να τακτοποιηθεί το ζήτημα της περιτομής;

⁹ Το ζήτημα έφτασε τελικά σε κρίσιμη καμπή το 49 Κ.Χ. όταν κάποιοι Χριστιανοί από την Ιερουσαλήμ ήρθαν στην Αντιόχεια της Συρίας, όπου κήρυττε ο Παύλος. Αυτοί άρχισαν να διδάσκουν ότι οι Εθνικοί που μεταστρέφονταν έπρεπε να περιτέμνονται σύμφωνα με το Νόμο. Έγινε δε αρκετή διένεξη και αντιλογία ανάμεσα σε αυτούς και στον Παύλο και τον Βαρνάβα! Αν δεν τακτοποιούνταν το ζήτημα, ήταν βέβαιο ότι μερικοί Χριστιανοί, είτε από τους Ιουδαίους είτε από τους Εθνικούς, θα σκανδαλίζονταν. Γι’ αυτό, έγιναν διευθετήσεις ώστε ο Παύλος και μερικοί άλλοι να πάνε στην Ιερουσαλήμ και να ζητήσουν από το Χριστιανικό κυβερνών σώμα να επιλύσει το ζήτημα οριστικά και αμετάκλητα.—Πράξεις 15:1, 2, 24.

Ειλικρινής Διάσταση Απόψεων—Κατόπιν, Ενότητα!

10. Ποια ήταν μερικά σημεία τα οποία εξέτασε το κυβερνών σώμα προτού αποφασίσει σχετικά με την υπόσταση των Εθνικών;

¹⁰ Σε μια συνάντηση που συγκλήθηκε, μερικοί προφανώς παρέθεσαν επιχειρήματα υπέρ της περιτομής, ενώ άλλοι υποστήριξαν την αντίθετη άποψη. Αλλά δεν κυριάρχησαν τα συναισθήματα. Αφού έγινε μεγάλη αντιλογία, οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος περιέγραψαν τα σημεία που είχε επιτελέσει ο Ιεχωβά ανάμεσα στους απερίτμητους. Εξήγησαν ότι ο Θεός είχε εκχύσει το άγιο πνεύμα πάνω σε απερίτμητους Εθνικούς. Στην ουσία, ρωτούσαν: “Μπορεί η Χριστιανική εκκλησία δικαιολογημένα να απορρίψει εκείνους τους οποίους ο Θεός έχει δεχτεί;” Κατόπιν, ο μαθητής Ιάκωβος διάβασε μια Γραφική περικοπή που βοήθησε όλους τους παρόντες να διακρίνουν το θέλημα του Ιεχωβά σε εκείνο το ζήτημα.—Πράξεις 15:4-17.

11. Ποιος παράγοντας δεν έπαιζε ρόλο στη λήψη της απόφασης αναφορικά με την περιτομή, και τι δείχνει ότι η ευλογία του Ιεχωβά ήταν πάνω στην απόφαση;

¹¹ Όλη η προσοχή ήταν τώρα στραμμένη στο κυβερνών σώμα. Μήπως η Ιουδαϊκή τους κληρονομιά θα διέστρεφε την απόφασή τους ώστε να κλίνει υπέρ της περιτομής; Όχι. Εκείνοι οι πιστοί άντρες ήταν αποφασισμένοι να ακολουθήσουν τις Γραφές και την καθοδηγία του αγίου πνεύματος του Θεού. Αφού άκουσε όλες τις σχετικές μαρτυρίες, το κυβερνών σώμα συμφώνησε ομόφωνα ότι δεν ήταν ανάγκη να περιτέμνονται  οι Εθνικοί Χριστιανοί και να υπόκεινται στο Μωσαϊκό Νόμο. Όταν το έμαθαν οι αδελφοί, χάρηκαν, και οι εκκλησίες άρχισαν να «αυξάνουν σε αριθμό κάθε ημέρα». Εκείνοι οι Χριστιανοί που υποτάχθηκαν στη σαφή θεοκρατική κατεύθυνση ευλογήθηκαν με μια καλά εδραιωμένη, Γραφική απάντηση. (Πράξεις 15:19-23, 28, 29· 16:1-5) Ωστόσο, απέμενε να δοθεί απάντηση σε ένα σημαντικό ερώτημα.

Τι θα Γινόταν με τους Ιουδαίους Χριστιανούς;

12. Ποιο ερώτημα δεν είχε επιλυθεί ακόμη;

¹² Το κυβερνών σώμα είχε δείξει καθαρά ότι οι Εθνικοί Χριστιανοί δεν χρειαζόταν να περιτέμνονται. Αλλά τι θα γινόταν με τους Ιουδαίους Χριστιανούς; Η απόφαση του κυβερνώντος σώματος δεν είχε καλύψει συγκεκριμένα εκείνη την πλευρά του ερωτήματος.

13. Γιατί ήταν εσφαλμένο να ισχυρίζεται κάποιος ότι η τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου ήταν απαραίτητη για σωτηρία;

¹³ Μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί που ήταν «ζηλωτές για το Νόμο» εξακολούθησαν να περιτέμνουν τα παιδιά τους και να τηρούν ορισμένες πτυχές του Νόμου. (Πράξεις 21:20) Άλλοι προχωρούσαν ακόμη πιο πέρα, επιμένοντας μάλιστα ότι ήταν απαραίτητο να τηρούν οι Ιουδαίοι Χριστιανοί το Νόμο για να σωθούν. Έκαναν σοβαρό λάθος ως προς αυτό. Παραδείγματος χάρη, πώς θα μπορούσε οποιοσδήποτε Χριστιανός να προσφέρει θυσία ζώου για άφεση αμαρτιών; Η θυσία του Χριστού είχε καταστήσει ξεπερασμένες τέτοιες προσφορές. Τι θα γινόταν με την απαίτηση του Νόμου ότι οι Ιουδαίοι έπρεπε να αποφεύγουν τη στενή συναναστροφή με τους Εθνικούς;  Θα ήταν πολύ δύσκολο για τους ζηλωτές Χριστιανούς ευαγγελιστές να τηρούν αυτούς τους περιορισμούς και ωστόσο να εκτελούν την αποστολή που είχαν να διδάξουν στους Εθνικούς όλα όσα είχε διδάξει ο Ιησούς. (Ματθαίος 28:19, 20· Πράξεις 1:8· 10:28) * Δεν υπάρχει απόδειξη που να δείχνει ότι αυτό το ζήτημα διασαφηνίστηκε σε κάποια συνάντηση του κυβερνώντος σώματος. Παρ’ όλα αυτά, η εκκλησία δεν αφέθηκε αβοήθητη.

14. Ποια κατεύθυνση σχετικά με το Νόμο παρείχαν διάφορες θεόπνευστες επιστολές του Παύλου;

¹⁴ Η κατεύθυνση ήρθε, όχι με τη μορφή επιστολής από το κυβερνών σώμα, αλλά από επιπρόσθετες θεόπνευστες επιστολές γραμμένες από αποστόλους. Παραδείγματος χάρη, ο απόστολος Παύλος έστειλε ένα δυναμικό μήνυμα στους Ιουδαίους και στους Εθνικούς που ζούσαν στη Ρώμη. Στην επιστολή που τους απηύθυνε, εξηγούσε ότι πραγματικός Ιουδαίος «είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος, και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς μέσω πνεύματος». (Ρωμαίους 2:28, 29) Στην ίδια επιστολή, ο Παύλος χρησιμοποίησε ένα παράδειγμα για να αποδείξει ότι οι Χριστιανοί δεν υπόκειντο πλέον στο Νόμο. Ανέφερε το επιχείρημα ότι μια γυναίκα δεν μπορούσε να είναι παντρεμένη συγχρόνως με δύο άντρες. Αλλά αν ο σύζυγός της πέθαινε, ήταν ελεύθερη να ξαναπαντρευτεί. Ο Παύλος έκανε κατόπιν την εφαρμογή του παραδείγματος, δείχνοντας ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί δεν μπορούσαν να υπόκεινται στο Μωσαϊκό Νόμο και να ανήκουν συγχρόνως στον Χριστό. Έπρεπε να γίνουν «νεκροί όσον αφορά το Νόμο» ώστε να μπορέσουν να ενωθούν με τον Χριστό.—Ρωμαίους 7:1-5.

 Άργησαν να Συλλάβουν το Σημείο

15, 16. Γιατί μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί απέτυχαν να συλλάβουν το σημείο σχετικά με το Νόμο, και τι δείχνει αυτό αναφορικά με την ανάγκη που υπάρχει να παραμένει κάποιος πνευματικά άγρυπνος;

¹⁵ Το σκεπτικό του Παύλου σχετικά με το Νόμο ήταν αδιαμφισβήτητο. Γιατί, λοιπόν, απέτυχαν μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί να συλλάβουν το σημείο; Κατ’ αρχάς, αυτοί υστερούσαν σε πνευματική διάκριση. Λόγου χάρη, παραμελούσαν το να λαβαίνουν στερεή πνευματική τροφή. (Εβραίους 5:11-14) Επίσης, δεν παρακολουθούσαν τακτικά τις Χριστιανικές συναθροίσεις. (Εβραίους 10:23-25) Ένας άλλος λόγος για τον οποίο μερικοί δεν συνέλαβαν το σημείο μπορεί να είχε να κάνει με τη φύση του ίδιου του Νόμου. Αυτός επικεντρωνόταν σε πράγματα τα οποία μπορούσε να δει, να νιώσει και να αγγίξει κανείς, όπως ήταν ο ναός και το ιερατείο. Ήταν ευκολότερο για μερικούς που υστερούσαν σε πνευματικότητα να δεχτούν το Νόμο από ό,τι ήταν το να υιοθετήσουν τις βαθύτερες αρχές της Χριστιανοσύνης, οι οποίες επικεντρώνονταν σε αόρατες πραγματικότητες.—2 Κορινθίους 4:18.

¹⁶ Άλλος ένας λόγος για τον οποίο ορισμένοι καθ’ ομολογία Χριστιανοί ήθελαν να τηρούν το Νόμο περιγράφτηκε από τον Παύλο στην επιστολή του προς τους Γαλάτες. Εκεί εξηγούσε ότι αυτοί ήθελαν να θεωρούνται αξιοσέβαστοι, μέλη μιας ευρέως αποδεκτής θρησκείας. Αντί να ξεχωρίζουν από τους γύρω τους, ήταν διατεθειμένοι να κάνουν σχεδόν οποιονδήποτε συμβιβασμό προκειμένου να ταιριάζουν με αυτούς. Ενδιαφέρονταν περισσότερο να κερδίσουν την επιδοκιμασία των ανθρώπων από το να κερδίσουν την επιδοκιμασία του Θεού.—Γαλάτες 6:12.

17. Πότε διασαφηνίστηκε εντελώς η κατάλληλη άποψη αναφορικά με την τήρηση του Νόμου;

¹⁷ Οι Χριστιανοί που είχαν διάκριση και μελετούσαν προσεκτικά τα θεόπνευστα συγγράμματα του Παύλου και άλλων κατέληξαν σε ακριβή συμπεράσματα σχετικά με το Νόμο. Ωστόσο, χρειάστηκε να φτάσει το έτος 70 Κ.Χ. για να διασαφηνιστεί πέραν πάσης αμφιβολίας σε όλους τους Ιουδαίους Χριστιανούς η κατάλληλη άποψη για το Μωσαϊκό Νόμο. Αυτό συνέβη όταν ο Θεός επέτρεψε να καταστραφεί η Ιερουσαλήμ, ο ναός της και τα αρχεία που αφορούσαν το ιερατείο. Ως αποτέλεσμα, κατέστη αδύνατον για οποιονδήποτε να τηρεί όλες τις πτυχές του Νόμου.

Εφαρμογή του Μαθήματος Σήμερα

18, 19. (α) Ποια στάση πρέπει να υιοθετήσουμε και ποια να αποφύγουμε για να παραμείνουμε πνευματικά υγιείς; (β) Τι μας διδάσκει το παράδειγμα του Παύλου σχετικά με την ανταπόκριση στην κατεύθυνση που λαβαίνουμε από τους υπεύθυνους αδελφούς; (Βλέπε πλαίσιο στη σελίδα 24.)

¹⁸ Αφού εξετάσατε αυτά τα γεγονότα του μακρινού παρελθόντος, ίσως αναρωτιέστε: “Αν ζούσα εγώ εκείνη την εποχή, πώς θα ανταποκρινόμουν καθώς αποκαλυπτόταν σταδιακά το θέλημα του Θεού; Μήπως θα έμενα άκαμπτα προσκολλημένος στις παραδοσιακές απόψεις; Ή θα έδειχνα υπομονή μέχρις ότου διασαφηνιστεί ποια είναι η κατάλληλη κατανόηση; Και αφού γινόταν αυτό, θα την υποστήριζα ολόκαρδα;”

¹⁹ Ασφαλώς, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το πώς θα αντιδρούσαμε εμείς αν ζούσαμε τότε. Μπορούμε όμως να αναρωτηθούμε: “Πώς ανταποκρίνομαι εγώ στις διασαφηνίσεις της Γραφικής κατανόησης όταν παρουσιάζονται αυτές σήμερα; (Ματθαίος 24:45) Όταν παρέχεται Γραφική κατεύθυνση, προσπαθώ να την εφαρμόζω, τηρώντας όχι μόνο το γράμμα του νόμου αλλά και το πνεύμα του; (1 Κορινθίους 14:20) Περιμένω υπομονετικά τον Ιεχωβά όταν φαίνεται ότι αργούν να απαντηθούν κάποια ερωτήματα που παραμένουν;” Είναι ζωτικό να κάνουμε καλή χρήση της πνευματικής τροφής που είναι διαθέσιμη σήμερα, για «να μην ξεμακρύνουμε ποτέ». (Εβραίους 2:1) Όταν ο Ιεχωβά παρέχει κατεύθυνση μέσω του Λόγου του, του πνεύματός του και της επίγειας οργάνωσής του, ας ακούμε προσεκτικά. Αν το κάνουμε αυτό, ο Ιεχωβά θα μας ευλογήσει με ατέλειωτη ζωή που θα είναι και ευτυχισμένη και ικανοποιητική.

[Υποσημείωση]

Πώς θα Απαντούσατε;

• Με ποια έννοια ήταν ο Μωσαϊκός Νόμος σαν «παιδαγωγός . . . που οδήγησε στον Χριστό»;

• Πώς εξηγείτε τις διαφορές στον τρόπο με τον οποίο ο Πέτρος και «οι υποστηρικτές της περιτομής» ανταποκρίθηκαν στις προσαρμογές που έγιναν στην κατανόηση της αλήθειας;

• Τι έχετε μάθει σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αποκαλύπτει ο Ιεχωβά την αλήθεια σήμερα;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 24]

Ο Παύλος Αντιμετωπίζει Ταπεινά μια Δοκιμασία

Ύστερα από μια επιτυχημένη ιεραποστολική περιοδεία, ο Παύλος έφτασε στην Ιερουσαλήμ το 56 Κ.Χ. Εκεί τον περίμενε μια δοκιμασία. Είχαν φτάσει στην εκκλησία πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες εκείνος δίδασκε ότι ο Νόμος είχε παραμεριστεί. Οι πρεσβύτεροι φοβούνταν ότι οι Ιουδαίοι που είχαν μεταστραφεί προσφάτως στη Χριστιανοσύνη θα σκανδαλίζονταν από την παρρησία του Παύλου σχετικά με το ζήτημα του Νόμου και ότι θα συμπέραιναν πως οι Χριστιανοί δεν σέβονταν τις διευθετήσεις του Ιεχωβά. Στην εκκλησία υπήρχαν τέσσερις Ιουδαίοι Χριστιανοί οι οποίοι είχαν κάνει ευχή, ίσως ευχή Ναζηραίου. Αυτοί έπρεπε να πάνε στο ναό για να ολοκληρώσουν την τήρηση των απαιτήσεων της ευχής.

Οι πρεσβύτεροι ζήτησαν από τον Παύλο να συνοδεύσει τους τέσσερις στο ναό και να αναλάβει τα έξοδά τους. Ο Παύλος είχε γράψει τουλάχιστον δύο θεόπνευστες επιστολές στις οποίες υποστήριζε ότι η τήρηση του Νόμου δεν απαιτούνταν για σωτηρία. Ωστόσο, ο ίδιος σεβόταν τη συνείδηση των άλλων. Στο παρελθόν, είχε γράψει: «Σε εκείνους που είναι κάτω από νόμο έγινα ως κάτω από νόμο . . . για να κερδίσω εκείνους που είναι κάτω από νόμο». (1 Κορινθίους 9:20-23) Μολονότι ποτέ δεν συμβιβαζόταν εκεί όπου περιλαμβάνονταν ζωτικές Γραφικές αρχές, ο Παύλος θεώρησε ότι μπορούσε να συμμορφωθεί με την εισήγηση των πρεσβυτέρων. (Πράξεις 21:15-26) Δεν ήταν εσφαλμένο το να κάνει κάτι τέτοιο. Δεν υπήρχε τίποτε το αντιγραφικό στη διευθέτηση των ευχών, και ο ναός είχε χρησιμοποιηθεί για την αγνή λατρεία, όχι για ειδωλολατρία. Θέλοντας, λοιπόν, να μη δώσει καμιά αιτία για να σκανδαλιστεί κάποιος, ο Παύλος ενήργησε όπως του ζητήθηκε. (1 Κορινθίους 8:13) Αναμφίβολα, αυτό απαίτησε αξιοσημείωτη ταπεινοφροσύνη από μέρους του Παύλου, κάτι που αυξάνει την εκτίμησή μας για εκείνον.

[Εικόνα στη σελίδα 22, 23]

Επί μερικά χρόνια, διιστάμενες απόψεις σχετικά με το Μωσαϊκό Νόμο παρέμεναν ανάμεσα στους Χριστιανούς