Το Δείπνο του Κυρίου—Πώς Πρέπει να Γιορτάζεται;

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ απόστολος Παύλος εξήγησε πώς γιορτάστηκε το Δείπνο του Κυρίου, γράφοντας: «Εγώ έλαβα από τον Κύριο αυτό το οποίο και σας παρέδωσα, ότι ο Κύριος Ιησούς τη νύχτα κατά την οποία επρόκειτο να παραδοθεί πήρε ένα ψωμί και, αφού έκανε μια ευχαριστήρια προσευχή, το έσπασε και είπε: “Αυτό σημαίνει το σώμα μου που είναι για χάρη σας. Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου”. Και με το ποτήρι έκανε το ίδιο, αφού δείπνησε, λέγοντας: “Αυτό το ποτήρι σημαίνει τη νέα διαθήκη που έχει ως βάση το αίμα μου. Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό, όποτε το πίνετε, σε ανάμνησή μου”. Διότι όποτε τρώτε αυτό το ψωμί και πίνετε αυτό το ποτήρι, εξακολουθείτε να εξαγγέλλετε το θάνατο του Κυρίου, ωσότου αυτός έρθει».—1 Κορινθίους 11:23-26.

Σύμφωνα με τα λόγια του Παύλου, ο Ιησούς θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου «τη νύχτα κατά την οποία [ο Ιησούς] επρόκειτο να παραδοθεί» από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη στους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες οι οποίοι πίεσαν τους Ρωμαίους να κρεμάσουν τον Χριστό στο ξύλο. Εκείνο το δείπνο έλαβε χώρα αργά το βράδυ της Πέμπτης 31 Μαρτίου του 33 Κ.Χ. Ο Ιησούς πέθανε σε ένα ξύλο βασανισμού το απόγευμα της Παρασκευής, την 1η Απριλίου. Εφόσον οι ημέρες του Ιουδαϊκού ημερολογίου άρχιζαν το βράδυ της μιας ημέρας και διαρκούσαν ως το βράδυ της επομένης, τόσο το Δείπνο του Κυρίου όσο και ο θάνατος του Ιησού Χριστού έλαβαν χώρα την ίδια ημέρα—στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ.

Αυτοί που παίρνουν από το ψωμί και το κρασί έπρεπε να “εξακολουθήσουν να το κάνουν αυτό” σε ανάμνηση του Ιησού. (1 Κορινθίους 11:24) Το Δείπνο του Κυρίου ονομάζεται επίσης Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού.

Γιατί Πρέπει να Τηρούμε την Ανάμνηση του Θανάτου του Ιησού;

Η απάντηση βρίσκεται στα ζητήματα με τα οποία συνδέεται αυτός ο θάνατος. Ο Ιησούς πέθανε ως ο πρώτιστος υποστηρικτής της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Με αυτόν τον τρόπο απέδειξε ότι ο Σατανάς, που κατηγορεί τους ανθρώπους ότι υπηρετούν τον Θεό μόνο με ιδιοτελή κίνητρα, είναι ψεύτης. (Ιώβ 2:1-5· Παροιμίες 27:11) Επίσης, πεθαίνοντας ως τέλειος άνθρωπος, ο Ιησούς “έδωσε την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς”. (Ματθαίος 20:28) Όταν ο Αδάμ αμάρτησε εναντίον του Θεού, έχασε την τέλεια ανθρώπινη ζωή και τις προοπτικές της. Ωστόσο, «ο Θεός αγάπησε τον κόσμο [της ανθρωπότητας]  τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:16) Πραγματικά, «ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος, αλλά το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας».—Ρωμαίους 6:23.

Συνεπώς, ο θάνατος του Ιησού Χριστού συνδέεται με τις δύο μεγαλύτερες εκδηλώσεις αγάπης—τη μεγάλη αγάπη που έδειξε ο Ιεχωβά για την ανθρωπότητα προσφέροντας τον Γιο του και την αυτοθυσιαστική αγάπη που έδειξε ο Ιησούς για το ανθρώπινο γένος παραδίδοντας οικειοθελώς την ανθρώπινη ζωή του. Η Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού μεγαλύνει εκείνες τις δύο εκδηλώσεις αγάπης. Εφόσον είμαστε αποδέκτες αυτής της αγάπης, δεν πρέπει να δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας για αυτήν; Ένας τρόπος να κάνουμε κάτι τέτοιο είναι το να είμαστε παρόντες στον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου.

Η Σημασία του Ψωμιού και του Κρασιού

Όταν θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου, ο Ιησούς χρησιμοποίησε ένα ψωμί και ένα ποτήρι κόκκινο κρασί ως εμβλήματα, δηλαδή σύμβολα. Ο Ιησούς πήρε ένα ψωμί και «αφού έκανε μια ευχαριστήρια προσευχή, το έσπασε και είπε: “Αυτό [το ψωμί] σημαίνει το σώμα μου που είναι για χάρη σας”». (1 Κορινθίους 11:24) Το ψωμί έπρεπε να το σπάσουν για να το μοιράσουν και να το φάνε επειδή ήταν ένα ψωμί που τεμαχιζόταν σχετικά εύκολα, φτιαγμένο από αλεύρι και νερό χωρίς προζύμι, δηλαδή χωρίς μαγιά. Στις Γραφές το προζύμι συμβολίζει την αμαρτία. (Ματθαίος 16:11, 12· 1 Κορινθίους 5:6, 7) Ο Ιησούς ήταν αναμάρτητος. Κατά συνέπεια, το τέλειο ανθρώπινο σώμα του αποτέλεσε κατάλληλη λυτρωτική θυσία για την ανθρωπότητα. (1 Ιωάννη 2:1, 2) Πόσο αρμόζει λοιπόν να είναι άζυμο το ψωμί που χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύει το αναμάρτητο σάρκινο σώμα του Χριστού!

Ο Ιησούς έκανε επίσης μια ευχαριστήρια προσευχή για το ποτήρι με το ανόθευτο κόκκινο κρασί και είπε: «Αυτό το ποτήρι σημαίνει τη νέα διαθήκη που έχει ως βάση το αίμα μου». (1 Κορινθίους 11:25) Το κόκκινο κρασί στο ποτήρι αντιπροσωπεύει το αίμα του Ιησού. Όπως ακριβώς το αίμα των ταύρων και των τράγων που θυσιάστηκαν επικύρωσε τη διαθήκη του Νόμου ανάμεσα στον Θεό και στο έθνος του Ισραήλ το 1513 Π.Κ.Χ., έτσι και το αίμα του Ιησού που χύθηκε κατά το θάνατό του επικύρωσε τη νέα διαθήκη.

Ποιοι Πρέπει να Παίρνουν από τα Εμβλήματα;

Για να προσδιορίσουμε ποιοι είναι σωστό να παίρνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης, πρέπει να κατανοήσουμε τι σημαίνει η νέα διαθήκη και ποια είναι τα συμβαλλόμενα μέρη. Η Αγία Γραφή δηλώνει: «“Δείτε! Έρχονται ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά, “κατά τις οποίες θα συνάψω με τον οίκο του Ισραήλ και με τον οίκο του Ιούδα μια νέα διαθήκη . . . Θα βάλω το νόμο μου μέσα τους, και στην καρδιά τους θα τον γράψω. Και θα γίνω Θεός τους, και αυτοί θα γίνουν λαός μου. . . . Θα συγχωρήσω το σφάλμα τους, και την αμαρτία τους δεν θα τη θυμάμαι πια”».—Ιερεμίας 31:31-34.

Η νέα διαθήκη καθιστά δυνατή μια ιδιαίτερη σχέση με τον Ιεχωβά Θεό. Μέσω αυτής της διαθήκης, μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων γίνονται λαός του και εκείνος γίνεται Θεός τους. Ο νόμος του Ιεχωβά είναι γραμμένος μέσα τους, στην καρδιά τους, ενώ ακόμα και εκείνοι που είναι έξω από τη μάντρα των σαρκικά περιτμημένων Ιουδαίων μπορούν να συνάψουν μια σχέση με τον Θεό η οποία στηρίζεται στη νέα διαθήκη. (Ρωμαίους 2:29) Ο Βιβλικός συγγραφέας Λουκάς γράφει σχετικά με το σκοπό που είχε ο Θεός να “στρέψει την προσοχή Του στα έθνη για να πάρει από αυτά έναν λαό για το όνομά του”. (Πράξεις 15:14) Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Πέτρου 2:10, αυτοί “κάποτε δεν ήταν λαός, αλλά τώρα είναι λαός του Θεού”. Οι Γραφές τούς  ονομάζουν «Ισραήλ του Θεού», δηλαδή πνευματικό Ισραήλ. (Γαλάτες 6:16· 2 Κορινθίους 1:21) Άρα λοιπόν, η νέα διαθήκη είναι μια διαθήκη ανάμεσα στον Ιεχωβά Θεό και στον πνευματικό Ισραήλ.

Αλλά και ο ίδιος ο Ιησούς έκανε μια διαφορετική διαθήκη με τους μαθητές του το τελευταίο βράδυ που ήταν μαζί τους. «Κάνω διαθήκη με εσάς», τους είπε, «όπως ο Πατέρας μου έχει κάνει διαθήκη με εμένα, για μια βασιλεία». (Λουκάς 22:29) Αυτή είναι η διαθήκη για Βασιλεία. Ο αριθμός των ατελών ανθρώπων που λαμβάνονται στη διαθήκη για Βασιλεία είναι 144.000. Αφού πρώτα ανασταίνονται στον ουρανό, θα συγκυβερνήσουν με τον Χριστό ως βασιλιάδες και ιερείς. (Αποκάλυψη 5:9, 10· 14:1-4) Άρα, αυτοί που μετέχουν στη νέα διαθήκη με τον Ιεχωβά Θεό μετέχουν και στη διαθήκη για Βασιλεία με τον Ιησού Χριστό. Μόνο αυτοί παίρνουν δικαιωματικά από τα εμβλήματα στο Δείπνο του Κυρίου.

Πώς ξέρουν εκείνοι που δικαιούνται να παίρνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης ότι απολαμβάνουν μια μοναδική σχέση με τον Θεό και ότι είναι συγκληρονόμοι με τον Χριστό; Ο Παύλος εξηγεί: «Το ίδιο το [άγιο] πνεύμα δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα μας [τη διανοητική μας διάθεση] ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Αν, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι όμως με τον Χριστό, με την προϋπόθεση ότι υποφέρουμε μαζί του για να δοξαστούμε και μαζί του».—Ρωμαίους 8:16, 17.

Με το άγιο πνεύμα του, δηλαδή την ενεργό του δύναμη, ο Θεός χρίει τους συγκληρονόμους του Χριστού. Αυτό δίνει στους χρισμένους Χριστιανούς τη βεβαιότητα ότι είναι κληρονόμοι της Βασιλείας και δημιουργεί μέσα τους ουράνια ελπίδα. Εκείνοι νιώθουν ότι όλα όσα λέει η Αγία Γραφή για την ουράνια ζωή απευθύνονται σε αυτούς. Επιπλέον, είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν όλα όσα τους δένουν με τη γη, όπως τη ζωή στη γη και όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Αν και οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί αντιλαμβάνονται ότι η ζωή στον επίγειο Παράδεισο θα είναι υπέροχη, δεν είναι αυτή η ελπίδα τους. (Λουκάς 23:43) Εκείνο που τους δίνει μια αναλλοίωτη ουράνια ελπίδα δεν είναι κάποιες εσφαλμένες θρησκευτικές απόψεις, αλλά η επενέργεια του πνεύματος του Θεού, και γι’ αυτό παίρνουν δικαιωματικά από τα εμβλήματα της Ανάμνησης.

Ας υποθέσουμε πως ένα άτομο δεν είναι απόλυτα βέβαιο ότι μετέχει στη νέα διαθήκη και στη διαθήκη για Βασιλεία. Τι μπορεί να λεχθεί επίσης αν δεν έχει τη μαρτυρία του πνεύματος του Θεού ότι είναι συγκληρονόμος με τον Χριστό; Τότε θα ήταν λάθος να πάρει από τα εμβλήματα της Ανάμνησης. Ο Θεός σίγουρα θα δυσαρεστούνταν αν ένα άτομο παρουσίαζε σκόπιμα τον εαυτό του ως έναν από αυτούς που έχουν κληθεί να είναι ουράνιοι βασιλιάδες και ιερείς ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει αυτή την κλήση.—Ρωμαίους 9:16· Αποκάλυψη 22:5.

Πόσο Συχνά Πρέπει να Γιορτάζεται;

Θα πρέπει να τηρείται η Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού κάθε εβδομάδα ή ίσως κάθε μέρα; Ο Χριστός θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου και θανατώθηκε άδικα την Ημέρα του Πάσχα. Το Πάσχα τηρούνταν μόνο μία φορά το χρόνο, στις 14 Νισάν, και γιορταζόταν σε ανάμνηση της απελευθέρωσης του Ισραήλ από τη δουλεία στην Αίγυπτο. (Έξοδος 12:6, 14· Λευιτικό 23:5) Άρα λοιπόν, η Ανάμνηση του θανάτου του “Χριστού, του πάσχα μας”, θα πρέπει να τηρείται μόνο μία φορά κάθε χρόνο, όχι κάθε εβδομάδα ή κάθε μέρα. (1 Κορινθίους 5:7) Γιορτάζοντας το Δείπνο του Κυρίου, οι Χριστιανοί ακολουθούν την ίδια διαδικασία που ακολούθησε και ο Ιησούς όταν το θέσπισε.

Τι σημαίνουν τότε τα λόγια του Παύλου: «Όποτε τρώτε αυτό το ψωμί και πίνετε αυτό το ποτήρι, εξακολουθείτε να εξαγγέλλετε το θάνατο του Κυρίου, ωσότου αυτός έρθει»; (1 Κορινθίους 11:26) Ο Παύλος εννοούσε ότι οποτεδήποτε οι χρισμένοι Χριστιανοί έπαιρναν από τα  εμβλήματα, θα διακήρυτταν την πίστη τους στη λυτρωτική θυσία του Ιησού.

Οι χρισμένοι Χριστιανοί επρόκειτο να τηρούν την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού «ωσότου αυτός έρθει». Ο εορτασμός αυτός θα συνεχιζόταν μέχρις ότου θα ερχόταν ο Ιησούς για να πάρει τους χρισμένους ακολούθους του στον ουρανό μέσω ανάστασης σε πνευματική ζωή στη διάρκεια της “παρουσίας” του. (1 Θεσσαλονικείς 4:14-17) Αυτό εναρμονίζεται με τα λόγια του Χριστού προς τους 11 όσιους αποστόλους: «Αν πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι ξανά και θα σας πάρω κοντά μου, ώστε εκεί που είμαι εγώ να είστε και εσείς».—Ιωάννης 14:3.

Τι Σημαίνει η Ανάμνηση για Εσάς;

Είναι, άραγε, απαραίτητο να παίρνουμε από τα εμβλήματα της Ανάμνησης προκειμένου να καλυφτούμε από τη θυσία του Ιησού και να λάβουμε αιώνια ζωή στη γη; Όχι. Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται ότι θεοφοβούμενοι άνθρωποι όπως ο Νώε, ο Αβραάμ, η Σάρρα, ο Ισαάκ, η Ρεβέκκα, ο Ιωσήφ, ο Μωυσής και ο Δαβίδ θα πάρουν κάποτε από αυτά τα εμβλήματα αφού αναστηθούν στη γη. Ωστόσο, αυτοί και όλοι όσοι επιθυμούν αιώνια ζωή στη γη θα πρέπει να ασκήσουν πίστη στον Θεό και στον Χριστό, καθώς και στη λυτρωτική θυσία του Ιησού η οποία αποτελεί προμήθεια του Ιεχωβά. (Ιωάννης 3:36· 14:1) Θα πρέπει και εσείς να ασκήσετε τέτοια πίστη για να λάβετε αιώνια ζωή. Η παρουσία σας στην ετήσια Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού θα σας βοηθήσει να θυμάστε αυτή τη σημαντική θυσία και θα πρέπει να αυξήσει την ευγνωμοσύνη σας για αυτήν.

Ο απόστολος Ιωάννης τόνισε τη σπουδαιότητα της θυσίας του Ιησού όταν είπε: «Τα γράφω αυτά [σε εσάς τους χρισμένους συγχριστιανούς μου] για να μη διαπράξετε αμαρτία. Εντούτοις, αν κανείς διαπράξει αμαρτία, έχουμε βοηθό προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, που είναι δίκαιος. Και αυτός είναι εξιλαστήρια θυσία για τις αμαρτίες μας, και όχι μόνο για τις δικές μας αλλά και για όλου του κόσμου». (1 Ιωάννη 2:1, 2) Οι χρισμένοι μπορούν να πουν ότι η θυσία του Ιησού αποτελεί εξιλαστήριο κάλυμμα για τις αμαρτίες τους. Αλλά είναι επίσης θυσία για τις αμαρτίες όλου του κόσμου, δίνοντας στους υπάκουους ανθρώπους τη δυνατότητα να ζήσουν αιώνια!

Θα είστε παρόντες στις 4 Απριλίου 2004 για να γιορτάσετε την Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού; Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα τηρήσουν αυτόν τον εορτασμό στους χώρους όπου θα συναθροιστούν σε όλο τον κόσμο. Αν παρευρεθείτε, θα ακούσετε μια πολύ σημαντική Γραφική διάλεξη που θα σας ωφελήσει. Θα σας υπενθυμίσει πόσα έχουν κάνει για εμάς ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός. Θα είναι επίσης πνευματικά ανταμειφτικό να συναθροιστείτε με εκείνους που τρέφουν βαθύ σεβασμό για τον Θεό και τον Χριστό καθώς και για τη λυτρωτική θυσία του Ιησού. Η περίσταση αυτή μπορεί κάλλιστα να ενισχύσει την επιθυμία σας να είστε αποδέκτης της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού, η οποία οδηγεί στην αιώνια ζωή. Μην επιτρέψετε σε τίποτα να σας εμποδίσει. Να είστε παρόντες σε αυτόν το συγκινητικό εορτασμό που τιμάει και ευαρεστεί τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά Θεό.

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Ο θάνατος του Ιησού συνδέεται με τις δύο μεγαλύτερες εκδηλώσεις αγάπης

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Το άζυμο ψωμί και το κρασί είναι κατάλληλα σύμβολα του αναμάρτητου σώματος και του χυμένου αίματος του Ιησού