Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Γιατί επιτρεπόταν να παντρεύονται οι Ισραηλίτες αιχμάλωτες αλλοεθνείς γυναίκες παρότι ο Μωσαϊκός Νόμος απαγόρευε να συμπεθερεύουν με αλλοεθνείς;—Δευτερονόμιο 7:1-3· 21:10, 11.

Ο λόγος για τον οποίο επιτρεπόταν αυτό σχετίζεται με ιδιαίτερες περιστάσεις. Ο Ιεχωβά είχε δώσει στους Ισραηλίτες την εντολή να κατεδαφίσουν τις πόλεις εφτά εθνών στη γη Χαναάν και να θανατώσουν όλους τους κατοίκους τους. (Δευτερονόμιο 20:15-18) Στην περίπτωση άλλων εθνών, τα μόνα ενήλικα άτομα που μπορούσαν να επιζήσουν ήταν οι αιχμάλωτες παρθένες. (Αριθμοί 31:17, 18· Δευτερονόμιο 20:14) Ένας Ισραηλίτης μπορούσε να παντρευτεί μια από αυτές τις γυναίκες, υπό την προϋπόθεση όμως ότι εκείνη θα έκανε ορισμένες ενέργειες.

Όσον αφορά τα βήματα που έπρεπε να ακολουθήσει αυτή η γυναίκα, η Αγία Γραφή δηλώνει: «Αυτή θα ξυρίσει το κεφάλι της και θα περιποιηθεί τα νύχια της και θα βγάλει από πάνω της το μανδύα της αιχμαλωσίας της και θα κατοικήσει στο σπίτι σου και θα κλάψει για τον πατέρα της και τη μητέρα της έναν ολόκληρο σεληνιακό μήνα· και έπειτα πρέπει να έχεις σχέσεις μαζί της και να την κάνεις ιδιοκτησία σου ως νύφη σου, και θα γίνει σύζυγός σου».—Δευτερονόμιο 21:12, 13.

Μια αιχμάλωτη παρθένα την οποία ήθελε να παντρευτεί κάποιος Ισραηλίτης έπρεπε να ξυρίσει το κεφάλι της. Το κόψιμο των μαλλιών ήταν έκφραση πένθους ή οδύνης. (Ησαΐας 3:24) Για παράδειγμα, όταν ο πατριάρχης Ιώβ έχασε όλα του τα παιδιά και την περιουσία του, έκοψε τα μαλλιά του κεφαλιού του σε ένδειξη πένθους. (Ιώβ 1:20) Η αλλοεθνής γυναίκα έπρεπε επίσης να περιποιηθεί τα νύχια της, ίσως να «κόψει τα νύχια της κοντά» ώστε, ακόμα και αν αυτά ήταν βαμμένα, τα χέρια της να μην είναι ελκυστικά. (Δευτερονόμιο 21:12, Νοξ [Knox]) Τι ήταν ο “μανδύας της αιχμαλωσίας της”, τον οποίο η αιχμάλωτη γυναίκα έπρεπε να βγάλει; Όταν οι ειδωλολατρικές πόλεις κινδύνευαν να κατακτηθούν, οι γυναίκες αυτών των πόλεων συνήθιζαν να φορούν τα καλύτερα ρούχα τους, ελπίζοντας να κερδίσουν την εύνοια των κατακτητών τους. Μια αιχμάλωτη γυναίκα που πενθούσε όφειλε να βγάλει αυτά τα ρούχα.

Όταν μια αιχμάλωτη επρόκειτο να γίνει σύζυγος Ισραηλίτη, έπρεπε να πενθήσει τους νεκρούς προσφιλείς της επί έναν σεληνιακό μήνα. Η καταστροφή των ηττημένων πόλεων επρόκειτο να είναι τόσο πλήρης ώστε όλοι οι προηγούμενοι οικογενειακοί και κοινωνικοί δεσμοί της δεν θα υπήρχαν πια. Εφόσον οι Ισραηλίτες στρατιώτες θα είχαν καταστρέψει τα είδωλα των θεών της, τα αντικείμενα της λατρείας της θα είχαν εκλείψει. Ο μήνας του πένθους αποτελούσε επίσης περίοδο καθαρισμού για να απαλλαχτεί η αιχμάλωτη από όλα τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης θρησκείας της.

Η κατάσταση διέφερε, όμως, όσον αφορά τις αλλοεθνείς γυναίκες γενικά. Εν προκειμένω, ίσχυε η εξής αρχή: «Δεν πρέπει να συμπεθερέψεις μαζί τους. Την κόρη σου δεν πρέπει να τη δώσεις στο γιο του, και την κόρη του δεν πρέπει να την πάρεις για το γιο σου». (Δευτερονόμιο 7:3) Ποιος ήταν ο λόγος για αυτόν τον περιορισμό; Το εδάφιο Δευτερονόμιο 7:4 λέει: «Διότι θα κάνει το γιο σου να πάψει να με ακολουθεί, και θα υπηρετήσουν άλλους θεούς». Άρα λοιπόν, η απαγόρευση είχε σκοπό να προστατέψει τους Ισραηλίτες από θρησκευτική μόλυνση. Εντούτοις, μια αλλοεθνής γυναίκα με τις περιστάσεις που περιγράφονται στα εδάφια Δευτερονόμιο 21:10-13 δεν αποτελούσε τέτοια απειλή. Όλοι οι συγγενείς της ήταν νεκροί και τα είδωλα που αναπαριστούσαν τους θεούς της είχαν καταστραφεί. Δεν είχε καμιά επαφή με άτομα που ασκούσαν την ψεύτικη θρησκεία. Υπό τέτοιες συνθήκες, επιτρεπόταν σε έναν Ισραηλίτη να παντρευτεί αλλοεθνή γυναίκα.