Να Βασίζεστε στο Πνεύμα του Θεού για να Αντιμετωπίζετε τις Αλλαγές της Ζωής

«Κάνε το καλύτερο που μπορείς για να παρουσιάσεις τον εαυτό σου επιδοκιμασμένο στον Θεό».​—2 ΤΙΜΟΘΕΟ 2:15.

1. Ποιες αλλαγές θέτουν σε δοκιμασία την πνευματική μας ευημερία;

Ο ΚΟΣΜΟΣ γύρω μας αλλάζει συνεχώς. Η επιστήμη και η τεχνολογία κάνουν εντυπωσιακά άλματα, ενώ ταυτόχρονα οι ηθικές αξίες βρίσκονται σε μεγάλη παρακμή. Όπως εξετάσαμε στο προηγούμενο άρθρο, οι Χριστιανοί πρέπει να αντιστέκονται στο πνεύμα του κόσμου, το οποίο αντίκειται στον Θεό. Ωστόσο, καθώς αλλάζει ο κόσμος, αλλάζουμε και εμείς με πολλούς τρόπους. Από παιδιά γινόμαστε ενήλικοι. Μπορεί να αποκτήσουμε ή να χάσουμε πλούτη, την υγεία μας και κάποια αγαπημένα πρόσωπα. Πολλές τέτοιες αλλαγές είναι πέρα από τον έλεγχό μας και μπορεί να θέσουν την πνευματική μας ευημερία σε νέες και τρομερές δοκιμασίες.

2. Ποιες αλλαγές βίωσε ο Δαβίδ στη ζωή του;

² Λίγοι άνθρωποι βιώνουν τόσο τεράστιες αλλαγές στη ζωή τους όπως ο Δαβίδ, ο γιος του Ιεσσαί. Από ασήμαντος νεαρός βοσκός, ο Δαβίδ έγινε  ξαφνικά ξακουστός εθνικός ήρωας. Μεταγενέστερα έγινε φυγάς, κυνηγημένος σαν ζώο από έναν φθονερό βασιλιά. Κατόπιν, ο Δαβίδ έγινε βασιλιάς και κατακτητής. Υπέμεινε τις οδυνηρές συνέπειες που φέρνει η σοβαρή αμαρτία. Έζησε τραγωδίες και διαιρέσεις μέσα στην ίδια την οικογένειά του. Απέκτησε πλούτο, γέρασε και γνώρισε την αδυναμία που συνοδεύει τα γηρατειά. Ωστόσο, παρά τις πολλές αλλαγές στη ζωή του, όλα του τα χρόνια ο Δαβίδ εκδήλωνε πεποίθηση και εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και στο πνεύμα Του. Έκανε το καλύτερο που μπορούσε για να παρουσιάσει τον εαυτό του «επιδοκιμασμένο στον Θεό», και ο Θεός τον ευλόγησε. (2 Τιμόθεο 2:15) Μολονότι οι περιστάσεις μας διαφέρουν από του Δαβίδ, μπορούμε να διδαχτούμε από τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε εκείνος τα ζητήματα στη ζωή του. Το παράδειγμά του μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να έχουμε τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού καθώς αντιμετωπίζουμε αλλαγές στη ζωή μας.

Η Ταπεινοφροσύνη του Δαβίδ​—Ένα Θαυμάσιο Παράδειγμα

3, 4. Πώς έγινε ο Δαβίδ, από ασήμαντος νεαρός βοσκός, ξακουστός σε όλο το έθνος;

³ Ως νεαρός, ο Δαβίδ δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό ούτε καν μέσα στην οικογένειά του. Όταν ο προφήτης Σαμουήλ πήγε στη Βηθλεέμ, ο πατέρας του Δαβίδ τού παρουσίασε εφτά από τους οχτώ γιους του. Τον Δαβίδ, το μικρότερο γιο, τον άφησε να φυλάει τα πρόβατα. Αλλά ο Ιεχωβά είχε διαλέξει τον Δαβίδ ως μελλοντικό βασιλιά του Ισραήλ. Φώναξαν τον Δαβίδ από τον αγρό. Στη συνέχεια, το Βιβλικό υπόμνημα αναφέρει: «Πήρε . . . ο Σαμουήλ το κέρας με το λάδι και τον έχρισε ανάμεσα στους αδελφούς του. Και το πνεύμα του Ιεχωβά άρχισε να επενεργεί στον Δαβίδ από εκείνη την ημέρα και έπειτα». (1 Σαμουήλ 16:12, 13) Ο Δαβίδ βασιζόταν σε αυτό το πνεύμα σε όλη του τη ζωή.

⁴ Λίγο καιρό αργότερα, αυτός ο νεαρός βοσκός επρόκειτο να γίνει ξακουστός σε όλο το έθνος. Κλήθηκε να υπηρετεί το βασιλιά και να του παίζει μουσική. Σκότωσε τον πολεμιστή Γολιάθ, έναν γίγαντα τόσο άγριο που ακόμη και οι σκληραγωγημένοι στρατιώτες του Ισραήλ φοβούνταν να αναμετρηθούν μαζί του. Ο Δαβίδ τοποθετήθηκε επικεφαλής των πολεμιστών και νικούσε τους Φιλισταίους. Ο λαός τον αγαπούσε. Συνέθεσαν τραγούδια που τον εξυμνούσαν. Πρωτύτερα, ένας σύμβουλος του Βασιλιά Σαούλ είχε περιγράψει τον νεαρό Δαβίδ, όχι μόνο ως “δεξιοτέχνη στο παίξιμο” της άρπας, αλλά επίσης ως “γενναίο και κραταιό, άντρα πολεμιστή, συνετό στο λόγο και με ωραία διάπλαση”.​—1 Σαμουήλ 16:18· 17:23, 24, 45-51· 18:5-7.

5. Τι θα μπορούσε να έχει κάνει τον Δαβίδ αλαζόνα, και πώς ξέρουμε ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο;

⁵ Φήμη, ομορφιά, νιάτα, ευφράδεια, μουσική δεξιοτεχνία, στρατιωτική ευφυΐα, θεϊκή εύνοια—ο Δαβίδ φαινόταν να τα έχει όλα. Οποιοδήποτε από αυτά τα πράγματα θα μπορούσε να τον έχει κάνει αλαζόνα, αλλά κανένα δεν τον έκανε. Προσέξτε πώς απάντησε ο Δαβίδ στον Βασιλιά Σαούλ, ο οποίος του πρότεινε να παντρευτεί την κόρη του. Με πραγματική ταπεινοφροσύνη, ο Δαβίδ είπε: «Ποιος είμαι εγώ και ποιοι είναι οι συγγενείς μου, η οικογένεια του πατέρα μου, στον Ισραήλ για να γίνω γαμπρός του βασιλιά;» (1 Σαμουήλ 18:18) Σχολιάζοντας αυτό το εδάφιο, ένας λόγιος έγραψε: «Ο Δαβίδ εννοούσε ότι ούτε τα προσωπικά του χαρίσματα ούτε η κοινωνική του θέση ούτε και η καταγωγή του τού επέτρεπαν να αξιώσει στο ελάχιστο την τιμή να γίνει γαμπρός του βασιλιά».

6. Γιατί πρέπει να καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη;

⁶ Ο Δαβίδ ήταν ταπεινός επειδή αναγνώριζε ότι ο Ιεχωβά είναι από όλες τις απόψεις απείρως ανώτερος από τους ατελείς ανθρώπους. Ο Δαβίδ εξέφρασε το θαυμασμό του για το ότι ο Θεός καταδέχεται να δίνει σημασία στον άνθρωπο. (Ψαλμός 144:3) Ο Δαβίδ γνώριζε επίσης ότι οποιαδήποτε μεγαλειότητα και αν είχε οφειλόταν  στο ότι ο Ιεχωβά εκδήλωνε ταπεινοφροσύνη, χαμηλώνοντας τον εαυτό του για να τον στηρίζει, να τον προστατεύει και να τον φροντίζει. (Ψαλμός 18:35) Τι ωραίο μάθημα για εμάς! Τα ταλέντα μας, τα επιτεύγματά μας και τα προνόμιά μας δεν θα πρέπει ποτέ να μας κάνουν υπερόπτες. «Και τι έχεις το οποίο δεν έλαβες;» έγραψε ο απόστολος Παύλος. «Και αν το έλαβες, γιατί καυχιέσαι σαν να μην το έλαβες;» (1 Κορινθίους 4:7) Για να έχουμε το άγιο πνεύμα του Θεού και για να απολαμβάνουμε την επιδοκιμασία Του, πρέπει να καλλιεργούμε και να διατηρούμε ταπεινοφροσύνη.​—Ιακώβου 4:6.

«Να Μην Παίρνετε Εκδίκηση για τον Εαυτό Σας»

7. Ποια ευκαιρία να σκοτώσει τον Βασιλιά Σαούλ παρουσιάστηκε στον Δαβίδ;

⁷ Μολονότι η φήμη του Δαβίδ δεν διήγειρε υπερηφάνεια στην καρδιά του ίδιου, ωστόσο προκάλεσε δολοφονική ζήλια στον Βασιλιά Σαούλ, από τον οποίο είχε απομακρυνθεί το πνεύμα του Θεού. Αν και ο Δαβίδ δεν είχε πράξει τίποτα το εσφαλμένο, αναγκάστηκε να φύγει για να γλιτώσει τη ζωή του και κατοίκησε στην έρημο. Σε κάποια περίπτωση, ενώ καταδίωκε ανηλεώς τον Δαβίδ, ο Βασιλιάς Σαούλ μπήκε σε μια σπηλιά, χωρίς να ξέρει ότι εκεί ήταν κρυμμένοι ο Δαβίδ και οι σύντροφοί του. Οι άντρες του Δαβίδ τον παρότρυναν να εκμεταλλευτεί αυτή τη φαινομενικά θεόσταλτη ευκαιρία και να σκοτώσει τον Σαούλ. Μπορούμε να τους φανταστούμε μέσα στο σκοτάδι να ψιθυρίζουν στον Δαβίδ: «Να η ημέρα στην οποία ο Ιεχωβά σού λέει: “Ορίστε! Εγώ δίνω τον εχθρό σου στο χέρι σου, και εσύ να του κάνεις ό,τι φαίνεται καλό στα μάτια σου”».​—1 Σαμουήλ 24:2-6.

8. Γιατί συγκρατήθηκε ο Δαβίδ και δεν πήρε εκδίκηση;

⁸ Ο Δαβίδ αρνήθηκε να βλάψει τον Σαούλ. Ασκώντας πίστη και υπομονή, αρκέστηκε στο να αφήσει τα πράγματα στα χέρια του Ιεχωβά. Όταν ο βασιλιάς βγήκε από τη σπηλιά, ο Δαβίδ φώναξε προς το μέρος του και είπε: «Ας κρίνει ο Ιεχωβά ανάμεσα σε εμένα και σε εσένα· και ο Ιεχωβά θα πάρει για εμένα εκδίκηση από εσένα, αλλά το δικό μου χέρι δεν θα πέσει πάνω σου». (1 Σαμουήλ 24:12) Παρότι γνώριζε ότι ο Σαούλ είχε άδικο, ο Δαβίδ δεν πήρε εκδίκηση για τον εαυτό του ούτε μίλησε υβριστικά στον Σαούλ ή για τον Σαούλ. Σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, ο Δαβίδ συγκρατήθηκε και δεν πήρε τα πράγματα στα χέρια του. Αντίθετα, βασιζόταν στον Ιεχωβά για την τακτοποίηση των ζητημάτων.​—1 Σαμουήλ 25:32-34· 26:10, 11.

9. Γιατί δεν πρέπει να αντεκδικούμαστε αν αντιμετωπίζουμε εναντίωση ή διωγμό;

⁹ Όπως ο Δαβίδ, μπορεί να περνάτε και εσείς δύσκολες καταστάσεις. Ίσως σας εναντιώνονται ή σας διώκουν συμμαθητές, συνάδελφοι, μέλη της οικογένειάς σας ή άλλοι μη ομόπιστοι. Μην αντεκδικείστε. Περιμένετε τον Ιεχωβά, ζητώντας τη βοήθεια του αγίου του πνεύματος. Ίσως αυτά τα  άτομα που δεν πιστεύουν να εντυπωσιαστούν από την καλή σας διαγωγή και να γίνουν πιστοί. (1 Πέτρου 3:1) Όπως και να έχει, να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά βλέπει την κατάστασή σας και θα κάνει κάτι για αυτήν στο δικό του ορισμένο καιρό. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Να μην παίρνετε εκδίκηση για τον εαυτό σας, αγαπητοί, αλλά να αφήνετε τόπο για την οργή του Θεού· διότι είναι γραμμένο: “Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Ιεχωβά”».​—Ρωμαίους 12:19.

«Ακούστε τη Διαπαιδαγώγηση»

10. Πώς έπεσε ο Δαβίδ στην αμαρτία, και πώς προσπάθησε να τη συγκαλύψει;

¹⁰ Πέρασαν χρόνια. Ο Δαβίδ έγινε ένας αγαπητός βασιλιάς με τεράστια εξοχότητα. Η εξαιρετική πιστότητα που διέκρινε την πορεία της ζωής του, σε συνδυασμό με τους ωραίους ψαλμούς που έγραψε προς αίνο του Ιεχωβά, ίσως έδινε εύκολα την εντύπωση ότι αυτός ο άνθρωπος δεν επρόκειτο να πέσει ποτέ σε σοβαρή αμαρτία. Και όμως έπεσε. Κάποια ημέρα, ο βασιλιάς παρατήρησε από την ταράτσα του μια όμορφη γυναίκα να λούζεται. Ρώτησε για αυτήν. Όταν πληροφορήθηκε ότι την έλεγαν Βηθ-σαβεέ και ότι ο άντρας της ο Ουρίας έλειπε στον πόλεμο, ο Δαβίδ έστειλε να τη φωνάξουν και είχε σχέσεις μαζί της. Αργότερα, έμαθε ότι εκείνη έμεινε έγκυος. Τι σκάνδαλο θα ξεσπούσε αν το ζήτημα γινόταν γνωστό! Υπό το Μωσαϊκό Νόμο, η μοιχεία ήταν έγκλημα που επέσυρε τη θανατική ποινή. Ο βασιλιάς σκέφτηκε προφανώς ότι η αμαρτία θα μπορούσε να συγκαλυφτεί. Έστειλε, λοιπόν, μήνυμα στο στρατό διατάζοντας να επιστρέψει ο Ουρίας στην Ιερουσαλήμ. Ο Δαβίδ έλπιζε ότι ο Ουρίας θα περνούσε τη νύχτα με τη Βηθ-σαβεέ, αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Σε κατάσταση απόγνωσης πλέον, ο Δαβίδ ξανάστειλε τον Ουρία στον πόλεμο με μια επιστολή προς τον Ιωάβ, το στρατιωτικό διοικητή. Η επιστολή έλεγε να τοποθετηθεί ο Ουρίας σε μια θέση μάχης όπου θα έχανε τη ζωή του. Ο Ιωάβ υπάκουσε, και ο Ουρίας σκοτώθηκε. Αφού η Βηθ-σαβεέ τήρησε την καθιερωμένη περίοδο πένθους, ο Δαβίδ την πήρε σύζυγό του.​—2 Σαμουήλ 11:1-27.

11. Ποιο σκηνικό παρουσίασε ο Νάθαν στον Δαβίδ, και πώς αντέδρασε εκείνος;

¹¹ Το δόλιο σχέδιο φάνηκε να πετυχαίνει, αν και ο Δαβίδ έπρεπε να ξέρει ότι το όλο ζήτημα ήταν τελείως εκτεθειμένο ενώπιον του Ιεχωβά. (Εβραίους 4:13) Πέρασαν μήνες, και γεννήθηκε το παιδί. Τότε, υπό την κατεύθυνση του Θεού, ο Νάθαν ο προφήτης πήγε στον Δαβίδ. Ο προφήτης παρουσίασε στο βασιλιά ένα σκηνικό στο οποίο κάποιος πλούσιος με πολλά δικά του πρόβατα πήρε και έσφαξε το μοναδικό, αγαπημένο πρόβατο ενός ανθρώπου με λιγοστά υπάρχοντα. Η ιστορία αυτή κέντρισε το αίσθημα του Δαβίδ περί δικαίου, αλλά δεν του κίνησε υποψίες γύρω από το κρυμμένο της νόημα. Ο Δαβίδ απέδωσε γρήγορα κρίση εναντίον του πλουσίου. Έχοντας ανάψει από θυμό, είπε στον Νάθαν: «Ο άνθρωπος που κάνει ένα τέτοιο πράγμα είναι άξιος θανάτου!»​—2 Σαμουήλ 12:1-6.

12. Ποια κρίση εξήγγειλε ο Ιεχωβά εναντίον του Δαβίδ;

¹² «Εσύ είσαι αυτός ο άνθρωπος!» απάντησε ο προφήτης. Ο Δαβίδ είχε κρίνει τον εαυτό του. Είναι βέβαιο ότι η αγανάκτηση του Δαβίδ μεταβλήθηκε γρήγορα σε μεγάλη ντροπή και βαθιά λύπη. Σαστισμένος, άκουσε τον Νάθαν να εξαγγέλλει την κρίση του Ιεχωβά από την οποία δεν μπορούσε να ξεφύγει. Δεν υπήρχαν λόγια παρηγοριάς ή ανακούφισης. Ο Δαβίδ είχε καταφρονήσει το λόγο του Ιεχωβά πράττοντας το κακό. Αυτός δεν είχε θανατώσει τον Ουρία με το σπαθί του εχθρού; Το σπαθί δεν θα απομακρυνόταν  από τον οίκο του Δαβίδ. Αυτός δεν είχε πάρει τη σύζυγο του Ουρία στα κρυφά; Παρόμοιο κακό θα τον έβρισκε, όχι στα κρυφά, αλλά δημοσίως.​—2 Σαμουήλ 12:7-12.

13. Πώς ανταποκρίθηκε ο Δαβίδ στη διαπαιδαγώγηση του Ιεχωβά;

¹³ Προς έπαινό του, ο Δαβίδ δεν αρνήθηκε την ενοχή του. Δεν καταφέρθηκε εναντίον του προφήτη Νάθαν. Δεν κατηγόρησε άλλους ούτε πρόβαλε δικαιολογίες για ό,τι είχε κάνει. Όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τις αμαρτίες του, ο Δαβίδ ανέλαβε την ευθύνη για αυτές, λέγοντας: «Αμάρτησα εναντίον του Ιεχωβά». (2 Σαμουήλ 12:13) Ο 51ος Ψαλμός αποκαλύπτει την οδύνη της ενοχής του και το βάθος της μετάνοιάς του. Ο Δαβίδ ικέτευσε τον Ιεχωβά: «Μη με απορρίψεις από το πρόσωπό σου, και το άγιο πνεύμα σου μην το αφαιρέσεις από εμένα». Πίστευε ότι ο Ιεχωβά, χάρη στο έλεός του, δεν θα καταφρονούσε μια «καρδιά συντετριμμένη και καταθλιμμένη» από την αμαρτία. (Ψαλμός 51:11, 17) Ο Δαβίδ συνέχισε να βασίζεται στο πνεύμα του Θεού. Μολονότι ο Ιεχωβά δεν προστάτεψε τον Δαβίδ από τις οδυνηρές συνέπειες της αμαρτίας του, τον συγχώρησε.

14. Πώς πρέπει να ανταποκρινόμαστε στη διαπαιδαγώγηση του Ιεχωβά;

¹⁴ Όλοι είμαστε ατελείς, και όλοι αμαρτάνουμε. (Ρωμαίους 3:23) Μερικές φορές μπορεί να διαπράξουμε κάποια σοβαρή αμαρτία, σαν τον Δαβίδ. Όπως ένας στοργικός πατέρας διαπαιδαγωγεί τα παιδιά του, έτσι και ο Ιεχωβά διορθώνει όσους επιζητούν να τον υπηρετούν. Εντούτοις, αν και η διαπαιδαγώγηση είναι ωφέλιμη, δεν γίνεται εύκολα δεκτή. Μάλιστα, μερικές φορές “φέρνει λύπη”. (Εβραίους 12:6, 11) Αν όμως “ακούμε τη διαπαιδαγώγηση”, μπορούμε να συμφιλιωνόμαστε με τον Ιεχωβά. (Παροιμίες 8:33) Για να απολαμβάνουμε τη συνεχή ευλογία του πνεύματος του Ιεχωβά, πρέπει να δεχόμαστε τη διόρθωση και να αγωνιζόμαστε να είμαστε επιδοκιμασμένοι από τον Θεό.

Να Μην Ελπίζετε σε Αβέβαιο Πλούτο

15. (α) Με ποιους τρόπους χρησιμοποιούν μερικοί άνθρωποι τα πλούτη τους; (β) Πώς επιθυμούσε ο Δαβίδ να χρησιμοποιήσει τον πλούτο του;

¹⁵ Τίποτα δεν υποδηλώνει ότι ο Δαβίδ προερχόταν από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα ή ότι η οικογένειά του ήταν πλούσια. Στη διάρκεια της βασιλείας του, όμως, ο Δαβίδ απέκτησε τεράστιο πλούτο. Όπως γνωρίζετε, μερικοί συσσωρεύουν τον πλούτο τους, επιδιώκουν με απληστία να τον αυξήσουν ή τον ξοδεύουν προς δικό τους όφελος. Άλλοι χρησιμοποιούν τα χρήματά τους για να δοξαστούν. (Ματθαίος 6:2) Ο Δαβίδ χρησιμοποίησε τον πλούτο του αλλιώς. Λαχταρούσε να τιμήσει τον Ιεχωβά. Ο Δαβίδ εξέφρασε στον Νάθαν την επιθυμία του να χτίσει για τον Ιεχωβά έναν ναό που θα στέγαζε την κιβωτό της διαθήκης, η οποία βρισκόταν τότε στην Ιερουσαλήμ και “κατοικούσε μέσα σε υφάσματα σκηνής”. Ο Ιεχωβά ευαρεστήθηκε με τις προθέσεις του Δαβίδ, αλλά του είπε μέσω του Νάθαν ότι εκείνος που θα έχτιζε το ναό θα ήταν ο γιος του Δαβίδ, ο Σολομών.​—2 Σαμουήλ 7:1, 2, 12, 13.

16. Τι προετοιμασίες έκανε ο Δαβίδ για την οικοδόμηση του ναού;

¹⁶ Ο Δαβίδ συγκέντρωσε υλικά που θα χρησιμοποιούνταν σε αυτό το μεγάλο πρόγραμμα οικοδόμησης. Ο ίδιος είπε στον Σολομώντα: «Ετοίμασα για τον οίκο του Ιεχωβά εκατό χιλιάδες τάλαντα  χρυσάφι και ένα εκατομμύριο τάλαντα ασήμι· ο δε χαλκός και το σίδερο δεν είναι δυνατόν να ζυγιστούν επειδή είναι σε πολύ μεγάλη ποσότητα· και ξύλα και πέτρες ετοίμασα, αλλά σε αυτά θα προσθέσεις και εσύ». Από την προσωπική του περιουσία, συνεισέφερε 3.000 τάλαντα χρυσάφι και 7.000 τάλαντα ασήμι. * (1 Χρονικών 22:14· 29:3, 4) Η γενναιόδωρη προσφορά του Δαβίδ δεν έγινε για επίδειξη, αλλά αποτελούσε εκδήλωση πίστης και αφοσίωσης στον Ιεχωβά Θεό. Αναγνωρίζοντας την Πηγή του πλούτου του, είπε στον Ιεχωβά: «Τα πάντα είναι από εσένα, και από το δικό σου χέρι δώσαμε σε εσένα». (1 Χρονικών 29:14) Η γενναιόδωρη καρδιά του Δαβίδ τον υποκίνησε να κάνει ό,τι μπορούσε για να προωθήσει την αγνή λατρεία.

17. Πώς εφαρμόζονται οι συμβουλές των εδαφίων 1 Τιμόθεο 6:17-19 τόσο σε πλούσιους όσο και σε φτωχούς;

¹⁷ Παρόμοια, είθε να χρησιμοποιούμε και εμείς τα υλικά μας αποκτήματα για να κάνουμε το καλό. Αντί να επιδιώκουμε έναν υλιστικό τρόπο ζωής, είναι καλύτερο να επιζητούμε την επιδοκιμασία του Θεού​—την οδό της αληθινής σοφίας και ευτυχίας. Ο Παύλος έγραψε: «Να παραγγέλλεις σε εκείνους που είναι πλούσιοι στο παρόν σύστημα πραγμάτων να μην είναι υψηλόφρονες, και να στηρίζουν την ελπίδα τους, όχι σε αβέβαιο πλούτο, αλλά στον Θεό, ο οποίος χορηγεί τα πάντα πλουσιοπάροχα για την απόλαυσή μας· να εργάζονται ό,τι είναι αγαθό, να είναι πλούσιοι σε καλά έργα, να είναι γενναιόδωροι, πρόθυμοι να δίνουν, θησαυρίζοντας για τον εαυτό τους με ασφάλεια ένα καλό θεμέλιο για το μέλλον, ώστε να κρατήσουν γερά την πραγματική ζωή». (1 Τιμόθεο 6:17-19) Όποια και αν είναι η οικονομική μας κατάσταση, ας βασιζόμαστε στο πνεύμα του Θεού και ας επιδιώκουμε μια πορεία ζωής που θα μας κάνει “πλούσιους ως προς τον Θεό”. (Λουκάς 12:21) Τίποτα δεν είναι πιο πολύτιμο από μια επιδοκιμασμένη υπόσταση ενώπιον του στοργικού ουράνιου Πατέρα μας.

Να Παρουσιάσετε τον Εαυτό σας Επιδοκιμασμένο στον Θεό

18. Με ποιον τρόπο έθεσε ο Δαβίδ ένα θαυμάσιο παράδειγμα για τους Χριστιανούς;

¹⁸ Σε όλη του τη ζωή, ο Δαβίδ επιζητούσε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. Σε έναν ύμνο του, απηύθυνε την έκκληση: «Δείξε μου εύνοια, Θεέ, δείξε μου εύνοια, γιατί σε εσένα έχει καταφύγει η ψυχή μου». (Ψαλμός 57:1) Η εμπιστοσύνη που έθεσε στον Ιεχωβά δεν αποδείχτηκε μάταιη. Ο Δαβίδ γέρασε και ήταν «χορτασμένος από ημέρες». (1 Χρονικών 23:1) Μολονότι ο Δαβίδ έκανε σοβαρά λάθη, τον θυμόμαστε ως έναν από τους πολλούς μάρτυρες του Θεού που εκδήλωσαν εξαιρετική πίστη.​—Εβραίους 11:32.

19. Πώς μπορούμε να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας επιδοκιμασμένο στον Θεό;

¹⁹ Καθώς εσείς αντιμετωπίζετε τις μεταβαλλόμενες καταστάσεις της ζωής, να θυμάστε ότι όπως ο Ιεχωβά στήριξε, ενίσχυσε και διόρθωσε τον Δαβίδ, είναι σε θέση να κάνει το ίδιο και για εσάς. Ο απόστολος Παύλος, όπως και ο Δαβίδ, αντιμετώπισε πολλές αλλαγές στη ζωή. Εντούτοις, παρέμεινε και αυτός πιστός βασιζόμενος στο πνεύμα του Θεού. Ο ίδιος έγραψε: «Για όλα τα πράγματα έχω τη δύναμη χάρη σε αυτόν που μου δίνει δύναμη». (Φιλιππησίους 4:12, 13) Αν βασιζόμαστε στον Ιεχωβά, εκείνος θα μας βοηθήσει να πετύχουμε. Θέλει να πετύχουμε. Αν τον ακούμε και τον πλησιάζουμε, θα μας δώσει τη δύναμη να κάνουμε το θέλημά του. Και αν συνεχίζουμε να βασιζόμαστε στο πνεύμα του Θεού, θα μπορούμε να “παρουσιάζουμε τον εαυτό μας επιδοκιμασμένο στον Θεό” τώρα και σε όλη την αιωνιότητα.​—2 Τιμόθεο 2:15.

[Υποσημείωση]

Πώς θα Απαντούσατε;

• Πώς μπορούμε να φυλαγόμαστε από την υπερηφάνεια;

• Γιατί δεν πρέπει να παίρνουμε εκδίκηση για τον εαυτό μας;

• Πώς πρέπει να θεωρούμε τη διαπαιδαγώγηση;

• Γιατί πρέπει να εμπιστευόμαστε στον Θεό και όχι στα πλούτη;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

Ο Δαβίδ βασιζόταν στο πνεύμα του Θεού και επιζητούσε τη θεϊκή επιδοκιμασία. Εσείς κάνετε το ίδιο;

[Εικόνα στη σελίδα 18]

«Τα πάντα είναι από εσένα, και από το δικό σου χέρι δώσαμε σε εσένα»