Καρποφορεί η Αλήθεια σε Εκείνους που Διδάσκετε;

ΟΤΑΝ ο νεαρός Έρικ ανακοίνωσε στους γονείς του ότι δεν ήθελε πια να είναι γνωστός ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, εκείνοι συγκλονίστηκαν. Δεν είχαν προβλέψει κάτι τέτοιο. Όταν ήταν παιδί, ο Έρικ λάβαινε μέρος στην οικογενειακή Γραφική μελέτη, παρακολουθούσε τις Χριστιανικές συναθροίσεις και συμμετείχε στο έργο κηρύγματος μαζί με την εκκλησία. Φαινόταν ότι ήταν μέσα στην αλήθεια, σαν να λέγαμε. Αλλά τώρα που είχε φύγει, οι γονείς του συνειδητοποίησαν ότι η Γραφική αλήθεια δεν ήταν μέσα του. Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος τούς συντάραξε και τους απογοήτευσε.

Άλλοι έχουν βιώσει παρόμοια αισθήματα απώλειας όταν κάποιος σπουδαστής της Γραφής σταματάει απροσδόκητα τη μελέτη. Σε τέτοιες στιγμές, πολλοί αναρωτιούνται συνήθως: “Γιατί δεν το είχα προβλέψει;” Είναι άραγε δυνατόν να καθορίσουμε, προτού επέλθει πνευματική καταστροφή, αν καρποφορεί η αλήθεια σε εκείνους που διδάσκουμε; Και πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η αλήθεια βρίσκεται σε δράση μέσα μας καθώς και μέσα σε εκείνους που διδάσκουμε; Στη γνωστή του παραβολή για το σπορέα, ο Ιησούς έδωσε ένα στοιχείο για να βρούμε την απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις.

Η Αλήθεια Πρέπει να Φτάσει στην Καρδιά

«Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού», είπε ο Ιησούς. «Όσο για εκείνο που έπεσε στο καλό χώμα, αυτοί είναι εκείνοι που, αφού ακούσουν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον κρατούν και καρποφορούν με υπομονή». (Λουκάς 8:11, 15) Επομένως, προτού η αλήθεια της Βασιλείας παραγάγει οποιαδήποτε αποτελέσματα στους σπουδαστές μας, πρέπει να ριζώσει στη συμβολική τους καρδιά. Ο Ιησούς μάς διαβεβαιώνει ότι, σαν τον καλό σπόρο σε καλό χώμα, όταν η θεϊκή αλήθεια αγγίξει μια καλή καρδιά, αρχίζει αμέσως να δρα και να καρποφορεί. Τι πρέπει να ψάχνουμε;

Πρέπει να παρατηρούμε ιδιότητες που πηγάζουν από την καρδιά, όχι απλώς ό,τι είναι φανερό στα μάτια. Το να τηρεί και μόνο κάποιος ένα στερεότυπο πρόγραμμα λατρείας δεν αποκαλύπτει πάντοτε τι συμβαίνει πραγματικά στην καρδιά του. (Ιερεμίας 17:9, 10· Ματθαίος 15:7-9) Χρειάζεται να δούμε πιο βαθιά. Πρέπει να υπάρχει σαφής αλλαγή στις επιθυμίες, στα κίνητρα και στις προτεραιότητες του ατόμου. Θα πρέπει να αναπτύσσει το άτομο τη νέα προσωπικότητα που είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. (Εφεσίους 4:20-24) Παραδείγματος χάρη, όταν οι Θεσσαλονικείς άκουσαν τα καλά νέα, ο Παύλος είπε ότι τα δέχτηκαν πρόθυμα ως το λόγο του Θεού. Αλλά η μετέπειτα υπομονή, η πιστότητα και η αγάπη τους ήταν εκείνα τα πράγματα που διαβεβαίωσαν τον Παύλο ότι η αλήθεια βρισκόταν επίσης «σε δράση σε [αυτούς]».—1 Θεσσαλονικείς 2:13, 14· 3:6.

Βέβαια, ό,τι και αν υπάρχει στην καρδιά του σπουδαστή θα αποκαλυφτεί αργά ή γρήγορα μέσω της συμπεριφοράς του, όπως δείχνει και το παράδειγμα του Έρικ. (Μάρκος 7:21, 22· Ιακώβου 1:14, 15) Δυστυχώς, όταν ορισμένα άσχημα χαρακτηριστικά γίνουν εντελώς εμφανή μέσω των ενεργειών του ατόμου, ίσως να είναι πολύ αργά. Η δυσκολία, λοιπόν, έγκειται στο να προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε συγκεκριμένες αδυναμίες προτού αυτές γίνουν πνευματικά προσκόμματα. Χρειαζόμαστε έναν τρόπο για να δούμε μέσα στη συμβολική καρδιά. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

Μάθετε από τον Ιησού

Ο Ιησούς, βέβαια, ήταν σε θέση να διαβάζει αλάνθαστα τις καρδιές. (Ματθαίος 12:25) Κανείς μας δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Εντούτοις, εκείνος μας έδειξε ότι και εμείς μπορούμε να διακρίνουμε  τις επιθυμίες, τα κίνητρα και τις προτεραιότητες ενός ατόμου. Όπως ακριβώς κάποιος γιατρός με τα κατάλληλα προσόντα χρησιμοποιεί διάφορες διαγνωστικές μεθόδους για να δει τι πρόβλημα υπάρχει στην κατά γράμμα καρδιά του ασθενούς, ο Ιησούς χρησιμοποιούσε το Λόγο του Θεού για να «ανασύρει» και να φανερώσει τις «σκέψεις και [τις] προθέσεις της καρδιάς», ακόμα και όταν αυτές παρέμεναν αθέατες από τους άλλους γενικά.—Παροιμίες 20:5· Εβραίους 4:12.

Για παράδειγμα, σε κάποια περίπτωση ο Ιησούς βοήθησε τον Πέτρο να αντιληφθεί μια αδυναμία η οποία αργότερα όντως έγινε πρόσκομμα. Ο Ιησούς ήξερε ότι ο Πέτρος τον αγαπούσε. Στην πραγματικότητα, μόλις είχε εμπιστευτεί στον Πέτρο «τα κλειδιά της βασιλείας». (Ματθαίος 16:13-19) Ωστόσο, ο Ιησούς ήξερε επίσης ότι ο Σατανάς είχε ως στόχο του τους αποστόλους. Στις ημέρες που θα ακολουθούσαν, εκείνοι θα αντιμετώπιζαν έντονη πίεση για να συμβιβαστούν. Ο Ιησούς διέκρινε προφανώς ότι μερικοί από τους μαθητές του είχαν αδυναμίες στην πίστη τους. Γι’ αυτό, δεν δίστασε να τους υποδείξει σε ποιο σημείο χρειαζόταν να εργαστούν. Εξετάστε πώς έφερε το ζήτημα προς συζήτηση.

Το εδάφιο Ματθαίος 16:21 λέει: «Από τότε ο Ιησούς Χριστός άρχισε να δείχνει στους μαθητές του ότι πρέπει . . . να υποφέρει . . . και να θανατωθεί». Προσέξτε ότι ο Ιησούς τούς έδειξε, δεν τους είπε απλώς, τι θα του συνέβαινε. Πιθανότατα χρησιμοποίησε εδάφια της Γραφής, όπως τα εδάφια Ψαλμός 22:14-18 ή Ησαΐας 53:10-12, τα οποία δείχνουν ότι ο Μεσσίας έπρεπε να υποφέρει και να πεθάνει. Όπως και να έχουν τα πράγματα, διαβάζοντας ή παραθέτοντας απευθείας από τις Γραφές, ο Ιησούς έδωσε στον Πέτρο και στους άλλους την ευκαιρία να ανταποκριθούν από καρδιάς. Πώς θα αντιδρούσαν στην προοπτική του διωγμού;

Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι, όσο τολμηρός και ζηλωτής και αν είχε φανεί ο Πέτρος ως τότε, η απερίσκεπτη απάντησή του σε αυτή την περίπτωση φανέρωσε ένα σοβαρό ελάττωμα στον τρόπο σκέψης του. «Να είσαι καλός με τον εαυτό σου, Κύριε», είπε, «δεν πρόκειται να σε βρει τέτοιο τέλος». Ο τρόπος σκέψης του Πέτρου ήταν σαφώς παροδηγημένος, επειδή, όπως τόνισε ο Ιησούς, ο Πέτρος σκεφτόταν, «όχι τις σκέψεις του Θεού, αλλά των ανθρώπων»—ένα σοβαρό λάθος που θα μπορούσε να οδηγήσει σε δυσάρεστα επακόλουθα. Τι έκανε, λοιπόν, ο Ιησούς; Αφού επέπληξε τον Πέτρο, ο Ιησούς είπε σε αυτόν και στους υπόλοιπους μαθητές: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το ξύλο του βασανισμού του και ας με ακολουθεί συνεχώς». Βασιζόμενος σε σκέψεις που βρίσκονται στα εδάφια Ψαλμός 49:8 και 62:12, τους υπενθύμισε με καλοσύνη ότι η αιώνια προοπτική τους εξαρτόταν, όχι από ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να προσφέρουν σωτηρία, αλλά από τον Θεό.—Ματθαίος 16:22-28.

Αν και αργότερα ο Πέτρος ενέδωσε προσωρινά στο φόβο και αρνήθηκε τον Ιησού τρεις φορές, αυτή η συζήτηση καθώς και άλλες αναμφίβολα συνέβαλαν στο να προετοιμαστεί για γρήγορη πνευματική ανάνηψη. (Ιωάννης 21:15-19) Μόλις 50 μέρες αργότερα, ο Πέτρος στάθηκε με τόλμη μπροστά στα πλήθη στην Ιερουσαλήμ για να πιστοποιήσει την ανάσταση του Ιησού. Στις εβδομάδες, στους μήνες και στα χρόνια που ακολούθησαν, αντιμετώπισε με θάρρος επανειλημμένες συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και φυλακίσεις, θέτοντας εξαίσιο παράδειγμα άφοβης ακεραιότητας.—Πράξεις 2:14-36· 4:18-21· 5:29-32, 40-42· 12:3-5.

Τι μαθαίνουμε από αυτό; Μπορείτε να διακρίνετε τι έκανε ο Ιησούς για να ανασύρει και να φανερώσει αυτό που υπήρχε στην καρδιά του Πέτρου; Στην αρχή, διάλεξε κατάλληλα Γραφικά εδάφια για να επιστήσει την προσοχή του Πέτρου στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Κατόπιν, έδωσε στον Πέτρο την ευκαιρία να ανταποκριθεί από καρδιάς. Τελικά, προμήθευσε περαιτέρω  Γραφική συμβουλή για να βοηθήσει τον Πέτρο να προσαρμόσει τον τρόπο σκέψης και τα συναισθήματά του. Ίσως να πιστεύετε ότι αυτό το επίπεδο διδασκαλίας ξεπερνάει τις ικανότητές σας, αλλά ας εξετάσουμε δύο εμπειρίες οι οποίες δείχνουν πώς η προετοιμασία καθώς και η εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά μπορούν να βοηθήσουν τον καθένα από εμάς να ακολουθεί το παράδειγμα του Ιησού.

Ανέσυραν Ό,τι Βρισκόταν στην Καρδιά

Όταν ένας Χριστιανός πατέρας έμαθε ότι οι δύο του γιοι, που πήγαιναν στην πρώτη και στη δευτέρα δημοτικού, είχαν πάρει καραμέλες από το γραφείο του δασκάλου, κάθησε και συζήτησε λογικά μαζί τους. Αντί απλώς να παραβλέψει το γεγονός ως αβλαβή, παιδική αταξία, ο πατέρας αναφέρει: «Προσπάθησα να ανασύρω από την καρδιά τους τι τους είχε υποκινήσει να κάνουν αυτό το άσχημο πράγμα».

Ο πατέρας ζήτησε από τα παιδιά να θυμηθούν τι είχε συμβεί στον Αχάν, σύμφωνα με την αφήγηση στο 7ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιησού του Ναυή. Τα παιδιά συνέλαβαν αμέσως το σημείο και ομολόγησαν. Η συνείδησή τους ήδη τους ενοχλούσε. Γι’ αυτό, ο πατέρας τούς έβαλε να διαβάσουν το εδάφιο Εφεσίους 4:28, το οποίο λέει: «Ο κλέφτης ας μην κλέβει πια, αλλά απεναντίας ας εργάζεται σκληρά . . . για να έχει να δίνει σε εκείνον που έχει ανάγκη». Ο πατέρας ζήτησε από τα παιδιά να επανορθώσουν αγοράζοντας καραμέλες και δίνοντάς τες στο δάσκαλο, κάτι που ενίσχυσε τη Γραφική συμβουλή.

«Προσπαθούσαμε να ξεριζώνουμε κάθε κακό κίνητρο μόλις το διακρίναμε», λέει ο πατέρας, «και να το αντικαθιστούμε με καλά και αγνά κίνητρα συζητώντας λογικά με τα παιδιά». Μιμούμενοι τον Ιησού στη διδασκαλία των παιδιών τους, αυτοί οι γονείς είχαν ασφαλώς καλά αποτελέσματα με την πάροδο του χρόνου. Και οι δύο γιοι προσκλήθηκαν αργότερα να γίνουν μέλη του προσωπικού των κεντρικών γραφείων στο Μπέθελ του Μπρούκλιν, όπου ο ένας εξακολουθεί να υπηρετεί ύστερα από 25 χρόνια.

Εξετάστε πώς μια άλλη Χριστιανή κατάφερε να βοηθήσει κάποια γυναίκα με την οποία μελετούσε τη Γραφή. Η σπουδάστρια παρακολουθούσε τις συναθροίσεις, συμμετείχε στη διακονία και είχε ήδη εκφράσει την επιθυμία να βαφτιστεί. Ωστόσο, φαινόταν να βασίζεται υπερβολικά στον εαυτό της και όχι στον Ιεχωβά. «Ως ανύπαντρη γυναίκα, είχε γίνει πιο ανεξάρτητη από ό,τι αντιλαμβανόταν», θυμάται η αδελφή. «Ανησυχούσα μήπως κινδύνευε η σωματική της υγεία ή μήπως όδευε προς πνευματική πτώση».

Γι’ αυτό, η αδελφή πήρε την πρωτοβουλία να συζητήσει με τη σπουδάστρια το εδάφιο Ματθαίος 6:33, παροτρύνοντάς την να προσαρμόσει τις προτεραιότητές της, να βάζει στην πρώτη θέση τη Βασιλεία και να εμπιστεύεται στον Ιεχωβά για να φέρει εκείνος την καλύτερη έκβαση. Τη ρώτησε ευθέως: «Μήπως, λόγω του ότι μένεις μόνη σου, το βρίσκεις μερικές φορές δύσκολο να βασίζεσαι σε άλλους, συμπεριλαμβανομένου του Ιεχωβά;» Η σπουδάστρια παραδέχτηκε ότι είχε σχεδόν σταματήσει να προσεύχεται. Η ευαγγελιζόμενη την παρότρυνε τότε να ακολουθήσει τη συμβουλή του εδαφίου Ψαλμός 55:22 και να ρίξει στον Ιεχωβά το βάρος που σήκωνε επειδή, όπως μας διαβεβαιώνει το εδάφιο 1 Πέτρου 5:7, «αυτός ενδιαφέρεται για εσάς». Εκείνα τα λόγια άγγιξαν την καρδιά της. Η αδελφή λέει: «Ήταν από τις λίγες φορές που την είδα να κλαίει».

Φροντίστε να Βρίσκεται η Αλήθεια σε Δράση σε Εσάς

Το να βλέπουμε τα άτομα που διδάσκουμε να ανταποκρίνονται στη Γραφική αλήθεια μάς φέρνει μεγάλη χαρά. Αν θέλουμε, όμως, να είναι επιτυχημένες οι προσπάθειες που κάνουμε για να βοηθήσουμε άλλους, πρέπει να θέτουμε εμείς οι ίδιοι το καλό παράδειγμα. (Ιούδα 22, 23) Όλοι  μας χρειάζεται να “εξακολουθήσουμε να απεργαζόμαστε τη σωτηρία μας με φόβο και τρόμο”. (Φιλιππησίους 2:12) Αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων να αφήνουμε τακτικά το φως των Γραφών να λάμπει στη δική μας καρδιά, ψάχνοντας για τις διαθέσεις, τις επιθυμίες και τις αρέσκειές μας που ίσως χρειάζονται διόρθωση.—2 Πέτρου 1:19.

Για παράδειγμα, μήπως ο ζήλος σας για τις Χριστιανικές δραστηριότητες έχει ελαττωθεί τελευταία; Αν ναι, γιατί; Ένας λόγος μπορεί να είναι ότι βασίζεστε πάρα πολύ στον εαυτό σας. Πώς θα μπορέσετε να δείτε αν πράγματι συμβαίνει αυτό; Διαβάστε τα εδάφια Αγγαίος 1:2-11 και συλλογιστείτε έντιμα τον τρόπο λογίκευσης που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά στην περίπτωση των επαναπατρισμένων Ιουδαίων. Κατόπιν αναρωτηθείτε: “Μήπως ανησυχώ υπερβολικά για οικονομική εξασφάλιση και υλικές ανέσεις; Εμπιστεύομαι πραγματικά στον Ιεχωβά με την πεποίθηση ότι θα φροντίσει για την οικογένειά μου αν εγώ δίνω προτεραιότητα στα πνευματικά πράγματα; Ή μήπως πιστεύω ότι πρέπει πρώτα να φροντίσω τον εαυτό μου;” Αν χρειάζεται να προσαρμόσετε τον τρόπο σκέψης ή τα συναισθήματά σας, μη διστάσετε να το κάνετε. Διάφορες Γραφικές συμβουλές, όπως αυτές που βρίσκονται στα εδάφια Ματθαίος 6:25-33, Λουκάς 12:13-21 και 1 Τιμόθεο 6:6-12, παρέχουν τη βάση για να έχουμε ισορροπημένη άποψη όσον αφορά τις υλικές ανάγκες και τα αποκτήματα, κάτι που εξασφαλίζει τη διαρκή ευλογία του Ιεχωβά.—Μαλαχίας 3:10.

Αυτού του είδους η ειλικρινής αυτοεξέταση μπορεί να μας αφυπνίσει. Ίσως είναι σκληρό από συναισθηματική άποψη να παραδεχτούμε συγκεκριμένες αδυναμίες που φέρνονται στην προσοχή μας. Ωστόσο, όταν παίρνετε στοργικά την πρωτοβουλία να βοηθήσετε το παιδί σας, το άτομο που μελετάει τη Γραφή μαζί σας ή ακόμα και τον εαυτό σας—όσο προσωπικό ή ευαίσθητο και αν είναι το ζήτημα—μπορεί κάλλιστα να κάνετε το πρώτο βήμα για να σώσετε τη ζωή του άλλου ατόμου ή τη δική σας.—Γαλάτες 6:1.

Τι γίνεται, όμως, αν οι προσπάθειές σας δεν φαίνεται να τελεσφορούν; Μην παραιτείστε γρήγορα. Για να αναπροσαρμοστεί μια ατελής καρδιά, μπορεί να χρειαστούν λεπτοί χειρισμοί, καθώς και χρονοβόρες προσπάθειες που μερικές φορές είναι εξαντλητικές. Αυτό όμως μπορεί να φέρει και ανταμοιβές.

Ο νεαρός Έρικ, που αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου, τελικά συνήλθε και άρχισε ξανά να “περπατάει στην αλήθεια”. (2 Ιωάννη 4) «Γύρισα στον Ιεχωβά όταν συνειδητοποίησα τι είχα χάσει», λέει ο ίδιος. Με τη βοήθεια των γονέων του, ο Έρικ υπηρετεί τώρα πιστά τον Θεό. Αν και κάποτε δυσανασχετούσε με τις επανειλημμένες προσπάθειες που κατέβαλλαν οι γονείς του για να τον πείσουν να ερευνήσει την καρδιά του, τώρα εκτιμάει βαθιά όσα έκαναν. «Οι γονείς μου είναι υπέροχοι», λέει. «Δεν σταμάτησαν ποτέ να με αγαπούν».

Το να φωτίζουμε με το φως του Λόγου του Θεού την καρδιά εκείνων που διδάσκουμε αποτελεί έκφραση στοργικής καλοσύνης. (Ψαλμός 141:5) Συνεχίστε να ερευνάτε την καρδιά των παιδιών σας και των ατόμων με τα οποία μελετάτε τη Γραφή για να βρείτε αποδείξεις που να δείχνουν ότι η νέα Χριστιανική προσωπικότητα ριζώνει πράγματι μέσα τους. Φροντίστε να βρίσκεται η αλήθεια σε δράση τόσο στους άλλους όσο και σε εσάς με το να “χειρίζεστε το λόγο της αλήθειας ορθά”.—2 Τιμόθεο 2:15.

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Τα λόγια του Ιησού αποκάλυψαν μια αδυναμία του Πέτρου

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Να χρησιμοποιείτε τη Γραφή για να ανασύρετε ό,τι βρίσκεται στην καρδιά