Μπορείτε να Κάνετε τον Θεό να Χαίρεται

ΜΠΟΡΟΥΜΕ πράγματι να επηρεάσουμε τα αισθήματα του Θεού; Έχει ο Θεός την ικανότητα να χαίρεται; Ένα λεξικό ορίζει τη λέξη «Θεός» ως “την ύψιστη ή την υπέρτατη πραγματικότητα”. Τι θα συνέβαινε αν αυτή η πραγματικότητα που προξενεί δέος ήταν απλώς μια δύναμη; Θα μπορούσαμε να αναμένουμε από μια απρόσωπη δύναμη να χαίρεται; Σίγουρα όχι. Εξετάστε, όμως, τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τον Θεό.

«Ο Θεός είναι Πνεύμα», είπε ο Ιησούς Χριστός. (Ιωάννης 4:24) Το πνεύμα είναι μια μορφή ζωής η οποία διαφέρει από τους ανθρώπους. Αν και είναι αόρατο στα ανθρώπινα μάτια, το πνεύμα έχει σώμα​—«πνευματικό σώμα». (1 Κορινθίους 15:44· Ιωάννης 1:18) Χρησιμοποιώντας σχήματα λόγου, η Γραφή μάλιστα αναφέρει ότι ο Θεός έχει μάτια, αφτιά, χέρια και ούτω καθεξής. * Ο Θεός έχει επίσης όνομα​—Ιεχωβά. (Ψαλμός 83:18) Επομένως, ο Θεός της Αγίας Γραφής είναι πνευματικό πρόσωπο. (Εβραίους 9:24) «Είναι ο ζωντανός Θεός και ο Βασιλιάς στον αιώνα».​—Ιερεμίας 10:10.

Ως πραγματικό ζωντανό πρόσωπο, ο Ιεχωβά μπορεί να σκέφτεται και να δρα. Φανερώνει ιδιότητες και αισθήματα, αρέσκειες και απαρέσκειες. Η Γραφή, στην πραγματικότητα, περιέχει πληθώρα εκφράσεων που αποκαλύπτουν τι τον ευαρεστεί και τι τον δυσαρεστεί. Ενώ οι ανθρωποποίητοι θεοί και τα είδωλα αντανακλούν απλώς τα χαρακτηριστικά ή τις ιδιότητες των ανθρώπων που τα επινόησαν, ο παντοδύναμος Θεός, ο Ιεχωβά, είναι ο Πρωτουργός των αισθημάτων που εμφύτευσε ο ίδιος στους ανθρώπους.​—Γένεση 1:27· Ησαΐας 44:7-11.

Ο Ιεχωβά είναι χωρίς αμφιβολία “ο ευτυχισμένος Θεός”. (1 Τιμόθεο 1:11) Όχι μόνο χαίρεται με τα δημιουργικά του έργα, αλλά επίσης ευαρεστείται επιτελώντας το σκοπό του. Μέσω του προφήτη Ησαΐα, ο Ιεχωβά διακηρύττει: «Οτιδήποτε με ευχαριστεί θα το εκτελέσω . . . Ναι, το είπα και θα το παρουσιάσω. Το διαμόρφωσα και θα το εκτελέσω». (Ησαΐας 46:9-11) Ο ψαλμωδός έψαλε: «Ο Ιεχωβά θα χαίρεται με τα έργα του». (Ψαλμός 104:31) Ωστόσο, ο Θεός αντλεί χαρά και από κάτι άλλο. Ο ίδιος λέει: «Γίνε σοφός, γιε μου, και κάνε την καρδιά μου να χαίρεται». (Παροιμίες 27:11) Αναλογιστείτε τι σημαίνει αυτό​—μπορούμε να κάνουμε τον Θεό να χαίρεται!

Πώς Μπορούμε να Κάνουμε την Καρδιά του Θεού να Χαίρεται

Εξετάστε πώς ο πατριάρχης Νώε έκανε την καρδιά του Ιεχωβά να χαίρεται. Ο Νώε «βρήκε εύνοια στα μάτια του Ιεχωβά» επειδή «αποδείχτηκε άψογος ανάμεσα στους συγχρόνους του». Σε πλήρη αντίθεση με τους πονηρούς ανθρώπους εκείνου του καιρού, η πίστη του Νώε και η υπακοή του ευαρεστούσαν τόσο  πολύ τον Θεό ώστε λέχθηκε εύλογα ότι «ο Νώε περπάτησε με τον αληθινό Θεό». (Γένεση 6:6, 8, 9, 22) «Μέσω πίστης ο Νώε . . . έδειξε θεοσεβή φόβο και κατασκεύασε μια κιβωτό για τη σωτηρία του σπιτικού του». (Εβραίους 11:7) Ο Ιεχωβά ευαρεστήθηκε με τον Νώε και ευλόγησε τον ίδιο και την οικογένειά του σώζοντάς τους από εκείνη την ταραγμένη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας.

Ο πατριάρχης Αβραάμ είχε επίσης οξυμένη αντίληψη των αισθημάτων του Ιεχωβά. Η βαθιά του γνώση σχετικά με τον τρόπο σκέψης του Θεού έγινε ολοφάνερη όταν ο Ιεχωβά τον ενημέρωσε ότι θα κατέστρεφε τα Σόδομα και τα Γόμορρα λόγω της διαφθοράς τους. Ο Αβραάμ γνώριζε αρκετά καλά τον Ιεχωβά ώστε να συμπεράνει ότι ήταν αδιανόητο για τον Θεό να θανατώσει τον δίκαιο μαζί με τον πονηρό. (Γένεση 18:17-33) Χρόνια αργότερα, υπακούοντας στην οδηγία του Θεού, ο Αβραάμ «ουσιαστικά πρόσφερε τον Ισαάκ», γιατί «θεώρησε ότι ο Θεός μπορούσε να τον εγείρει ακόμη και από τους νεκρούς». (Εβραίους 11:17-19· Γένεση 22:1-18) Ο Αβραάμ ήταν τόσο καλά εναρμονισμένος με τα αισθήματα του Θεού και έδειξε τόσο ισχυρή πίστη και υπακοή ώστε «αποκλήθηκε “φίλος του Ιεχωβά”».​—Ιακώβου 2:23.

Ένα άλλο άτομο το οποίο προσπαθούσε να κάνει την καρδιά του Θεού να χαίρεται ήταν ο Βασιλιάς Δαβίδ στον αρχαίο Ισραήλ. Σχετικά με αυτόν, ο Ιεχωβά είπε: «Βρήκα τον Δαβίδ, το γιο του Ιεσσαί, άντρα σε αρμονία με την καρδιά μου, ο οποίος θα κάνει όλα όσα επιθυμώ». (Πράξεις 13:22) Προτού αναμετρηθεί με τον γίγαντα Γολιάθ, ο Δαβίδ έθεσε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό και είπε στον Ισραηλίτη Βασιλιά Σαούλ: «Ο Ιεχωβά ο οποίος με ελευθέρωσε από το πέλμα του λιονταριού και από το πέλμα της αρκούδας, εκείνος θα με ελευθερώσει από το χέρι αυτού του Φιλισταίου». Ο Ιεχωβά ευλόγησε την πεποίθηση που εκδήλωσε ο Δαβίδ προς Αυτόν, δίνοντάς του τη δύναμη να θανατώσει τον Γολιάθ. (1 Σαμουήλ 17:37, 45-54) Ο Δαβίδ ήθελε, όχι μόνο οι πράξεις του, αλλά επίσης και “τα λόγια του στόματός του και ο στοχασμός της καρδιάς του να είναι ευάρεστα ενώπιον του Ιεχωβά”.​—Ψαλμός 19:14.

Τι θα λεχθεί για εμάς; Πώς μπορούμε να ευαρεστούμε εμείς τον Ιεχωβά; Όσο πιο ευαίσθητοι είμαστε ως προς τα αισθήματα του Θεού, τόσο περισσότερο θα μαθαίνουμε πώς μπορούμε να ενεργούμε ώστε να κάνουμε την καρδιά του Θεού να χαίρεται. Καθώς διαβάζουμε την Αγία Γραφή, λοιπόν, είναι ουσιώδες να προσπαθούμε να μαθαίνουμε για τα αισθήματα του Θεού έτσι ώστε “να γεμίσουμε με την ακριβή γνώση του θελήματός του με κάθε σοφία και πνευματική κατανόηση, για να περπατήσουμε αντάξια του Ιεχωβά με σκοπό να τον ευαρεστούμε πλήρως”. (Κολοσσαείς 1:9, 10) Η γνώση, με τη σειρά της, μας βοηθάει να οικοδομήσουμε πίστη. Αυτό είναι ζωτικό επειδή «χωρίς πίστη είναι αδύνατον να . . . ευαρεστήσει κανείς [τον Θεό]». (Εβραίους 11:6) Ναι, καταβάλλοντας προσπάθειες για να οικοδομήσουμε ισχυρή πίστη και εναρμονίζοντας τη ζωή μας με το θέλημα του Ιεχωβά, μπορούμε να κάνουμε την καρδιά του να χαίρεται. Συγχρόνως, πρέπει να προσέχουμε να μην κάνουμε τον Ιεχωβά να νιώθει λύπη στην καρδιά του.

Μη Λυπείτε τον Θεό

Ένα παράδειγμα του πώς μπορούν να πληγωθούν τα αισθήματα του Ιεχωβά βρίσκεται στην αφήγηση σχετικά με τις ημέρες του Νώε. Εκείνον τον καιρό, «γέμισε η γη βία. Είδε, λοιπόν, ο Θεός τη γη, και αυτή ήταν κατεστραμμένη, επειδή κάθε σάρκα είχε καταστρέψει την οδό της πάνω στη γη». Πώς αισθάνθηκε ο Θεός καθώς επιθεωρούσε τη διαφθορά και τη βία; «Ο Ιεχωβά μεταμελήθηκε που είχε κάνει τους ανθρώπους στη γη», λέει η Γραφή, «και ένιωσε λύπη στην καρδιά του». (Γένεση 6:5, 6, 11, 12) Ο Θεός μεταμελήθηκε με την έννοια ότι η διαγωγή των ανθρώπων είχε γίνει τόσο κακή ώστε άλλαξε η στάση του απέναντι στην πονηρή προκατακλυσμιαία γενιά. Λόγω της δυσαρέσκειάς του για την πονηρία τους, ο Θεός  άλλαξε στάση και από Δημιουργός των ανθρώπων έγινε εξολοθρευτής τους.

Ο Ιεχωβά στενοχωριόταν επίσης όταν ο ίδιος του ο λαός, το αρχαίο έθνος του Ισραήλ, αγνοούσε επίμονα τα αισθήματά του και τη στοργική του κατεύθυνση. Ο ψαλμωδός είπε με θλίψη: «Πόσο συχνά στασίασαν εναντίον του στην ερημιά, τον λύπησαν στην έρημο! Και επανειλημμένα υπέβαλαν τον Θεό σε δοκιμή, και πόνεσαν τον Άγιο του Ισραήλ». Εντούτοις, εκείνος «ήταν ελεήμων· κάλυπτε το σφάλμα και δεν έφερνε καταστροφή. Και πολλές φορές απομάκρυνε το θυμό του, και δεν εξήγειρε όλη την οργή του». (Ψαλμός 78:38-41) Μολονότι οι στασιαστικοί Ισραηλίτες υφίσταντο δικαιολογημένα τις συνέπειες της δικής τους αμαρτωλότητας, η Γραφή μάς λέει ότι «σε όλες τις στενοχώριες τους [ο Θεός] στενοχωριόταν».​—Ησαΐας 63:9.

Παρά τις άφθονες αποδείξεις για τα τρυφερά αισθήματα που έτρεφε ο Θεός για αυτούς, οι Ισραηλίτες «ειρωνεύονταν συνεχώς τους αγγελιοφόρους του αληθινού Θεού και καταφρονούσαν τα λόγια του και ενέπαιζαν τους προφήτες του, ώσπου η οργή του Ιεχωβά επήλθε εναντίον του λαού του, ώσπου δεν υπήρχε γιατρειά». (2 Χρονικών 36:16) Τελικά, εμμένοντας πεισματικά σε αυτή τη στασιαστική πορεία, «λύπησαν το άγιο πνεύμα του» σε τέτοιον βαθμό ώστε έχασαν την εύνοια του Ιεχωβά. (Ησαΐας 63:10) Το αποτέλεσμα; Ο Θεός απέσυρε δικαίως την προστασία του, και η συμφορά τούς βρήκε όταν οι Βαβυλώνιοι κατέκτησαν τον Ιούδα και κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ. (2 Χρονικών 36:17-21) Πόσο λυπηρό είναι όταν οι άνθρωποι επιλέγουν να ακολουθούν μια αμαρτωλή πορεία στη ζωή η οποία προσβάλλει και στενοχωρεί τον Δημιουργό τους!

Η Αγία Γραφή δεν μας αφήνει καμιά αμφιβολία ότι ο Θεός πονάει βαθιά λόγω της άδικης διαγωγής. (Ψαλμός 78:41) Στα πράγματα που είναι προσβλητικά​—ακόμα και απεχθή—​για τον Θεό περιλαμβάνονται η υπερηφάνεια, το ψέμα, ο φόνος, η μαγεία, η πρόγνωση του μέλλοντος, η προγονολατρία, τα χαλαρά ήθη, η ομοφυλοφιλία, η συζυγική απιστία, η αιμομειξία και η καταδυνάστευση των φτωχών.​—Λευιτικό 18:9-29· 19:29· Δευτερονόμιο 18:9-12· Παροιμίες 6:16-19· Ιερεμίας 7:5-7· Μαλαχίας 2:14-16.

Πώς νιώθει ο Ιεχωβά για την ειδωλολατρία; Τα εδάφια Έξοδος 20:4, 5 δηλώνουν: «Δεν πρέπει να φτιάξεις για τον εαυτό σου γλυπτή εικόνα ούτε μορφή όμοια με οτιδήποτε υπάρχει πάνω στους ουρανούς ή κάτω στη γη ή στα νερά κάτω από τη γη. Δεν πρέπει να τα προσκυνήσεις ούτε να παρασυρθείς να τα υπηρετήσεις». Γιατί; Επειδή το είδωλο «είναι κάτι απεχθές στον Ιεχωβά». (Δευτερονόμιο 7:25, 26) Ο απόστολος Ιωάννης προειδοποίησε: «Παιδάκια μου, φυλαχτείτε από τα είδωλα». (1 Ιωάννη 5:21) Και ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αγαπητοί μου, να φεύγετε από την ειδωλολατρία».​—1 Κορινθίους 10:14.

Να Επιζητείτε την Επιδοκιμασία του Θεού

«Στενή σχέση με [τον Θεό] απολαμβάνουν οι ευθείς». «Εκείνοι που είναι άμεμπτοι στην οδό τους του φέρνουν ευχαρίστηση». (Παροιμίες 3:32· 11:20) Απεναντίας, όσοι επιμένουν να προσβάλλουν τον Θεό αγνοώντας πεισματικά ή αψηφώντας τα δίκαια αισθήματά του θα γίνουν εντός ολίγου αντικείμενα της δυσαρέσκειάς του. (2 Θεσσαλονικείς 1:6-10) Πράγματι, ο Θεός θα εξαλείψει σύντομα όλη την πονηρία η οποία είναι τόσο διαδεδομένη σήμερα.​—Ψαλμός 37:9-11· Σοφονίας 2:2, 3.

Ωστόσο, η Αγία Γραφή ξεκαθαρίζει ότι ο Ιεχωβά «δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:9) Προτιμάει πολύ περισσότερο να εκδηλώνει στοργή για τους δίκαιους που τον αγαπούν παρά να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του προς εκείνους που επιλέγουν να είναι αδιόρθωτοι. Ο Ιεχωβά βρίσκει ευχαρίστηση, «όχι στο θάνατο του πονηρού, αλλά στο να επιστρέψει ο πονηρός από την οδό του και να εξακολουθήσει να ζει».​—Ιεζεκιήλ 33:11.

 Επομένως, κανείς δεν χρειάζεται να γίνει αντικείμενο του θυμού του Ιεχωβά. «Ο Ιεχωβά είναι πολύ τρυφερός σε στοργή και ελεήμων». (Ιακώβου 5:11) Έχοντας πλήρη πεποίθηση στα αισθήματα του Θεού, μπορείτε να «ρίχνετε κάθε ανησυχία σας πάνω του, επειδή αυτός ενδιαφέρεται για εσάς». (1 Πέτρου 5:7) Να είστε βέβαιοι ότι όσοι κάνουν την καρδιά του Θεού να χαίρεται έχουν τη θαυμάσια προοπτική να απολαμβάνουν την επιδοκιμασία και τη φιλία του. Γι’ αυτό, τώρα είναι πιο επείγον από ποτέ άλλοτε «να βεβαιώνεστε για το τι είναι ευπρόσδεκτο στον Κύριο».​—Εφεσίους 5:10.

Πόσο υπέροχο είναι το ότι ο Θεός χάρη στην παρ’ αξία καλοσύνη του έχει αποκαλύψει τις ένδοξες ιδιότητές του και τα αισθήματά του! Και είναι μέσα στις δυνατότητές σας να κάνετε την καρδιά του να χαίρεται. Αν το επιθυμείτε αυτό, σας προτρέπουμε να επικοινωνήσετε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή σας. Θα χαρούν να σας δείξουν τι έχουν διαπιστώσει ότι είναι πρακτικό και εφικτό καθώς προσπαθούν να ευαρεστούν τον Θεό.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο στη σελίδα 7]

Γιατί Περιγράφει η Αγία Γραφή τον Θεό με Ανθρώπινους Όρους;

Εφόσον «ο Θεός είναι Πνεύμα», δεν μπορούμε να τον δούμε με τα φυσικά μας μάτια. (Ιωάννης 4:24) Η Αγία Γραφή, επομένως, χρησιμοποιεί σχήματα λόγου, όπως παρομοιώσεις, μεταφορές και ανθρωπομορφικούς όρους για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την κραταιότητα, τη μεγαλειότητα και τις δραστηριότητες του Θεού. Ανθρωπομορφισμός είναι η απόδοση ανθρώπινων χαρακτηριστικών σε μη ανθρώπινα όντα. Γι’ αυτό, αν και δεν γνωρίζουμε τι όψη έχει το πνευματικό σώμα του Θεού, η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Θεός έχει μάτια, αφτιά, χέρια, βραχίονες, δάχτυλα, πόδια και καρδιά.​—Γένεση 8:21· Έξοδος 3:20· 31:18· Ιώβ 40:9· Ψαλμός 18:9· 34:15.

Οι περιγραφές αυτού του είδους δεν σημαίνουν ότι το πνευματικό σώμα του Θεού έχει τα ίδια μέλη με τα ανθρώπινα σώματα. Οι ανθρωπομορφικοί όροι δεν πρέπει να εκλαμβάνονται κατά γράμμα. Βοηθούν απλώς τους ανθρώπους να καταλάβουν καλύτερα τον Θεό. Χωρίς αυτά τα σχήματα λόγου, θα ήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να γίνει κατανοητή από απλούς ανθρώπους οποιαδήποτε περιγραφή του Θεού. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η προσωπικότητα του Ιεχωβά Θεού επινοήθηκε από ανθρώπους. Η Γραφή ξεκαθαρίζει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατά την εικόνα του Θεού​—όχι ο Θεός κατά την εικόνα του ανθρώπου. (Γένεση 1:27) Εφόσον οι Βιβλικοί συγγραφείς ήταν “θεόπνευστοι”, ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζουν την προσωπικότητα του Θεού είναι στην πραγματικότητα ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει ο ίδιος τις προσωπικές του ιδιότητες​—τις ίδιες ιδιότητες που εμφύτευσε στα ανθρώπινα δημιουργήματά του στον έναν ή στον άλλον βαθμό. (2 Τιμόθεο 3:16, 17) Δεν πρόκειται για ιδιότητες που απέδωσε ο άνθρωπος στον Θεό, αλλά στην ουσία για ιδιότητες που έθεσε ο Θεός στον άνθρωπο.

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Ο Νώε βρήκε εύνοια στα μάτια του Θεού

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Ο Αβραάμ ήταν εναρμονισμένος με τα αισθήματα του Θεού

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Ο Δαβίδ έθεσε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Καθώς διαβάζετε την Αγία Γραφή, μπορείτε να μαθαίνετε πώς να κάνετε τον Θεό να χαίρεται

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 4]

Ευγενής παραχώρηση από Anglo-Australian Observatory, φωτογραφία από David Malin