«Αποδειχτείτε Ευγνώμονες»

«Η ειρήνη του Χριστού ας κυριαρχεί στις καρδιές σας . . . Και αποδειχτείτε ευγνώμονες».​—ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 3:15.

1. Ποια αντίθεση παρατηρούμε ανάμεσα στη Χριστιανική εκκλησία και στον κόσμο που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Σατανά;

 ΣΤΙΣ 94.600 εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο, βρίσκουμε ένα πνεύμα ευγνωμοσύνης. Κάθε συνάθροιση αρχίζει και τελειώνει με προσευχή η οποία συμπεριλαμβάνει εκφράσεις ευχαριστίας προς τον Ιεχωβά. Συχνά ακούμε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ» ή παρόμοιες εκφράσεις από τα χείλη μικρών και μεγάλων, όπως επίσης καινούριων και παλιών Μαρτύρων, καθώς αποδίδουν μαζί λατρεία και απολαμβάνουν χαρωπή συναναστροφή. (Ψαλμός 133:1) Τι αντίθεση με την ιδιοτέλεια που επικρατεί ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους “οι οποίοι δεν γνωρίζουν τον Ιεχωβά και δεν υπακούν στα καλά νέα”! (2 Θεσσαλονικείς 1:8) Ζούμε σε έναν αγνώμονα κόσμο. Και αυτό δεν είναι διόλου παράξενο αν σκεφτούμε ποιος είναι ο θεός αυτού του κόσμου—ο Σατανάς ο Διάβολος, ο μεγαλύτερος υπέρμαχος της εγωκεντρικής στάσης, του οποίου η υπερηφάνεια και το στασιαστικό πνεύμα διαποτίζουν την ανθρώπινη κοινωνία!​—Ιωάννης 8:44· 2 Κορινθίους 4:4· 1 Ιωάννη 5:19.

2. Σε ποια προειδοποίηση χρειάζεται να δώσουμε προσοχή, και ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε;

² Καθώς περιβαλλόμαστε από τον κόσμο του Σατανά, χρειάζεται να προσέχουμε να μη διαφθαρούμε από τη νοοτροπία του. Τον πρώτο αιώνα, ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε στους Εφέσιους Χριστιανούς: «Περπατήσατε κάποτε σύμφωνα με το σύστημα πραγμάτων αυτού του κόσμου, σύμφωνα με τον άρχοντα της εξουσίας του αέρα, του πνεύματος που τώρα ενεργεί στους γιους της ανυπακοής. Ναι, μεταξύ αυτών όλοι εμείς συμπεριφερθήκαμε κάποτε σε αρμονία με τις επιθυμίες της σάρκας μας, κάνοντας  τα πράγματα που ήθελε η σάρκα και οι σκέψεις, και ήμασταν από τη φύση μας παιδιά οργής όπως και οι υπόλοιποι». (Εφεσίους 2:2, 3) Αυτό αληθεύει και για πολλούς σήμερα. Πώς μπορούμε λοιπόν να διατηρούμε πνεύμα ευγνωμοσύνης; Ποια βοήθεια παρέχει ο Ιεχωβά; Με ποιους πρακτικούς τρόπους μπορούμε να δείχνουμε ότι είμαστε αληθινά ευγνώμονες;

Λόγοι για να Είμαστε Ευγνώμονες

3. Για ποια πράγματα είμαστε ευγνώμονες στον Ιεχωβά;

³ Ο Ιεχωβά Θεός, ο Δημιουργός μας και Ζωοδότης μας, είναι εκείνος στον οποίο οφείλουμε την ευγνωμοσύνη μας, ιδιαίτερα καθώς σκεφτόμαστε μερικά από τα πλούσια δώρα που μας έχει προσφέρει γενναιόδωρα. (Ιακώβου 1:17) Καθημερινά, ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για το ότι είμαστε ζωντανοί. (Ψαλμός 36:9) Γύρω μας, παρατηρούμε άφθονες αποδείξεις του έργου των χεριών του Ιεχωβά, όπως είναι ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα. Η αποθήκη του πλανήτη μας πλούσια σε ορυκτά που συντηρούν τη ζωή, το εξαιρετικά ισορροπημένο μείγμα ζωτικών αερίων της ατμόσφαιρας και οι περίπλοκοι κύκλοι στη φύση πιστοποιούν όλα το χρέος που οφείλουμε στον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας. «Πολλά έκανες εσύ, Ιεχωβά Θεέ μου», έψαλε ο Βασιλιάς Δαβίδ, «ναι, τα θαυμαστά σου έργα και τις σκέψεις σου σχετικά με εμάς· κανείς δεν συγκρίνεται με εσένα. Αν ήθελα να μιλήσω και να πω για αυτά, είναι περισσότερα από όσα μπορώ να διηγηθώ».—Ψαλμός 40:5.

4. Γιατί πρέπει να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για τη χαρωπή συναναστροφή που απολαμβάνουμε στις εκκλησίες μας;

⁴ Αν και σίγουρα δεν βρίσκονται σε κατά γράμμα παράδεισο, οι υπηρέτες του Ιεχωβά σήμερα απολαμβάνουν το γεγονός ότι ζουν σε πνευματικό παράδεισο. Στις Αίθουσές μας Βασιλείας και στις συνελεύσεις μας, βλέπουμε τους καρπούς του πνεύματος του Θεού να εκδηλώνονται από τους ομοπίστους μας. Πράγματι, μερικοί Μάρτυρες, όταν κηρύττουν σε ανθρώπους που έχουν μικρό ή καθόλου θρησκευτικό υπόβαθρο, αναφέρονται σε αυτά που περιέγραψε ο Παύλος στην επιστολή του προς τους Γαλάτες. Πρώτα εφιστούν την προσοχή “στα έργα της σάρκας” και ρωτούν τους ακροατές τους ποιες είναι οι παρατηρήσεις τους. (Γαλάτες 5:19-23) Οι περισσότεροι συμφωνούν αμέσως ότι αυτά χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη κοινωνία σήμερα. Όταν τους δείχνουν την περιγραφή της καρποφορίας του πνεύματος του Θεού και τους προσκαλούν στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας για να δουν και οι ίδιοι τις αποδείξεις, πολλοί παραδέχονται γρήγορα: «Ο Θεός είναι όντως ανάμεσά σας». (1 Κορινθίους 14:25)  Και αυτό δεν περιορίζεται στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας. Όπου και αν ταξιδέψετε, όταν συναντάτε οποιουσδήποτε από τους έξι και πλέον εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά, βρίσκετε το ίδιο ευτυχισμένο, χαρωπό πνεύμα. Στ’ αλήθεια, αυτή η εποικοδομητική συναναστροφή είναι λόγος για να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά, εκείνον που παρέχει το πνεύμα του για να γίνεται αυτό εφικτό.​—Σοφονίας 3:9· Εφεσίους 3:20, 21.

5, 6. Πώς μπορούμε να αποδεικνυόμαστε ευγνώμονες για το μεγαλύτερο δώρο του Θεού, το λύτρο;

⁵ Το μεγαλύτερο δώρο, το τελειότερο δώρημα που μας έχει προσφέρει ο Ιεχωβά, είναι ο Γιος του, ο Ιησούς, μέσω του οποίου παρασχέθηκε η λυτρωτική θυσία. «Αν έτσι μας αγάπησε ο Θεός», έγραψε ο απόστολος Ιωάννης, «τότε και εμείς έχουμε την υποχρέωση να αγαπάμε ο ένας τον άλλον». (1 Ιωάννη 4:11) Ναι, αποδεικνυόμαστε ευγνώμονες για το λύτρο, όχι μόνο εκφράζοντας αγάπη και ευγνωμοσύνη στον Ιεχωβά, αλλά και ζώντας τη ζωή μας με τρόπο που δείχνει αγάπη για τους άλλους.​—Ματθαίος 22:37-39.

⁶ Μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για την εκδήλωση ευγνωμοσύνης εξετάζοντας την πολιτεία του Ιεχωβά με τον αρχαίο Ισραήλ. Χρησιμοποιώντας το Νόμο, τον οποίο έδωσε στο έθνος μέσω του Μωυσή, ο Ιεχωβά δίδαξε στο λαό πολλά μαθήματα. Μέσω “του σκελετού της γνώσης και της αλήθειας που βρίσκονται στο Νόμο”, μπορούμε να μάθουμε πολλά τα οποία θα μας βοηθήσουν να ακολουθούμε τη συμβουλή του Παύλου: «Αποδειχτείτε ευγνώμονες».​—Ρωμαίους 2:20· Κολοσσαείς 3:15.

Τρία Μαθήματα από το Μωσαϊκό Νόμο

7. Πώς έδινε η διευθέτηση περί δεκάτου στους Ισραηλίτες την ευκαιρία να δείχνουν την ευγνωμοσύνη τους στον Ιεχωβά;

⁷ Στο Μωσαϊκό Νόμο, ο Ιεχωβά προμήθευσε τρεις τρόπους με τους οποίους οι Ισραηλίτες μπορούσαν να δείχνουν τη γνήσια εκτίμησή τους για την αγαθότητά του. Πρώτον, υπήρχε το δέκατο. Ένα δέκατο από την παραγωγή της γης, μαζί με ένα «δέκατο από τα βόδια και από το ποίμνιο», έπρεπε να καθίσταται «κάτι άγιο για τον Ιεχωβά». (Λευιτικό 27:30-32) Όταν οι Ισραηλίτες υπάκουαν, ο Ιεχωβά τούς ευλογούσε άφθονα. «“Φέρτε όλα τα δέκατα στην αποθήκη, για να υπάρξει τροφή στον οίκο μου· και δοκιμάστε με, παρακαλώ, από αυτή την άποψη”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, “αν δεν σας ανοίξω τις πύλες των υδάτων των ουρανών και εκχύσω πάνω σας ευλογία ώσπου να μην υπάρχει πια έλλειψη”».​—Μαλαχίας 3:10.

8. Τι ξεχώριζε τις εθελοντικές προσφορές από τα δέκατα;

⁸ Δεύτερον, εκτός από την απαίτηση περί δεκάτου, ο Ιεχωβά διευθέτησε ώστε οι Ισραηλίτες να κάνουν εθελοντικές συνεισφορές. Έδωσε στον Μωυσή την οδηγία να πει στους Ισραηλίτες: «Όταν μπείτε στη γη όπου εγώ σας φέρνω, τότε, όταν τρώτε από το ψωμί της γης, πρέπει να κάνετε συνεισφορά στον Ιεχωβά». Με μερικούς από τους πρώτους καρπούς «των αλεσμένων δημητριακών» τους έπρεπε να φτιάχνουν κουλούρες και να τις παρουσιάζουν ως «συνεισφορά στον Ιεχωβά» σε όλες τις γενιές τους. Προσέξτε ότι δεν απαιτούνταν συγκεκριμένη ποσότητα από αυτούς τους πρώτους καρπούς. (Αριθμοί 15:18-21) Όταν όμως οι Ισραηλίτες  πρόσφεραν ευχαριστήρια συνεισφορά, είχαν τη διαβεβαίωση ότι θα λάβαιναν ευλογία από τον Ιεχωβά. Μια παρόμοια διευθέτηση βλέπουμε σε σχέση με το ναό στο όραμα του Ιεζεκιήλ. Διαβάζουμε: «Οι πρώτοι από όλους τους πρώτους ώριμους καρπούς και κάθε συνεισφορά οποιουδήποτε πράγματος από όλες τις συνεισφορές σας—στους ιερείς θα ανήκουν· και τους πρώτους καρπούς των αλεσμένων δημητριακών σας θα πρέπει να τους δίνετε στον ιερέα, για να κάνετε να αναπαυτεί ευλογία πάνω στο σπίτι σας».​—Ιεζεκιήλ 44:30.

9. Τι δίδασκε ο Ιεχωβά μέσω της πρόβλεψης για σταχυολόγηση;

⁹ Τρίτον, ο Ιεχωβά έκανε διευθετήσεις για σταχυολόγηση. «Όταν θερίζετε το θερισμό της γης σας», παρήγγειλε ο Θεός, «δεν πρέπει να θερίζεις εντελώς τις άκρες του αγρού σου, και τα απομεινάρια του θερισμού σου δεν πρέπει να τα μαζεύεις. Επίσης, δεν πρέπει να συγκεντρώνεις τα υπολείμματα από το αμπέλι σου και δεν πρέπει να μαζεύεις τα σκορπισμένα σταφύλια του αμπελιού σου. Για τον ταλαιπωρημένο και τον πάροικο πρέπει να τα αφήνεις. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο Θεός σας». (Λευιτικό 19:9, 10) Και πάλι, δεν απαιτούνταν συγκεκριμένη ποσότητα. Εναπόκειτο στον κάθε Ισραηλίτη να αποφασίσει πόσα θα άφηνε για τους ενδεείς. Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών εξήγησε εύστοχα: «Αυτός που δείχνει εύνοια στον ασήμαντο δανείζει στον Ιεχωβά, και τη συμπεριφορά του Εκείνος θα του την ανταποδώσει». (Παροιμίες 19:17) Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιεχωβά δίδασκε τη συμπόνια και το στοχαστικό ενδιαφέρον για όσους βρίσκονταν σε μειονεκτική θέση.

10. Ποιες ήταν οι συνέπειες για το λαό του Ισραήλ όταν δεν αποδεικνυόταν ευγνώμων;

¹⁰ Ο Ιεχωβά ευλογούσε τους Ισραηλίτες όταν εκείνοι υπάκουαν και έφερναν τα δέκατα, έδιναν εθελοντικές συνεισφορές και φρόντιζαν για τους φτωχούς. Όταν όμως ο λαός του Ισραήλ δεν αποδεικνυόταν ευγνώμων, έχανε την εύνοια του Ιεχωβά. Αυτό έφερνε συμφορά και τελικά οδήγησε σε εξορία. (2 Χρονικών 36:17-21) Ποια είναι λοιπόν τα μαθήματα για εμάς;

Οι Δικές μας Εκφράσεις Ευγνωμοσύνης

11. Ποιος είναι ο κύριος τρόπος για να δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας στον Ιεχωβά;

¹¹ Ο κύριος τρόπος με τον οποίο μπορούμε εμείς να αποδίδουμε αίνο στον Ιεχωβά και να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας περιλαμβάνει παρόμοια κάποια «προσφορά». Ομολογουμένως, ως Χριστιανοί, εμείς δεν είμαστε υπό το Μωσαϊκό Νόμο, υποχρεωμένοι να προσφέρουμε θυσίες ζώων ή καρπών. (Κολοσσαείς 2:14) Ωστόσο, ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους Εβραίους Χριστιανούς: «Ας προσφέρουμε πάντοτε στον Θεό θυσία αίνου, δηλαδή τον καρπό των χειλιών που κάνουν δημόσια διακήρυξη για το όνομά του». (Εβραίους 13:15) Χρησιμοποιώντας τις ικανότητες και τους πόρους μας προκειμένου να προσφέρουμε θυσία αίνου στον Ιεχωβά, είτε στη δημόσια διακονία είτε ανάμεσα «στα συναθροισμένα πλήθη» των συγχριστιανών μας, μπορούμε να εκφράζουμε εγκάρδιες ευχαριστίες στον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά Θεό. (Ψαλμός 26:12) Καθώς το κάνουμε αυτό, τι μπορούμε να μάθουμε από τους τρόπους με τους οποίους έπρεπε οι Ισραηλίτες να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους στον Ιεχωβά;

12. Σε ό,τι αφορά τη Χριστιανική μας ευθύνη, τι μπορούμε να μάθουμε από τη διευθέτηση περί δεκάτου;

¹² Πρώτα από όλα, όπως έχουμε δει, η διευθέτηση περί δεκάτου δεν ήταν προαιρετική—ο κάθε Ισραηλίτης είχε υποχρέωση ως προς αυτό. Ως Χριστιανοί, εμείς έχουμε την ευθύνη να συμμετέχουμε στη διακονία και να παρακολουθούμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Αυτές οι δραστηριότητες δεν είναι προαιρετικές. Στη σημαντική του προφητεία σχετικά με τον καιρό του τέλους, ο Ιησούς δήλωσε εύστοχα: «Αυτά τα καλά νέα της βασιλείας θα κηρυχτούν σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και τότε θα έρθει το τέλος». (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Σχετικά με τις Χριστιανικές συναθροίσεις, ο απόστολος Παύλος έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση: «Ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, μη παύοντας να συναθροιζόμαστε, όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει». (Εβραίους 10:24, 25) Δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας στον Ιεχωβά όταν δεχόμαστε χαρωπά την ευθύνη που έχουμε να κηρύττουμε και να διδάσκουμε, καθώς και να συναναστρεφόμαστε με τους αδελφούς μας τακτικά  στις συναθροίσεις, θεωρώντας το αυτό προνόμιο και τιμή.

13. Ποιο μάθημα παρέχουν οι διευθετήσεις περί εθελοντικών συνεισφορών και σταχυολόγησης;

¹³ Επιπλέον, μπορούμε να ωφεληθούμε συλλογιζόμενοι τις άλλες δύο προμήθειες με τις οποίες μπορούσαν οι Ισραηλίτες να δείχνουν την εκτίμησή τους—τις εθελοντικές συνεισφορές και τη σταχυολόγηση. Σε αντιδιαστολή με το δέκατο, το οποίο αποτελούσε απαίτηση με σαφώς καθορισμένη οφειλή, οι εθελοντικές συνεισφορές και η διευθέτηση περί σταχυολόγησης δεν απαιτούσαν συγκεκριμένη ποσότητα. Τουναντίον, επέτρεπαν στο βάθος της εκτίμησης που είχε ο υπηρέτης του Ιεχωβά στην καρδιά του να τον υποκινεί σε δράση. Με ανάλογο τρόπο, μολονότι εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι η ενασχόληση με τη διακονία και η παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων αποτελούν θεμελιώδη ευθύνη κάθε υπηρέτη του Ιεχωβά, συμμετέχουμε ολόκαρδα και με πρόθυμο πνεύμα; Τα θεωρούμε αυτά ευκαιρία να εκδηλώνουμε την εγκάρδια εκτίμησή μας για όλα όσα έχει κάνει ο Ιεχωβά για εμάς; Είναι γενναιόδωρη η συμμετοχή μας σε αυτές τις δραστηριότητες, στο βαθμό που το επιτρέπουν οι ατομικές μας περιστάσεις; Ή τα θεωρούμε όλα αυτά απλώς και μόνο υποχρέωση την οποία πρέπει να εκπληρώνουμε; Βεβαίως, τα παραπάνω είναι ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσουμε προσωπικά. Ο απόστολος Παύλος το έθεσε ως εξής: «Ο καθένας ας αποδεικνύει τι είναι το δικό του έργο, και τότε θα έχει λόγο για αγαλλίαση σε σχέση με τον εαυτό του μόνο και όχι σε σύγκριση με τον άλλον».​—Γαλάτες 6:4.

14. Τι αναμένει ο Ιεχωβά από εμάς όσον αφορά την υπηρεσία μας προς αυτόν;

¹⁴ Ο Ιεχωβά Θεός γνωρίζει καλά τις περιστάσεις μας. Ξέρει τους περιορισμούς μας. Θεωρεί πολύτιμες τις θυσίες, μεγάλες ή μικρές, που προσφέρουν οι υπηρέτες του πρόθυμα. Δεν αναμένει να προσφέρουμε όλοι την ίδια ποσότητα ούτε και μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Εξετάζοντας το θέμα της προσφοράς υλικών αγαθών, ο απόστολος Παύλος είπε στους Κορίνθιους Χριστιανούς: «Αν υπάρχει πρώτα η προθυμία, είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη σύμφωνα με ό,τι έχει κανείς, όχι σύμφωνα με ό,τι δεν έχει». (2 Κορινθίους 8:12) Αυτή η αρχή εφαρμόζεται εξίσου και στην υπηρεσία μας προς τον Θεό. Αυτό που καθορίζει το αν η υπηρεσία μας γίνεται αποδεκτή από τον Ιεχωβά δεν είναι το πόση υπηρεσία προσφέρουμε αλλά ο τρόπος με τον οποίο την προσφέρουμε—χαρωπά και ολόκαρδα.—Ψαλμός 100:1-5· Κολοσσαείς 3:23.

 Αναπτύξτε και Διατηρήστε το Σκαπανικό Πνεύμα

15, 16. (α) Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα στη διακονία σκαπανέα και στην ευγνωμοσύνη; (β) Πώς μπορούν εκείνοι που δεν είναι σε θέση να κάνουν σκαπανικό να εκδηλώνουν το σκαπανικό πνεύμα;

¹⁵ Ένας ανταμειφτικός τρόπος για να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας στον Ιεχωβά είναι το να αναλάβουμε την ολοχρόνια διακονία. Υποκινούμενοι από αγάπη για τον Ιεχωβά και ευγνωμοσύνη για την παρ’ αξία καλοσύνη του, πολλοί αφιερωμένοι υπηρέτες έκαναν μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους ώστε να έχουν περισσότερο χρόνο για να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Μερικοί είναι σε θέση να υπηρετούν ως τακτικοί σκαπανείς, δαπανώντας κατά μέσο όρο 70 ώρες κάθε μήνα για να κηρύττουν τα καλά νέα και να διδάσκουν στους ανθρώπους την αλήθεια. Άλλοι, οι οποίοι ίσως έχουν περιορισμούς εξαιτίας ποικίλων περιστάσεων, διευθετούν από καιρό σε καιρό να δαπανούν 50 ώρες το μήνα κηρύττοντας ως βοηθητικοί σκαπανείς.

¹⁶ Τι θα λεχθεί όμως για τους πολλούς υπηρέτες του Ιεχωβά οι οποίοι δεν είναι σε θέση να υπηρετούν ούτε ως τακτικοί ούτε ως βοηθητικοί σκαπανείς; Μπορούν να δείχνουν ευγνωμοσύνη αναπτύσσοντας και διατηρώντας το σκαπανικό πνεύμα. Πώς; Ενθαρρύνοντας εκείνους που μπορούν να κάνουν σκαπανικό, ενσταλάζοντας στα παιδιά τους την επιθυμία να επιδιώξουν μια σταδιοδρομία ολοχρόνιας υπηρεσίας και συμμετέχοντας επιμελώς στο κήρυγμα ανάλογα με τις περιστάσεις τους. Αυτά που δίνουμε στη διακονία μας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το βάθος της εκτίμησης που υπάρχει στις καρδιές μας για τα όσα έχει κάνει, συνεχίζει να κάνει και πρόκειται ακόμη να κάνει ο Ιεχωβά για εμάς.

Ας Δείχνουμε Ευγνωμοσύνη με τα «Πολύτιμα Πράγματά» Μας

17, 18. (α) Πώς μπορούμε να δείχνουμε ευγνωμοσύνη με τα «πολύτιμα πράγματά» μας; (β) Ποια ήταν η αξιολόγηση του Ιησού για τη συνεισφορά της χήρας, και γιατί;

¹⁷ «Τίμα τον Ιεχωβά με τα πολύτιμα πράγματά σου», αναφέρει το εδάφιο Παροιμίες 3:9, «και με τους πρώτους καρπούς όλης της σοδειάς σου». Οι υπηρέτες του Ιεχωβά δεν χρειάζεται πια να δίνουν δέκατο. Απεναντίας, ο Παύλος έγραψε στην εκκλησία της Κορίνθου: «Ο καθένας ας ενεργήσει ακριβώς όπως έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει το χαρωπό δότη». (2 Κορινθίους 9:7) Το να δίνουμε προαιρετικές συνεισφορές για να υποστηρίζουμε το έργο κηρύγματος της Βασιλείας δείχνει επίσης την ευγνωμοσύνη μας. Η εγκάρδια εκτίμηση μας υποκινεί να το κάνουμε αυτό τακτικά, πιθανώς βάζοντας κάτι στην άκρη σε εβδομαδιαία βάση, όπως έκαναν οι πρώτοι Χριστιανοί.​—1 Κορινθίους 16:1, 2.

¹⁸ Δεν είναι το ποσό που συνεισφέρουμε αυτό που αντανακλά την ευγνωμοσύνη μας στον Ιεχωβά. Τουναντίον, είναι το πνεύμα με το οποίο δίνουμε. Αυτό παρατήρησε ο Ιησούς καθώς έβλεπε τους ανθρώπους να ρίχνουν τα δώρα τους στα χρηματοφυλάκια του ναού. Όταν ο Ιησούς είδε μια άπορη χήρα να ρίχνει «δύο μικρά νομίσματα ελάχιστης αξίας», είπε: «Σας λέω αληθινά: Αυτή η χήρα, αν και φτωχή, έριξε περισσότερα από όσα έριξαν όλοι. Διότι όλοι αυτοί έριξαν δώρα από το περίσσευμά τους, αυτή όμως από το υστέρημά της έριξε όλο το βιος που είχε».​—Λουκάς 21:1-4.

19. Γιατί είναι καλό να επανεξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας;

¹⁹ Είθε αυτή η ανασκόπηση για το πώς μπορούμε να αποδεικνυόμαστε ευγνώμονες να μας υποκινήσει να επανεξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας. Μήπως μπορούμε να αυξήσουμε τη θυσία του αίνου μας προς τον Ιεχωβά καθώς και την υποστήριξη που παρέχουμε στο έργο με υλικό τρόπο; Στο βαθμό στον οποίο το κάνουμε αυτό, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο γενναιόδωρος, στοργικός μας Πατέρας, ο Ιεχωβά, θα ευαρεστείται για το ότι αποδεικνυόμαστε ευγνώμονες.

Θυμάστε;

• Για ποιους λόγους πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στον Ιεχωβά;

• Ποια μαθήματα παίρνουμε από το δέκατο, τις εθελοντικές συνεισφορές και τη σταχυολόγηση;

• Πώς καλλιεργούμε το σκαπανικό πνεύμα;

• Πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα «πολύτιμα πράγματά» μας για να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνες στη σελίδα 15]

«Κάθε καλό δώρο και κάθε τέλειο δώρημα έρχεται από πάνω»

[Εικόνες στη σελίδα 16]

Ποια τρία μαθήματα από το Νόμο απεικονίζονται εδώ;

[Εικόνες στη σελίδα 18]

Ποιες θυσίες μπορούμε να κάνουμε εμείς;