Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Όταν ο απόστολος Ιωάννης έγραψε ότι «η τέλεια αγάπη διώχνει έξω το φόβο», τι εννοούσε με την έκφραση «τέλεια αγάπη», και ποιος είναι ο «φόβος» που αυτή διώχνει έξω;

«Δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη», έγραψε ο απόστολος Ιωάννης, «αλλά η τέλεια αγάπη διώχνει έξω το φόβο, επειδή ο φόβος επιδρά ως ανασταλτικός παράγοντας. Αυτός δε που υπόκειται στο φόβο δεν έχει τελειοποιηθεί στην αγάπη».​—1 Ιωάννη 4:18.

Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι ο Ιωάννης αναφερόταν στην παρρησία​—συγκεκριμένα στη σχέση ανάμεσα στην αγάπη για τον Θεό και στην παρρησία προς Αυτόν. Αυτό φαίνεται από τα όσα διαβάζουμε στο εδάφιο 17: «Με αυτόν τον τρόπο έχει τελειοποιηθεί η αγάπη αναφορικά με εμάς, ώστε να έχουμε παρρησία την ημέρα της κρίσης». Ο βαθμός στον οποίο ένας Χριστιανός αγαπάει τον Θεό και συναισθάνεται την αγάπη που τρέφει ο Θεός για αυτόν επιδρά άμεσα στην παρρησία που έχει​—ή δεν έχει—​όταν πλησιάζει τον Θεό με προσευχή.

Η έκφραση «τέλεια αγάπη» έχει μεγάλη σημασία. Όπως χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή, η λέξη «τέλειος» δεν σημαίνει πάντοτε τελειότητα με την απόλυτη έννοια, δηλαδή σε απεριόριστο βαθμό, αλλά πολλές φορές τελειότητα με σχετική έννοια. Για παράδειγμα, στην Επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς είπε: «Πρέπει, επομένως, να είστε τέλειοι, όπως ο ουράνιος Πατέρας σας είναι τέλειος». Ο Ιησούς έλεγε σε αυτό το σημείο στους ακολούθους του ότι αν αγαπούσαν μόνο εκείνους που τους αγαπούν, η αγάπη τους θα ήταν ατελής, ελλιπής, ελαττωματική. Έπρεπε να τελειοποιήσουν την αγάπη τους, δηλαδή να την κάνουν πλήρη, συμπεριλαμβάνοντας ακόμα και τους εχθρούς τους. Παρόμοια, λοιπόν, όταν ο Ιωάννης έγραψε για την «τέλεια αγάπη», μιλούσε σχετικά με την αγάπη για τον Θεό η οποία είναι ολόκαρδη, πλήρως αναπτυγμένη και περιλαμβάνει όλες τις πλευρές της ζωής ενός ατόμου.​—Ματθαίος 5:46-48· 19:20, 21.

Όταν ένας Χριστιανός πλησιάζει τον Θεό με προσευχή, ξέρει πολύ καλά ότι είναι αμαρτωλός και ατελής. Ωστόσο, αν η αγάπη του για τον Θεό και η συναίσθηση της αγάπης που τρέφει ο Θεός για αυτόν είναι πλήρως αναπτυγμένες, δεν εμποδίζεται από το φόβο της καταδίκης ή της απόρριψης. Απεναντίας, απολαμβάνει παρρησία καθώς εκφράζει όσα έχει μέσα στην καρδιά του και καθώς ζητάει συγχώρηση με βάση τη λυτρωτική θυσία, την οποία προμήθευσε στοργικά ο Θεός μέσω του Ιησού Χριστού. Αισθάνεται βέβαιος ότι ο Θεός εισακούει τα αιτήματά του.

Πώς μπορεί κανείς να «τελειοποιηθεί στην αγάπη» και έτσι να “διώξει έξω” το φόβο της καταδίκης ή της απόρριψης; «Όποιος . . . τηρεί το λόγο του [Θεού], αληθινά σε αυτόν η αγάπη του Θεού έχει τελειοποιηθεί», είπε ο απόστολος Ιωάννης. (1 Ιωάννη 2:5) Σκεφτείτε: Αν ο Θεός μάς αγάπησε όταν ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, δεν θα μας αγαπάει πολύ περισσότερο αν μετανοούμε ειλικρινά και “τηρούμε το λόγο του” με επιμέλεια; (Ρωμαίους 5:8· 1 Ιωάννη 4:10) Πραγματικά, αν παραμένουμε πιστοί, μπορούμε να έχουμε την ίδια βεβαιότητα που είχε ο απόστολος Παύλος όταν είπε σχετικά με τον Θεό: «Αυτός, που δεν λυπήθηκε ούτε τον ίδιο του τον Γιο αλλά τον παρέδωσε για όλους εμάς, γιατί, λοιπόν, μαζί με αυτόν δεν θα μας δώσει με καλοσύνη και όλα τα άλλα πράγματα;»​—Ρωμαίους 8:32.