Εκθέσεις από Διαγγελείς της Βασιλείας

Μια Επιστολή από την Αλεχάντρα

ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ υπήρξε ανέκαθεν αποτελεσματικό μέσο για μαρτυρία. Παρότι μερικές φορές η κατάληξη ίσως να φαίνεται αβέβαιη, όσοι εμμένουν στη χρήση αυτού του εργαλείου έχουν ευλογηθεί πλούσια. Θυμούνται τη σοφή συμβουλή της Αγίας Γραφής: «Το πρωί σπείρε το σπόρο σου και ως το βράδυ ας μην αναπαυτεί το χέρι σου· γιατί δεν ξέρεις πού θα πετύχει αυτό, εδώ ή εκεί, ή αν και τα δύο θα είναι εξίσου καλά».—Εκκλησιαστής 11:6.

Η Αλεχάντρα, μια νεαρή Μάρτυρας του Ιεχωβά η οποία υπηρέτησε στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μεξικό επί δέκα περίπου χρόνια, έκανε χημειοθεραπεία επειδή έπασχε από καρκίνο. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε, και εξασθένησε τόσο πολύ ώστε δεν μπορούσε να ακολουθεί το καθημερινό της πρόγραμμα. Ωστόσο, επειδή δεν ήθελε να παραμελήσει τη διακονία της, η Αλεχάντρα αποφάσισε να γράφει επιστολές. Σε αυτές ανέφερε τη διευθέτηση για δωρεάν οικιακή Γραφική μελέτη και συμπεριλάμβανε τον αριθμό τηλεφώνου της μητέρας της. Κατόπιν έδινε τις επιστολές στη μητέρα της για να τις αφήνει στα σπίτια των απόντων όταν εκείνη ενασχολούνταν στη διακονία από πόρτα σε πόρτα.

Στο μεταξύ, η Ντιοχάνι, μια νεαρή κοπέλα από τη Γουατεμάλα, πήγε να εργαστεί ως οικιακή βοηθός στο Κανκούν του Μεξικού. Ενόσω βρισκόταν εκεί, ήρθε σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και απολάμβανε τις Γραφικές συζητήσεις που έκανε μαζί τους. Αργότερα, οι εργοδότες της αποφάσισαν να μετακομίσουν στην Πόλη του Μεξικού και ήθελαν να έρθει και η Ντιοχάνι μαζί τους. Η Ντιοχάνι δίσταζε να μετακομίσει επειδή αυτό θα σήμαινε ότι θα έχανε την επαφή της με τους Μάρτυρες.

«Μην ανησυχείς», τη διαβεβαίωσαν οι εργοδότες της, «Μάρτυρες υπάρχουν παντού. Θα ψάξουμε να τους βρούμε μόλις φτάσουμε εκεί». Η Ντιοχάνι χάρηκε με αυτή την προοπτική και συμφώνησε να πάει μαζί τους. Όταν έφτασαν στην Πόλη του Μεξικού, οι εργοδότες της έψαξαν να βρουν τους Μάρτυρες. Για κάποιον λόγο, δεν μπόρεσαν να τους βρουν, παρότι υπήρχαν 41.000 και πλέον Μάρτυρες και 730 εκκλησίες σε εκείνη την πόλη.

Σύντομα, η Ντιοχάνι άρχισε να απογοητεύεται επειδή δεν μπορούσε να βρει τους Μάρτυρες για να ξαναρχίσει τις Γραφικές της συζητήσεις. Κάποια μέρα, η κυρία στην οποία εργαζόταν ήρθε και της είπε: «Σου έχω μια έκπληξη! Ο Θεός σου άκουσε τις προσευχές σου». Δίνοντάς της μια επιστολή, είπε: «Οι Μάρτυρες άφησαν αυτή την επιστολή για εσένα». Ήταν μια επιστολή από την Αλεχάντρα.

Η Ντιοχάνι ήρθε σε επαφή με τη μητέρα τής Αλεχάντρα και την αδελφή της, την Μπλάνκα, και άρχισε Γραφική μελέτη. Ύστερα από μερικές εβδομάδες επισκέφτηκε την Αλεχάντρα, και η συνάντησή τους ήταν πολύ συγκινητική. Η Αλεχάντρα την παρότρυνε να συνεχίσει με ζήλο τη Γραφική της μελέτη ώστε να προοδεύει πνευματικά.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 2003, η Αλεχάντρα πέθανε, αφήνοντας στους ομοπίστους της ένα έξοχο παράδειγμα πίστης και θάρρους. Στην κηδεία, πολλά άτομα συγκινήθηκαν βαθιά όταν γνώρισαν την Ντιοχάνι και την άκουσαν να λέει: «Η Αλεχάντρα και η οικογένειά της ήταν θαυμάσιο παράδειγμα για εμένα. Είμαι αποφασισμένη να υπηρετώ τον Ιεχωβά και να βαφτιστώ σύντομα. Πόσο ανυπομονώ να ξαναδώ την Αλεχάντρα στον ερχόμενο Παράδεισο!»

Ναι, μια επιστολή μπορεί να είναι κάτι μικρό. Πόσο ευχάριστα και διαρκή αποτελέσματα, όμως, μπορεί να φέρει!