Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Γιατί ζήτησε ο Ελισαιέ «δύο μέρη» από το πνεύμα του Ηλία;

Λίγο πριν ο Ηλίας ολοκληρώσει το διορισμό του ως προφήτης στον Ισραήλ, ο νεότερος προφήτης Ελισαιέ τού απηύθυνε το εξής αίτημα: «Σε παρακαλώ, ας έρθουν σε εμένα δύο μέρη από το πνεύμα σου». (2 Βασιλέων 2:9) Από πνευματική άποψη, ο Ελισαιέ προφανώς διεκδικούσε διπλό μερίδιο, όπως αυτό που δινόταν σε έναν πρωτότοκο γιο. (Δευτερονόμιο 21:17) Μια σύντομη εξέταση της αφήγησης θα το καταστήσει αυτό σαφές και θα μας βοηθήσει να αντλήσουμε διδάγματα από τα όσα συνέβησαν.

Σε αρμονία με την κατεύθυνση του Ιεχωβά, ο προφήτης Ηλίας είχε χρίσει τον Ελισαιέ διάδοχό του. (1 Βασιλέων 19:19-21) Επί έξι περίπου χρόνια, ο Ελισαιέ υπηρέτησε ως πιστός διάκονος του Ηλία και ήταν αποφασισμένος να το κάνει αυτό μέχρι το τέλος. Ακόμη και την τελευταία ημέρα του Ηλία ως προφήτη στον Ισραήλ, ο Ελισαιέ προσκολλήθηκε στο δάσκαλο και σύμβουλό του. Αν και ο Ηλίας παρότρυνε τον Ελισαιέ να σταματήσει να τον ακολουθεί, ο νεότερος προφήτης δήλωσε τρεις φορές: «Δεν θα σε αφήσω». (2 Βασιλέων 2:2, 4, 6· 3:11) Πράγματι, ο Ελισαιέ θεωρούσε το γηραιότερο προφήτη πνευματικό του πατέρα.​—2 Βασιλέων 2:12.

Ωστόσο, ο Ελισαιέ δεν ήταν ο μόνος πνευματικός γιος του Ηλία. Ο Ηλίας και ο Ελισαιέ συναναστρέφονταν με μια ομάδα αντρών που ήταν γνωστοί ως «οι γιοι των προφητών». (2 Βασιλέων 2:3) Η αφήγηση στο βιβλίο Δεύτερο Βασιλέων δείχνει ότι και αυτοί οι «γιοι» επίσης ένιωθαν στενό δεσμό με τον πνευματικό τους πατέρα, τον Ηλία. (2 Βασιλέων 2:3, 5, 7, 15-17) Εντούτοις, ως ο χρισμένος διάδοχος, ο Ελισαιέ κατείχε εξέχουσα θέση ανάμεσα στους πνευματικούς γιους του Ηλία—ήταν σαν πρωτότοκος. Στον αρχαίο Ισραήλ, ο κατά γράμμα πρωτότοκος γιος λάβαινε δύο μερίδια από την κληρονομιά του πατέρα του, ενώ οι άλλοι γιοι λάβαιναν ένα μερίδιο ο καθένας. Γι’ αυτό, ο Ελισαιέ ζήτησε δύο μερίδια από την πνευματική κληρονομιά του Ηλία.

Γιατί υπέβαλε ο Ελισαιέ αυτό το αίτημα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Επειδή επρόκειτο να αναλάβει μια βαρυσήμαντη αποστολή—να διαδεχθεί τον Ηλία ως προφήτης στον Ισραήλ. Ο Ελισαιέ αντιλαμβανόταν ότι για να εκπληρώσει τις ευθύνες που σχετίζονταν με αυτόν τον πολύ δύσκολο διορισμό χρειαζόταν πνευματική δύναμη που ξεπερνούσε κατά πολύ τις δικές του ικανότητες, δύναμη την οποία μόνο ο Ιεχωβά μπορούσε να προμηθεύσει. Ήταν ανάγκη να είναι τόσο άφοβος όσο ήταν ο Ηλίας. (2 Βασιλέων 1:3, 4, 15, 16) Γι’ αυτό, ζήτησε δύο μέρη από το πνεύμα του Ηλία—πνεύμα θάρρους και πνεύμα που θα τον βοηθούσε να είναι «απόλυτα ζηλότυπος για τον Ιεχωβά»​—επιθυμητές ιδιότητες τις οποίες παράγει το πνεύμα του Θεού. (1 Βασιλέων 19:10, 14) Πώς ανταποκρίθηκε ο Ηλίας;

Ο Ηλίας γνώριζε ότι ο Ελισαιέ είχε ζητήσει κάτι που δεν εξαρτόταν από εκείνον να το δώσει αλλά μόνο από τον Θεό. Έτσι λοιπόν, ο Ηλίας αποκρίθηκε με μετριοφροσύνη: «Δύσκολο πράγμα ζήτησες. Αν με δεις να παίρνομαι μακριά σου, θα γίνει αυτό σε εσένα». (2 Βασιλέων 2:10) Και πράγματι, ο Ιεχωβά επέτρεψε στον Ελισαιέ να δει τον Ηλία να ανεβαίνει στα ύψη μέσα σε μια ανεμοθύελλα. (2 Βασιλέων 2:11, 12) Το αίτημα του Ελισαιέ έγινε δεκτό. Ο Ιεχωβά τού προμήθευσε το πνεύμα που χρειαζόταν για να αναλάβει την καινούρια του αποστολή και να αντιμετωπίσει τις επερχόμενες δοκιμασίες.

Σήμερα, οι χρισμένοι Χριστιανοί (οι οποίοι μερικές φορές αποκαλούνται τάξη του Ελισαιέ), καθώς και οι υπηρέτες του Θεού γενικά, μπορούν να αντλήσουν πολλή ενθάρρυνση από αυτή τη Βιβλική αφήγηση. Μερικές φορές, ίσως αισθανόμαστε καταβαρημένοι και ανεπαρκείς μπροστά σε κάποιον καινούριο διορισμό ή μπορεί να χάνουμε αρκετό από το θάρρος που μας χρειάζεται για να συνεχίζουμε το έργο μας κηρύγματος της Βασιλείας καθώς αντιμετωπίζουμε αυξανόμενη αδιαφορία ή εναντίωση στον τομέα μας. Ωστόσο, αν ικετεύουμε τον Ιεχωβά για την υποστήριξή του, εκείνος θα μας δίνει το άγιο πνεύμα που έχουμε ανάγκη για να τα βγάζουμε πέρα με τις προκλήσεις και με τις μεταβαλλόμενες περιστάσεις. (Λουκάς 11:13· 2 Κορινθίους 4:7· Φιλιππησίους 4:13) Ναι, όπως ο Ιεχωβά ενίσχυσε τον Ελισαιέ για τις βαρύτερες ευθύνες που ανέλαβε, έτσι θα βοηθήσει και όλους εμάς, νέους και ηλικιωμένους, να επιτελέσουμε τη διακονία μας.​—2 Τιμόθεο 4:5.