Ένας «Δούλος» που Είναι και Πιστός και Φρόνιμος
Ένας «Δούλος» που Είναι και Πιστός και Φρόνιμος
«Ποιος άραγε είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος τον οποίο ο κύριός του διόρισε υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό του;»—ΜΑΤΘΑΙΟΣ 24:45.
1, 2. Γιατί είναι ζωτικό να λαβαίνουμε τακτικά πνευματική τροφή σήμερα;
ΤΗΝ Τρίτη το απόγευμα, στις 11 Νισάν του 33 Κ.Χ., οι μαθητές του Ιησού έθεσαν ένα ερώτημα που έχει μεγάλη σημασία για εμάς σήμερα. Οι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού: «Ποιο θα είναι το σημείο της παρουσίας σου και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων;» Απαντώντας, ο Ιησούς εξήγγειλε μια σπουδαία προφητεία. Μίλησε για κάποια ταραχώδη περίοδο που θα στιγματιζόταν από πολέμους, πείνες, σεισμούς και αρρώστιες. Και αυτά θα ήταν απλώς η «αρχή βασανιστικών πόνων». Τα χειρότερα δεν θα είχαν έρθει ακόμη. Τι τρομακτική προοπτική!—Ματθαίος 24:3, 7, 8, 15-22· Λουκάς 21:10, 11.
2 Από το 1914 και έπειτα, έχουν εκπληρωθεί οι περισσότερες πτυχές της προφητείας του Ιησού. Οι “βασανιστικοί πόνοι” έχουν κυριεύσει την ανθρωπότητα. Εντούτοις, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν χρειάζεται να φοβούνται. Ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα τους συντηρούσε με θρεπτική πνευματική τροφή. Εφόσον ο Ιησούς είναι τώρα στον ουρανό, πώς έχει διευθετήσει να λαβαίνουμε εμείς εδώ στη γη την πνευματική μας τροφή;
3. Ποιες διευθετήσεις έχει κάνει ο Ιησούς για να λαβαίνουμε “τροφή στον κατάλληλο καιρό”;
3 Ο ίδιος ο Ιησούς υπέδειξε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Κατά την εξαγγελία της μεγάλης προφητείας του, ρώτησε: «Ποιος άραγε είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος τον οποίο ο κύριός του διόρισε υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό του για να τους δίνει την τροφή τους στον κατάλληλο καιρό;» Κατόπιν είπε: «Ευτυχισμένος είναι εκείνος ο δούλος αν ο κύριός του, όταν έρθει, τον βρει να ενεργεί έτσι! Αληθινά σας λέω: Θα τον διορίσει υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του». (Ματθαίος 24:45-47) Ναι, θα υπήρχε ένας «δούλος» διορισμένος να παρέχει πνευματική τροφή, ένας «δούλος» που θα ήταν και πιστός και φρόνιμος. Ήταν άραγε εκείνος ο δούλος ένα συγκεκριμένο άτομο, κάποια διαδοχή ατόμων ή μήπως ήταν κάτι άλλο; Εφόσον ο πιστός δούλος προμηθεύει πνευματική τροφή την οποία έχουμε απόλυτη ανάγκη, είναι προς το συμφέρον μας να εξακριβώσουμε την απάντηση.
Ένα Άτομο ή Μια Τάξη;
4. Πώς γνωρίζουμε ότι «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» δεν μπορεί να είναι ένα και μόνο άτομο;
4 «Ο πιστός και φρόνιμος δούλος» δεν μπορεί να είναι ένα και μόνο άτομο. Γιατί όχι; Επειδή ο δούλος άρχισε να παραθέτει πνευματική τροφή τον πρώτο αιώνα και, σύμφωνα με τον Ιησού, θα εξακολουθούσε να κάνει το ίδιο όταν θα έφτανε ο Κύριος το 1914. Αυτό θα σήμαινε ότι ένα άτομο θα υπηρετούσε πιστά επί περίπου 1.900 χρόνια. Ούτε ο Μαθουσάλα δεν έζησε τόσο πολύ!—Γένεση 5:27.
5. Εξηγήστε γιατί ο όρος «πιστός και φρόνιμος δούλος» δεν εφαρμόζεται στον κάθε Χριστιανό ατομικά.
5 Μήπως, λοιπόν, ο όρος «πιστός και φρόνιμος δούλος» θα μπορούσε να εφαρμοστεί γενικά στον κάθε Χριστιανό ατομικά; Είναι αλήθεια ότι όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι πιστοί και φρόνιμοι. Παρ’ όλα αυτά, είναι σαφές ότι ο Ιησούς είχε κάτι περισσότερο κατά νου όταν μίλησε για “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”. Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Επειδή είπε ότι “ο κύριος, όταν ερχόταν”, θα διόριζε το δούλο «υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του». Πώς θα μπορούσε ο κάθε Χριστιανός ατομικά να τοποθετηθεί υπεύθυνος στα πάντα—σε «όλα» τα υπάρχοντα του Κυρίου; Αυτό θα ήταν αδύνατον!
6. Πώς προοριζόταν να λειτουργεί το έθνος του Ισραήλ ως «υπηρέτης», ή αλλιώς «δούλος», του Θεού;
6 Επομένως, το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ότι ο Ιησούς αναφερόταν σε κάποια ομάδα Χριστιανών ως τον “πιστό και φρόνιμο δούλο”. Μπορεί να υπάρξει ένας σύνθετος δούλος; Ναι. Εφτακόσια χρόνια πριν από τον Χριστό, ο Ιεχωβά αναφέρθηκε σε ολόκληρο το έθνος του Ισραήλ ως «μάρτυρές μου» και “υπηρέτη μου τον οποίο εξέλεξα”. (Ησαΐας 43:10) Κάθε μέλος του έθνους του Ισραήλ από το 1513 Π.Κ.Χ., οπότε δόθηκε ο Μωσαϊκός Νόμος, μέχρι την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. αποτελούσε μέρος αυτής της τάξης του υπηρέτη. Οι περισσότεροι Ισραηλίτες δεν είχαν άμεση συμμετοχή στη διαχείριση των υποθέσεων του έθνους ή στο συντονισμό του προγράμματος χορήγησης πνευματικής τροφής σε αυτό. Ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε τους βασιλιάδες, τους κριτές, τους προφήτες, τους ιερείς και τους Λευίτες για να φέρνουν σε πέρας αυτά τα καθήκοντα. Μολαταύτα, ως έθνος, ο Ισραήλ έπρεπε να εκπροσωπεί την κυριαρχία του Ιεχωβά και να λέει τους αίνους του ανάμεσα στα έθνη. Κάθε Ισραηλίτης έπρεπε να είναι μάρτυρας του Ιεχωβά.—Δευτερονόμιο 26:19· Ησαΐας 43:21· Μαλαχίας 2:7· Ρωμαίους 3:1, 2.
Ένας «Υπηρέτης» Αποπέμπεται
7. Γιατί κρίθηκε το αρχαίο έθνος του Ισραήλ ακατάλληλο να είναι ο «υπηρέτης» του Θεού;
7 Εφόσον ο Ισραήλ ήταν ο «υπηρέτης» του Θεού πριν από αιώνες, μήπως ήταν επίσης ο δούλος για τον οποίο μίλησε ο Ιησούς; Όχι, διότι ο αρχαίος Ισραήλ δυστυχώς αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ούτε πιστός ούτε φρόνιμος. Ο Παύλος συνοψίζει την κατάσταση παραθέτοντας τα λόγια του Ιεχωβά προς το έθνος: «Το όνομα του Θεού βλασφημείται εξαιτίας σας ανάμεσα στα έθνη». (Ρωμαίους 2:24) Πράγματι, ο Ισραήλ αποκορύφωσε μια μακρά ιστορία στασιασμού με το να απορρίψει τον Ιησού, οπότε τους απέρριψε και ο Ιεχωβά.—Ματθαίος 21:42, 43.
8. Πότε διορίστηκε ένας «υπηρέτης» σε αντικατάσταση του Ισραήλ, και κάτω από ποιες συνθήκες;
8 Αυτή η απιστία που επέδειξε ο «υπηρέτης», ο Ισραήλ, δεν σήμαινε ότι οι πιστοί λάτρεις θα στερούνταν για πάντα την πνευματική τροφή. Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., 50 ημέρες μετά την ανάσταση του Ιησού, εκχύθηκε άγιο πνεύμα σε 120 περίπου μαθητές του σε ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ. Εκείνη τη στιγμή, γεννήθηκε ένα νέο έθνος. Όπως ήταν κατάλληλο, η γέννησή του έγινε δημόσια γνωστή όταν τα μέλη του άρχισαν να μιλάνε με τόλμη στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ για «τα μεγαλεία του Θεού». (Πράξεις 2:11) Με αυτόν τον τρόπο, εκείνο το νέο έθνος, ένα πνευματικό έθνος, έγινε ο «υπηρέτης» που θα διακήρυττε τη δόξα του Ιεχωβά στα έθνη και θα παρείχε την τροφή στον κατάλληλο καιρό. (1 Πέτρου 2:9) Εύλογα, ονομάστηκε “ο Ισραήλ του Θεού”.—Γαλάτες 6:16.
9. (α) Ποιοι αποτελούν “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”; (β) Ποιοι είναι το «υπηρετικό προσωπικό»;
9 Κάθε μέλος “του Ισραήλ του Θεού” είναι ένας αφιερωμένος, βαφτισμένος Χριστιανός, ο οποίος είναι χρισμένος με άγιο πνεύμα και έχει ουράνια ελπίδα. Επομένως, η έκφραση «πιστός και φρόνιμος δούλος» προσδιορίζει όλα τα μέλη εκείνου του χρισμένου πνευματικού έθνους ως ομάδα στη γη σε κάθε δεδομένη στιγμή από το 33 Κ.Χ. μέχρι τώρα, ακριβώς όπως κάθε Ισραηλίτης που ζούσε οποτεδήποτε από το 1513 Π.Κ.Χ. μέχρι την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. αποτελούσε μέρος της προχριστιανικής τάξης του υπηρέτη. Ποιοι είναι, όμως, το «υπηρετικό προσωπικό» που τρέφεται πνευματικά από το δούλο; Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., κάθε Χριστιανός είχε την ουράνια ελπίδα. Συνεπώς, το υπηρετικό προσωπικό ήταν επίσης χρισμένοι Χριστιανοί, θεωρούμενοι, όχι ως ομάδα, αλλά ως άτομα. Όλοι, περιλαμβανομένων και όσων κατείχαν υπεύθυνες θέσεις στην εκκλησία, χρειάζονταν πνευματική τροφή από το δούλο.—1 Κορινθίους 12:12, 19-27· Εβραίους 5:11-13· 2 Πέτρου 3:15, 16.
«Στον Καθένα το Έργο Του»
10, 11. Πώς γνωρίζουμε ότι δεν έχει ανατεθεί το ίδιο έργο σε όλα τα μέλη της τάξης του δούλου;
10 Μολονότι “ο Ισραήλ του Θεού” είναι η τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου η οποία έχει διοριστεί να εκτελεί ένα έργο, κάθε μέλος έχει επίσης προσωπικές ευθύνες. Τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Μάρκος 13:34 το καθιστούν αυτό σαφές. Ο Ιησούς είπε: «Είναι σαν έναν άνθρωπο που ταξίδεψε σε ξένη χώρα, ο οποίος άφησε το σπίτι του και έδωσε την εξουσία στους δούλους του, στον καθένα το έργο του, και διέταξε το θυρωρό να είναι σε εγρήγορση». Άρα, κάθε μέλος της τάξης του δούλου έχει λάβει έναν διορισμό—να αυξάνει τα επίγεια υπάρχοντα του Χριστού. Αυτό το καθήκον το φέρνει σε πέρας σύμφωνα με τις δικές του ικανότητες και τις ευκαιρίες που του δίνονται.—Ματθαίος 25:14, 15.
11 Επιπλέον, ο απόστολος Πέτρος είπε στους χρισμένους Χριστιανούς των ημερών του: «Ανάλογα με το χάρισμα που έλαβε ο καθένας, να το χρησιμοποιείτε στο να διακονείτε ο ένας τον άλλον ως καλοί οικονόμοι της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού η οποία εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους». (1 Πέτρου 4:10) Επομένως, αυτοί οι χρισμένοι έχουν την ευθύνη να διακονούν ο ένας τον άλλον χρησιμοποιώντας τα χαρίσματα που τους έδωσε ο Θεός. Επιπρόσθετα, τα λόγια του Πέτρου υποδηλώνουν ότι δεν θα είχαν όλοι οι Χριστιανοί τις ίδιες ικανότητες, τις ίδιες ευθύνες ή τα ίδια προνόμια. Ωστόσο, κάθε μέλος της τάξης του δούλου θα μπορούσε να συμβάλλει με κάποιον τρόπο στην αύξηση του πνευματικού έθνους. Πώς;
12. Πώς συνέβαλλε κάθε μέλος της τάξης του δούλου, είτε άντρας είτε γυναίκα, στην αύξηση του δούλου;
12 Πρώτον, ο καθένας είχε την ευθύνη να είναι μάρτυρας του Ιεχωβά, κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας. (Ησαΐας 43:10-12· Ματθαίος 24:14) Λίγο πριν την ανάληψή του στον ουρανό, ο Ιησούς παρήγγειλε σε όλους τους πιστούς μαθητές του, άντρες και γυναίκες, να είναι δάσκαλοι, λέγοντας: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει. Και εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων».—Ματθαίος 28:19, 20.
13. Ποιο προνόμιο απολάμβαναν όλοι οι χρισμένοι;
13 Όταν εντοπίζονταν καινούριοι μαθητές, έπρεπε να διδάσκονται προσεκτικά να τηρούν όλα όσα είχε παραγγείλει ο Χριστός στους μαθητές του. Με τον καιρό, τα άτομα που ανταποκρίνονταν αποκτούσαν τα προσόντα να διδάξουν άλλους. Η θρεπτική πνευματική τροφή γινόταν διαθέσιμη σε πιθανά μέλη της τάξης του δούλου σε πολλά έθνη. Όλοι οι χρισμένοι Χριστιανοί, άντρες και γυναίκες, συμμετείχαν στην εκπλήρωση της αποστολής για μαθήτευση. (Πράξεις 2:17, 18) Αυτό το έργο επρόκειτο να συνεχιστεί από την εποχή που ο δούλος άρχισε για πρώτη φορά το έργο του μέχρι το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων.
14. Σε ποιους περιορίζονταν τα προνόμια διδασκαλίας μέσα στην εκκλησία, και πώς αισθάνονταν για αυτό οι πιστές χρισμένες γυναίκες;
14 Οι νεοβαφτισμένοι χρισμένοι γίνονταν μέλη του δούλου και, ανεξάρτητα από το ποιος τους είχε διδάξει αρχικά, συνέχιζαν να λαβαίνουν εκπαίδευση από μέλη της εκκλησίας τα οποία είχαν τα Γραφικά προσόντα για να υπηρετούν ως πρεσβύτεροι. (1 Τιμόθεο 3:1-7· Τίτο 1:6-9) Έτσι λοιπόν, αυτοί οι διορισμένοι άντρες είχαν το προνόμιο να συμβάλλουν στην αύξηση του έθνους με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Οι πιστές χρισμένες Χριστιανές γυναίκες δεν δυσανασχετούσαν με το γεγονός ότι μόνο Χριστιανοί άντρες διορίζονταν να διδάσκουν στην εκκλησία. (1 Κορινθίους 14:34, 35) Απεναντίας, χαίρονταν καθώς ωφελούνταν από τη σκληρή εργασία των αντρών που ήταν μέλη της εκκλησίας και αισθάνονταν ευγνωμοσύνη για τα προνόμια που ήταν διαθέσιμα στις γυναίκες, όπως το να μεταδίδουν χαρμόσυνες ειδήσεις σε άλλους. Οι ζηλώτριες χρισμένες αδελφές σήμερα εκδηλώνουν την ίδια ταπεινή στάση, είτε οι διορισμένοι πρεσβύτεροι είναι από τους χρισμένους είτε όχι.
15. Ποια ήταν μία από τις κύριες πηγές πνευματικής τροφής τον πρώτο αιώνα, και ποιοι αναλάμβαναν την ηγεσία στη χορήγησή της;
15 Η θεμελιώδης πνευματική τροφή που χορηγούνταν τον πρώτο αιώνα προερχόταν κατευθείαν από την πένα των αποστόλων και των άλλων μαθητών που αναλάμβαναν την ηγεσία. Οι επιστολές τις οποίες έγραψαν αυτοί—ιδιαίτερα οι επιστολές που περιλαμβάνονται στα 27 θεόπνευστα βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών—κυκλοφορούσαν μεταξύ των εκκλησιών και αναμφίβολα αποτελούσαν τη βάση για τη διδασκαλία που παρείχαν οι τοπικοί πρεσβύτεροι. Με αυτόν τον τρόπο, οι εκπρόσωποι του δούλου διένεμαν με πιστότητα πλούσια πνευματική τροφή στους ειλικρινείς Χριστιανούς. Η τάξη του δούλου τον πρώτο αιώνα αποδείχτηκε πιστή στην αποστολή της.
Ο «Δούλος» Έπειτα από 19 Αιώνες
16, 17. Πώς αποδείχτηκε η τάξη του δούλου πιστή στην εκπλήρωση του διορισμού της τα χρόνια μέχρι το 1914;
16 Τι θα λεχθεί για σήμερα; Όταν άρχισε η παρουσία του το 1914, βρήκε άραγε ο Ιησούς κάποια ομάδα χρισμένων Χριστιανών που διένεμαν πιστά τροφή στον κατάλληλο καιρό; Και βέβαια βρήκε. Αυτή η ομάδα προσδιοριζόταν εύκολα λόγω των καλών καρπών που παρήγε. (Ματθαίος 7:20) Έκτοτε, η ιστορία απέδειξε ότι αυτός ο προσδιορισμός ήταν ορθός.
17 Όταν έφτασε ο Ιησούς, περίπου 5.000 άτομα που αποτελούσαν το υπηρετικό προσωπικό διέδιδαν τη Γραφική αλήθεια. Οι εργάτες ήταν λίγοι, αλλά ο δούλος χρησιμοποιούσε διάφορες ευρηματικές μεθόδους για να διαδώσει τα καλά νέα. (Ματθαίος 9:38) Παραδείγματος χάρη, έγιναν διευθετήσεις να δημοσιευτούν ομιλίες γύρω από Γραφικά θέματα μέχρι και σε 2.000 εφημερίδες. Με αυτόν τον τρόπο, η αλήθεια του Λόγου του Θεού έφτασε ταυτόχρονα σε δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες. Εκτός αυτού, ετοιμάστηκε ένα οχτάωρο πρόγραμμα που συνδύαζε έγχρωμες διαφάνειες και κινούμενες εικόνες. Χάρη σε αυτή την πρωτοποριακή παρουσίαση, το άγγελμα της Γραφής, από την αρχή της Δημιουργίας ως το τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, μεταδόθηκε συνολικά σε πάνω από εννέα εκατομμύρια θεατές σε τρεις ηπείρους. Ένα άλλο μέσο που χρησιμοποιήθηκε ήταν τα έντυπα. Λόγου χάρη, το 1914 τυπώνονταν περίπου 50.000 αντίτυπα κάθε τεύχους αυτού του περιοδικού.
18. Πότε διόρισε ο Ιησούς το δούλο υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του, και γιατί;
18 Ναι, όταν έφτασε ο Κύριος, βρήκε τον πιστό δούλο του να τρέφει ευσυνείδητα το υπηρετικό προσωπικό καθώς επίσης να κηρύττει τα καλά νέα. Μεγαλύτερες ευθύνες περίμεναν τώρα εκείνον το δούλο. Ο Ιησούς είπε: «Αληθινά σας λέω: Θα τον διορίσει υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του». (Ματθαίος 24:47) Ο Ιησούς το έκανε αυτό το 1919, αφού πρώτα ο δούλος είχε περάσει μια περίοδο δοκιμής. Γιατί, όμως, έλαβε «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» μεγαλύτερες ευθύνες; Επειδή τα υπάρχοντα του Κυρίου είχαν αυξηθεί. Ο Ιησούς έλαβε τη βασιλεία το 1914.
19. Εξηγήστε πώς έχουν καλυφτεί οι πνευματικές ανάγκες του “μεγάλου πλήθους”.
19 Ποια είναι τα υπάρχοντα στα οποία διόρισε υπεύθυνο ο νεοεστεμμένος Κύριος τον πιστό δούλο του; Όλα τα πνευματικά πράγματα που ανήκουν σε Αυτόν εδώ στη γη. Για παράδειγμα, δύο δεκαετίες μετά την ενθρόνιση του Χριστού το 1914, προσδιορίστηκε «ένα μεγάλο πλήθος» “άλλων προβάτων”. (Αποκάλυψη 7:9· Ιωάννης 10:16) Δεν επρόκειτο για χρισμένα μέλη “του Ισραήλ του Θεού”, αλλά για ειλικρινείς άντρες και γυναίκες με επίγεια ελπίδα, που αγαπούσαν τον Ιεχωβά και ήθελαν να τον υπηρετούν όπως και οι χρισμένοι. Στην ουσία, είπαν στον “πιστό και φρόνιμο δούλο”: «Θα πάμε με εσάς, γιατί ακούσαμε ότι ο Θεός είναι με εσάς». (Ζαχαρίας 8:23) Αυτοί οι νεοβαφτισμένοι Χριστιανοί λάβαιναν την ίδια πλούσια πνευματική τροφή όπως και το χρισμένο υπηρετικό προσωπικό, και έκτοτε οι δύο τάξεις μοιράζονται αυτό το πνευματικό τραπέζι. Τι ευλογία έχει αποδειχτεί αυτό για τα μέλη του “μεγάλου πλήθους”!
20. Ποιο ρόλο έχει παίξει το «μεγάλο πλήθος» στην αύξηση των υπαρχόντων του Κυρίου;
20 Τα μέλη του “μεγάλου πλήθους” ενώθηκαν χαρούμενα με τη χρισμένη τάξη του δούλου ως κήρυκες των καλών νέων. Καθώς κήρυτταν, τα επίγεια υπάρχοντα του Κυρίου αυξάνονταν, με αποτέλεσμα να προστίθενται και άλλες ευθύνες στον “πιστό και φρόνιμο δούλο”. Επειδή ο αριθμός των εκζητητών της αλήθειας μεγάλωνε, απαιτούνταν επέκταση των εκτυπωτικών εγκαταστάσεων ώστε να ικανοποιηθεί η ζήτηση για Βιβλικά έντυπα. Ιδρύθηκαν γραφεία τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη μία χώρα μετά την άλλη. Στάλθηκαν ιεραπόστολοι «ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξεις 1:8) Από πέντε χιλιάδες περίπου χρισμένους το 1914, οι τάξεις των υμνητών του Θεού έχουν αυξηθεί ξεπερνώντας τα έξι εκατομμύρια άτομα σήμερα, τα περισσότερα από τα οποία ανήκουν στο «μεγάλο πλήθος». Ναι, όντως, τα υπάρχοντα του Βασιλιά έχουν πολλαπλασιαστεί από τον καιρό της στέψης του το 1914!
21. Ποιες δύο παραβολές θα εξετάσουμε στην επόμενη μελέτη μας;
21 Όλα αυτά δείχνουν ότι ο δούλος έχει αποδειχτεί και «πιστός και φρόνιμος». Αφού ο Ιησούς μίλησε για “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”, αμέσως μετά είπε δύο παραβολές που τόνιζαν αυτές τις ιδιότητες: την παραβολή των φρόνιμων και των ανόητων παρθένων και την παραβολή των ταλάντων. (Ματθαίος 25:1-30) Αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον! Τι σημαίνουν οι συγκεκριμένες παραβολές για εμάς σήμερα; Αυτό το ερώτημα θα το εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο.
Τι Νομίζετε;
• Ποιοι αποτελούν “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”;
• Ποιοι είναι το «υπηρετικό προσωπικό»;
• Πότε διορίστηκε ο πιστός δούλος υπεύθυνος σε όλα τα υπάρχοντα του Κυρίου, και γιατί τότε;
• Ποιοι έχουν συμβάλει στην αύξηση των υπαρχόντων του Κυρίου στις πρόσφατες δεκαετίες, και πώς;
[Ερωτήσεις Μελέτης]
[Εικόνες στη σελίδα 10]
Η τάξη του δούλου τον πρώτο αιώνα αποδείχτηκε πιστή στην αποστολή της