Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Πώς βλέπει η Χριστιανική εκκλησία τη λαιμαργία;

Ο Λόγος του Θεού καταδικάζει τόσο τη μέθη όσο και τη λαιμαργία ως συμπεριφορά που δεν συμβιβάζεται με την υπηρεσία προς τον Θεό. Συνεπώς, η Χριστιανική εκκλησία αντιμετωπίζει τον αδιόρθωτο λαίμαργο όπως ακριβώς βλέπει τον κατά συνήθεια μέθυσο. Ούτε ο μέθυσος ούτε ο λαίμαργος μπορεί να είναι μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας.

Τα εδάφια Παροιμίες 23:20, 21 δηλώνουν: «Μην είσαι ανάμεσα σε οινοπότες, ανάμεσα σε λαίμαργους κρεοφάγους. Διότι ο μέθυσος και ο λαίμαργος θα πέσουν σε φτώχεια, και ο νυσταγμός θα ντύσει με κουρέλια τον άνθρωπο». Στο εδάφιο Δευτερονόμιο 21:20 διαβάζουμε για κάποιον “πεισματάρη και στασιαστικό” άνθρωπο, ο οποίος ήταν άξιος θανάτου υπό το Μωσαϊκό Νόμο. Σύμφωνα με αυτό το εδάφιο, εκείνος ο στασιαστικός και αμετανόητος άνθρωπος ήταν μεταξύ άλλων «λαίμαργος και μέθυσος». Σαφώς, στον αρχαίο Ισραήλ η λαιμαργία θεωρούνταν απαράδεκτη συνήθεια για εκείνους που επιθυμούσαν να υπηρετούν τον Θεό.

Τι σημαίνει, όμως, το να είναι κανείς λαίμαργος, και τι λένε οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές για αυτό το θέμα; Ο λαίμαργος ορίζεται ως κάποιος που επιδίδεται κατά συνήθεια σε άπληστη και αχόρταγη κατανάλωση τροφής. Κατ’ αρχάς, λοιπόν, η λαιμαργία αποτελεί μορφή απληστίας, και ο Λόγος του Θεού μάς λέει ότι οι «άπληστοι» είναι άτομα που δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού. (1 Κορινθίους 6:9, 10· Φιλιππησίους  3:18, 19· 1 Πέτρου 4:3) Επιπρόσθετα, όταν ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε τους Χριστιανούς να μην πράττουν “τα έργα της σάρκας”, έκανε λόγο για «μεθύσια, ξέφρενα γλέντια και παρόμοια πράγματα». (Γαλάτες 5:19-21) Το υπερβολικό φαγητό συνοδεύει πολλές φορές τα μεθύσια και τα ξέφρενα γλέντια. Επιπλέον, η λαιμαργία αναμφίβολα περιλαμβάνεται στην έκφραση του Παύλου «και παρόμοια πράγματα». Όπως συμβαίνει και με τα άλλα «έργα της σάρκας», ένας Χριστιανός που είναι πασίγνωστος για τη λαιμαργία του και αρνείται πεισματικά να αλλάξει την άπληστη συμπεριφορά του πρέπει να αποβληθεί από την εκκλησία.​—1 Κορινθίους 5:11, 13. a

Μολονότι ο Λόγος του Θεού τοποθετεί τον μέθυσο στο ίδιο επίπεδο με τον λαίμαργο, ο πρώτος προσδιορίζεται πολύ πιο εύκολα από τον δεύτερο. Τα σημάδια της μέθης είναι συνήθως ολοφάνερα. Ωστόσο, είναι πολύ πιο δύσκολο να καθορίσουμε από ποιο σημείο και έπειτα ένας άνθρωπος γίνεται αδιόρθωτος λαίμαργος επειδή αυτό δεν καθορίζεται απλώς και μόνο από την εξωτερική εμφάνιση. Γι’ αυτό, ο χειρισμός καταστάσεων στο συγκεκριμένο τομέα απαιτεί μεγάλη προσοχή και διάκριση από πλευράς των πρεσβυτέρων στην εκκλησία.

Για παράδειγμα, η παχυσαρκία μπορεί να αποτελεί σημάδι λαιμαργίας, αλλά αυτό δεν ισχύει πάντοτε. Το ότι κάποιος είναι υπέρβαρος ίσως οφείλεται σε κάποια πάθηση. Στην παχυσαρκία μπορεί επίσης να συντελούν κληρονομικοί παράγοντες. Πρέπει ακόμα να θυμόμαστε ότι η παχυσαρκία αποτελεί σωματική κατάσταση, ενώ η λαιμαργία είναι διανοητική στάση. Η παχυσαρκία ορίζεται ως κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υπερβολικό σωματικό λίπος, ενώ η λαιμαργία είναι άπληστη ή υπερβολική εντρύφηση. Άρα λοιπόν, η λαιμαργία δεν καθορίζεται από τις διαστάσεις ενός ατόμου, αλλά από τη στάση του απέναντι στο φαγητό. Κάποιος μπορεί να έχει κανονικές διαστάσεις, ή ακόμα και να είναι λεπτός, και όμως να είναι λαίμαργος. Επιπλέον, αυτό που θεωρείται ιδανικό βάρος ή ιδανική σιλουέτα ποικίλλει σημαντικά από τόπο σε τόπο.

Ποια είναι τα σημάδια της λαιμαργίας; Ο λαίμαργος εκδηλώνει κατά κανόνα έλλειψη αυτοσυγκράτησης, καταβροχθίζοντας φαγητό μέχρι του σημείου να νιώθει μεγάλη δυσφορία ή να αρρωσταίνει. Εκδηλώνοντας έλλειψη εγκράτειας, δείχνει ότι δεν τον απασχολεί πραγματικά η μομφή που επιφέρει στον Ιεχωβά και στην υπόληψη του λαού Του. (1 Κορινθίους 10:31) Από την άλλη πλευρά, κάποιος που τρώει υπερβολικά σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτομάτως «άπληστος». (Εφεσίους 5:5) Εντούτοις, σύμφωνα με το πνεύμα του εδαφίου Γαλάτες 6:1, ένας τέτοιος Χριστιανός ίσως χρειάζεται βοήθεια. Ο Παύλος δηλώνει: «Αδελφοί, ακόμη και αν ένας άνθρωπος κάνει κάποιο εσφαλμένο βήμα προτού το αντιληφθεί, εσείς που έχετε πνευματικά προσόντα να προσπαθείτε να διορθώσετε αυτόν τον άνθρωπο με πνεύμα πραότητας».

Γιατί είναι ιδιαίτερα σημαντική σήμερα η Γραφική συμβουλή να αποφεύγουμε το υπερβολικό φαγητό; Επειδή, ειδικά για τις δικές μας ημέρες, ο Ιησούς προειδοποίησε: «Να προσέχετε τον εαυτό σας ώστε να μην καταβαρυνθούν ποτέ οι καρδιές σας από υπερβολικό φαγητό και υπερβολικό ποτό και ανησυχίες της ζωής, και η ημέρα εκείνη έρθει ξαφνικά πάνω σας σαν παγίδα». (Λουκάς 21:34, 35) Το να μην εντρυφούμε υπερβολικά στο φαγητό αποτελεί σημαντικό τρόπο με τον οποίο αποφεύγουμε έναν πνευματικά επιζήμιο τρόπο ζωής.

Η μετριοπάθεια είναι Χριστιανική αρετή. (1 Τιμόθεο 3:2, 11) Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά οπωσδήποτε θα βοηθήσει όλους όσους επιζητούν ειλικρινά να εφαρμόσουν τις συμβουλές της Αγίας Γραφής για μετριοπάθεια στο φαγητό και στο ποτό.—Εβραίους 4:16.

[Υποσημείωση]