Τι Είδους Όνομα Κάνετε για τον Εαυτό Σας;

ΕΧΕΤΕ διαβάσει ποτέ τις αναγγελίες θανάτου στην τοπική σας εφημερίδα ή ένα μακροσκελές ιστορικό για τη ζωή και τα επιτεύγματα κάποιου ατόμου που έχει πεθάνει; Μήπως αναρωτηθήκατε: “Τι θα λένε οι άνθρωποι για εμένα;” Πόσοι σκέφτονται ποτέ για το πώς θα τους θυμούνται μετά θάνατον; Είναι, λοιπόν, εύλογα τα ειλικρινή ερωτήματα: Τι θα έλεγαν για εσάς οι άνθρωποι σήμερα αν είχατε πεθάνει χθες; Τι είδους φήμη έχετε αποκτήσει; Πώς θα θέλατε να σας θυμούνται όσοι σας έχουν γνωρίσει, και πώς θα θέλατε να σας θυμάται ο Θεός;

Ο σοφός συγγραφέας του Γραφικού βιβλίου του Εκκλησιαστή είπε: «Το όνομα είναι καλύτερο από το καλό λάδι και η ημέρα του θανάτου από την ημέρα της γέννησης». (Εκκλησιαστής 7:1) Γιατί είναι η ημέρα του θανάτου ενός ατόμου καλύτερη από την ημέρα της γέννησής του; Επειδή κατά τη γέννησή του το άτομο δεν έχει αποκτήσει ακόμη φήμη. Το προσωπικό του μητρώο είναι εντελώς λευκό. Από την πορεία της ζωής του θα προκύψει είτε καλή είτε κακή φήμη. Για όσους έχουν δημιουργήσει καλό όνομα στο διάβα των ετών, η ημέρα του θανάτου, συγκρινόμενη με την ημέρα της γέννησης, είναι πράγματι καλύτερη από αυτή την άποψη.

Έχουμε, λοιπόν, μια επιλογή. Στην ουσία, καθημερινά έχουμε να κάνουμε πολλές επιλογές οι οποίες θα καθορίσουν τη φήμη μας την ημέρα του θανάτου μας, ιδίως το πώς θα μας θυμάται ο Θεός. Γι’ αυτό, ο ίδιος σοφός Εβραίος έγραψε: «Η ενθύμηση του δικαίου θα είναι ευλογημένη, αλλά το όνομα των πονηρών θα σαπίσει». (Παροιμίες 10:7) Τι μεγάλο προνόμιο είναι το να μας θυμάται ο Θεός ώστε να μας χαρίσει ευλογίες!

Αν είμαστε σοφοί, ο στόχος μας θα είναι να ευαρεστούμε τον Θεό ζώντας σε αρμονία με τους κανόνες του. Αυτό σημαίνει να ακολουθούμε τις βασικές αρχές που ανέφερε ο Χριστός: «“Πρέπει να αγαπάς τον Ιεχωβά τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια”. Αυτή είναι η μεγαλύτερη και πρώτη εντολή. Η δεύτερη, όμοια με αυτήν, είναι η εξής: “Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου”. Σε αυτές τις δύο εντολές κρέμεται όλος ο Νόμος και οι Προφήτες».​—Ματθαίος 22:37-40.

Ορισμένους τους θυμόμαστε ως φιλάνθρωπους, ανθρωπιστές, υπέρμαχους των ατομικών δικαιωμάτων ή τους θυμόμαστε για τα επιτεύγματά τους στον επιχειρηματικό τομέα, στην επιστήμη, στην ιατρική ή σε άλλες δραστηριότητες. Πώς, όμως, θα θέλατε να θυμούνται εσάς;

Κάποιος Σκωτσέζος ποιητής, ο Ρόμπερτ Μπερνς (1759-1796), εξέφρασε την ευχή να μας έδινε κάποια δύναμη το χάρισμα να βλέπουμε τον εαυτό μας όπως μας βλέπουν οι άλλοι. Μπορείτε εσείς να δείτε αντικειμενικά τον εαυτό σας και να πείτε ότι έχετε καλή φήμη ενώπιον των άλλων ανθρώπων καθώς και ενώπιον  του Θεού; Σε τελική ανάλυση, οι σχέσεις μας με τους άλλους είναι ασφαλώς πιο σημαντικές από οποιαδήποτε πρόσκαιρα επιτεύγματά μας στον κόσμο του αθλητισμού ή των επιχειρήσεων. Επομένως το ερώτημα που εγείρεται είναι: Πώς επηρεάζουν τους άλλους οι δοσοληψίες που έχουμε μαζί τους​—οι συζητήσεις μας, ο τρόπος μας, η γλώσσα του σώματός μας; Μας θεωρούν οι άλλοι προσιτούς ή απόμακρους; Καλοσυνάτους ή σκληρούς; Ευέλικτους ή απαιτητικούς; Θερμούς και ανθρώπινους ή ψυχρούς και απρόσωπους; Επικριτές που κατεδαφίζουν ή συμβούλους που εποικοδομούν; Ας εξετάσουμε μερικά παραδείγματα του παρελθόντος και των σύγχρονων καιρών για να δούμε τι μπορούμε να μάθουμε.

[Εικόνα στη σελίδα 3]

Ο Ρόμπερτ Μπερνς ευχήθηκε να μας έδινε κάποια δύναμη το χάρισμα να βλέπουμε τον εαυτό μας όπως μας βλέπουν οι άλλοι

[Ευχαριστίες]

Από το βιβλίο A History of England