“Ο Πιστός Δούλος” Περνάει τη Δοκιμή με Επιτυχία!

«Είναι ο προσδιορισμένος καιρός για να αρχίσει η κρίση από τον οίκο του Θεού».—1 ΠΕΤΡΟΥ 4:17.

1. Τι διαπίστωσε ο Ιησούς όταν επιθεώρησε το “δούλο”;

 ΤΗΝ Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ο Ιησούς διόρισε έναν “δούλο” ο οποίος θα προμήθευε τροφή στον κατάλληλο καιρό για το «υπηρετικό προσωπικό» του. Το 1914, ο Ιησούς ενθρονίστηκε ως Βασιλιάς, και γρήγορα έφτασε ο καιρός να επιθεωρήσει εκείνον το “δούλο”. Διαπίστωσε ότι ο «δούλος» είχε ως επί το πλείστον αποδειχτεί «πιστός και φρόνιμος». Γι’ αυτό, τον διόρισε «υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του». (Ματθαίος 24:45-47) Ωστόσο, υπήρχε και ένας κακός δούλος, ο οποίος δεν ήταν ούτε πιστός ούτε φρόνιμος.

«Ο Κακός Εκείνος Δούλος»

2, 3. Από πού προήλθε «ο κακός εκείνος δούλος», και πώς αναπτύχθηκε;

² Ο Ιησούς μίλησε για τον κακό δούλο αμέσως μετά την αναφορά του στον “πιστό και φρόνιμο δούλο”, λέγοντας: «Αν πει ο κακός εκείνος δούλος μέσα στην καρδιά του: “Ο κύριός μου καθυστερεί”, και αρχίσει να χτυπάει τους συνδούλους του και να τρώει και να πίνει με τους αδιόρθωτους μέθυσους, ο κύριος εκείνου του δούλου θα έρθει μια ημέρα που αυτός δεν περιμένει και μια ώρα που αυτός δεν γνωρίζει, και θα τον τιμωρήσει με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα και θα του ορίσει το μέρος του με τους υποκριτές. Εκεί θα είναι το κλάμα του και το τρίξιμο των δοντιών του». (Ματθαίος 24:48-51) Η έκφραση «ο κακός εκείνος δούλος» στρέφει την προσοχή μας στα προηγούμενα λόγια του Ιησού σχετικά με τον πιστό και φρόνιμο δούλο. Ναι, ο “κακός δούλος” προήλθε από τις τάξεις του πιστού δούλου. a Πώς συνέβη αυτό;

³ Πριν από το 1914, πολλά μέλη της πιστής τάξης του δούλου είχαν μεγάλες ελπίδες να συναντήσουν εκείνο το έτος τον Γαμπρό στον ουρανό, αλλά οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, καθώς και άλλων εξελίξεων, πολλοί απογοητεύτηκαν και κάποιοι ανέπτυξαν πικρόχολη διάθεση. Μερικοί από αυτούς άρχισαν να “χτυπούν” φραστικά τους πρώην αδελφούς τους και να συναναστρέφονται με «τους αδιόρθωτους μέθυσους», τις θρησκευτικές ομάδες του Χριστιανικού κόσμου.—Ησαΐας 28:1-3· 32:6.

4. Πώς πολιτεύτηκε ο Ιησούς με τον “κακό δούλο” και με όλους όσους έχουν εκδηλώσει το ίδιο πνεύμα;

⁴ Αυτοί οι πρώην Χριστιανοί προσδιορίστηκαν τελικά ως ο “κακός δούλος”, και ο Ιησούς τούς τιμώρησε με «τη μεγαλύτερη αυστηρότητα». Πώς; Τους απέρριψε, και αυτοί έχασαν την ουράνια ελπίδα τους. Εντούτοις, δεν καταστράφηκαν αμέσως. Κατ’ αρχάς, έπρεπε να υποστούν μια περίοδο κατά την οποία θα έκλαιγαν και θα έτριζαν τα δόντια «στο σκοτάδι» έξω από τη Χριστιανική εκκλησία. (Ματθαίος 8:12) Μετά τις πρώτες εκείνες ημέρες, και κάποιοι άλλοι χρισμένοι έχουν εκδηλώσει παρόμοιο κακό πνεύμα, ταυτιζόμενοι με τον “κακό δούλο”. Μερικά από τα «άλλα πρόβατα» έχουν μιμηθεί την απιστία τους. (Ιωάννης 10:16) Όλοι αυτοί οι εχθροί του Χριστού καταλήγουν «έξω», στο ίδιο πνευματικό «σκοτάδι».

5. Πώς αντέδρασε ο πιστός και φρόνιμος δούλος, σε αντίθεση με τον “κακό δούλο”;

⁵ Εντούτοις, ο πιστός και φρόνιμος δούλος πέρασε τις ίδιες δοκιμές όπως και «ο κακός εκείνος δούλος». Αυτοί, όμως, αντί να αναπτύξουν πικρόχολη διάθεση, διορθώθηκαν. (2 Κορινθίους 13:11) Η αγάπη τους για τον Ιεχωβά  και τους αδελφούς τους ενισχύθηκε. Ως αποτέλεσμα, έχουν αποδειχτεί «στύλος και στήριγμα της αλήθειας» σε αυτές τις ταραχώδεις «τελευταίες ημέρες».—1 Τιμόθεο 3:15· 2 Τιμόθεο 3:1.

Φρόνιμες και Ανόητες Παρθένες

6. (α) Πώς έδειξε ο Ιησούς παραστατικά τη φρόνηση της πιστής τάξης του δούλου του; (β) Πριν από το 1914, ποιο άγγελμα διακήρυτταν οι χρισμένοι Χριστιανοί;

⁶ Αφού μίλησε για “τον κακό εκείνο δούλο”, ο Ιησούς είπε δύο παραβολές προκειμένου να δείξει γιατί κάποιοι χρισμένοι Χριστιανοί θα αποδεικνύονταν πιστοί και φρόνιμοι, ενώ άλλοι όχι. b Για να δείξει παραστατικά τη φρόνηση, είπε: «Η βασιλεία των ουρανών θα ομοιωθεί με δέκα παρθένες που πήραν τα λυχνάρια τους και βγήκαν να συναντήσουν το γαμπρό. Πέντε από αυτές ήταν ανόητες και πέντε ήταν φρόνιμες. Διότι οι ανόητες πήραν τα λυχνάρια τους αλλά δεν πήραν λάδι μαζί τους, ενώ οι φρόνιμες πήραν λάδι στα δοχεία τους μαζί με τα λυχνάρια τους». (Ματθαίος 25:1-4) Οι δέκα παρθένες μάς θυμίζουν τους χρισμένους Χριστιανούς πριν από το 1914. Αυτοί είχαν υπολογίσει ότι ο γαμπρός, ο Ιησούς Χριστός, επρόκειτο να κάνει την εμφάνισή του σύντομα. Γι’ αυτό, «βγήκαν» να τον συναντήσουν, κηρύττοντας με τόλμη ότι «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» θα έληγαν το 1914.—Λουκάς 21:24.

7. Πότε και γιατί «κοιμήθηκαν», σαν να λέγαμε, οι χρισμένοι Χριστιανοί;

⁷ Είχαν δίκιο. Οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών έληξαν πράγματι το 1914, και η Βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστό Ιησού άρχισε να κυβερνάει. Αλλά αυτό συνέβαινε στους αόρατους ουρανούς. Στη γη, η ανθρωπότητα άρχισε να υφίσταται προειπωμένα «αλίμονο». (Αποκάλυψη 12:10, 12) Ακολούθησε μια εποχή δοκιμασιών. Μη έχοντας σαφή αντίληψη των πραγμάτων, οι χρισμένοι Χριστιανοί νόμισαν ότι «ο γαμπρός καθυστερούσε». Βρισκόμενοι σε σύγχυση και αντιμετωπίζοντας εχθρότητα από τον κόσμο, επιβράδυναν σε γενικές γραμμές το ρυθμό τους και στην ουσία σταμάτησαν το οργανωμένο δημόσιο έργο κηρύγματος. Σαν τις παρθένες της παραβολής, “νύσταξαν και κοιμήθηκαν” από πνευματική άποψη, όπως έκαναν οι άπιστοι καθ’ ομολογία Χριστιανοί μετά το θάνατο των αποστόλων του Ιησού.—Ματθαίος 25:5· Αποκάλυψη 11:7, 8· 12:17.

8. Τι οδήγησε στην κραυγή: «Να ο γαμπρός!», και τι είχε φτάσει ο καιρός να κάνουν οι χρισμένοι Χριστιανοί;

⁸ Κατόπιν, το 1919, συνέβη κάτι το αναπάντεχο. Διαβάζουμε: «Στη μέση ακριβώς της νύχτας ακούστηκε μια κραυγή: “Να ο γαμπρός! Βγείτε να τον συναντήσετε”. Τότε όλες εκείνες οι παρθένες σηκώθηκαν και τακτοποίησαν τα λυχνάρια τους». (Ματθαίος 25:6, 7) Ακριβώς όταν τα πράγματα φαίνονταν πιο ζοφερά παρά ποτέ, ακούστηκε ένα κάλεσμα σε δράση! Το 1918, ο Ιησούς, «ο αγγελιοφόρος της διαθήκης», είχε έρθει στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά για να επιθεωρήσει και να καθαρίσει την εκκλησία του Θεού. (Μαλαχίας 3:1) Τώρα, οι χρισμένοι Χριστιανοί έπρεπε να βγουν και να τον συναντήσουν στις επίγειες αυλές αυτού του ναού. Είχε φτάσει ο καιρός να “εκπέμψουν φως”.—Ησαΐας 60:1· Φιλιππησίους 2:14, 15.

9, 10. Το 1919, γιατί ήταν μερικοί Χριστιανοί “φρόνιμοι” και μερικοί “ανόητοι”;

⁹ Αλλά μια στιγμή! Στην παραβολή, μερικές από τις κοπέλες αντιμετώπιζαν ένα πρόβλημα. Ο Ιησούς συνέχισε: «Οι ανόητες είπαν στις φρόνιμες: “Δώστε μας λίγο από το λάδι σας, επειδή τα λυχνάρια μας κοντεύουν να σβήσουν”». (Ματθαίος 25:8) Χωρίς λάδι, τα λυχνάρια δεν θα φώτιζαν. Έτσι λοιπόν, το λάδι στα λυχνάρια μάς θυμίζει το Λόγο της αλήθειας του Θεού και το άγιο πνεύμα του, τα οποία δίνουν στους αληθινούς λάτρεις την ικανότητα  να είναι φορείς φωτός. (Ψαλμός 119:130· Δανιήλ 5:14) Πριν από το 1919, οι φρόνιμοι χρισμένοι Χριστιανοί είχαν επιζητήσει με επιμέλεια να διακρίνουν το θέλημα του Θεού για αυτούς, παρά την προσωρινή εξασθενημένη τους κατάσταση. Επομένως, όταν ακούστηκε το κάλεσμα να εκπέμψουν φως, ήταν έτοιμοι.—2 Τιμόθεο 4:2· Εβραίους 10:24, 25.

¹⁰ Εντούτοις, ορισμένοι χρισμένοι δεν ήταν διατεθειμένοι να κάνουν θυσίες ή να καταβάλουν προσωπικές προσπάθειες—αν και επιθυμούσαν διακαώς να είναι μαζί με τον Γαμπρό. Όταν, λοιπόν, έφτασε ο καιρός να δραστηριοποιηθούν στο κήρυγμα των καλών νέων, δεν ήταν έτοιμοι. (Ματθαίος 24:14) Προσπάθησαν μάλιστα να επιβραδύνουν τους ζηλωτές συντρόφους τους, ζητώντας τους, στην ουσία, μέρος του αποθέματός τους σε λάδι. Στην παραβολή του Ιησού, πώς απάντησαν οι φρόνιμες παρθένες; Είπαν: «Ίσως να μην αρκέσει για εμάς και εσάς. Πηγαίνετε καλύτερα σε εκείνους που το πουλούν και αγοράστε για τον εαυτό σας». (Ματθαίος 25:9) Παρόμοια, οι όσιοι χρισμένοι Χριστιανοί το 1919 αρνήθηκαν να κάνουν οτιδήποτε θα ελάττωνε τη δική τους ικανότητα να είναι φορείς φωτός. Έτσι λοιπόν, πέρασαν την επιθεώρηση με επιτυχία.

11. Τι συνέβη στις ανόητες παρθένες;

¹¹ Ο Ιησούς καταλήγει: «Ενώ [οι ανόητες παρθένες] έφευγαν για να αγοράσουν, έφτασε ο γαμπρός, και οι παρθένες που ήταν έτοιμες μπήκαν μαζί του στο γαμήλιο συμπόσιο· και η πόρτα έκλεισε. Ύστερα ήρθαν και οι υπόλοιπες παρθένες, λέγοντας: “Κύριε, κύριε, άνοιξέ μας!” Απαντώντας αυτός είπε: “Σας λέω την αλήθεια, δεν σας γνωρίζω”». (Ματθαίος 25:10-12) Ναι, μερικοί ήταν απροετοίμαστοι για την άφιξη του Γαμπρού. Γι’ αυτό, απέτυχαν στην επιθεώρηση και έχασαν την ευκαιρία να παρευρεθούν στο ουράνιο γαμήλιο συμπόσιο. Πόσο τραγικό ήταν αυτό!

Η Παραβολή των Ταλάντων

12. (α) Τι χρησιμοποίησε ο Ιησούς για να δείξει παραστατικά την πιστότητα; (β) Ποιος ήταν ο άνθρωπος ο οποίος «πήγε σε ξένη χώρα»;

¹² Αφού έδειξε παραστατικά τη φρόνηση, ο Ιησούς στη συνέχεια έδειξε παραστατικά την πιστότητα, λέγοντας: «Είναι όπως όταν ένας άνθρωπος, που επρόκειτο να ταξιδέψει σε ξένη χώρα, κάλεσε τους δούλους του και τους ανέθεσε τα υπάρχοντά του. Και σε έναν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δύο, σε κάποιον άλλον ένα, στον καθένα σύμφωνα με την ικανότητά του, και πήγε σε ξένη χώρα». (Ματθαίος 25:14, 15) Ο άνθρωπος στην παραβολή είναι ο ίδιος ο Ιησούς, ο οποίος «πήγε σε ξένη χώρα» όταν αναλήφθηκε στον ουρανό το έτος 33 Κ.Χ. Αλλά πριν από την ανάληψή του, ο Ιησούς ανέθεσε «τα υπάρχοντά του» στους πιστούς μαθητές του. Πώς;

13. Πώς προετοίμασε ο Ιησούς έναν μεγάλο αγρό δραστηριότητας και εξουσιοδότησε τους «δούλους» του να κάνουν εμπόριο;

¹³ Στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, ο Ιησούς άρχισε να προετοιμάζει έναν μεγάλο αγρό δραστηριότητας κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας σε όλη τη γη του Ισραήλ. (Ματθαίος 9:35-38) Προτού “πάει σε ξένη χώρα”, εμπιστεύτηκε αυτόν τον αγρό στους πιστούς μαθητές του, λέγοντας: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». (Ματθαίος 28:18-20) Με αυτά τα λόγια,  ο Ιησούς εξουσιοδότησε τους «δούλους» του να κάνουν εμπόριο μέχρι την επάνοδό του, “ο καθένας σύμφωνα με την ικανότητά του”.

14. Γιατί δεν αναμενόταν από όλους να κάνουν εμπόριο στον ίδιο βαθμό;

¹⁴ Αυτή η φράση αφήνει να εννοηθεί ότι δεν είχαν όλοι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα τις ίδιες περιστάσεις ή δυνατότητες. Μερικοί, όπως ο Παύλος και ο Τιμόθεος, ήταν ελεύθεροι να έχουν την πληρέστερη δυνατή συμμετοχή στο έργο κηρύγματος και διδασκαλίας. Οι περιστάσεις κάποιων άλλων μπορεί να περιόριζαν σημαντικά την ελευθερία δράσης τους. Για παράδειγμα, μερικοί Χριστιανοί ήταν δούλοι, ενώ άλλοι ήταν άρρωστοι, ηλικιωμένοι ή είχαν οικογενειακές ευθύνες. Φυσικά, ορισμένα εκκλησιαστικά προνόμια δεν ήταν διαθέσιμα σε όλους τους μαθητές. Οι χρισμένες γυναίκες και μερικοί χρισμένοι άντρες δεν δίδασκαν στην εκκλησία. (1 Κορινθίους 14:34· 1 Τιμόθεο 3:1· Ιακώβου 3:1) Παρ’ όλα αυτά, όποια και αν ήταν η προσωπική τους κατάσταση, όλοι οι χρισμένοι μαθητές του Χριστού—άντρες και γυναίκες—είχαν το διορισμό να κάνουν εμπόριο, δηλαδή να χρησιμοποιούν κατάλληλα τις ευκαιρίες και τις περιστάσεις τους στη Χριστιανική διακονία. Τα άτομα που αποτελούν το σύγχρονο αντίστοιχό τους κάνουν το ίδιο.

Ο Καιρός της Επιθεώρησης Ξεκινάει!

15, 16. (α) Πότε έφτασε ο καιρός της τακτοποίησης των λογαριασμών; (β) Ποιες νέες ευκαιρίες δόθηκαν στους πιστούς για να “κάνουν εμπόριο”;

¹⁵ Η παραβολή συνεχίζει: «Έπειτα από πολύ καιρό, ήρθε ο κύριος εκείνων των δούλων και τακτοποίησε τους λογαριασμούς μαζί τους». (Ματθαίος 25:19) Το 1914—οπωσδήποτε πολύ καιρό μετά το 33 Κ.Χ.—ο Χριστός Ιησούς άρχισε τη βασιλική του παρουσία. Ύστερα από τριάμισι χρόνια, το 1918, ήρθε στον πνευματικό ναό του Θεού και εκπλήρωσε τα λόγια του Πέτρου: «Είναι ο προσδιορισμένος καιρός για να αρχίσει η κρίση από τον οίκο του Θεού». (1 Πέτρου 4:17· Μαλαχίας 3:1) Είχε φτάσει ο καιρός της τακτοποίησης των λογαριασμών.

¹⁶ Τι είχαν κάνει οι δούλοι, οι χρισμένοι αδελφοί του Ιησού, με τα «τάλαντα» του Βασιλιά; Από το 33 Κ.Χ. και έπειτα, περιλαμβανομένων  των ετών μέχρι το 1914, πολλοί είχαν εργαστεί σκληρά στο «εμπόριο» του Ιησού. (Ματθαίος 25:16) Ακόμη και κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, είχαν εκδηλώσει σφοδρή επιθυμία να υπηρετούν τον Κύριο. Τώρα ήταν κατάλληλο να δοθούν στους πιστούς νέες ευκαιρίες για να “κάνουν εμπόριο”. Είχε φτάσει ο καιρός του τέλους αυτού του συστήματος πραγμάτων. Τα καλά νέα έπρεπε να κηρυχτούν σε όλο τον κόσμο. «Ο θερισμός της γης» έπρεπε να θεριστεί. (Αποκάλυψη 14:6, 7, 14-16) Τα τελευταία μέλη της τάξης του σιταριού έπρεπε να εντοπιστούν και «ένα μεγάλο πλήθος» άλλων προβάτων έπρεπε να συναχθεί.—Αποκάλυψη 7:9· Ματθαίος 13:24-30.

17. Πώς “μπήκαν στη χαρά του κυρίου τους” οι πιστοί χρισμένοι Χριστιανοί;

¹⁷ Ο καιρός του θερισμού είναι χαρωπή περίοδος. (Ψαλμός 126:6) Εύλογα, λοιπόν, όταν το 1919 ο Ιησούς ανέθεσε στους πιστούς χρισμένους αδελφούς του αυξημένες ευθύνες, είπε: «Ήσουν πιστός σε λίγα. Θα σε διορίσω σε πολλά. Μπες στη χαρά του κυρίου σου». (Ματθαίος 25:21, 23) Επιπλέον, η χαρά που αισθανόταν ο Κύριος ως νεοενθρονισμένος Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού ξεπερνάει τη φαντασία μας. (Ψαλμός 45:1, 2, 6, 7) Η πιστή τάξη του δούλου συμμερίζεται αυτή τη χαρά εκπροσωπώντας τον Βασιλιά και αυξάνοντας τα συμφέροντά του στη γη. (2 Κορινθίους 5:20) Η ευχαρίστησή τους διαφαίνεται στα προφητικά λόγια του εδαφίου Ησαΐας 61:10: «Θα αγάλλομαι οπωσδήποτε σε σχέση με τον Ιεχωβά. Η ψυχή μου θα χαίρεται σε σχέση με τον Θεό μου. Διότι αυτός με έντυσε με τα ενδύματα της σωτηρίας».

18. Γιατί δεν πέρασαν ορισμένοι την επιθεώρηση με επιτυχία, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

¹⁸ Δυστυχώς, ορισμένοι δεν πέρασαν την επιθεώρηση με επιτυχία. Διαβάζουμε: «Ήρθε αυτός που είχε λάβει το ένα τάλαντο και είπε: “Κύριε, σε ήξερα ότι είσαι απαιτητικός άνθρωπος, που θερίζεις όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις όπου δεν λίχνισες. Φοβήθηκα, λοιπόν, και πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου στο έδαφος. Ορίστε, έχεις αυτό που είναι δικό σου”». (Ματθαίος 25:24, 25) Παρόμοια, μερικοί χρισμένοι Χριστιανοί δεν είχαν κάνει «εμπόριο». Πριν από το 1914 δεν μετέδιδαν με ενθουσιασμό την ελπίδα τους σε άλλους και ούτε ήθελαν να αρχίσουν να κάνουν κάτι τέτοιο το 1919. Πώς αντέδρασε ο Ιησούς στη θρασύτητά τους; Τους αφαίρεσε όλα τους τα προνόμια. Αυτοί “πετάχτηκαν έξω στο σκοτάδι, όπου θα ήταν το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών τους”.—Ματθαίος 25:28, 30.

Η Επιθεώρηση Συνεχίζεται

19. Πώς συνεχίζεται η διαδικασία της επιθεώρησης, και τι είναι αποφασισμένοι να κάνουν όλοι οι χρισμένοι Χριστιανοί;

¹⁹ Φυσικά, οι περισσότεροι από εκείνους που επρόκειτο να γίνουν χρισμένοι δούλοι του Χριστού στη διάρκεια του καιρού του τέλους δεν υπηρετούσαν ακόμη τον Ιεχωβά όταν ο Ιησούς άρχισε την επιθεώρησή του το 1918. Μήπως έχασαν την επιθεώρηση; Κάθε άλλο. Η διαδικασία της επιθεώρησης απλώς άρχισε το 1918/1919, όταν ο πιστός και φρόνιμος δούλος ως τάξη πέρασε τη δοκιμή με επιτυχία. Ως άτομα, οι χρισμένοι Χριστιανοί συνεχίζουν να επιθεωρούνται μέχρι να σφραγιστούν οριστικά. (Αποκάλυψη 7:1-3) Επειδή το συνειδητοποιούν αυτό, οι χρισμένοι αδελφοί του Χριστού είναι αποφασισμένοι να εξακολουθήσουν να “κάνουν εμπόριο” πιστά. Είναι αποφασισμένοι να είναι φρόνιμοι, διατηρώντας άφθονο απόθεμα λαδιού ώστε το φως να φέγγει λαμπρό. Γνωρίζουν ότι όταν ο καθένας ολοκληρώσει την πορεία της ζωής του με πιστότητα, ο Ιησούς θα τον δεχτεί στην ουράνια κατοικία.—Ματθαίος 24:13· Ιωάννης 14:2-4· 1 Κορινθίους 15:50, 51.

20. (α) Τι είναι αποφασισμένα να κάνουν σήμερα τα άλλα πρόβατα; (β) Τι γνωρίζουν οι χρισμένοι Χριστιανοί;

 ²⁰ Τα μέλη του μεγάλου πλήθους των άλλων προβάτων έχουν μιμηθεί τους χρισμένους αδελφούς τους. Καταλαβαίνουν πως η γνώση τους γύρω από τους σκοπούς του Θεού συνεπάγεται μεγάλη ευθύνη. (Ιεζεκιήλ 3:17-21) Γι’ αυτό, με τη βοήθεια του Λόγου του Ιεχωβά και του αγίου πνεύματος, διατηρούν και αυτοί άφθονο το απόθεμά τους σε λάδι μέσω μελέτης και συναναστροφής. Αφήνουν δε το φως τους να λάμπει, συμμετέχοντας στο έργο κηρύγματος και διδασκαλίας και “κάνοντας εμπόριο” έτσι μαζί με τους χρισμένους αδελφούς τους. Μολαταύτα, οι χρισμένοι Χριστιανοί γνωρίζουν καλά ότι τα τάλαντα τοποθετήθηκαν στα δικά τους χέρια. Αυτοί πρέπει να δίνουν λογαριασμό για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διαχείριση των υπαρχόντων του Κυρίου στη γη. Αν και λίγοι αριθμητικά, δεν μπορούν να μεταθέσουν την ευθύνη τους στο μεγάλο πλήθος. Έχοντας αυτό υπόψη, ο πιστός και φρόνιμος δούλος συνεχίζει να αναλαμβάνει την ηγεσία στη διεξαγωγή του εμπορίου του Βασιλιά, ευγνώμων για την υποστήριξη των αφοσιωμένων μελών του μεγάλου πλήθους. Αυτοί αναγνωρίζουν την ευθύνη που έχουν οι χρισμένοι αδελφοί τους και θεωρούν προνόμιό τους να εργάζονται υπό την επίβλεψή τους.

21. Ποια παραίνεση εφαρμόζεται σε όλους τους Χριστιανούς από το διάστημα πριν από το 1919 μέχρι τις ημέρες μας;

²¹ Συνεπώς, μολονότι αυτές οι δύο παραβολές διασαφηνίζουν γεγονότα που συνέβησαν το 1919 ή εκεί γύρω, κατά βάση εφαρμόζονται σε όλους τους αληθινούς Χριστιανούς καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων ημερών. Ως εκ τούτου, αν και η παραίνεση που έδωσε ο Ιησούς στο τέλος της παραβολής για τις δέκα παρθένες εφαρμόζεται κατά πρώτον στους χρισμένους Χριστιανούς πριν από το 1919, κατά βάση εξακολουθεί να εφαρμόζεται σε κάθε Χριστιανό. Είθε, λοιπόν, όλοι μας να πάρουμε στα σοβαρά τα λόγια του Ιησού: «Γι’ αυτό, να είστε σε εγρήγορση, επειδή δεν γνωρίζετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα».—Ματθαίος 25:13.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

• Πότε επιθεώρησε ο Ιησούς τους ακολούθους του, και τι διαπίστωσε;

• Γιατί ανέπτυξαν μερικοί χρισμένοι Χριστιανοί το πνεύμα “του κακού εκείνου δούλου”;

• Πώς μπορούμε να αποδειχτούμε πνευματικά φρόνιμοι;

• Μιμούμενοι τους πιστούς χρισμένους αδελφούς του Ιησού, πώς μπορούμε να εξακολουθήσουμε να “κάνουμε εμπόριο”;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πλαίσιο στη σελίδα 16]

ΠΟΤΕ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ;

Στο 24ο και στο 25ο κεφάλαιο του Ματθαίου, ο Ιησούς αναφέρεται ότι «έρχεται» με διαφορετικές έννοιες. Δεν χρειάζεται να μετακινηθεί κυριολεκτικά για να «έρθει». Απεναντίας, «έρχεται» με την έννοια ότι στρέφει την προσοχή του στην ανθρωπότητα ή στους ακολούθους του, πολλές φορές για να κάνει κρίση. Παραδείγματος χάρη, το 1914 «ήρθε» για να αρχίσει την παρουσία του ως ενθρονισμένος Βασιλιάς. (Ματθαίος 16:28· 17:1· Πράξεις 1:11) Το 1918 «ήρθε» ως ο αγγελιοφόρος της διαθήκης και άρχισε να κρίνει όσους ισχυρίζονταν ότι υπηρετούσαν τον Ιεχωβά. (Μαλαχίας 3:1-3· 1 Πέτρου 4:17) Στον Αρμαγεδδώνα, θα «έρθει» για να εκτελέσει κρίση εναντίον των εχθρών του Ιεχωβά.—Αποκάλυψη 19:11-16.

Η έλευση (ή άφιξη) για την οποία γίνεται λόγος αρκετές φορές στα εδάφια Ματθαίος 24:29-44 και 25:31-46 λαβαίνει χώρα κατά «τη μεγάλη θλίψη». (Αποκάλυψη 7:14) Από την άλλη πλευρά, η έλευση για την οποία γίνεται λόγος αρκετές φορές στα εδάφια Ματθαίος 24:45 ως 25:30 αναφέρεται στο ότι αυτός κρίνει από το 1918 και έπειτα όσους πρεσβεύουν ότι είναι μαθητές. Δεν θα ήταν λογικό να πούμε, για παράδειγμα, ότι η απόδοση αμοιβής στον πιστό δούλο, η κρίση των ανόητων παρθένων και η κρίση του οκνηρού δούλου, ο οποίος έκρυψε το τάλαντο του Κυρίου, θα λάβουν χώρα όταν «έρθει» ο Ιησούς κατά τη μεγάλη θλίψη. Αυτό θα άφηνε να εννοηθεί ότι πολλοί από τους χρισμένους θα βρεθούν άπιστοι τότε και γι’ αυτό θα πρέπει να αντικατασταθούν. Ωστόσο, το εδάφιο Αποκάλυψη 7:3 υποδηλώνει ότι όλοι οι χρισμένοι δούλοι του Χριστού θα έχουν “σφραγιστεί” οριστικά μέχρι τότε.

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Ο “κακός δούλος” δεν έλαβε ευλογίες το 1919

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Οι σοφές παρθένες ήταν έτοιμες όταν έφτασε ο γαμπρός

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Οι πιστοί δούλοι είχαν κάνει «εμπόριο»

Ο οκνηρός δούλος, όχι

[Εικόνες στη σελίδα 18]

Οι χρισμένοι και το «μεγάλο πλήθος» συνεχίζουν να αφήνουν το φως τους να λάμπει