Βιογραφία

Μικρές Θυσίες μάς Έφεραν Μεγάλες Ευλογίες

ΑΦΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΟΡΤΖ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝ ΑΛΤΖΙΑΝ

Ποτέ, ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα, δεν φανταζόμασταν η σύζυγός μου και εγώ ότι κάποια ημέρα θα συγχέαμε το «δάσκαλο» με το «ποντίκι». Ούτε σκεφτόμασταν ότι μετά τα 60 μας θα μελετούσαμε παράξενους χαρακτήρες μιας ξένης γλώσσας σε μια προσπάθεια να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους από την Άπω Ανατολή. Ωστόσο, αυτό ακριβώς κάναμε η Αν και εγώ στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Επιτρέψτε μας να σας πούμε πώς οι μικρές θυσίες που κάναμε στο διάβα των ετών οδήγησαν σε πολλές ευλογίες.

ΠΡΟΕΡΧΟΜΑΙ από μια οικογένεια αρμενικής καταγωγής και ανήκα στην Αρμενική Εκκλησία. Η Αν ήταν Ρωμαιοκαθολική. Και οι δύο συμβιβάσαμε τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις όταν παντρευτήκαμε το 1950. Εγώ ήμουν 27 χρονών και η Αν 24. Εγκατασταθήκαμε σε ένα διαμέρισμα πάνω από το στεγνοκαθαριστήριό μου στο Τζέρσι Σίτι του Νιου Τζέρσι στις ΗΠΑ. Τότε είχα ήδη την επιχείρηση τέσσερα χρόνια περίπου.

Το 1955 αγοράσαμε ένα όμορφο σπίτι με τρία υπνοδωμάτια στο Μίντλταουν του Νιου Τζέρσι. Το σπίτι αυτό απείχε 60 χιλιόμετρα περίπου από την επιχείρησή μου, όπου εργαζόμουν έξι ημέρες την εβδομάδα. Γυρνούσα σπίτι αργά κάθε βράδυ. Η μόνη επαφή που είχα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν όταν έρχονταν στο μαγαζί μου κατά περιόδους και μου άφηναν Γραφικά έντυπα. Διάβαζα τα έντυπα με μεγάλο ενδιαφέρον. Αν και η επιχείρησή μου καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και της προσοχής μου, ανέπτυξα βαθύ σεβασμό για την Αγία Γραφή.

Σύντομα ανακάλυψα ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός της Σκοπιάς, ο WBBR, μετέδιδε Γραφικές ομιλίες την ώρα που οδηγούσα από και προς  το μαγαζί μου. Άκουγα προσεκτικά αυτές τις ομιλίες, και το ενδιαφέρον μου μεγάλωνε μέχρι που έφτασα στο σημείο να ζητήσω από τους Μάρτυρες να με επισκεφτούν. Το Νοέμβριο του 1957, ο Τζορτζ Μπλάντον με επισκέφτηκε στο σπίτι μου και άρχισε Γραφική μελέτη μαζί μου.

Η Οικογένειά μας Ενώνεται στην Αγνή Λατρεία

Πώς ένιωθε η Αν για όλα αυτά; Ας την αφήσουμε να μας πει.

«Αρχικά, εναντιώθηκα έντονα. Δημιουργούσα τόσο μεγάλη αναστάτωση κατά τη διάρκεια της Γραφικής μελέτης του Τζορτζ ώστε αποφάσισε να μελετάει κάπου αλλού, κάνοντάς το αυτό επί οχτώ μήνες. Εκείνον τον καιρό, ο Τζορτζ άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις τις Κυριακές στην Αίθουσα Βασιλείας. Ήξερα ότι είχε πάρει στα σοβαρά τη Γραφική του μελέτη επειδή αυτή ήταν η μόνη ημέρα που δεν εργαζόταν. Ωστόσο, παρέμεινε καλός σύζυγος και πατέρας—μάλιστα έγινε ακόμη καλύτερος—και η στάση μου άρχισε να αλλάζει. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές ενώ ξεσκόνιζα το τραπεζάκι του σαλονιού όταν δεν κοίταζε κανείς, έπαιρνα το περιοδικό Ξύπνα!, που ο Τζορτζ άφηνε πάντα εκεί, και το διάβαζα. Άλλες φορές, ο Τζορτζ μού διάβαζε άρθρα από το Ξύπνα! που δεν έθιγαν με άμεσο τρόπο δογματικά θέματα αλλά πάντοτε πρόβαλλαν τον Δημιουργό.

»Κάποιο βράδυ ενώ ο Τζορτζ έλειπε για να κάνει τη Γραφική του μελέτη με τον αδελφό Μπλάντον, πήρα ένα έντυπο που ο δίχρονος γιος μας, ο Τζορτζ, είχε βάλει στο κομοδίνο μου. Αναφερόταν στην ελπίδα για τους νεκρούς. Αν και ήμουν κουρασμένη, άρχισα να το διαβάζω επειδή η γιαγιά μου είχε μόλις πεθάνει και ένιωθα μεγάλη απογοήτευση. Διέκρινα και κατανόησα αμέσως τη Γραφική αλήθεια ότι οι νεκροί δεν υποφέρουν κάπου και ότι θα επανέλθουν στη ζωή μέσω μιας μελλοντικής ανάστασης. Έπειτα από λίγο είχα ανακαθήσει στο κρεβάτι, διαβάζοντας και υπογραμμίζοντας μανιωδώς σημεία που ήθελα να δείξω στον Τζορτζ όταν θα γυρνούσε σπίτι από τη Γραφική του μελέτη.

»Ο σύζυγός μου δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήμουν ο ίδιος άνθρωπος. Όταν έφυγε από το σπίτι, ήμουν εναντιούμενη, και τώρα δεν μπορούσα να συγκρατήσω μέσα μου τις θαυμαστές Γραφικές αλήθειες που είχα μάθει! Ξενυχτήσαμε μιλώντας για την Αγία Γραφή. Ο Τζορτζ μού εξήγησε το σκοπό του Θεού για τη γη. Την ίδια νύχτα τού ζήτησα αν μπορούσε να κάνει τη μελέτη του στο σπίτι ώστε να μπορώ να συμμετέχω και εγώ.

»Ο αδελφός Μπλάντον πρότεινε να παρευρίσκονται και τα παιδιά στη μελέτη μας. Εμείς πιστεύαμε ότι ήταν πολύ μικρά, αφού ήταν μόνο δύο και τεσσάρων ετών. Ωστόσο, ο αδελφός Μπλάντον μάς έδειξε το εδάφιο Δευτερονόμιο 31:12, που λέει: “Συγκέντρωσε το λαό, τους άντρες και τις γυναίκες και τα μικρά παιδιά . . . , για να ακούσουν και να μάθουν”. Εκτιμήσαμε αυτή την οδηγία και μάλιστα διευθετήσαμε να σχολιάζουν και τα παιδιά στη διάρκεια της Γραφικής μελέτης. Προετοιμάζαμε τα σχόλιά μας μαζί, αλλά ποτέ δεν τους λέγαμε τι να πουν.  Πιστεύουμε ότι αυτό συνέβαλε στο να υποκινηθούν τα παιδιά μας να κάνουν την αλήθεια κτήμα τους. Θα εκτιμούμε πάντοτε την καθοδήγηση που μας πρόσφερε ο αδελφός Μπλάντον για να βοηθήσει την οικογένειά μας να αναπτυχθεί πνευματικά».

Δυσκολίες που Απαίτησαν Θυσίες

Τώρα που ήμασταν ενωμένοι στη μελέτη της Γραφής, είχαμε να αντιμετωπίσουμε καινούριες δυσκολίες. Επειδή το μαγαζί μου ήταν πολύ μακριά, συνήθως δεν γυρνούσα σπίτι πριν από τις εννιά το βράδυ. Γι’ αυτόν το λόγο, δεν μπορούσα να παρακολουθώ συναθροίσεις τις καθημερινές, αν και μπορούσα τις Κυριακές. Εκείνον τον καιρό, η Αν παρακολουθούσε όλες τις συναθροίσεις και σημείωνε γοργή πρόοδο. Και εγώ ήθελα να παρακολουθώ όλες τις συναθροίσεις καθώς και να διεξάγω μια ουσιαστική οικογενειακή μελέτη. Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω κάποιες θυσίες. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να μειώσω τις ώρες που εργαζόμουν, με κίνδυνο να χάσω κάποιους από τους πελάτες μου.

Αυτό έφερε πολύ καλά αποτελέσματα. Θεωρούσαμε την οικογενειακή μελέτη τόσο σημαντική όσο και τις άλλες πέντε εβδομαδιαίες συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Την ονομάσαμε έκτη συνάθροισή μας. Προσδιορίσαμε συγκεκριμένη ημέρα και ώρα—κάθε Τετάρτη στις 8:00 μ.μ. Μερικές φορές μετά το βραδινό φαγητό, καθώς μαζεύαμε τα τελευταία πιάτα στην κουζίνα, κάποιος από εμάς έλεγε: «Κοντεύει η ώρα για τη “συνάθροιση”!» Σε περίπτωση που αργούσα, η Αν ξεκινούσε τη μελέτη, και μόλις ερχόμουν τη συνέχιζα εγώ.

Κάτι άλλο που μας διατηρούσε ισχυρούς και ενωμένους ως οικογένεια ήταν το ότι διαβάζαμε το εδάφιο της ημέρας μαζί το πρωί. Ωστόσο, υπήρχε ένα πρόβλημα σε αυτή τη διευθέτηση. Ο καθένας ξυπνούσε διαφορετική ώρα. Το συζητήσαμε και αποφασίσαμε ότι όλοι μας θα ξυπνούσαμε την ίδια ώρα, θα παίρναμε πρωινό στις 6:30 π.μ. και θα εξετάζαμε μαζί το εδάφιο της ημέρας. Αυτό αποδείχτηκε πολύ επωφελές. Όταν οι γιοι μας μεγάλωσαν, επέλεξαν την υπηρεσία Μπέθελ. Νιώσαμε ότι εκείνες οι καθημερινές συζητήσεις συνέβαλαν στην πνευματικότητά τους.

Τα Προνόμια Μετά το Βάφτισμα Απαιτούν Μεγαλύτερες Θυσίες

Βαφτίστηκα το 1962, και έπειτα από 21 χρόνια που είχα την επιχείρηση, την πούλησα και έπιασα δουλειά στην πόλη μας ώστε να είμαι πιο κοντά στην οικογένειά μου και να μπορούμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά μαζί. Αυτή η ενέργεια άνοιξε το δρόμο για πολλές ευλογίες. Θέσαμε ως στόχο να αναλάβουμε όλοι την ολοχρόνια διακονία. Ξεκινήσαμε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όταν ο μεγαλύτερος γιος μας, ο Έντουαρντ, έγινε ολοχρόνιος διάκονος, δηλαδή τακτικός σκαπανέας, αφού τελείωσε το λύκειο. Λίγο αργότερα, ο γιος μας ο Τζορτζ άρχισε το σκαπανικό, και σύντομα ακολούθησε η Αν. Παρακινήθηκα πολύ και από τους τρεις τους, καθώς μου αφηγούνταν εμπειρίες που είχαν στην υπηρεσία αγρού. Ως οικογένεια, εξετάσαμε πώς θα μπορούσαμε να απλοποιήσουμε τη ζωή μας ώστε να είμαστε όλοι στην ολοχρόνια υπηρεσία. Αποφασίσαμε να πουλήσουμε το σπίτι. Είχαμε ζήσει σε αυτό 18 χρόνια και είχαμε αναθρέψει την οικογένειά μας εκεί. Αγαπούσαμε στ’ αλήθεια το σπίτι μας και μάλιστα πάρα πολύ, αλλά ο Ιεχωβά ευλόγησε την απόφασή μας να το πουλήσουμε.

Ο Έντουαρντ προσκλήθηκε στο Μπέθελ το 1972 και ο Τζορτζ το 1974. Μολονότι μας έλειπαν, η Αν και εγώ δεν αφήσαμε το μυαλό μας να περιστρέφεται γύρω από το πόσο ωραία θα ήταν να έμεναν στη γειτονιά μας, να παντρεύονταν και να έκαναν παιδιά. Αντίθετα, χαιρόμασταν που οι γιοι μας υπηρετούσαν τον Ιεχωβά στο Μπέθελ. * Συμφωνούμε με το εδάφιο Παροιμίες  23:15, το οποίο αναφέρει: «Γιε μου, αν η καρδιά σου έγινε σοφή, η δική μου καρδιά θα χαίρεται».

Αναλαμβάνουμε την Υπηρεσία Ειδικού Σκαπανέα

Ενώ και οι δυο μας γιοι ήταν στο Μπέθελ, εμείς συνεχίζαμε το σκαπανικό. Τότε, κάποια ημέρα του 1975, λάβαμε μια επιστολή που μας προσκαλούσε να αναλάβουμε το έργο ειδικού σκαπανέα σε μη ανατεθειμένο τομέα στην Κομητεία Κλίντον του Ιλινόις. Τι έκπληξη ήταν εκείνη! Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να εγκαταλείψουμε το Νιου Τζέρσι, όπου μπορούσαμε να είμαστε κοντά στους γιους μας στη Νέα Υόρκη και όπου είχαμε φίλους και συγγενείς. Ωστόσο, το θεωρήσαμε διορισμό από τον Ιεχωβά και κάναμε τη θυσία που έφερε νέες ευλογίες.

Αφού καλύψαμε επί αρκετούς μήνες το μη ανατεθειμένο τομέα, αρχίσαμε να διεξάγουμε συναθροίσεις σε μια αίθουσα εκδηλώσεων στο Καρλάιλ του Ιλινόις. Θέλαμε όμως έναν μόνιμο τόπο για να συναθροιζόμαστε. Κάποιος ντόπιος αδελφός και η σύζυγός του βρήκαν ένα κτήμα με μια πολύ μικρή αγροικία που μπορέσαμε να νοικιάσουμε. Την καθαρίσαμε—μέσα και έξω—και τη μετατρέψαμε σε έναν μικρό χώρο συναθροίσεων. Όμορφη ανάμνηση μας έχει αφήσει ένα άλογο που μας παρατηρούσε όλο περιέργεια και έβαζε συχνά το κεφάλι του στο παράθυρο για να δει τι συνέβαινε στη συνάθροιση!

Με τον καιρό, σχηματίστηκε η Εκκλησία Καρλάιλ, και ήμασταν χαρούμενοι που συμμετείχαμε σε αυτό. Μας βοήθησε ένα νεαρό ζευγάρι σκαπανέων, ο Στιβ και η Κάριλ Τόμσον, που επίσης είχαν έρθει για να εργαστούν στο μη ανατεθειμένο τομέα. Έμειναν εκεί αρκετά χρόνια και αργότερα παρακολούθησαν τη Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς και μετακόμισαν με ιεραποστολικό διορισμό στην Ανατολική Αφρική, όπου υπηρετούν στο έργο περιοδεύοντα επισκόπου.

Σύντομα ο μικρός μας χώρος συναθροίσεων γέμισε και χρειαζόμασταν μεγαλύτερη αίθουσα. Ο ίδιος ντόπιος αδελφός με τη σύζυγό του έσπευσαν σε βοήθεια ξανά και αγόρασαν ένα οίκημα που ήταν πιο κατάλληλο για Αίθουσα Βασιλείας. Πόσο χαρούμενοι ήμασταν όταν λίγα χρόνια αργότερα μας προσκάλεσαν στην αφιέρωση της νεόκτιστης Αίθουσας Βασιλείας στο Καρλάιλ! Είχα το προνόμιο να εκφωνήσω την ομιλία αφιέρωσης. Ο διορισμός μας εκεί αποτέλεσε θαυμάσια εμπειρία για εμάς, μια ευλογία από τον Ιεχωβά.

Ανοίγει Νέος Αγρός για Εμάς

Το 1979 λάβαμε έναν νέο διορισμό, στο Χάρισον του Νιου Τζέρσι. Υπηρετήσαμε εκεί 12 περίπου χρόνια. Εκείνη την περίοδο αρχίσαμε Γραφική μελέτη με μια Κινέζα, και αυτό οδήγησε σε πολλές άλλες μελέτες με Κινέζους. Στο μεταξύ, μάθαμε ότι χιλιάδες Κινέζοι φοιτητές και οικογένειες ζούσαν στην περιοχή μας. Αυτό μας υποκίνησε να μάθουμε την κινεζική  γλώσσα. Αν και κάτι τέτοιο σήμαινε ότι κάθε ημέρα έπρεπε να δαπανούμε χρόνο για να μελετούμε τη γλώσσα, το αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσουμε πολλές Γραφικές μελέτες με Κινέζους της περιοχής μας, οι οποίες μας έδιναν χαρά.

Εκείνα τα χρόνια ζήσαμε πολλές αστείες καταστάσεις, ιδιαίτερα στην προσπάθειά μας να μιλήσουμε την κινεζική. Κάποια ημέρα η Αν συστήθηκε ως «ποντίκι» της Γραφής αντί για «δασκάλα» της Γραφής. Οι λέξεις μοιάζουν πολύ. Η οικοδέσποινα χαμογέλασε και είπε: «Παρακαλώ περάστε μέσα. Δεν έχω ξαναμιλήσει με ποντίκι της Γραφής». Ακόμα αγωνιζόμαστε να μάθουμε τη γλώσσα.

Κατόπιν διοριστήκαμε σε μια άλλη τοποθεσία του Νιου Τζέρσι όπου συνεχίσαμε να εργαζόμαστε στον κινεζικό αγρό. Αργότερα προσκληθήκαμε να μετακομίσουμε στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης, όπου αναπτυσσόταν ένας κινεζικός όμιλος επί τρία περίπου χρόνια. Ήταν προνόμιό μας να υποστηρίξουμε αυτόν τον όμιλο τα τελευταία εφτά χρόνια και να έχουμε τη χαρά να τον δούμε να γίνεται εκκλησία την 1η Ιανουαρίου 2003.

Ευλογίες μιας Αυτοθυσιαστικής Ζωής

Στο εδάφιο Μαλαχίας 3:10, διαβάζουμε την πρόσκληση που απευθύνει ο Ιεχωβά στο λαό του να φέρουν τις προσφορές και τις θυσίες τους ώστε να εκχύσει τις ευλογίες του ώσπου να μην υπάρχει πια έλλειψη. Εμείς εγκαταλείψαμε μια επιχείρηση η οποία με ενδιέφερε πολύ. Πουλήσαμε το σπίτι μας, που αγαπούσαμε πάρα πολύ. Εγκαταλείψαμε δε και διάφορα άλλα πράγματα. Ωστόσο, σε σχέση με τις ευλογίες, οι θυσίες ήταν μικρές.

Στ’ αλήθεια, πόσο πλούσιες ευλογίες έχει εκχύσει ο Ιεχωβά πάνω μας! Είχαμε την ικανοποίηση να δούμε τα παιδιά μας να ανταποκρίνονται στην αλήθεια, είχαμε τη χαρά να ασχοληθούμε ολοχρόνια με τη ζωοσωτήρια διακονία και είδαμε τον Ιεχωβά να φροντίζει για τις ανάγκες μας. Πράγματι, οι μικρές μας θυσίες μάς έφεραν μεγάλες ευλογίες!

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Η Λουίζ και ο Τζορτζ Μπλάντον με την Αν, το 1991

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Η Αίθουσα Βασιλείας στο Καρλάιλ, της οποίας η αφιέρωση έγινε στις 4 Ιουνίου 1983

[Εικόνα στη σελίδα 27]

Με τη νεοσύστατη Κινεζική Εκκλησία της Βοστώνης

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Με τον Έντουαρντ, την Κόνι, τον Τζορτζ και την Γκρέις