Το «Ημερολόγιο» του Νώε—Σημαίνει Κάτι για Εμάς;

ΟΤΑΝ έδωσε την προφητεία σχετικά με το σημείο της παρουσίας του και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων, ο Ιησούς είπε: «Όπως ήταν οι ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου». (Ματθαίος 24:3, 37) Σαφώς, ο Ιησούς προείπε ότι τα όσα συμβαίνουν σήμερα έχουν ένα παράλληλο στην εποχή του Νώε. Μια αξιόπιστη και ακριβής αφήγηση των γεγονότων των ημερών του Νώε μπορεί να αποδειχτεί ανεκτίμητος θησαυρός.

Αποτελεί τέτοιον θησαυρό το «ημερολόγιο» του Νώε; Έχει τα χαρακτηριστικά ενός αυθεντικού ιστορικού εγγράφου; Μπορούμε πράγματι να καθορίσουμε πότε έλαβε χώρα ο Κατακλυσμός;

Πότε Έλαβε Χώρα ο Κατακλυσμός;

Η Αγία Γραφή παρέχει χρονολογικές πληροφορίες που μας επιτρέπουν να μετρήσουμε προσεκτικά προς τα πίσω ως την απαρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Στα εδάφια Γένεση 5:1-29, βρίσκουμε τη γενεαλογική γραμμή από τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ, μέχρι τη γέννηση του Νώε. Ο Κατακλυσμός άρχισε «το εξακοσιοστό έτος της ζωής του Νώε».—Γένεση 7:11.

Για να προσδιορίσουμε τον καιρό του Κατακλυσμού, χρειάζεται να ξεκινήσουμε από μια βασική χρονολογία. Δηλαδή πρέπει να αρχίσουμε με μια χρονολογία η οποία είναι αποδεκτή από την ιστορία και αντιστοιχεί με κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που καταγράφεται στην Αγία Γραφή. Από ένα τέτοιο καθορισμένο σημείο, μπορούμε να κάνουμε υπολογισμούς και να ορίσουμε μια χρονολογία για τον Κατακλυσμό βάσει του Γρηγοριανού ημερολογίου, το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα.

Μια βασική χρονολογία είναι το 539 Π.Κ.Χ., το έτος κατά το οποίο ο Πέρσης Βασιλιάς Κύρος ανέτρεψε τη Βαβυλώνα. Μη Βιβλικές πηγές για τον υπολογισμό της περιόδου της βασιλείας του περιλαμβάνουν βαβυλωνιακές πλάκες καθώς και έγγραφα του Διόδωρου, του Αφρικανού, του Ευσέβιου και του Πτολεμαίου. Λόγω κάποιου διατάγματος που εξέδωσε ο Κύρος, ένα Ιουδαϊκό υπόλοιπο έφυγε από τη Βαβυλώνα και έφτασε στην πατρίδα του το 537 Π.Κ.Χ. Αυτό σήμανε το τέλος της 70χρονης ερήμωσης του Ιούδα, η οποία σύμφωνα με το Γραφικό υπόμνημα είχε αρχίσει το 607 Π.Κ.Χ. Λαβαίνοντας υπόψη τη διάρκεια της περιόδου των κριτών και της διακυβέρνησης των βασιλιάδων του Ισραήλ, μπορούμε να προσδιορίσουμε ότι η Έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο έλαβε χώρα το 1513 Π.Κ.Χ. Βάσει της Βιβλικής χρονολόγησης πηγαίνουμε προς τα πίσω άλλα 430 χρόνια και φτάνουμε στη σύναψη της διαθήκης με τον Αβραάμ το 1943 Π.Κ.Χ. Κατόπιν πρέπει να λάβουμε υπόψη τη γέννηση και τη διάρκεια ζωής του Θάρα, του Ναχώρ, του Σερούχ, του Ραγαύ, του Φάλεκ, του Έβερ και του Σηλά, καθώς και του Αρφαξάδ, ο οποίος γεννήθηκε «δύο χρόνια μετά τον κατακλυσμό». (Γένεση 11:10-32) Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να τοποθετήσουμε την έναρξη του Κατακλυσμού στο έτος 2370 Π.Κ.Χ. a

Πέφτουν τα Νερά του Κατακλυσμού

Προτού ανασκοπήσουμε τα γεγονότα των ημερών του Νώε, ίσως θα θέλατε να διαβάσετε από το 7ο κεφάλαιο της Γένεσης, εδάφιο 11, έως το 8ο κεφάλαιο, εδάφιο 4. Σχετικά με τη νεροποντή μάς λέγεται: «Το εξακοσιοστό έτος της ζωής του Νώε [2370 Π.Κ.Χ.], το δεύτερο μήνα, τη δέκατη έβδομη ημέρα του μήνα, εκείνη την ημέρα όλες οι πηγές των απέραντων υδάτινων βαθών σκίστηκαν και οι πύλες των υδάτων των ουρανών ανοίχτηκαν».—Γένεση 7:11.

Ο Νώε χώριζε το έτος σε 12 μήνες των 30 ημερών  ο καθένας. Στους αρχαίους καιρούς, ο πρώτος μήνας ξεκινούσε γύρω στα μέσα του δικού μας ημερολογιακού μήνα Σεπτεμβρίου. Τα νερά του κατακλυσμού άρχισαν να πέφτουν «το δεύτερο μήνα, τη δέκατη έβδομη ημέρα του μήνα» και συνέχισαν να πέφτουν επί 40 ημέρες και 40 νύχτες στη διάρκεια των μηνών Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου του 2370 Π.Κ.Χ.

Αναφορικά με τον Κατακλυσμό, έχουμε επίσης την ακόλουθη πληροφορία: «Τα νερά συνέχισαν να πλημμυρίζουν τη γη εκατόν πενήντα ημέρες. . . . Και τα νερά άρχισαν να αποσύρονται από τη γη, να αποσύρονται προοδευτικά· και αφού πέρασαν εκατόν πενήντα ημέρες τα νερά είχαν ελαττωθεί. Και τον έβδομο μήνα, τη δέκατη έβδομη ημέρα του μήνα, η κιβωτός κάθησε στα βουνά του Αραράτ». (Γένεση 7:24–8:4) Άρα λοιπόν, η περίοδος από τότε που τα νερά πλημμύρισαν τη γη μέχρι τον καιρό που αποσύρθηκαν ήταν 150 ημέρες, δηλαδή πέντε μήνες. Έτσι λοιπόν, η κιβωτός κάθησε στα βουνά του Αραράτ τον Απρίλιο του 2369 Π.Κ.Χ.

Τώρα ίσως θέλετε να διαβάσετε τα εδάφια Γένεση 8:5-17. Οι κορυφές των βουνών φάνηκαν σχεδόν δυόμισι μήνες (73 ημέρες) αργότερα, «το δέκατο μήνα [τον Ιούνιο], την πρώτη του μήνα». (Γένεση 8:5) b Τρεις μήνες (90 ημέρες) αργότερα—«το εξακοσιοστό πρώτο έτος [του Νώε], τον πρώτο μήνα, την πρώτη ημέρα του μήνα», δηλαδή στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2369 Π.Κ.Χ.—ο Νώε αφαίρεσε το κάλυμμα της κιβωτού. Τότε μπόρεσε να δει ότι «η επιφάνεια της γης είχε στραγγίσει εντελώς». (Γένεση 8:13) Έπειτα από έναν μήνα και 27 ημέρες (57 ημέρες), «το δεύτερο μήνα, την εικοστή έβδομη ημέρα του μήνα [στα μέσα Νοεμβρίου του 2369 Π.Κ.Χ.], η γη είχε στεγνώσει». Ο Νώε και η οικογένειά του βγήκαν τότε από την κιβωτό σε στεγνό έδαφος. Άρα λοιπόν, ο Νώε και οι άλλοι έμειναν μέσα στην κιβωτό ένα σεληνιακό έτος και δέκα ημέρες (370 ημέρες).—Γένεση 8:14.

Τι αποδεικνύουν αυτά τα ακριβή αρχεία που αφορούν γεγονότα, λεπτομέρειες και χρονικά στοιχεία; Το εξής απλό γεγονός: Ο Εβραίος προφήτης Μωυσής, ο οποίος προφανώς βάσισε το βιβλίο της Γένεσης σε αρχεία που είχε λάβει,  παρουσίαζε αληθινά συμβάντα, όχι κάποια μυθική αλληγορία. Επομένως, ο Κατακλυσμός έχει μεγάλη σημασία για εμάς σήμερα.

Πώς Θεωρούσαν Άλλοι Βιβλικοί Συγγραφείς τον Κατακλυσμό;

Εκτός από την αφήγηση της Γένεσης, η Γραφή περιέχει πολλές αναφορές στον Νώε ή στον Κατακλυσμό. Λόγου χάρη:

(1) Ο ερευνητής Έσδρας συμπεριέλαβε τον Νώε και τους γιους του (Σημ, Χαμ και Ιάφεθ) στη γενεαλογία του έθνους του Ισραήλ.—1 Χρονικών 1:4-17.

(2) Ο γιατρός και Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει τον Νώε στον κατάλογο των προγόνων του Ιησού Χριστού.—Λουκάς 3:36.

(3) Ο απόστολος Πέτρος στρέφει με έμφαση την προσοχή στην αφήγηση σχετικά με τον Κατακλυσμό γράφοντας σε συγχριστιανούς του.—2 Πέτρου 2:5· 3:5, 6.

(4) Ο απόστολος Παύλος μιλάει για τη μεγάλη πίστη που έδειξε ο Νώε κατασκευάζοντας την κιβωτό για την επιβίωση του σπιτικού του.—Εβραίους 11:7.

Μπορεί άραγε να υπάρξει καμιά αμφιβολία ότι αυτοί οι θεόπνευστοι Βιβλικοί συγγραφείς αποδέχονταν την αφήγηση της Γένεσης για τον Κατακλυσμό; Αναντίρρητα, τον θεωρούσαν αληθινό γεγονός.

Ο Ιησούς και ο Κατακλυσμός

Ο Ιησούς Χριστός είχε προανθρώπινη ύπαρξη. (Παροιμίες 8:30, 31) Στη διάρκεια του Κατακλυσμού ήταν ένα πνευματικό πλάσμα στον ουρανό. Συνεπώς, ως αυτόπτης μάρτυρας, ο Ιησούς μάς παρέχει τη σημαντικότερη Γραφική διαβεβαίωση σχετικά με τον Νώε και τον Κατακλυσμό. Ο Ιησούς είπε: «Όπως ήταν οι ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου. Διότι όπως ήταν οι άνθρωποι εκείνες τις ημέρες  πριν από τον κατακλυσμό, που έτρωγαν και έπιναν, και οι άντρες παντρεύονταν και οι γυναίκες δίνονταν σε γάμο, μέχρι την ημέρα που ο Νώε μπήκε στην κιβωτό, και δεν έδωσαν προσοχή μέχρι που ήρθε ο κατακλυσμός και τους σάρωσε όλους, έτσι θα είναι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου».—Ματθαίος 24:37-39.

Θα χρησιμοποιούσε άραγε ο Ιησούς κάποια λαϊκή παράδοση για να μας προειδοποιήσει σχετικά με το επερχόμενο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων; Οπωσδήποτε όχι! Είμαστε πεπεισμένοι ότι χρησιμοποίησε ένα αυθεντικό παράδειγμα εκτέλεσης της θεϊκής κρίσης πάνω στους πονηρούς. Ναι, χάθηκαν ζωές, αλλά εμείς μπορούμε να αντλήσουμε παρηγοριά γνωρίζοντας ότι ο Νώε και η οικογένειά του σώθηκαν από τον Κατακλυσμό.

«Οι ημέρες του Νώε» έχουν τεράστια σημασία για όσους ζουν σήμερα, στη διάρκεια “της παρουσίας του Γιου του ανθρώπου”, του Ιησού Χριστού. Καθώς διαβάζουμε τη λεπτομερή αφήγηση σχετικά με τον παγγήινο Κατακλυσμό η οποία διαφυλάχτηκε σε ένα αρχείο που κράτησε ο Νώε, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτή αποτελεί γνήσιο ιστορικό ντοκουμέντο. Επίσης, η θεόπνευστη αφήγηση της Γένεσης αναφορικά με τον Κατακλυσμό έχει μεγάλη σημασία για εμάς. Όπως ο Νώε, οι γιοι του και οι σύζυγοί τους έθεσαν πίστη στο μέσο που παρείχε ο Θεός για επιβίωση, έτσι και εμείς σήμερα μπορούμε να περιέλθουμε υπό την προστασία του Ιεχωβά βάσει της πίστης μας στη λυτρωτική θυσία του Ιησού. (Ματθαίος 20:28) Επιπλέον, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα είμαστε ανάμεσα στους επιζώντες από το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων, όπως φανερώνει το «ημερολόγιο» του Νώε ότι συνέβη σε αυτόν και στην οικογένειά του, οι οποίοι επέζησαν από τον Κατακλυσμό που έφερε τέλος στον ασεβή κόσμο εκείνου του καιρού.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 5]

Ζούσαν Πράγματι Τόσο Πολύ;

“ΟΛΕΣ οι ημέρες του Νώε έφτασαν τα εννιακόσια πενήντα χρόνια, και πέθανε”, λέει η Γραφή. (Γένεση 9:29) Ο παππούς του Νώε, ο Μαθουσάλα, έζησε 969 χρόνια—η μεγαλύτερη διάρκεια ανθρώπινης ζωής που έχει καταγραφεί ποτέ. Ο μέσος όρος ζωής των δέκα γενεών από τον Αδάμ μέχρι τον Νώε ήταν πάνω από 850 χρόνια. (Γένεση 5:5-31) Ζούσαν άραγε τόσο πολύ οι άνθρωποι τότε;

Ο αρχικός σκοπός του Θεού ήταν να ζει ο άνθρωπος για πάντα. Όταν δημιουργήθηκε ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, του δόθηκε η ευκαιρία να απολαμβάνει ατελεύτητη ζωή αν ήταν υπάκουος στον Θεό. (Γένεση 2:15-17) Αλλά ο Αδάμ παρήκουσε και έχασε αυτή την ευκαιρία. Έπειτα από 930 χρόνια ζωής, που τα διένυσε πορευόμενος αργά προς το θάνατο, ο Αδάμ επέστρεψε στο χώμα από όπου είχε παρθεί. (Γένεση 3:19· 5:5) Ο πρώτος άνθρωπος μεταβίβασε ως κληρονομιά σε όλους τους απογόνους του την αμαρτία και το θάνατο.—Ρωμαίους 5:12.

Ωστόσο, οι άνθρωποι εκείνης της περιόδου ήταν πιο κοντά στην αρχική τελειότητα του Αδάμ και προφανώς γι’ αυτόν το λόγο απολάμβαναν μακροβιότερη ζωή από όσους απείχαν περισσότερο από την τελειότητα. Ως εκ τούτου, το μήκος της ανθρώπινης ζωής πλησίαζε τα χίλια χρόνια κατά την προκατακλυσμιαία περίοδο, ελαττώθηκε όμως ραγδαία μετά τον Κατακλυσμό. Ο Αβραάμ, λόγου χάρη, έζησε μόνο 175 χρόνια. (Γένεση 25:7) Περίπου δε 400 χρόνια μετά το θάνατο εκείνου του πιστού πατριάρχη, ο προφήτης Μωυσής έγραψε: «Αυτές καθαυτές οι ημέρες των χρόνων μας είναι εβδομήντα χρόνια, και αν υπάρχει ευρωστία, ογδόντα χρόνια· εντούτοις, εμμένουν σε προβλήματα και οδυνηρά πράγματα». (Ψαλμός 90:10) Η κατάσταση σήμερα είναι περίπου η ίδια.

[Πίνακας/Εικόνες στη σελίδα 6, 7]

Μετρώντας Αντίστροφα από το Διάταγμα του Κύρου για Επιστροφή των Ιουδαίων από την Εξορία Μέχρι τον Κατακλυσμό των Ημερών του Νώε

537 Διάταγμα του Κύρου c

539 Ανατροπή της Βαβυλώνας από τον Κύρο

τον Πέρση

68 χρόνια

607 Αρχίζει η 70χρονη ερήμωση του Ιούδα

906 χρόνια

επίβλεψης από

ηγέτες, κριτές

και βασιλιάδες

του Ισραήλ

1513 Έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο

430 χρόνια Περίοδος 430 χρόνων κατά την οποία οι γιοι

του Ισραήλ κατοικούσαν στη γη της Αιγύπτου

και στη Χαναάν (Έξοδος 12:40, 41)

1943 Επικύρωση της Αβραμιαίας διαθήκης

205 χρόνια

2148 Γέννηση του Θάρα

222 χρόνια

2370 Έναρξη του Κατακλυσμού

[Υποσημείωση]