Τι Κληρονομιά Οφείλετε στα Παιδιά Σας;

Ο ΠΑΥΛΟΣ, ένας οικογενειάρχης από τη νότια Ευρώπη, σπάνια βρίσκεται στο σπίτι για να δαπανήσει χρόνο με τη σύζυγο και τα παιδιά του—τις δύο κόρες του, ηλικίας 13 και 11 ετών, και τον 7χρονο γιο του. Εφτά μέρες την εβδομάδα, ο Παύλος δουλεύει με εξοντωτικούς ρυθμούς, προκειμένου να κερδίσει αρκετά χρήματα για να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Θέλει να αγοράσει από ένα διαμέρισμα στην κάθε του κόρη και να ξεκινήσει μια μικρή επιχείρηση για το γιο του. Η σύζυγός του, η Σοφία, αγωνίζεται να συγκεντρώσει λευκά είδη, κουζινικά, πορσελάνες και ασημικά για τα επιπρόσθετα αυτά σπιτικά. Όταν τους ρωτούν γιατί εργάζονται τόσο σκληρά, απαντούν με μια φωνή: «Για το καλό των παιδιών μας!»

Όπως ο Παύλος και η Σοφία, πολλοί γονείς σε όλο τον κόσμο κάνουν ό,τι περνάει από το  χέρι τους για να δώσουν στα παιδιά τους ένα καλό ξεκίνημα στη ζωή. Μερικοί αποταμιεύουν χρήματα για να τα χρησιμοποιήσουν τα παιδιά τους μελλοντικά. Άλλοι φροντίζουν να λάβουν τα παιδιά τους επαρκή εκπαίδευση και να μάθουν μια τέχνη που θα τους φανεί χρήσιμη αργότερα στη ζωή. Αν και οι περισσότεροι γονείς θεωρούν τέτοιου είδους δώρα κληρονομιά αγάπης, η εξασφάλιση αυτών των προμηθειών υποβάλλει συχνά τους γονείς σε μεγάλες πιέσεις καθώς προσπαθούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των συγγενών, των φίλων και της κοινωνίας στην οποία ζουν. Επομένως, οι στοχαστικοί γονείς αναρωτιούνται δικαιολογημένα: “Πόσα οφείλουμε στα παιδιά μας;”

Προμήθειες για το Μέλλον

Δεν είναι μόνο φυσιολογικό, αλλά είναι και Γραφικό το να προμηθεύουν οι Χριστιανοί γονείς για τα παιδιά τους. Ο απόστολος Παύλος είπε στους Χριστιανούς των ημερών του: «Οι γονείς πρέπει να προμηθεύουν για τα παιδιά τους, όχι τα παιδιά για τους γονείς τους». (2 Κορινθίους 12:14, Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]) Ο Παύλος δήλωσε επίσης ότι η παροχή γονικής φροντίδας είναι σοβαρή υποχρέωση όταν έγραψε: «Ασφαλώς, αν κάποιος δεν προμηθεύει για τους δικούς του, και ειδικά για εκείνους που είναι μέλη του σπιτικού του, έχει απαρνηθεί την πίστη και είναι χειρότερος από έναν άπιστο». (1 Τιμόθεο 5:8) Πολυάριθμες Βιβλικές αφηγήσεις δείχνουν ότι τα ζητήματα κληρονομιάς είχαν μεγάλη σημασία για τους υπηρέτες του Θεού στους Βιβλικούς χρόνους.—Ρουθ 2:19, 20· 3:9-13· 4:1-22· Ιώβ 42:15.

Μερικές φορές, όμως, τους γονείς τους απασχολεί υπερβολικά η εξασφάλιση μεγάλης κληρονομιάς για τα παιδιά τους. Γιατί; Ο Μανώλης, ένας πατέρας που μετανάστευσε από τη νότια Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες, επισημαίνει μία αιτία: «Όσοι γονείς υπέστησαν τα δεινά του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, την πείνα και τη φτώχεια, είναι αποφασισμένοι να προσφέρουν στα παιδιά τους καλύτερη ζωή» και προσθέτει: «Λόγω του υπερβολικού αισθήματος ευθύνης που τους διακατέχει και της επιθυμίας  να δώσουν στα παιδιά τους το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα στη ζωή, οι γονείς βλάπτουν μερικές φορές τον εαυτό τους». Πράγματι, ορισμένοι γονείς στερούν από τον εαυτό τους τα αναγκαία ή ζουν λιτή ζωή προκειμένου να συσσωρεύσουν υλικά αποκτήματα για τα παιδιά τους. Είναι, όμως, σοφό να ακολουθούν οι γονείς μια τέτοια πορεία;

«Ματαιότητα και Μεγάλη Συμφορά»

Ο Βασιλιάς Σολομών του αρχαίου Ισραήλ έδωσε μια προειδοποίηση σχετικά με τις κληρονομιές, γράφοντας: «Εγώ μίσησα όλη τη σκληρή εργασία την οποία έκανα καθώς εργαζόμουν σκληρά κάτω από τον ήλιο και την οποία θα άφηνα πίσω για τον άνθρωπο που θα ερχόταν έπειτα από εμένα. Και ποιος ξέρει αν αυτός θα αποδειχτεί σοφός ή ανόητος; Ωστόσο θα αναλάβει τον έλεγχο όλης της σκληρής εργασίας την οποία έκανα καθώς εργάστηκα σκληρά και στην οποία έδειξα σοφία κάτω από τον ήλιο. Και αυτό επίσης είναι ματαιότητα. . . . Διότι υπάρχει άνθρωπος του οποίου η σκληρή εργασία έγινε με σοφία και γνώση και επιτηδειότητα, αλλά η μερίδα εκείνου θα δοθεί σε κάποιον άνθρωπο που δεν εργάστηκε σκληρά για κάτι τέτοιο. Και αυτό επίσης είναι ματαιότητα και μεγάλη συμφορά».—Εκκλησιαστής 2:18-21.

Όπως εξηγεί ο Σολομών, εκείνοι που λαβαίνουν κάποια κληρονομιά ίσως να μην αντιλαμβάνονται την πλήρη της αξία λόγω του ότι οι ίδιοι δεν εργάστηκαν σκληρά για αυτήν. Κατά συνέπεια, οι κληρονόμοι μπορεί να διαχειριστούν με ανόητο τρόπο όσα αγωνίστηκαν να μαζέψουν για αυτούς οι γονείς. Ίσως ακόμη και να κατασπαταλήσουν τα αποκτήματα που συγκεντρώθηκαν με σκληρή προσπάθεια. (Λουκάς 15:11-16) Τι «ματαιότητα και μεγάλη συμφορά» θα ήταν κάτι τέτοιο!

Κληρονομιά και Απληστία

Υπάρχει και κάτι άλλο που χρειάζεται να λάβουν υπόψη τους οι γονείς. Σε πολιτισμούς που δίνουν μεγάλη σημασία στα κληρονομικά αποκτήματα και στην προικοδότηση, τα παιδιά ίσως γίνουν άπληστα, απαιτώντας περιουσία ή προίκα μεγαλύτερη από αυτήν που μπορούν να προμηθεύσουν λογικά οι γονείς. «Αλίμονο στον πατέρα που έχει δύο ή τρεις κόρες», λέει χαριτολογώντας ο Λουκάς, ένας πατέρας από την Ελλάδα, και συνεχίζει: «Οι κόρες μπορεί να συγκρίνουν αυτά που είναι σε θέση να δώσει ο δικός τους πατέρας με εκείνα που συγκεντρώνουν “γενναιόδωρα” για τα παιδιά τους άλλοι γονείς. Ίσως τονίζουν ότι οι πιθανότητες που έχουν να παντρευτούν θα μειωθούν αν δεν έχουν καλή προίκα».

Ο Μανώλης, ο οποίος αναφέρθηκε νωρίτερα, δηλώνει: «Κάποιος νεαρός ίσως να παρατείνει τη στενή γνωριμία ωσότου ο πατέρας της μελλοντικής νύφης τού υποσχεθεί κάτι για εκείνη, συνήθως κάποιο ακίνητο ή ένα υπολογίσιμο ποσό. Αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε ένα είδος εκβιασμού».

Η Αγία Γραφή προειδοποιεί εναντίον κάθε μορφής απληστίας. Ο Σολομών έγραψε: «Μια  κληρονομιά αποκτάται με απληστία στην αρχή, αλλά το μέλλον της δεν θα είναι ευλογημένο». (Παροιμίες 20:21) Ο απόστολος Παύλος τόνισε: «Η φιλαργυρία είναι ρίζα κάθε είδους κακών πραγμάτων».—1 Τιμόθεο 6:10· Εφεσίους 5:5.

«Σοφία Μαζί με Κληρονομιά»

Ομολογουμένως, μια κληρονομιά έχει κάποια αξία, αλλά η σοφία έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από τα υλικά αποκτήματα. Ο Βασιλιάς Σολομών έγραψε: «Η σοφία μαζί με κληρονομιά είναι καλή και αποτελεί πλεονέκτημα . . . Διότι η σοφία είναι για προστασία, όπως και τα χρήματα είναι για προστασία· αλλά το πλεονέκτημα της γνώσης είναι ότι η σοφία διατηρεί στη ζωή τους κατόχους της». (Εκκλησιαστής 7:11, 12· Παροιμίες 2:7· 3:21) Αν και τα χρήματα παρέχουν κάποια προστασία, επιτρέποντας στον κάτοχό τους να αποκτάει ό,τι χρειάζεται, παρ’ όλα αυτά μπορεί να χαθούν. Από την άλλη πλευρά, η σοφία—η ικανότητα χρήσης της γνώσης για την επίλυση προβλημάτων ή για επίτευξη ορισμένων στόχων—μπορεί να προφυλάξει κάποιο άτομο από το να εκτίθεται σε ανόητους κινδύνους. Όταν βασίζεται σε κατάλληλο θεοσεβή φόβο, η σοφία μπορεί να βοηθήσει το άτομο αυτό να αποκτήσει αιώνια ζωή στο νέο κόσμο του Θεού που πρόκειται να έρθει σύντομα—πραγματικά μια πολύτιμη κληρονομιά!—2 Πέτρου 3:13.

Οι Χριστιανοί γονείς ενεργούν με αυτού του είδους τη σοφία όταν θέτουν κατάλληλες προτεραιότητες για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους. (Φιλιππησίους 1:10) Η συγκέντρωση υλικών πραγμάτων που θα χρησιμοποιήσουν τα παιδιά δεν θα πρέπει να προηγείται των πνευματικών ζητημάτων. Ο Ιησούς παρότρυνε τους ακολούθους του: «Εξακολουθήστε, λοιπόν, να επιζητείτε πρώτα τη βασιλεία [του Θεού] και τη δικαιοσύνη του, και όλα αυτά τα άλλα πράγματα θα σας προστεθούν». (Ματθαίος 6:33) Όσοι γονείς θέτουν πνευματικούς στόχους για τη Χριστιανική τους οικογένεια μπορούν να αναμένουν ότι θα ανταμειφθούν πλούσια. Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών έγραψε: «Ο πατέρας του δικαίου σίγουρα θα ευφραίνεται· αυτός που έγινε πατέρας ενός σοφού γιου θα χαίρεται για αυτόν. Ο πατέρας σου και η μητέρα σου θα χαίρονται, και εκείνη που σε γέννησε θα ευφραίνεται».—Παροιμίες 23:24, 25.

Μια Διαρκής Κληρονομιά

Για τους αρχαίους Ισραηλίτες, τα ζητήματα κληρονομικής ιδιοκτησίας ήταν πολύ σημαντικά. (1 Βασιλέων 21:2-6) Ωστόσο, ο Ιεχωβά τούς έδωσε την εξής νουθεσία: «Αυτά τα λόγια τα οποία σε προστάζω σήμερα πρέπει να είναι στην καρδιά σου· και πρέπει να τα ενσταλάζεις στους γιους σου και να μιλάς για αυτά όταν κάθεσαι στο σπίτι σου και όταν περπατάς στο δρόμο και όταν ξαπλώνεις και όταν σηκώνεσαι». (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Παρόμοια, λέγονται τα εξής στους Χριστιανούς γονείς: «Να . . . ανατρέφετε [τα παιδιά σας] με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά».—Εφεσίους 6:4.

Οι γονείς που έχουν πνευματική άποψη των πραγμάτων συνειδητοποιούν ότι το να προμηθεύουν για το σπιτικό τους περιλαμβάνει και το να παρέχουν διδασκαλία από τη Γραφή. Ο Αντρέας, πατέρας τριών παιδιών, κάνει το εξής σχόλιο: «Αν τα παιδιά μάθουν να εφαρμόζουν τις θεϊκές αρχές στη ζωή τους, θα έχουν καλύτερα εφόδια για το μέλλον». Στόχος μιας τέτοιας κληρονομιάς είναι και το να βοηθήσει τα παιδιά να εδραιώσουν και να καλλιεργήσουν περαιτέρω μια προσωπική σχέση με τον Δημιουργό τους.—1 Τιμόθεο 6:19.

Έχετε εσείς σκεφτεί πώς θα προμηθεύσετε για το πνευματικό μέλλον του παιδιού σας; Για παράδειγμα, τι μπορούν να κάνουν οι γονείς αν το παιδί τους βρίσκεται στην ολοχρόνια διακονία; Αν και ο ολοχρόνιος διάκονος δεν πρέπει ούτε να απαιτεί ούτε να αναμένει οικονομική υποστήριξη, οι στοργικοί γονείς ίσως αποφασίσουν να “δίνουν σε αυτόν σύμφωνα με τις ανάγκες του” προκειμένου να τον βοηθήσουν να παραμείνει στην ολοχρόνια υπηρεσία. (Ρωμαίους 12:13· 1 Σαμουήλ 2:18, 19· Φιλιππησίους 4:14-18) Τέτοιου είδους υποστήριξη οπωσδήποτε θα ευαρεστούσε τον Ιεχωβά.

Επομένως, τι οφείλουν οι γονείς στα παιδιά τους; Εκτός από το να προμηθεύουν για τις υλικές τους ανάγκες, οι Χριστιανοί γονείς πρέπει να φροντίσουν να λάβουν τα παιδιά τους πλούσια πνευματική κληρονομιά η οποία θα τα ωφελεί για πάντα. Με αυτόν τον τρόπο, θα επαληθευτούν τα λόγια του εδαφίου Ψαλμός 37:18: «Ο Ιεχωβά γνωρίζει τις ημέρες εκείνων που είναι άψογοι, και η κληρονομιά τους θα παραμείνει στον αιώνα».

[Εικόνες στη σελίδα 26, 27]

Τι μέλλον έχετε υπόψη σας για τα παιδιά σας;