Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Όταν ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του “να δανείζουν χωρίς τόκο, μη ελπίζοντας να πάρουν πίσω τίποτα”, εννοούσε ότι δεν θα έπρεπε να ζητούν πίσω ούτε καν το αρχικό κεφάλαιο;

Τα λόγια του Ιησού που είναι καταγραμμένα στο εδάφιο Λουκάς 6:35 μπορούν να γίνουν καλύτερα κατανοητά αν λάβουμε υπόψη τι ίσχυε υπό το Μωσαϊκό Νόμο. Εκεί ο Θεός έδωσε στους Ισραηλίτες την εντολή να παρέχουν άτοκα δάνεια σε συμπατριώτες τους που είχαν περιέλθει σε οικονομική ένδεια και είχαν ανάγκη από βοήθεια. (Έξοδος 22:25· Λευιτικό 25:35-37· Ματθαίος 5:42) Τα δάνεια αυτά δεν παρέχονταν για εμπορικούς σκοπούς, για κάποια επιχειρηματική δραστηριότητα. Απεναντίας, στόχος αυτών των άτοκων δανείων ήταν να ανακουφίσουν από τη φτώχεια ή τη δυστυχία. Στο κάτω κάτω, θα ήταν ιδιαίτερα άστοργο να αποκομίσει κανείς κέρδος από τις οικονομικές αντιξοότητες του συνανθρώπου του. Παρ’ όλα αυτά, ο δανειστής είχε το δικαίωμα να πάρει πίσω το αρχικό κεφάλαιο, ενώ μερικές φορές έπαιρνε κάποιο ενέχυρο (ως εγγύηση για το δάνειο).​—Δευτερονόμιο 15:7, 8.

Ενώ υποστήριζε το Νόμο, ο Ιησούς διεύρυνε περισσότερο την εφαρμογή του, λέγοντας ότι εκείνος που παρείχε βοήθεια δεν έπρεπε να ελπίζει “να πάρει πίσω τίποτα”. Όπως οι Ισραηλίτες, έτσι και οι Χριστιανοί μερικές φορές αντιμετωπίζουν οικονομικές αντιξοότητες ή άλλες συνθήκες που ενδέχεται να τους αφήσουν σε κατάσταση φτώχειας, ακόμα και απόλυτης ένδειας. Αν ένας Χριστιανός αδελφός που βρίσκεται σε τόσο δυσχερή κατάσταση ζητήσει οικονομική βοήθεια, δεν θα ήταν εκδήλωση καλοσύνης το να τον βοηθήσουμε; Πράγματι, η γνήσια αγάπη θα υποκινήσει έναν συγχριστιανό να θέλει να βοηθήσει κάποιον αδελφό ο οποίος χωρίς να φταίει αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. (Παροιμίες 3:27) Ίσως υπάρχει η δυνατότητα να κάνουμε ένα δώρο στον αδελφό που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη, αν και το ποσό μπορεί να είναι μικρότερο από αυτό που θα δίναμε ως δάνειο.​—Ψαλμός 37:21.

Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας επιφορτίστηκαν με τη μεταφορά δωρεών από τους Χριστιανούς της Μικράς Ασίας στους αδελφούς τους στην Ιουδαία επειδή είχε πέσει πείνα. (Πράξεις 11:28-30) Παρόμοια σήμερα, όταν πλήττει συμφορά, οι Χριστιανοί συνήθως στέλνουν δώρα στους ενδεείς αδελφούς τους. Κάνοντάς το αυτό, δίνουν επίσης θαυμάσια μαρτυρία στους άλλους. (Ματθαίος 5:16) Βέβαια, η νοοτροπία και η κατάσταση του ατόμου που ζητάει βοήθεια έχουν επίσης σημασία. Γιατί βρίσκεται σε ανάγκη; Τα παρακάτω λόγια του Παύλου είναι αξιοσημείωτα: «Αν κάποιος δεν θέλει να εργάζεται δεν πρέπει ούτε και να τρώει».​—2 Θεσσαλονικείς 3:10.

Αν ένας αδελφός που ζητάει δάνειο δεν βρίσκεται σε απελπιστική ανάγκη αλλά θέλει απλώς προσωρινή βοήθεια για να ορθοποδήσει έπειτα από κάποιες οικονομικές αντιξοότητες, ίσως θεωρηθεί κατάλληλο να του χορηγηθεί ένα άτοκο δάνειο. Υπό τέτοιες συνθήκες, η δανειοδότηση με το σκεπτικό ότι θα γίνει πλήρης αποπληρωμή δεν αντίκειται στα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Λουκάς 6:35. Θα πρέπει να γίνει γραπτή συμφωνία, και ο λήπτης του δανείου οφείλει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να το ξεπληρώσει, τηρώντας τους όρους που συμφωνήθηκαν. Πραγματικά, η Χριστιανική αγάπη πρέπει να υποκινήσει το δανειολήπτη να ξεπληρώσει το δάνειο όπως ακριβώς υποκίνησε το δανειστή να το χορηγήσει.

Εκείνος που σκέφτεται να χορηγήσει ένα δάνειο (ή να κάνει ένα δώρο) χρειάζεται να εξετάσει και τη δική του οικογενειακή κατάσταση. Λόγου χάρη, μήπως μια τέτοια ενέργεια θα έβαζε σε κίνδυνο την ικανότητά του να φροντίζει για τις ανάγκες των μελών της οικογένειάς του, πράγμα που αποτελεί προτεραιότητα σύμφωνα με την Αγία Γραφή; (2 Κορινθίους 8:12· 1 Τιμόθεο 5:8) Πάντως, οι Χριστιανοί αναζητούν ευκαιρίες να εκδηλώνουν αγάπη ο ένας προς τον άλλον και να εκφράζουν αυτή την αγάπη με πρακτικούς τρόπους, εναρμονισμένους με τις Γραφικές αρχές.​—Ιακώβου 1:27· 1 Ιωάννη 3:18· 4:7-11.