Ποιος Είναι «ο Αληθινός Θεός και Ζωή Αιώνια»;

Ο ΙΕΧΩΒΑ, ο Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είναι ο αληθινός Θεός. Αυτός είναι ο Δημιουργός, εκείνος που δίνει αιώνια ζωή σε όσους τον αγαπούν. Έτσι θα απαντούσαν στο ερώτημα που θέτει ο παραπάνω τίτλος πολλοί άνθρωποι οι οποίοι διαβάζουν την Αγία Γραφή και πιστεύουν σε αυτήν. Πράγματι, ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή, το να αποκτούν γνώση για εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και για αυτόν που απέστειλες, τον Ιησού Χριστό».​—Ιωάννης 17:3.

Εντούτοις, πολλοί εκκλησιαζόμενοι προσδίδουν διαφορετική σημασία σε αυτή την έκφραση. Τα λόγια του τίτλου είναι παρμένα από το εδάφιο 1 Ιωάννη 5:20, το οποίο εν μέρει λέει: «Είμαστε σε ενότητα με τον αληθινό μέσω του Γιου του, του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνια».

Εκείνοι που πιστεύουν στη δοξασία της Τριάδας ισχυρίζονται ότι η δεικτική αντωνυμία «αυτός» (οὗτος, Κείμενο) αναφέρεται στο πλησιέστερο σε αυτήν πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό. Υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς είναι «ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνια». Αυτή η ερμηνεία, όμως, συγκρούεται με τις υπόλοιπες Γραφές. Επίσης, πολλοί αναγνωρισμένοι λόγιοι δεν αποδέχονται αυτή την Τριαδική άποψη. Ο λόγιος Μπ. Φ. Γουέστκοτ, από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, έγραψε: «Η πιο φυσική συσχέτιση [της αντωνυμίας οὗτος] είναι, όχι με το πλησιέστερο σε αυτήν ουσιαστικό, αλλά με το ουσιαστικό που κυριαρχούσε στη διάνοια του αποστόλου». Ο απόστολος Ιωάννης, λοιπόν, είχε κατά νου τον Πατέρα του Ιησού. Ο Γερμανός θεολόγος Έριχ Χάουπτ έγραψε: «Πρέπει να καθοριστεί αν [η αντωνυμία οὗτος] στην επόμενη πρόταση αναφέρεται στο αμέσως προηγούμενο ουσιαστικό . . . ή στο ουσιαστικό που απέχει περισσότερο, δηλαδή στον Θεό . . . Το να κατανοήσουμε την έκφραση ως μαρτυρία υπέρ του ενός αληθινού Θεού φαίνεται περισσότερο να εναρμονίζεται με την τελική προειδοποίηση εναντίον των ειδώλων παρά να αποτελεί δήλωση περί της θειότητας του Χριστού».

Ακόμα και το έργο Γραμματική Ανάλυση της Ελληνικής Καινής Διαθήκης (A Grammatical Analysis of the Greek New Testament), που είναι έκδοση του Παπικού Βιβλικού Ινστιτούτου της Ρώμης, δηλώνει: «[Οὗτος]: ως αποκορύφωμα των [εδαφίων] 18-20 η αναφορά είναι σχεδόν βέβαιο ότι γίνεται στον πραγματικό Θεό, στον αληθινό, σε αντίθεση με την ειδωλολατρία (εδ. 21)».

Η αντωνυμία οὗτος πολλές φορές δεν αναφέρεται στο αμέσως προηγούμενο ουσιαστικό μιας φράσης. Αυτό το καταδεικνύουν άλλα εδάφια. Στο εδάφιο 2 Ιωάννη 7, ο ίδιος απόστολος και συγγραφέας της πρώτης επιστολής έγραψε: «Πολλοί απατεώνες έχουν βγει στον κόσμο, άνθρωποι που δεν ομολογούν τον Ιησού Χριστό ως ερχόμενο με σάρκα. Αυτός [οὗτος] είναι ο απατεώνας και ο αντίχριστος». Εδώ η αντωνυμία αποκλείεται να αναφέρεται στο πλησιέστερό της ουσιαστικό​—στον Ιησού. Προφανώς, η λέξη «αυτός» αναφέρεται σε εκείνους που αρνούνταν τον Ιησού. Αυτοί αποκαλούνται συλλογικά «ο απατεώνας και ο αντίχριστος».

Στο Ευαγγέλιό του, ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου, ήταν ένας από τους δύο που άκουσαν τι είπε ο Ιωάννης και ακολούθησαν τον Ιησού. Αυτός [οὗτος] βρήκε πρώτα τον αδελφό του τον Σίμωνα». (Ιωάννης 1:40, 41) Είναι προφανές ότι η αντωνυμία «αυτός» αναφέρεται, όχι στο τελευταίο πρόσωπο για το οποίο γίνεται λόγος, αλλά στον Ανδρέα. Στο εδάφιο 1 Ιωάννη 2:22, ο απόστολος χρησιμοποιεί την ίδια αντωνυμία με παρόμοιο τρόπο.

Και ο Λουκάς επίσης μεταχειρίζεται παρόμοια την εν λόγω αντωνυμία, όπως φαίνεται στα εδάφια Πράξεις 4:10, 11: «Στο όνομα του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο, αλλά τον οποίο ο Θεός ήγειρε από τους νεκρούς, μέσω εκείνου στέκεται εδώ μπροστά σας αυτός ο άνθρωπος υγιής. Εκείνος  [οὗτος] είναι “η πέτρα που εσείς οι οικοδόμοι μεταχειριστήκατε ως μηδαμινή, η οποία έχει γίνει η κεφαλή της γωνίας”». Η αντωνυμία «εκείνος» είναι σαφές ότι δεν αναφέρεται στον άνθρωπο που θεραπεύτηκε, μολονότι αυτός μνημονεύεται αμέσως πριν από τη λέξη «οὗτος». Αναμφίβολα, η λέξη «εκείνος» στο εδάφιο 11 αναφέρεται στον Ιησού Χριστό τον Ναζωραίο, ο οποίος είναι η «ακρογωνιαία πέτρα» πάνω στην οποία θεμελιώθηκε η Χριστιανική εκκλησία.​—Εφεσίους 2:20· 1 Πέτρου 2:4-8.

Τα εδάφια Πράξεις 7:18, 19 επίσης καταδεικνύουν αυτό το σημείο: “Εγέρθηκε άλλος βασιλιάς στην Αίγυπτο, ο οποίος δεν γνώριζε τον Ιωσήφ. Αυτός [οὗτος] μηχανορραφούσε εναντίον του γένους μας”. «Αυτός» που καταπίεζε τους Ιουδαίους ήταν, όχι ο Ιωσήφ, αλλά ο Φαραώ, ο βασιλιάς της Αιγύπτου.

Περικοπές όπως οι παραπάνω επιβεβαιώνουν την παρατήρηση που έκανε ο λόγιος της ελληνικής Ντάνιελ Γουόλας, ο οποίος λέει ότι, για τις δεικτικές αντωνυμίες της ελληνικής, «το ουσιαστικό που ίσως είναι το πλησιέστερο σε μια αντωνυμία μέσα στο κείμενο μπορεί να μην είναι το πλησιέστερο στη διάνοια του συγγραφέα».

«Ο Αληθινός»

Όπως έγραψε ο απόστολος Ιωάννης, «ο αληθινός» είναι ο Ιεχωβά, ο Πατέρας του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός, ο Δημιουργός. Ο απόστολος Παύλος αναγνώρισε: «Για εμάς, όμως, υπάρχει ένας Θεός, ο Πατέρας, από τον οποίο είναι τα πάντα». (1 Κορινθίους 8:6· Ησαΐας 42:8) Ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο Ιεχωβά είναι «ο αληθινός» ο οποίος αναφέρεται στο εδάφιο 1 Ιωάννη 5:20 είναι ότι αποτελεί την Πηγή της αλήθειας. Ο ψαλμωδός αποκάλεσε τον Ιεχωβά “Θεό της αλήθειας” επειδή Αυτός είναι πιστός σε ό,τι κάνει και δεν μπορεί να πει ψέματα. (Ψαλμός 31:5· Έξοδος 34:6· Τίτο 1:2) Απευθυνόμενος στον ουράνιο Πατέρα του, ο Γιος είπε: «Ο λόγος σου είναι αλήθεια». Και όσον αφορά τη δική του διδασκαλία, ο Ιησούς δήλωσε: «Αυτά που διδάσκω εγώ δεν είναι δικά μου, αλλά είναι εκείνου που με έστειλε».​—Ιωάννης 7:16· 17:17.

Ο Ιεχωβά είναι επίσης «ζωή αιώνια». Είναι η Πηγή της ζωής, Εκείνος που δίνει ζωή ως παρ’ αξία δώρο μέσω του Χριστού. (Ψαλμός 36:9· Ρωμαίους 6:23) Ο απόστολος Παύλος λέει χαρακτηριστικά ότι ο Θεός είναι «μισθαποδότης σε εκείνους που τον εκζητούν ένθερμα». (Εβραίους 11:6) Ο Θεός έγινε μισθαποδότης στον Γιο του ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς, και ο Πατέρας θα προσφέρει ως μισθαποδοσία αιώνια ζωή σε εκείνους που Τον υπηρετούν με όλη τους την καρδιά.​—Πράξεις 26:23· 2 Κορινθίους 1:9.

Άρα λοιπόν, τι πρέπει να συμπεράνουμε; Ότι ο Ιεχωβά, και κανένας άλλος, είναι «ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνια». Μόνο αυτός είναι άξιος να λαβαίνει αποκλειστική λατρεία από εκείνους που έχει δημιουργήσει.​—Αποκάλυψη 4:11.