Παρεμποδίζει η Ουδετερότητα τη Χριστιανική Αγάπη;

ΤΟ ΝΑ είναι κάποιος Χριστιανός περιλαμβάνει περισσότερα από το να διαβάζει τη Γραφή, να προσεύχεται και να ψέλνει ύμνους τις Κυριακές. Σημαίνει ότι κάνει πράγματα, τόσο για τον Θεό όσο και για τους ανθρώπους. Η Γραφή λέει: «Ας αγαπάμε, όχι με λόγια ούτε με τη γλώσσα, αλλά με έργα και αλήθεια». (1 Ιωάννη 3:18) Ο Ιησούς είχε ειλικρινές ενδιαφέρον για τους άλλους, και οι Χριστιανοί θέλουν να τον μιμούνται. Ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους ομοπίστους του να έχουν πάντοτε “πολλά να κάνουν στο έργο του Κυρίου”. (1 Κορινθίους 15:58) Αλλά ποιο είναι το έργο του Κυρίου; Μήπως περιλαμβάνει το να προσπαθούμε να αλλάξουμε την κυβερνητική πολιτική προς όφελος των φτωχών και των καταπιεσμένων; Αυτό έκανε ο Ιησούς;

Μολονότι παρότρυναν τον Ιησού να παρέμβει σε πολιτικά ζητήματα ή να λάβει θέση υπέρ κάποιας παράταξης, εκείνος αρνήθηκε να το κάνει  αυτό. Απέρριψε την προσφορά του Σατανά για εξουσία πάνω σε όλα τα βασίλεια του κόσμου, αρνήθηκε να παρασυρθεί σε κάποια διένεξη σχετικά με την πληρωμή φόρων και αποσύρθηκε όταν ένα λαϊκό κίνημα ήθελε να τον κάνει βασιλιά. (Ματθαίος 4:8-10· 22:17-21· Ιωάννης 6:15) Αλλά η ουδετερότητά του δεν τον εμπόδισε να εργάζεται προς όφελος των άλλων.

Ο Ιησούς συγκέντρωσε την προσοχή του σε αυτό που θα έφερνε διαρκές όφελος στους άλλους. Ενώ το ότι έθρεψε τους πέντε χιλιάδες και θεράπευσε αρρώστους έφερε προσωρινή ανακούφιση σε λίγους, η διδασκαλία του έκανε διαθέσιμες αιώνιες ευλογίες σε όλη την ανθρωπότητα. Ο Ιησούς έγινε γνωστός, όχι ως οργανωτής εκστρατειών παροχής βοήθειας, αλλά απλώς ως «ο Δάσκαλος». (Ματθαίος 26:18· Μάρκος 5:35· Ιωάννης 11:28) Ο ίδιος είπε: «Εγώ για αυτό έχω γεννηθεί και για αυτό έχω έρθει στον κόσμο, ώστε να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια».—Ιωάννης 18:37.

Κήρυγμα για Κάτι Καλύτερο από την Πολιτική

Η αλήθεια την οποία δίδασκε ο Ιησούς δεν ήταν πολιτική θεωρία. Αντίθετα, είχε ως επίκεντρο τη Βασιλεία στην οποία ο ίδιος θα ήταν Βασιλιάς. (Λουκάς 4:43) Αυτή η Βασιλεία είναι μια ουράνια κυβέρνηση, η οποία και θα αντικαταστήσει όλες τις ανθρώπινες κυβερνήσεις ενώ θα φέρει μόνιμη ειρήνη στην ανθρωπότητα. (Ησαΐας 9:6, 7· 11:9· Δανιήλ 2:44) Είναι, επομένως, η μόνη αληθινή ελπίδα για την ανθρωπότητα. Δεν είναι μεγαλύτερη εκδήλωση αγάπης το να διακηρύττουμε μια τέτοια σίγουρη ελπίδα για το μέλλον αντί να παρακινούμε τους άλλους να εμπιστεύονται σε ανθρώπους για ένα ασφαλές μέλλον; Η Γραφή λέει: «Μη θέτετε την εμπιστοσύνη σας σε ευγενείς ούτε σε γιο χωματένιου ανθρώπου, από τον οποίο δεν υπάρχει σωτηρία. Το πνεύμα του βγαίνει, αυτός επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται. Ευτυχισμένος είναι όποιος έχει τον Θεό του Ιακώβ ως βοήθειά του, του οποίου η ελπίδα είναι στον Ιεχωβά τον Θεό του». (Ψαλμός 146:3-5) Γι’ αυτό, αντί να στείλει τους μαθητές του να κηρύξουν κάποιον καλύτερο τρόπο για την οργάνωση των κυβερνήσεων, ο Ιησούς τους δίδαξε να κηρύττουν τα «καλά νέα της βασιλείας».—Ματθαίος 10:6, 7· 24:14.

Αυτό, λοιπόν, είναι “το έργο του Κυρίου” το οποίο έχουν διοριστεί να επιτελούν οι Χριστιανοί κήρυκες. Επειδή οι υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού απαιτείται να αγαπούν ο ένας τον άλλον, η Βασιλεία θα πετύχει να εξαλείψει τη φτώχεια διανέμοντας τους πόρους της ανθρωπότητας με ισορροπημένο τρόπο. (Ψαλμός 72:8, 12, 13) Αυτά είναι καλά νέα και ασφαλώς αξίζουν να κηρύττονται.

Σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι οργανωμένοι για αυτό το «έργο του Κυρίου» σε 235 χώρες. Σε αρμονία με την εντολή του Ιησού, εκδηλώνουν σεβασμό απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις. (Ματθαίος 22:21) Αλλά τηρούν επίσης τα εξής λόγια που είπε εκείνος στους ακολούθους του: «Δεν είστε μέρος του κόσμου, αλλά εγώ σας έχω εκλέξει και ξεχωρίσει από τον κόσμο».—Ιωάννης 15:19.

Μερικοί που συνήθιζαν να προωθούν ανοιχτά την πολιτική έχουν αλλάξει στάση αφού εξέτασαν προσεκτικά την Αγία Γραφή. Κάποιος Ιταλός πολιτικός ο οποίος ήταν μέλος της Καθολικής Δράσης, μιας οργάνωσης υπό τον έλεγχο της εκκλησίας, είπε: «Άρχισα να ασχολούμαι με την πολιτική, πιστεύοντας ότι ο καθένας πρέπει να συμβάλλει ενεργά στην πολιτική και κοινωνική ανάπτυξη της κοινωνίας». Αφού παραιτήθηκε από δήμαρχος προκειμένου να κηρύττει τη Βασιλεία  του Θεού ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, εξήγησε γιατί αποτυγχάνουν οι προσπάθειες ειλικρινών ανθρώπων στην πολιτική. «Ο κόσμος είναι ό,τι είναι, όχι επειδή έντιμοι άνθρωποι δεν έχουν προσπαθήσει να βελτιώσουν τις κοινωνικές συνθήκες, αλλά, μάλλον, επειδή η πονηρία των πολλών έχει καταπνίξει τις ειλικρινείς προσπάθειες των λίγων».

Το να μένουν μακριά από την πολιτική προκειμένου να κηρύττουν τη μόνη αληθινή ελπίδα για την ανθρωπότητα δεν εμποδίζει τους αληθινούς Χριστιανούς να βοηθούν άλλους με πρακτικούς τρόπους. Όσοι βοηθούνται να γίνουν υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού μαθαίνουν να αλλάζουν καταστροφικούς τρόπους σκέψης, να σέβονται την εξουσία, να βελτιώνουν την οικογενειακή τους ζωή και να έχουν ισορροπημένη άποψη για τον υλικό πλούτο. Κάτι ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βοηθούν τους ανθρώπους να απολαμβάνουν στενή σχέση με τον Θεό.

Οι κήρυκες της Βασιλείας του Θεού ωφελούν την κοινωνία στην οποία ζουν. Επιπλέον, κατευθύνουν τους ανθρώπους να θέτουν την εμπιστοσύνη τους σε μια κυβέρνηση η οποία είναι πραγματική και θα φέρει μόνιμη ειρήνη σε όλους όσους αγαπούν τον Θεό. Ως αποτέλεσμα της ουδετερότητάς τους, αυτοί οι Χριστιανοί είναι σε θέση να παρέχουν την πιο διαρκή και πρακτική βοήθεια που είναι διαθέσιμη σήμερα.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 7]

Αντί για την Πολιτική Κηρύττει τη Βασιλεία του Θεού

Από μικρός, ο Άτιλα διδάχτηκε από τους ιερείς της ενορίας του στο Μπελέμ της Βραζιλίας τη θεολογία της απελευθέρωσης. Χαιρόταν να ακούει ότι η ανθρωπότητα θα απαλλαχτεί τελικά από την καταδυνάστευση και έγινε μέλος μιας ακτιβιστικής κοινότητας, όπου έμαθε να οργανώνει πορείες διαμαρτυρίας και εκστρατείες που προωθούσαν την πολιτική ανυπακοή.

Αλλά ο Άτιλα χαιρόταν επίσης να διδάσκει τα παιδιά της ομάδας στην οποία ανήκε, χρησιμοποιώντας ένα έντυπο που του είχε δοθεί, το βιβλίο Ακούοντας τον Μεγάλο Διδάσκαλο. a Το βιβλίο μιλούσε για την καλή διαγωγή και για την υπακοή στις εξουσίες. Αυτό έκανε τον Άτιλα να αναρωτηθεί γιατί όσοι υποστηρίζουν τη θεολογία της απελευθέρωσης δεν ακολουθούν τις υψηλές ηθικές αρχές του Ιησού και γιατί κάποιοι ξεχνούν τους καταπιεσμένους όταν αποκτούν εξουσία. Αποχώρησε από αυτή την κοινότητα. Αργότερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χτύπησαν την πόρτα του και του μίλησαν για τη Βασιλεία του Θεού. Άρχισε σύντομα να μελετάει τη Γραφή και να μαθαίνει την αληθινή λύση για την καταδυνάστευση της ανθρωπότητας.

Περίπου εκείνον τον καιρό, ο Άτιλα παρακολούθησε κάποιο Καθολικό σεμινάριο γύρω από την πίστη και την πολιτική. «Πρόκειται για δύο όψεις του ίδιου νομίσματος», εξήγησαν οι εκπαιδευτές. Παρακολούθησε, επίσης, μια συνάθροιση στην Αίθουσα Βασιλείας. Τι διαφορά! Ένας λόγος για αυτό είναι ότι εκεί δεν κάπνιζαν, δεν έπιναν ούτε έλεγαν χυδαία ανέκδοτα. Αποφάσισε να ενωθεί μαζί τους στο έργο κηρύγματος και σύντομα βαφτίστηκε. Τώρα μπορεί να διακρίνει γιατί η θεολογία της απελευθέρωσης δεν είναι η πραγματική λύση για τα προβλήματα των φτωχών.

[Υποσημείωση]

[Εικόνες στη σελίδα 6]

Η ουδετερότητα των Χριστιανών διακόνων δεν τους εμποδίζει να βοηθούν άλλους