Το Μεγαλείο της Δημιουργίας του Ιεχωβά

“Είσαι πιο Μεγαλοπρεπής από τα Βουνά”

ΤΟ ΝΑ παρατηρεί κανείς τον ήλιο να ανατέλλει πίσω από την κορυφή του όρους Φούτζι είναι μια αξέχαστη εμπειρία. Ο ήλιος ξεπροβάλλει κατακόκκινος στον ορίζοντα, λούζοντας με το φως του το λευκό χιόνι και τους γκρίζους ηφαιστειακούς βράχους. Καθώς αρχίζει μια καινούρια μέρα, η σκιά του βουνού διαγράφεται γρήγορα πάνω σε λόφους και κοιλάδες σε απόσταση αρκετών χιλιομέτρων.

Όπως το όρος Φούτζι—του οποίου μια παλαιότερη γραπτή μορφή σήμαινε κατά κυριολεξία «χωρίς ίσο»—τα μεγαλοπρεπή βουνά ποτέ δεν παύουν να προκαλούν το θαυμασμό μας. Πράγματι, το τεράστιο μέγεθός τους μπορεί να μας κάνει να αισθανόμαστε ασήμαντοι! Τα βουνά είναι τόσο μεγαλοπρεπή ώστε πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι οι ψηλότερες κορυφές τους, οι οποίες συνήθως καλύπτονται από ομίχλη και σύννεφα, ήταν έδρα των θεών.

Ο μόνος Θεός τον οποίο εξυμνούν αληθινά οι κορυφές των βουνών είναι ο αριστοτέχνης Δημιουργός τους, ο Ιεχωβά. Μόνο εκείνος είναι «ο Πλάστης των βουνών». (Αμώς 4:13) Σχεδόν το ένα τέταρτο της γης είναι ορεινό, και όταν ο Θεός δημιούργησε τον πλανήτη μας, έθεσε σε λειτουργία δυνάμεις μέσω των οποίων σχηματίστηκαν τελικά εντυπωσιακές κορυφές και οροσειρές. (Ψαλμός 95:4) Παραδείγματος χάρη, πιστεύεται ότι οι ορεινοί όγκοι των Ιμαλαΐων και των Άνδεων διαμορφώθηκαν από κολοσσιαίες διαταράξεις στα έγκατα της γης καθώς και από τη μετακίνηση τμημάτων του φλοιού της.

Εμείς οι άνθρωποι δεν κατανοούμε πλήρως πώς και γιατί ήρθαν σε ύπαρξη τα βουνά. Πράγματι, δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε στις ακόλουθες ερωτήσεις που τέθηκαν στον δίκαιο Ιώβ: «Πού ήσουν εσύ όταν εγώ [ο Ιεχωβά] θεμελίωσα τη γη; . . . Πού βυθίστηκαν τα πέλματα υποδοχής της;»—Ιώβ 38:4-6.

Γνωρίζουμε, όμως, ότι η ζωή μας εξαρτάται από τα βουνά. Αυτά έχουν αποκληθεί υδραγωγεία της φύσης, εφόσον όλοι οι κύριοι ποταμοί τροφοδοτούνται από ορεινές πηγές και οι μισοί άνθρωποι στη γη εξαρτώνται από τα βουνά για νερό. (Ψαλμός 104:13) Σύμφωνα με το περιοδικό Νέος Επιστήμονας (New Scientist), «έξι από τα 20 κύρια εδώδιμα φυτά του κόσμου προέρχονται από τα βουνά». Στον υποσχεμένο νέο κόσμο του Θεού, υπό συνθήκες οικολογικής ισορροπίας, «θα υπάρχει πληθώρα σιτηρών στη γη· στην κορυφή των βουνών θα υπάρχει υπεραφθονία».—Ψαλμός 72:16· 2 Πέτρου 3:13.

Πολλοί, όταν ακούν για βουνά, φέρνουν στο νου τους τις ευρωπαϊκές Άλπεις. Αυτές οι κορυφές, περιλαμβανομένου και του όρους Τσιβέτα που φαίνεται εδώ, μαρτυρούν με εξαίσιο τρόπο την ύπαρξη του Δημιουργού τους. (Ψαλμός 98:8) Εξυμνούν τον Ιεχωβά, αυτόν που «στερεώνει τα βουνά με τη δύναμή του».—Ψαλμός 65:6. *

Πράγματι, εμπνέει δέος το μεγαλείο των Άλπεων, με τις κορυφογραμμές και τις ράχες τους, με τις χιονοσκέπαστες πλαγιές τους, τις κοιλάδες και τις λίμνες τους, καθώς και με τα λιβάδια τους. Ο Βασιλιάς Δαβίδ προσδιόρισε τον Ιεχωβά ως «Αυτόν . . . που κάνει να βλαστάνει στα βουνά χλωρό χορτάρι».—Ψαλμός 147:8.

Οι συστάδες λόφων—όπως αυτοί οι λόφοι στην Γκουιλίν της Κίνας—ίσως φαίνονται λιγότερο εντυπωσιακές από τις Άλπεις, αλλά η ομορφιά τους είναι μοναδική. Αλλεπάλληλες σειρές από  ασβεστολιθικές κορυφές κατά μήκος του ποταμού Λι εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες με την ομορφιά τους. Η θέα των κρυστάλλινων νερών που ρέουν σε αυτούς τους καλυμμένους με ομίχλη λόφους μπορεί να φέρνει στο νου κάποιου τα λόγια του ψαλμωδού: «Αυτός [ο Ιεχωβά] στέλνει πηγές μέσα στις κοιλάδες των χειμάρρων· ανάμεσα στα βουνά κυλούν».—Ψαλμός 104:10.

Δικαιολογημένα εντυπωσιαζόμαστε από τα βουνά, επειδή αναγνωρίζουμε ότι αποτελούν μεγαλοπρεπές μέρος της στοργικής προμήθειας που έχει κάνει ο Δημιουργός για την ευημερία και την απόλαυση της ανθρωπότητας. Αλλά όσο δέος και αν εμπνέουν, τα βουνά δεν μπορούν να φτάσουν τη μεγαλοπρέπεια του Ιεχωβά. Αληθινά, αυτός είναι «πιο μεγαλοπρεπής από τα βουνά».—Ψαλμός 76:4.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 9]

Το δέκα τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε ορεινές περιοχές. Αλλά αυτό δεν αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο για όσους διακηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Αυτοί οι Χριστιανοί διάκονοι είναι πολυάσχολοι σε αρκετές περιοχές με μεγάλο υψόμετρο. Και «πόσο ωραία είναι πάνω στα βουνά τα πόδια εκείνου που φέρνει καλά νέα, εκείνου που διαγγέλλει ειρήνη, εκείνου που φέρνει καλά νέα για κάτι καλύτερο, εκείνου που διαγγέλλει σωτηρία»!—Ησαΐας 52:7.

«Τα ψηλά βουνά είναι για τις αίγες των βουνών», έψαλε ο ψαλμωδός. (Ψαλμός 104:18) Οι αίγες των βουνών, όπως ο ίβηξ της Νουβίας με τα επιβλητικά του κέρατα, συγκαταλέγονται στα ζώα που διαθέτουν την καλύτερη ευστάθεια ανάμεσα σε όλα τα ορεσίβια πλάσματα. Περπατούν άφοβα σε απόκρημνα περάσματα τόσο στενά ώστε φαίνονται αδιάβατα. Ο ίβηξ είναι καλά εξοπλισμένος για να ζει σε απρόσιτους τόπους. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην κατασκευή των οπλών του. Το άνοιγμά τους μπορεί να μεγαλώσει κάτω από το βάρος του ζώου, επιτρέποντάς του να πατάει σταθερά όταν στέκεται ή κινείται σε στενές προεξοχές βράχων. Αληθινά, ο ίβηξ αποτελεί αριστούργημα σχεδίου!

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Όρος Φούτζι, Χόνσου, Ιαπωνία