Να Δοξάζετε τον Θεό «με Ένα Στόμα»

«Με ένα στόμα, να δοξάζετε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού».​—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 15:6.

1. Ποιο μάθημα σχετικά με την αντιμετώπιση των διαφορετικών απόψεων έδωσε ο Παύλος σε ομοπίστους του;

 ΔΕΝ κάνουν όλοι οι Χριστιανοί τις ίδιες επιλογές ούτε έχουν τις ίδιες προτιμήσεις. Ωστόσο, όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να περπατούν ώμο προς ώμο στην οδό που οδηγεί στη ζωή. Είναι αυτό δυνατόν; Ναι, αν δεν δημιουργούμε μεγάλα ζητήματα για μικρές διαφορές. Αυτό είναι ένα μάθημα που έδωσε ο απόστολος Παύλος σε ομοπίστους του τον πρώτο αιώνα. Πώς εξήγησε αυτό το σπουδαίο σημείο; Και πώς μπορούμε εμείς σήμερα να εφαρμόζουμε τη θεόπνευστη συμβουλή του;

Η Σπουδαιότητα της Χριστιανικής Ενότητας

2. Πώς τόνισε ο Παύλος ότι η ενότητα είναι αναγκαία;

² Ο Παύλος γνώριζε ότι η Χριστιανική ενότητα είναι ζωτικής σημασίας και έδωσε θαυμάσιες συμβουλές για να βοηθήσει τους Χριστιανούς να ανέχονται ο ένας τον άλλον με αγάπη. (Εφεσίους 4:1-3· Κολοσσαείς 3:12-14) Εντούτοις, αφού ίδρυσε πολλές εκκλησίες και επισκέφτηκε άλλες σε μια περίοδο 20 και πλέον ετών, γνώριζε ότι η διατήρηση της ενότητας θα αποτελούσε πρόκληση. (1 Κορινθίους 1:11-13· Γαλάτες 2:11-14) Γι’ αυτό, παρότρυνε τους ομοπίστους του που ζούσαν στη Ρώμη: «Είθε ο Θεός, που χορηγεί υπομονή και παρηγοριά, να σας αξιώσει . . . ώστε σύσσωμοι, με ένα στόμα, να δοξάζετε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού». (Ρωμαίους 15:5, 6) Σήμερα, και εμείς επίσης πρέπει να δοξάζουμε τον Ιεχωβά Θεό «με ένα στόμα» ως ο ενωμένος λαός του. Πώς τα πάμε σε αυτόν τον τομέα;

3, 4. (α) Πώς διέφεραν ως προς το παρελθόν οι Χριστιανοί στη Ρώμη; (β) Πώς θα μπορούσαν οι Χριστιανοί στη Ρώμη να υπηρετούν τον Ιεχωβά «με ένα στόμα»;

³ Πολλοί Χριστιανοί στη Ρώμη ήταν προσωπικοί φίλοι του Παύλου. (Ρωμαίους 16:3-16) Αν και το παρελθόν τους ήταν διαφορετικό, ο Παύλος αποδεχόταν όλους τους αδελφούς του ως “αγαπητούς του Θεού” και έγραψε: «Ευχαριστώ τον Θεό μου μέσω του Ιησού Χριστού σχετικά με όλους εσάς, επειδή η πίστη σας συζητιέται σε ολόκληρο τον κόσμο». Αναμφίβολα, οι Ρωμαίοι ήταν υποδειγματικοί σε πολλούς τομείς. (Ρωμαίους 1:7, 8· 15:14) Παράλληλα όμως, ορισμένα μέλη της εκκλησίας είχαν διαφορετικές απόψεις σε κάποια ζητήματα. Εφόσον ανάμεσα στους Χριστιανούς σήμερα παρατηρείται ποικιλία ως προς το κοινωνικό και πολιτιστικό παρελθόν, η μελέτη της θεόπνευστης συμβουλής του Παύλου σχετικά με την αντιμετώπιση των διαφορών μπορεί να τους βοηθήσει να μιλούν «με ένα στόμα».

⁴ Στη Ρώμη υπήρχαν τόσο Ιουδαίοι όσο και Εθνικοί πιστοί. (Ρωμαίους 4:1· 11:13) Μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί δυσκολεύονταν προφανώς να εγκαταλείψουν ορισμένα έθιμα που τηρούσαν υπό το Μωσαϊκό Νόμο, μολονότι έπρεπε να είχαν αντιληφθεί ότι αυτές οι ενέργειες δεν ήταν απαραίτητες για τη σωτηρία. Από την άλλη πλευρά, αρκετοί Ιουδαίοι Χριστιανοί αποδέχονταν ότι η θυσία του Χριστού τούς είχε απελευθερώσει από τις περιοριστικές διατάξεις τις οποίες τηρούσαν προτού γίνουν Χριστιανοί. Ως αποτέλεσμα, άλλαξαν μερικά από τα προσωπικά τους έθιμα και συνήθειες. (Γαλάτες 4:8-11) Ωστόσο, όπως τόνισε ο Παύλος, όλοι ήταν «αγαπητοί του Θεού». Όλοι θα μπορούσαν να αινούν τον Θεό «με ένα στόμα» αν διατηρούσαν την κατάλληλη διανοητική στάση ο ένας προς τον άλλον. Σήμερα, και εμείς ίσως έχουμε ποικίλες απόψεις για κάποια ζητήματα, γι’ αυτό αξίζει να εξετάσουμε προσεκτικά πώς εξηγεί ο Παύλος αυτή τη σημαντική αρχή.—Ρωμαίους 15:4.

 «Να Καλοδέχεστε ο Ένας τον Άλλον»

5, 6. Γιατί υπήρχαν διαφορετικές απόψεις στην εκκλησία της Ρώμης;

⁵ Στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, ο Παύλος αναφέρεται σε μια κατάσταση σχετικά με την οποία υπήρχαν διαφορετικές απόψεις και γράφει: «Κάποιος έχει πίστη για να τρώει τα πάντα, αλλά αυτός που είναι αδύναμος τρώει λαχανικά». Γιατί συνέβαινε αυτό; Επειδή υπό το Μωσαϊκό Νόμο το χοιρινό δεν ήταν αποδεκτή τροφή. (Ρωμαίους 14:2· Λευιτικό 11:7) Εντούτοις, εκείνος ο Νόμος δεν ήταν πια δεσμευτικός αφότου πέθανε ο Ιησούς. (Εφεσίους 2:15) Κατόπιν, τριάμισι χρόνια μετά το θάνατο του Ιησού, ένας άγγελος είπε στον απόστολο Πέτρο ότι από την άποψη του Θεού καμιά τροφή δεν θα έπρεπε να θεωρείται μολυσμένη. (Πράξεις 11:7-12) Με αυτούς τους παράγοντες υπόψη, ορισμένοι Ιουδαίοι Χριστιανοί ίσως έκριναν ότι μπορούσαν να τρώνε χοιρινό ή κάποια άλλη τροφή που απαγορευόταν υπό το Νόμο.

⁶ Μολαταύτα, και μόνο η σκέψη της βρώσης αυτών των άλλοτε ακάθαρτων τροφών θα ήταν πιθανότατα αποκρουστική σε άλλους Ιουδαίους Χριστιανούς. Ενστικτωδώς, τέτοια ευαίσθητα άτομα μπορεί να ένιωθαν προσβεβλημένα βλέποντας τους Ιουδαίους που ήταν αδελφοί τους σε σχέση με τον Χριστό να καταναλώνουν τέτοιες τροφές. Επιπλέον, ορισμένοι Εθνικοί Χριστιανοί, των οποίων το θρησκευτικό παρελθόν ίσως δεν περιλάμβανε ποτέ διατροφικές απαγορεύσεις, μπορεί να απορούσαν που κάποιοι δημιουργούσαν ζήτημα για την τροφή. Βέβαια, δεν ήταν λάθος να απέχει κανείς από ορισμένες τροφές, υπό την προϋπόθεση ότι δεν επέμενε πως αυτή η αποχή ήταν απαραίτητη για τη σωτηρία. Ωστόσο, οι διαφορετικές απόψεις θα μπορούσαν εύκολα να τροφοδοτήσουν αντιλογίες μέσα στην εκκλησία. Οι Χριστιανοί στη Ρώμη θα έπρεπε να προσέχουν ώστε διαφορές σαν αυτές να μην τους εμποδίζουν να δοξάζουν τον Θεό «με ένα στόμα».

7. Ποιες διαφορετικές απόψεις υπήρχαν για το ζήτημα της τήρησης μιας ειδικής ημέρας κάθε εβδομάδα;

⁷ Ο Παύλος δίνει και δεύτερο παράδειγμα: «Ένας κρίνει ότι μια ημέρα είναι ανώτερη από μια άλλη· άλλος κρίνει ότι μια ημέρα είναι όπως όλες οι άλλες». (Ρωμαίους 14:5α) Υπό το Μωσαϊκό Νόμο, δεν έπρεπε να γίνεται καμιά εργασία το Σάββατο. Ακόμα και τα ταξίδια περιορίζονταν σε μεγάλο βαθμό εκείνη την ημέρα. (Έξοδος 20:8-10· Ματθαίος 24:20· Πράξεις 1:12) Όταν όμως ο Νόμος καταργήθηκε, αυτές οι απαγορεύσεις έπαψαν να ισχύουν. Εντούτοις,  ορισμένοι Ιουδαίοι Χριστιανοί ίσως προβληματίζονταν με την προοπτική οποιασδήποτε εργασίας ή ενός μακρινού ταξιδιού στη διάρκεια μιας ημέρας την οποία προηγουμένως θεωρούσαν ιερή. Ακόμα και αφού έγιναν Χριστιανοί, ίσως ξεχώριζαν την έβδομη ημέρα αποκλειστικά για πνευματικούς σκοπούς, μολονότι από την άποψη του Θεού το Σάββατο δεν ίσχυε πια. Ήταν λάθος αυτό που έκαναν; Όχι, υπό την προϋπόθεση ότι δεν επέμεναν πως η τήρηση του Σαββάτου ήταν απαίτηση του Θεού. Έτσι λοιπόν, δείχνοντας κατανόηση για τη συνείδηση των Χριστιανών αδελφών του, ο Παύλος έγραψε: «Ο καθένας ας είναι πλήρως πεπεισμένος στο δικό του νου».—Ρωμαίους 14:5β.

8. Ενώ μπορούσαν να δείχνουν κατανόηση για τη συνείδηση των άλλων, τι δεν έπρεπε να κάνουν οι Χριστιανοί στη Ρώμη;

⁸ Ωστόσο, ενώ παρότρυνε θερμά τους αδελφούς του να δείχνουν υπομονή προς εκείνους που πάλευαν με ζητήματα συνείδησης, ο Παύλος καταδίκασε ρητά εκείνους που προσπαθούσαν να αναγκάσουν τους ομοπίστους τους να υποταχθούν στο Μωσαϊκό Νόμο ως προϋπόθεση για τη σωτηρία. Για παράδειγμα, γύρω στο 61 Κ.Χ., ο Παύλος έγραψε την επιστολή προς τους Εβραίους, μια δυναμική επιστολή προς τους Ιουδαίους Χριστιανούς στην οποία εξηγούσε σαφέστατα ότι η υποταγή στο Μωσαϊκό Νόμο δεν είχε καμιά αξία επειδή οι Χριστιανοί είχαν ανώτερη ελπίδα βασισμένη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού.—Γαλάτες 5:1-12· Τίτο 1:10, 11· Εβραίους 10:1-17.

9, 10. Τι δεν πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί; Εξηγήστε.

⁹ Όπως είδαμε, ο Παύλος προβάλλει το επιχείρημα ότι οι διαφορετικές επιλογές δεν απειλούν απαραιτήτως την ενότητα, εκτός και αν περιλαμβάνεται σαφής παραβίαση των Χριστιανικών αρχών. Γι’ αυτό, ο Παύλος ρωτάει τους Χριστιανούς που έχουν πιο αδύναμη συνείδηση: «Γιατί κρίνεις τον αδελφό σου;» Ρωτάει επίσης τους ισχυρότερους (ίσως εκείνους των οποίων η συνείδηση τους επέτρεπε να τρώνε ορισμένες τροφές που ήταν απαγορευμένες υπό το Νόμο ή να κάνουν κοσμική εργασία το Σάββατο): «Και εσύ γιατί περιφρονείς τον αδελφό σου;» (Ρωμαίους 14:10) Σύμφωνα με τον Παύλο, οι Χριστιανοί που έχουν πιο αδύναμη συνείδηση δεν πρέπει να καταδικάζουν τους αδελφούς τους που έχουν ευρύτερο τρόπο σκέψης. Παράλληλα όμως, και οι Χριστιανοί που είναι ισχυροί δεν πρέπει να περιφρονούν εκείνους των οποίων η συνείδηση εξακολουθεί να είναι αδύναμη σε ορισμένους τομείς. Όλοι οφείλουν να σέβονται τα ορθά κίνητρα των άλλων και να μη “σκέφτονται για τον εαυτό τους κάτι παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να σκέφτονται”.—Ρωμαίους 12:3, 18.

¹⁰ Ο Παύλος εξήγησε την ισορροπημένη άποψη ως εξής: «Αυτός που τρώει ας μην περιφρονεί εκείνον που δεν τρώει, και εκείνος που δεν τρώει ας μην κρίνει αυτόν που τρώει, γιατί ο Θεός τον έχει καλοδεχτεί αυτόν». Δήλωσε επίσης: «Και ο Χριστός καλοδέχτηκε εμάς, με προοπτική τη δόξα του Θεού». Εφόσον τόσο οι ισχυροί όσο και οι αδύναμοι είναι ευπρόσδεκτοι στον Θεό και στον Χριστό, πρέπει και  εμείς να έχουμε παρόμοια μεγαλόκαρδη στάση και να “καλοδεχόμαστε ο ένας τον άλλον”. (Ρωμαίους 14:3· 15:7) Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει δικαιολογημένα με αυτό;

Η Αδελφική Αγάπη Παράγει Ενότητα Σήμερα

11. Ποια ιδιαίτερη κατάσταση υπήρχε στις ημέρες του Παύλου;

¹¹ Στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, ο Παύλος ασχολούνταν με μια ιδιαίτερη κατάσταση. Λίγο καιρό νωρίτερα, ο Ιεχωβά είχε καταργήσει μια διαθήκη και είχε συνάψει μια άλλη. Ορισμένοι δυσκολεύονταν να προσαρμοστούν. Σήμερα δεν υπάρχει η ίδια αυτή κατάσταση, αλλά κατά καιρούς μπορεί να εγερθούν παρόμοια ζητήματα.

12, 13. Ποιες είναι μερικές καταστάσεις στις οποίες οι Χριστιανοί σήμερα μπορούν να δείχνουν κατανόηση για τη συνείδηση των αδελφών τους;

¹² Για παράδειγμα, κάποια Χριστιανή ίσως ανήκε κάποτε σε μια θρησκεία η οποία τόνιζε τη λιτότητα στο ντύσιμο και στην εμφάνιση. Καθώς αποδέχεται την αλήθεια, ίσως δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην ιδέα ότι δεν απαγορεύεται να φοράει σεμνά, χρωματιστά ρούχα σε κατάλληλες περιστάσεις ή να κάνει καλόγουστη χρήση του μακιγιάζ. Αφού δεν περιλαμβάνεται καμιά Γραφική αρχή, δεν θα ήταν σωστό να προσπαθεί οποιοσδήποτε να πείσει αυτή τη Χριστιανή να παραβιάσει τη συνείδησή της. Παράλληλα όμως, η ίδια αντιλαμβάνεται ότι δεν πρέπει να επικρίνει τις Χριστιανές των οποίων η συνείδηση τους επιτρέπει να χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα.

¹³ Ας εξετάσουμε κάποιο άλλο παράδειγμα. Ένας Χριστιανός ίσως ανατράφηκε σε περιβάλλον όπου η χρήση αλκοόλ αποδοκιμαζόταν. Έχοντας αποκτήσει γνώση της αλήθειας, μαθαίνει την άποψη της Γραφής ότι το κρασί είναι δώρο από τον Θεό και μπορεί να χρησιμοποιείται με μέτρο. (Ψαλμός 104:15) Εκείνος αποδέχεται αυτή την άποψη. Εντούτοις, λόγω του παρελθόντος του, προτιμάει να απέχει πλήρως από οινοπνευματώδη ποτά, αλλά δεν επικρίνει εκείνους που τα χρησιμοποιούν με μέτρο. Με αυτόν τον τρόπο, εφαρμόζει τα λόγια του Παύλου: «Ας επιδιώκουμε τα πράγματα που συμβάλλουν στην ειρήνη και τα πράγματα που είναι για την εποικοδόμηση του ενός από τον άλλον».—Ρωμαίους 14:19.

14. Σε ποιες καταστάσεις μπορούν οι Χριστιανοί να εφαρμόζουν το πνεύμα της συμβουλής του Παύλου προς τους Ρωμαίους;

¹⁴ Εγείρονται και άλλες καταστάσεις που απαιτούν να εφαρμοστεί το πνεύμα της συμβουλής του Παύλου προς τους Ρωμαίους. Η Χριστιανική εκκλησία αποτελείται από πολλά άτομα, τα οποία έχουν διαφορετικές προτιμήσεις. Κατά συνέπεια, ίσως κάνουν διαφορετικές επιλογές—για παράδειγμα, όσον αφορά το ντύσιμο και την εμφάνιση. Βέβαια, στην Αγία Γραφή εκτίθενται σαφείς αρχές τις οποίες τηρούν όλοι οι ειλικρινείς Χριστιανοί. Κανείς από εμάς δεν πρέπει να επιλέγει ντύσιμο ή χτένισμα που είναι εκκεντρικό ή άσεμνο ή μας ταυτίζει με ανεπιθύμητα στοιχεία του κόσμου. (1 Ιωάννη 2:15-17) Οι Χριστιανοί θυμούνται ότι πάντοτε, ακόμα και σε στιγμές χαλάρωσης, είναι διάκονοι που εκπροσωπούν τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο. (Ησαΐας 43:10· Ιωάννης 17:16· 1 Τιμόθεο 2:9, 10) Παρ’ όλα αυτά, σε πολλούς τομείς υπάρχει ευρύ φάσμα επιλογών οι οποίες είναι αποδεκτές για τους Χριστιανούς. a

Μην Κάνετε τους Άλλους να Προσκόπτουν

15. Πότε θα μπορούσε ένας Χριστιανός να παραιτηθεί από τα δικαιώματά του προς όφελος των αδελφών του;

¹⁵ Υπάρχει μια τελευταία σημαντική αρχή στην οποία στρέφει την προσοχή μας ο Παύλος καθώς συμβουλεύει τους Χριστιανούς στη Ρώμη. Μερικές φορές, ένας Χριστιανός με καλά εκπαιδευμένη συνείδηση ίσως αποφασίσει να μην κάνει μια επιλογή που δικαιούται να κάνει. Γιατί; Επειδή αντιλαμβάνεται ότι αν ακολουθήσει κάποια συγκεκριμένη πορεία ίσως βλάψει άλλους. Σε μια τέτοια περίπτωση, τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Ο Παύλος λέει: «Είναι καλό να μη φας κρέας ούτε να πιεις κρασί ούτε να κάνεις οτιδήποτε εξαιτίας του οποίου προσκόπτει ο αδελφός σου». (Ρωμαίους 14:14, 20, 21) Γι’ αυτό, «εμείς . . . που είμαστε ισχυροί οφείλουμε να βαστάζουμε τις αδυναμίες εκείνων που δεν είναι ισχυροί, και να μην ευαρεστούμε τον εαυτό μας. Ο καθένας  μας ας ευαρεστεί τον πλησίον του σε ό,τι είναι καλό για την εποικοδόμησή του». (Ρωμαίους 15:1, 2) Όταν η συνείδηση ενός συγχριστιανού θα μπορούσε να ενοχληθεί από αυτό που κάνουμε, η αδελφική αγάπη θα μας υποκινήσει να δείξουμε κατανόηση και να περιορίσουμε τις επιλογές μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ίσως είναι η χρήση οινοπνευματωδών ποτών. Ένας Χριστιανός επιτρέπεται να πίνει κρασί με μέτρο. Αν, όμως, αυτό μπορεί να κάνει τον πλησίον του να προσκόψει, ο Χριστιανός δεν θα διεκδικήσει τα δικαιώματά του.

16. Πώς μπορούμε να δείχνουμε κατανόηση για τους ανθρώπους του τομέα μας;

¹⁶ Αυτή η αρχή θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί στις σχέσεις μας με όσους δεν είναι μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας. Για παράδειγμα, ίσως ζούμε σε μια περιοχή όπου η επικρατούσα θρησκεία διδάσκει τους οπαδούς της να θεωρούν μια ημέρα της εβδομάδας ως ημέρα ανάπαυσης. Γι’ αυτόν το λόγο, όσο είναι δυνατόν, αποφεύγουμε να κάνουμε εκείνη την ημέρα οτιδήποτε θα μπορούσε να προσβάλει τους γείτονές μας, προκειμένου να μην τους σκανδαλίσουμε και δημιουργήσουμε εμπόδια στο έργο κηρύγματος. Σε μια άλλη περίπτωση, κάποιος εύπορος Χριστιανός ίσως μετακομίσει για να υπηρετήσει εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν λιγοστά υπάρχοντα. Εκείνος ίσως επιλέξει να δείχνει κατανόηση για τους καινούριους του γείτονες με το να ντύνεται πολύ λιτά ή με άλλους τρόπους να ζει πιο απλά από ό,τι επιτρέπουν οι οικονομικές του δυνατότητες.

17. Γιατί είναι λογικό να λαβαίνουμε υπόψη τους άλλους στις επιλογές που κάνουμε;

¹⁷ Είναι λογικό να αναμένουμε από εκείνους “που είναι ισχυροί” να κάνουν τέτοιες προσαρμογές; Σκεφτείτε το εξής παράδειγμα: Καθώς οδηγούμε σε έναν αυτοκινητόδρομο, βλέπουμε μπροστά μας μερικά παιδιά που έχουν πλησιάσει επικίνδυνα στο δρόμο. Μήπως συνεχίζουμε να οδηγούμε με τη μέγιστη επιτρεπόμενη ταχύτητα απλώς και μόνο επειδή έχουμε το νόμιμο δικαίωμα να το κάνουμε αυτό; Όχι, επιβραδύνουμε ώστε να μην κινδυνέψουν τα παιδιά. Μερικές φορές, απαιτείται παρόμοια διάθεση για επιβράδυνση, ή υποχώρηση, στις σχέσεις μας με τους ομοπίστους μας ή με άλλους. Ίσως κάνουμε κάτι που αποτελεί αδιαμφισβήτητο δικαίωμά μας. Δεν παραβιάζονται Γραφικές αρχές. Ωστόσο, αν υπάρχει περίπτωση να προσβάλουμε άλλους ή να βλάψουμε εκείνους που έχουν πιο αδύναμη συνείδηση, η Χριστιανική αγάπη θα μας υποκινήσει να ενεργήσουμε με προσοχή.  (Ρωμαίους 14:13, 15) Η διατήρηση της ενότητας και η προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας έχουν μεγαλύτερη σημασία από την άσκηση των προσωπικών μας δικαιωμάτων.

18, 19. (α) Δείχνοντας κατανόηση για τους άλλους, πώς ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού; (β) Σε ποιον τομέα ενεργούμε όλοι με πλήρη ομοφωνία, και τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁸ Όταν ενεργούμε με αυτόν τον τρόπο, ακολουθούμε το καλύτερο παράδειγμα. Ο Παύλος λέει: «Ακόμη και ο Χριστός δεν ευαρέστησε τον εαυτό του· αλλά όπως είναι γραμμένο: “Οι ονειδισμοί εκείνων που σε ονείδιζαν έχουν πέσει πάνω μου”». Ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να θυσιάσει τη ζωή του για εμάς. Αναμφίβολα, και εμείς είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε κάποια από τα δικαιώματά μας αν αυτό πρόκειται να βοηθήσει “εκείνους που δεν είναι ισχυροί” να δοξάσουν τον Θεό σε ενότητα με εμάς. Πράγματι, το να εκδηλώνουμε προσαρμοστική και γενναιόδωρη διάθεση προς τους Χριστιανούς που έχουν πιο αδύναμη συνείδηση—ή το να περιορίζουμε ηθελημένα τις επιλογές μας και να μην επιμένουμε στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας—δείχνει «την ίδια διανοητική στάση που είχε ο Χριστός Ιησούς».—Ρωμαίους 15:1-5.

¹⁹ Αν και οι απόψεις μας για ζητήματα στα οποία δεν περιλαμβάνονται Γραφικές αρχές μπορεί να διαφέρουν κάπως, σε ζητήματα λατρείας ενεργούμε με πλήρη ομοφωνία. (1 Κορινθίους 1:10) Αυτή η ενότητα φαίνεται, για παράδειγμα, στην αντίδρασή μας προς εκείνους που εναντιώνονται στην αληθινή λατρεία. Ο Λόγος του Θεού αποκαλεί ξένους αυτούς τους εναντιουμένους και μας προειδοποιεί να φυλαγόμαστε από «τη φωνή των ξένων». (Ιωάννης 10:5) Πώς μπορούμε να καταλαβαίνουμε ποιοι είναι αυτοί οι ξένοι; Πώς θα πρέπει να ενεργούμε σε σχέση με αυτούς; Τα συγκεκριμένα ερωτήματα θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

Πώς θα Απαντούσατε;

• Γιατί δεν απειλείται η ενότητα από την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων για προσωπικά ζητήματα;

• Γιατί πρέπει εμείς ως Χριστιανοί να δείχνουμε ειλικρινή κατανόηση ο ένας για τον άλλον;

• Με ποιους τρόπους μπορούμε εμείς σήμερα να εφαρμόζουμε τη συμβουλή του Παύλου για την ενότητα, και τι θα μας υποκινήσει να το κάνουμε αυτό;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Η συμβουλή του Παύλου αναφορικά με την ενότητα ήταν ζωτική για την εκκλησία

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Οι Χριστιανοί είναι ενωμένοι παρά το διαφορετικό τους παρελθόν

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Τι πρέπει να κάνει τώρα αυτή η οδηγός;