Τι Είδους Στάση Προσμονής Εκδηλώνετε;

ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ κόσμο, οι περισσότεροι δεν νιώθουν ευχάριστα όταν περιμένουν κάποιον ή κάτι. Αυτό δοκιμάζει την υπομονή τους. Οι Γραφές, ωστόσο, παροτρύνουν το λαό του Θεού να καλλιεργεί «στάση προσμονής». Σε αντίθεση με τους ανθρώπους γύρω του, ο προφήτης Μιχαίας διακήρυξε: «Θα εκδηλώνω στάση προσμονής για τον Θεό της σωτηρίας μου».—Μιχαίας 7:7· Θρήνοι 3:26.

Τι σημαίνει, όμως, να προσμένουμε τον Ιεχωβά; Πώς πρέπει να προσμένει ένας Χριστιανός τον Θεό; Υπάρχει κατάλληλος και ακατάλληλος τρόπος για να γίνεται αυτό; Η εμπειρία που είχε ο προφήτης Ιωνάς τον ένατο αιώνα Π.Κ.Χ. μας παρέχει ένα μάθημα στο εν λόγω ζήτημα.

Μια Περίπτωση Εσφαλμένης Προσμονής

Ο Ιεχωβά Θεός έδωσε στον Ιωνά την οδηγία να πάει και να κηρύξει στους ανθρώπους της Νινευή, της πρωτεύουσας της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας. Η Νινευή ήταν γνωστή ως η «πόλη της αιματοχυσίας» λόγω της κτηνώδους βίας και της σκληρότητας που επικρατούσε εκεί, γεγονός το οποίο πιστοποιείται από τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους. (Ναούμ 3:1) Ο Ιωνάς προσπάθησε αρχικά να αποφύγει το διορισμό αυτό, αλλά ο Ιεχωβά φρόντισε τελικά να πάει ο προφήτης στη Νινευή.—Ιωνάς 1:3–3:2.

«Ο Ιωνάς μπήκε στην πόλη και κάλυψε απόσταση οδοιπορίας μιας ημέρας, κάνοντας εξαγγελία και λέγοντας: “Μονάχα σαράντα ημέρες ακόμη, και η Νινευή θα καταστραφεί”». (Ιωνάς 3:4) Οι προσπάθειες του Ιωνά βρήκαν αξιοσημείωτη ανταπόκριση: «Οι Νινευίτες άρχισαν να θέτουν πίστη στον Θεό και κήρυξαν νηστεία και ντύθηκαν με σάκο, από τον μεγαλύτερό τους μέχρι και τον μικρότερό τους». (Ιωνάς 3:5) Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά, ο Θεός που «δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια», δεν κατέστρεψε την πόλη.—2 Πέτρου 3:9.

Ποια ήταν η αντίδραση του Ιωνά; Η αφήγηση αναφέρει: «Για τον Ιωνά, όμως, αυτό ήταν πάρα πολύ δυσάρεστο, και άναψε από θυμό». (Ιωνάς 4:1) Γιατί; Ο Ιωνάς πιθανώς ένιωσε ότι έχασε το κύρος του ως προφήτης επειδή δεν πραγματοποιήθηκε η καταστροφή που εξήγγειλε πως θα λάβαινε χώρα μέχρι κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία. Προφανώς, τον απασχολούσε περισσότερο η δική του φήμη παρά το έλεος προς τους άλλους και η σωτηρία τους.

Βέβαια, ο Ιωνάς δεν έφτασε στο σημείο να παραιτηθεί από προφήτης. Εντούτοις, περίμενε «να δει τι θα απογινόταν η πόλη». Ναι, εκδήλωσε μια στάση δυσφορίας του είδους «ας περιμένουμε και θα δούμε». Συνειδητοποιώντας ότι τα πράγματα δεν συνέβησαν σύμφωνα με τις προσδοκίες του, έφτιαξε ένα στέγαστρο,  κάθησε στη σκιά και περίμενε σκυθρωπός να δει τι θα γινόταν. Ο Ιεχωβά, ωστόσο, δεν επιδοκίμασε τη στάση του Ιωνά, γι’ αυτό και διόρθωσε στοργικά τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης του προφήτη του.—Ιωνάς 4:5, 9-11.

Γιατί Είναι Υπομονετικός ο Ιεχωβά

Μολονότι η Νινευή μετανόησε και δεν καταστράφηκε, αργότερα επέστρεψε στις πονηρές οδούς της. Μέσω των προφητών Ναούμ και Σοφονία, ο Ιεχωβά προέβλεψε την καταστροφή της. Μιλώντας για την «πόλη της αιματοχυσίας», ο Ιεχωβά διακήρυξε ότι θα κατέστρεφε την Ασσυρία και θα έκανε τη Νινευή αγριότοπο. (Ναούμ 3:1· Σοφονίας 2:13) Το 632 Π.Κ.Χ., η Νινευή καταστράφηκε και δεν ανοικοδομήθηκε ποτέ.

Παρόμοια, ο κόσμος σήμερα είναι ένοχος ασύδοτης αιματοχυσίας σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι η αρχαία Νινευή. Γι’ αυτόν και για άλλους λόγους, ο Ιεχωβά έχει αποφασίσει ότι το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων θα τερματιστεί σε μια άνευ προηγουμένου «μεγάλη θλίψη».—Ματθαίος 24:21, 22.

Ωστόσο, ο Ιεχωβά έχει συγκρατήσει την υποσχεμένη καταστροφή ώστε οι ειλικρινείς άνθρωποι σήμερα, όπως οι μετανοημένοι Νινευίτες, να μετανοήσουν και να διαφυλαχτούν. Ο απόστολος Πέτρος αναφέρεται στην υπομονή του Θεού με τα εξής λόγια: «Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, όπως μερικοί θεωρούν την αργοπορία, αλλά είναι υπομονετικός μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια».—2 Πέτρου 3:9, 10, 13.

Ο Κατάλληλος Τρόπος Προσμονής

Ο Πέτρος συνεχίζει: «Εφόσον έτσι θα διαλυθούν όλα αυτά, τι είδους άτομα πρέπει να είστε εσείς σε άγιες πράξεις διαγωγής και έργα θεοσεβούς αφοσίωσης, προσμένοντας και έχοντας διαρκώς στο νου την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά!» (2 Πέτρου 3:11, 12) Παρατηρήστε ότι, ενόσω προσμένουμε την ημέρα του Ιεχωβά, πρέπει να επιτελούμε «άγιες πράξεις διαγωγής και έργα θεοσεβούς αφοσίωσης»—απαιτείται δράση, όχι αδράνεια.

Ναι, η κατάλληλη στάση προσμονής φανερώνει απόλυτη πεποίθηση στο ότι η ημέρα του Ιεχωβά δεν θα έρθει ούτε μια στιγμή αργότερα από ό,τι έχει στο νου του ο Ιεχωβά. Αυτού του είδους η πίστη παράγει άγιες πράξεις και θεοσεβή έργα, εκ των οποίων εξέχον είναι το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. Ο Ιησούς έθεσε θαυμάσιο παράδειγμα όσον αφορά το κήρυγμα και έδωσε την εξής οδηγία στους χρισμένους ακολούθους του: «Η οσφύς σας να είναι περιζωσμένη και τα λυχνάρια σας να καίνε, και εσείς να είστε σαν άνθρωποι που περιμένουν τον κύριό τους όταν επιστρέφει από το γάμο, ώστε, όταν φτάσει και χτυπήσει, να του ανοίξουν αμέσως. Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι οι δούλοι τους οποίους ο κύριος, όταν φτάσει, θα βρει να είναι σε εγρήγορση!»—Λουκάς 12:35-37.

Τον πρώτο αιώνα, οι δούλοι “περιέζωναν την οσφύ τους” μαζεύοντας τις άκρες του χιτώνα τους και βάζοντάς τες κάτω από το ζωνάρι ώστε να είναι ευκολότερη η έντονη σωματική δραστηριότητα. Επομένως, ο Χριστιανός πρέπει να είναι δραστήριος, ζηλωτής σε καλά έργα. Πρέπει να καταπολεμάει κάθε τάση που τον ωθεί να “χασομεράει” πέφτοντας σε πνευματική αδράνεια  ή διοχετεύοντας ίσως την ενεργητικότητά του σε απολαύσεις ή υλιστικές επιδιώξεις. Αντίθετα, πρέπει να έχει “πολλά να κάνει στο έργο του Κυρίου”, ενόσω προσμένει τη μεγάλη και φοβερή ημέρα του Ιεχωβά.—Ρωμαίους 12:11· 1 Κορινθίους 15:58.

Δραστήριοι Ενόσω Προσμένουν

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παραμένουν απασχολημένοι ενόσω προσμένουν την ημέρα του Ιεχωβά. Το υπηρεσιακό έτος 2003, για παράδειγμα, αφιέρωσαν κατά μέσο όρο 3.383.000 ώρες ημερησίως κηρύττοντας το λόγο του Ιεχωβά. Φανταστείτε ότι ένα μεμονωμένο άτομο θα έπρεπε να κηρύττει ασταμάτητα επί 386 χρόνια για να επιτελέσει το έργο που έγινε σε μία ημέρα!

Παρ’ όλα αυτά, θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε: “Τι είδους στάση προσμονής εκδηλώνω εγώ προσωπικά;” Ο Ιησούς είπε μια παραβολή η οποία περιγράφει τη φιλοπονία που αναμένεται από τους πιστούς χρισμένους Χριστιανούς. Αναφέρθηκε σε τρεις δούλους: «Σε έναν [ο κύριος] έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δύο, σε κάποιον άλλον ένα, στον καθένα σύμφωνα με την ικανότητά του, και πήγε σε ξένη χώρα. Αμέσως αυτός που έλαβε τα πέντε τάλαντα πήγε και έκανε εμπόριο με αυτά και κέρδισε άλλα πέντε. Με τον ίδιο τρόπο, αυτός που έλαβε τα δύο κέρδισε άλλα δύο. Αλλά αυτός που έλαβε μόνο ένα πήγε και έσκαψε στο έδαφος και έκρυψε το ασημένιο νόμισμα του κυρίου του. Έπειτα από πολύ καιρό, ήρθε ο κύριος εκείνων των δούλων και τακτοποίησε τους λογαριασμούς μαζί τους».—Ματθαίος 25:15-19.

Και οι τρεις δούλοι πρόσμεναν την επιστροφή του κυρίου. Στους δύο που παρέμειναν δραστήριοι ενόσω πρόσμεναν τον κύριό τους εκείνος είπε κατά τον ερχομό του: «Πολύ καλά, αγαθέ και πιστέ δούλε!» Ωστόσο, ο δούλος ο οποίος πρόσμενε άπραγος έλαβε διαφορετική μεταχείριση. Ο κύριος είπε: «Πετάξτε τον άχρηστο δούλο έξω στο σκοτάδι».—Ματθαίος 25:20-30.

Μολονότι η παραβολή αυτή εφαρμόζεται σε χρισμένους Χριστιανούς, υπάρχει ένα μάθημα για όλους μας, ανεξαρτήτως της ελπίδας που έχουμε. Ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, αναμένει από τον καθένα μας να επιδίδεται με επιμέλεια στην υπηρεσία του ενόσω προσμένει τον ερχομό του κατά τη μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά. Αυτός εκτιμάει τον κόπο του καθενός «σύμφωνα με την ικανότητά του» και τις περιστάσεις του. Πόση χαρά θα νιώσουμε στο άκουσμα της φράσης «πολύ καλά» από τον  Κύριο, όταν τελικά η προσμονή μας θα έχει τερματιστεί!

Η Υπομονή του Κυρίου μας Σημαίνει Σωτηρία

Τι γίνεται, όμως, αν αυτό το σύστημα πραγμάτων έχει διαρκέσει περισσότερο από όσο πιστεύαμε κάποτε ή ελπίζαμε ότι θα διαρκούσε; Αυτό δεν συνέβη χωρίς αιτία. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Να θεωρείτε την υπομονή του Κυρίου μας σωτηρία». (2 Πέτρου 3:15) Η ακριβής γνώση του σκοπού του Θεού και η ταπεινή αξιολόγηση της δικής μας υποδεέστερης σημασίας σε σύγκριση με αυτόν το σκοπό θα μας ικανώνει να είμαστε υπομονετικοί για όσο διάστημα κρίνει κατάλληλο ο Ιεχωβά να κάνει υπομονή με αυτό το παλιό σύστημα.

Προκειμένου να παροτρύνει τους Χριστιανούς να είναι υπομονετικοί, ο Βιβλικός συγγραφέας Ιάκωβος ανέφερε ένα παράδειγμα: «Δείτε! Ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμο καρπό της γης, κάνοντας υπομονή σχετικά με αυτόν μέχρι να πάρει την πρώιμη βροχή και την όψιμη βροχή. Και εσείς επίσης κάντε υπομονή· κάντε τις καρδιές σας σταθερές, επειδή η παρουσία του Κυρίου έχει πλησιάσει».—Ιακώβου 5:7, 8.

Ο Ιεχωβά Θεός δεν θέλει να εξαντληθούμε ούτε να παραιτηθούμε ενόσω θα προσμένουμε. Μας έχει δώσει ένα έργο να κάνουμε και ευαρεστείται αν εμείς χρησιμοποιούμε το χρόνο προσμονής για να επιδιδόμαστε με φιλοπονία σε αυτό το έργο. Επιθυμεί να είμαστε ανάμεσα σε εκείνους που περιγράφει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Εβραίους: «Θέλουμε . . . ο καθένας σας να δείχνει την ίδια φιλοπονία, ώστε να έχει την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας μέχρι το τέλος, για να μη γίνετε οκνηροί, αλλά να είστε μιμητές εκείνων οι οποίοι μέσω πίστης και υπομονής κληρονομούν τις υποσχέσεις».—Εβραίους 6:11, 12.

Γι’ αυτό λοιπόν, ας μην αποκάμουμε. Απεναντίας, είθε η προσωπική μας σχέση με τον Ιεχωβά Θεό, η πίστη μας στη λυτρωτική θυσία του Ιησού και η λαμπρή ελπίδα που μας περιμένει στο νέο σύστημα πραγμάτων να αποτελούν ενεργοποιούς παράγοντες στη ζωή μας. Όπως οι “αγαθοί και πιστοί” δούλοι στην παραβολή του Ιησού, είθε να αποδειχτούμε και εμείς άξιοι επαίνου και ανταμοιβής παραμένοντας δραστήριοι καθώς αινούμε τον Θεό μας, όπως έκανε ο ψαλμωδός ο οποίος δήλωσε: «Εγώ . . . θα προσμένω διαρκώς και θα επαυξάνω όλο τον αίνο σου».—Ψαλμός 71:14.

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Απογοητευμένος, ο Ιωνάς περίμενε να δει τι θα συνέβαινε στη Νινευή

[Εικόνες στη σελίδα 22, 23]

Ας εκδηλώνουμε θεοσεβή αφοσίωση ενόσω προσμένουμε την ημέρα του Ιεχωβά