Χριστιανοί—Να Νιώθετε Περήφανοι για Αυτό που Είστε!

«Αυτός που καυχιέται ας καυχιέται για τον Ιεχωβά».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 1:31.

1. Ποια τάση παρατηρείται ως προς τη στάση των ανθρώπων απέναντι στη θρησκεία;

 «ΑΠΑΘΕΪΣΜΟΣ». Ένας σχολιαστής θρησκευτικών θεμάτων χρησιμοποίησε πρόσφατα αυτή τη λέξη για να περιγράψει τη στάση που έχουν πολλοί άνθρωποι απέναντι στην πίστη τους, και εξήγησε: «Η μεγαλύτερη εξέλιξη στη σύγχρονη θρησκεία δεν αποτελεί καν θρησκεία—η πιο σωστή λέξη για να περιγραφεί αυτή η στάση είναι “απαθεϊσμός”». Αναλύοντας την άποψή του, όρισε τον απαθεϊσμό ως «απροθυμία του ατόμου να ασχοληθεί με τη θρησκεία του». Πολλοί άνθρωποι, όπως παρατήρησε, «πιστεύουν στον Θεό . . . · απλώς δεν ενδιαφέρονται και πολύ για εκείνον».

2. (α) Γιατί δεν μας εκπλήσσει το ότι οι άνθρωποι έχουν γίνει απαθείς ως προς τα πνευματικά πράγματα; (β) Γιατί αποτελεί η αδιαφορία κίνδυνο για τους αληθινούς Χριστιανούς;

² Αυτή η ροπή προς την απάθεια δεν εκπλήσσει τους σπουδαστές της Γραφής. (Λουκάς 18:8) Όσον αφορά δε τη θρησκεία γενικά, μια τέτοια αδιαφορία είναι αναμενόμενη. Η ψεύτικη θρησκεία παροδηγεί και απογοητεύει την ανθρωπότητα εδώ και πάρα πολύ καιρό. (Αποκάλυψη 17:15, 16) Για τους γνήσιους Χριστιανούς, όμως, το διαδεδομένο πνεύμα τού να υπηρετεί κανείς με μισή καρδιά και χωρίς ζήλο αποτελεί κίνδυνο. Δεν έχουμε το περιθώριο να γίνουμε απαθείς ως προς την πίστη μας και να χάσουμε το ζήλο μας για την υπηρεσία του Θεού και για τη Γραφική αλήθεια. Ο Ιησούς προειδοποίησε εναντίον της χλιαρότητας αυτού του είδους όταν είπε στους Χριστιανούς που ζούσαν στη Λαοδίκεια τον πρώτο αιώνα: «Δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουν είτε κρύος είτε ζεστός. . . . Είσαι χλιαρός».—Αποκάλυψη 3:15-18.

Αντιλαμβανόμαστε Αυτό που Είμαστε

3. Για ποιες πλευρές της ταυτότητάς τους μπορούν να νιώθουν περήφανοι οι Χριστιανοί;

³ Για να καταπολεμήσουν την πνευματική απάθεια, οι Χριστιανοί χρειάζεται να αντιλαμβάνονται σαφώς αυτό που είναι και να νιώθουν σε λογικό βαθμό περήφανοι για την ξεχωριστή τους ταυτότητα. Ως υπηρέτες του Ιεχωβά και μαθητές του Χριστού, μπορούμε να βρούμε στην Αγία Γραφή προσδιορισμούς για αυτό που είμαστε. Είμαστε «μάρτυρες» του Ιεχωβά, «συνεργάτες του Θεού», καθώς μεταδίδουμε δραστήρια τα «καλά νέα» σε άλλους. (Ησαΐας 43:10· 1 Κορινθίους 3:9· Ματθαίος 24:14) Είμαστε άνθρωποι που “αγαπούν ο ένας τον άλλον”. (Ιωάννης 13:34) Οι αληθινοί Χριστιανοί είναι άτομα που «μέσω χρήσης έχουν τις δυνάμεις της αντίληψής τους γυμνασμένες για να διακρίνουν και το ορθό και το εσφαλμένο». (Εβραίους 5:14) Είμαστε «φωτοδότες στον κόσμο». (Φιλιππησίους 2:15) Αγωνιζόμαστε να “διατηρούμε καλή τη διαγωγή μας ανάμεσα στα έθνη”.—1 Πέτρου 2:12· 2 Πέτρου 3:11, 14.

4. Πώς μπορεί ένας λάτρης του Ιεχωβά να καθορίσει τι δεν είναι;

⁴ Οι αληθινοί λάτρεις του Ιεχωβά γνωρίζουν επίσης τι δεν είναι. «Δεν είναι μέρος του κόσμου», όπως ο Ηγέτης τους, ο Ιησούς Χριστός, δεν ήταν μέρος του κόσμου. (Ιωάννης 17:16) Μένουν ξεχωρισμένοι από «τα έθνη», τα οποία “είναι στο σκοτάδι διανοητικά, αποξενωμένα  από τη ζωή που ανήκει στον Θεό”. (Εφεσίους 4:17, 18) Ως αποτέλεσμα, οι ακόλουθοι του Ιησού “αποκηρύττουν την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες και ζουν με σωφροσύνη και δικαιοσύνη και θεοσεβή αφοσίωση σε αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων”.—Τίτο 2:12.

5. Τι υποδηλώνει η νουθεσία να “καυχιόμαστε για τον Ιεχωβά”;

⁵ Η σαφής αντίληψη της ταυτότητάς μας και της σχέσης μας με τον Υπέρτατο Κυρίαρχο του σύμπαντος μας υποκινεί να “καυχιόμαστε για τον Ιεχωβά”. (1 Κορινθίους 1:31) Τι είδους καύχηση είναι αυτή; Ως αληθινοί Χριστιανοί, είμαστε περήφανοι που έχουμε Θεό μας τον Ιεχωβά. Ακολουθούμε την εξής νουθεσία: «Εκείνος που καυχιέται ας καυχιέται για το εξής πράγμα: για το ότι έχει ενόραση και έχει γνώση για εμένα, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, Αυτός που εκδηλώνει στοργική καλοσύνη, κρίση και δικαιοσύνη στη γη». (Ιερεμίας 9:24) “Καυχιόμαστε” για το προνόμιο που έχουμε να γνωρίζουμε τον Θεό και να μας χρησιμοποιεί εκείνος ώστε να βοηθάμε άλλους.

Η Πρόκληση

6. Γιατί δυσκολεύονται μερικοί να διατηρήσουν σαφή αντίληψη της ταυτότητάς τους ως Χριστιανών;

⁶ Ομολογουμένως, το να διατηρούμε ξεκάθαρη αντίληψη της ξεχωριστής ταυτότητάς μας ως Χριστιανών δεν είναι πάντα εύκολο. Ένας νεαρός που ανατράφηκε ως Χριστιανός θυμάται ότι για κάποιο διάστημα είχε περιέλθει σε πνευματική αδυναμία. «Κάποιες στιγμές ένιωθα ότι δεν ήξερα γιατί ήμουν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Είχα σχέση με την αλήθεια από τη βρεφική μου ηλικία. Μερικές φορές μου φαινόταν ότι αυτή είναι απλώς άλλη μια παραδοσιακή, αποδεκτή θρησκεία». Άλλοι ίσως έχουν επιτρέψει να διαμορφωθεί η ταυτότητά τους από τον κόσμο της διασκέδασης, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και την επικρατούσα ασεβή άποψη για τη ζωή. (Εφεσίους 2:2, 3) Ορισμένοι Χριστιανοί ίσως διανύουν περιστασιακά περιόδους κατά τις οποίες αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους και επανεξετάζουν τις αξίες και τους στόχους τους.

7. (α) Ποιο είδος αυτοεξέτασης είναι κατάλληλο για τους υπηρέτες του Θεού; (β) Πού παραμονεύει ο κίνδυνος;

⁷ Είναι ένας βαθμός προσεκτικής αυτοεξέτασης εντελώς ακατάλληλος; Όχι. Ίσως θυμάστε ότι ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους Χριστιανούς να εξετάζουν τον εαυτό τους: «Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας, αν είστε στην πίστη· να αποδεικνύετε τι είστε». (2 Κορινθίους 13:5) Εδώ ο απόστολος συνέστησε να καταβάλλουμε θετικές προσπάθειες για να εντοπίζουμε οποιεσδήποτε πνευματικές αδυναμίες ίσως έχουν αναπτυχθεί, με στόχο να κάνουμε τα απαραίτητα βήματα διόρθωσης. Όταν ένας Χριστιανός δοκιμάζει αν είναι στην πίστη, πρέπει να διακρίνει αν τα λόγια και οι πράξεις του εναρμονίζονται με την πίστη την οποία ομολογεί. Ωστόσο, αν ακολουθήσουμε λάθος κατεύθυνση, η αυτοεξέταση που μας ωθεί να αναζητήσουμε την «ταυτότητά» μας ή να ψάξουμε για απαντήσεις έξω από τη σχέση μας με τον Ιεχωβά ή τη Χριστιανική εκκλησία θα αποδειχτεί άσκοπη και μπορεί να αποβεί πνευματικά μοιραία. a Ποτέ δεν θα θέλαμε να “ναυαγήσουμε σχετικά με την πίστη μας”!—1 Τιμόθεο 1:19.

Δεν Είμαστε Απρόσβλητοι από τις Δυσκολίες

8, 9. (α) Πώς εξέφρασε ο Μωυσής τις αμφιβολίες που είχε για τον εαυτό του; (β) Πώς απάντησε ο Ιεχωβά στις επιφυλάξεις του Μωυσή; (γ) Πώς επηρεάζεστε εσείς από τις διαβεβαιώσεις του Ιεχωβά;

⁸ Θα πρέπει οι Χριστιανοί που περιστασιακά αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους να πιστεύουν ότι έχουν αποτύχει; Ασφαλώς όχι! Μπορούν πράγματι να βρουν παρηγοριά γνωρίζοντας ότι αισθήματα όπως αυτά δεν είναι καινούρια. Τα αντιμετώπιζαν και πιστοί μάρτυρες του Θεού στο παρελθόν. Εξετάστε το παράδειγμα του Μωυσή, ο οποίος εκδήλωσε εξαιρετική πίστη, οσιότητα και αφοσίωση. Όταν του ανατέθηκε ένα φαινομενικά ακατόρθωτο έργο, ο Μωυσής ρώτησε άτολμα: «Ποιος είμαι εγώ;» (Έξοδος 3:11) Προφανώς, η απάντηση που είχε κατά νου ήταν: “Δεν είμαι τίποτα!” ή “Δεν έχω ικανότητες!” Αρκετές πλευρές του παρελθόντος του ίσως έκαναν τον Μωυσή να νιώθει ανεπαρκής: Ανήκε σε ένα έθνος δούλων. Οι Ισραηλίτες τον είχαν απορρίψει. Δεν είχε  ευχέρεια λόγου. (Έξοδος 1:13, 14· 2:11-14· 4:10) Ήταν ποιμένας, επάγγελμα που απεχθάνονταν οι Αιγύπτιοι. (Γένεση 46:34) Δεν είναι άξιο απορίας που αισθανόταν ακατάλληλος να γίνει ο ελευθερωτής του υποδουλωμένου λαού του Θεού!

⁹ Ο Ιεχωβά διαβεβαίωσε τον Μωυσή δίνοντάς του δύο δυναμικές υποσχέσεις: «Εγώ θα είμαι μαζί σου, και αυτό είναι για εσένα το σημείο ότι εγώ σε έστειλα: Αφού βγάλεις το λαό από την Αίγυπτο, θα υπηρετήσετε τον αληθινό Θεό σε αυτό το βουνό». (Έξοδος 3:12) Ο Θεός έλεγε στο διστακτικό υπηρέτη του ότι θα ήταν διαρκώς μαζί του. Επιπρόσθετα, ο Ιεχωβά έδειχνε ότι θα ελευθέρωνε εξάπαντος το λαό του. Στο διάβα των αιώνων, ο Θεός έχει δώσει παρόμοιες υποσχέσεις υποστήριξης. Για παράδειγμα, μέσω του Μωυσή είπε στο έθνος του Ισραήλ όταν επρόκειτο να μπουν στην Υποσχεμένη Γη: «Να είστε θαρραλέοι και ισχυροί. . . . Ο Ιεχωβά ο Θεός σου είναι εκείνος που πορεύεται μαζί σου. Δεν θα σε αφήσει ούτε θα σε εγκαταλείψει». (Δευτερονόμιο 31:6) Ο Ιεχωβά διαβεβαίωσε επίσης τον Ιησού του Ναυή: «Κανείς δεν θα προτάξει σταθερή αντίσταση μπροστά σου όλες τις ημέρες της ζωής σου. . . . Θα είμαι . . . μαζί σου. Δεν θα σε αφήσω ούτε θα σε εγκαταλείψω». (Ιησούς του Ναυή 1:5) Και στους Χριστιανούς υπόσχεται: «Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω». (Εβραίους 13:5) Το ότι έχουμε τέτοια ισχυρή υποστήριξη πρέπει να μας κάνει περήφανους που είμαστε Χριστιανοί!

10, 11. Πώς βοηθήθηκε ο Λευίτης Ασάφ να διατηρήσει τη σωστή στάση απέναντι στην αξία της υπηρεσίας του προς τον Ιεχωβά;

¹⁰ Περίπου πέντε αιώνες μετά τον Μωυσή, ένας πιστός Λευίτης ονόματι Ασάφ κατέγραψε με ειλικρίνεια τις αμφιβολίες που είχε για το αν αξίζει να επιδιώκει κανείς ορθή πορεία. Ενώ αγωνιζόταν να υπηρετεί τον Θεό παρά τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς, ο Ασάφ έβλεπε ορισμένους που σάρκαζαν τον Θεό να αποκτούν ολοένα και περισσότερη ισχύ και ευημερία. Πώς επηρεάστηκε ο Ασάφ; «Τα δικά μου πόδια, όμως, είχαν σχεδόν εκτραπεί», παραδέχτηκε. «Τα βήματά μου παραλίγο να γλιστρήσουν. Διότι φθόνησα τους καυχησιολόγους, βλέποντας την ειρήνη των πονηρών». Άρχισε να αμφιβάλλει για το αν άξιζε να είναι λάτρης του Ιεχωβά. «Ασφαλώς, μάταια καθάρισα την καρδιά μου και πλένω τα χέρια μου με αθωότητα», σκέφτηκε ο Ασάφ. «Και πλήττομαι όλη την ημέρα».—Ψαλμός 73:2, 3, 13, 14.

¹¹ Πώς αντιμετώπισε ο Ασάφ αυτά τα ανησυχητικά συναισθήματα; Μήπως αρνήθηκε την ύπαρξή τους; Όχι. Τα εξέφρασε στον Θεό με προσευχή, όπως βλέπουμε στον 73ο Ψαλμό. Σημείο στροφής για τον Ασάφ αποτέλεσε μια επίσκεψη στο αγιαστήριο του ναού. Ενόσω βρισκόταν εκεί, συνειδητοποίησε ότι η αφοσίωση στον Θεό εξακολουθεί να είναι η καλύτερη πορεία. Με την πνευματική του εκτίμηση ανανεωμένη, κατάλαβε ότι ο Ιεχωβά μισεί την κακία και ότι στον κατάλληλο καιρό οι πονηροί επρόκειτο να τιμωρηθούν. (Ψαλμός 73:17-19) Ως αποτέλεσμα, ο Ασάφ ενίσχυσε την αίσθηση της ταυτότητάς του ως προνομιούχου υπηρέτη του Ιεχωβά. Είπε απευθυνόμενος στον Θεό: «Εγώ είμαι διαρκώς μαζί σου· έχεις πιάσει το δεξί μου χέρι. Με τη συμβουλή σου θα με οδηγήσεις, και ύστερα θα με φέρεις στη δόξα». (Ψαλμός 73:23, 24) Ο Ασάφ ήταν και πάλι περήφανος για τον Θεό του.—Ψαλμός 34:2.

 Είχαν Ισχυρή Αίσθηση της Ταυτότητάς Τους

12, 13. Δώστε παραδείγματα Βιβλικών προσώπων που ήταν περήφανα για τη σχέση τους με τον Θεό.

¹² Ένας τρόπος για να ενισχύσουμε την αίσθηση της Χριστιανικής μας ταυτότητας είναι το να εξετάζουμε και να μιμούμαστε την πίστη όσιων λάτρεων, οι οποίοι παρά τις αντιξοότητες ήταν αληθινά περήφανοι για τη σχέση τους με τον Θεό. Σκεφτείτε τον Ιωσήφ, το γιο του Ιακώβ. Σε τρυφερή ηλικία, τον πούλησαν με δολιότητα ως δούλο και τον οδήγησαν στην Αίγυπτο, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το θεοφοβούμενο πατέρα του και σε έναν κόσμο πολύ απομακρυσμένο από τη θερμή ατμόσφαιρα και τη συμπαράσταση του σπιτιού του. Ενόσω βρισκόταν στην Αίγυπτο, ο Ιωσήφ δεν είχε κανέναν άνθρωπο στον οποίο να μπορεί να στραφεί για θεοσεβείς συμβουλές, και αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις οι οποίες έθεσαν σε δοκιμή τις ηθικές του αρχές και την εμπιστοσύνη του στον Θεό. Ωστόσο, είναι σαφές ότι κατέβαλε συνειδητή προσπάθεια να διατηρήσει ισχυρή την αίσθηση της ταυτότητάς του ως υπηρέτη του Θεού, και παρέμεινε πιστός σε αυτό που γνώριζε ότι ήταν το σωστό. Ένιωθε περήφανος που ήταν λάτρης του Ιεχωβά ακόμα και σε εχθρικό περιβάλλον, και δεν ντρεπόταν να εκφράσει τα αισθήματά του.—Γένεση 39:7-10.

¹³ Οχτώ αιώνες αργότερα, μια μικρή αιχμάλωτη Ισραηλίτισσα η οποία έγινε δούλη του Σύριου στρατηγού Νεεμάν δεν ξέχασε την ταυτότητά της ως ατόμου που λάτρευε τον Ιεχωβά. Όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία, έδωσε με τόλμη θαυμάσια μαρτυρία για τον Ιεχωβά προσδιορίζοντας τον Ελισαιέ ως προφήτη του αληθινού Θεού. (2 Βασιλέων 5:1-19) Χρόνια αργότερα, ο νεαρός Βασιλιάς Ιωσίας, παρότι βρισκόταν σε διεφθαρμένο περιβάλλον, έθεσε σε ισχύ μακροπρόθεσμες θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις,  επισκεύασε το ναό του Θεού και επανέφερε το έθνος στον Ιεχωβά. Ήταν περήφανος για την πίστη και τη λατρεία του. (2 Χρονικών, κεφάλαια 34, 35) Ο Δανιήλ και οι τρεις Εβραίοι σύντροφοί του στη Βαβυλώνα δεν ξέχασαν ποτέ την ταυτότητά τους ως υπηρετών του Ιεχωβά και κράτησαν την ακεραιότητά τους ακόμα και όταν αντιμετώπισαν πίεση και πειρασμούς. Αναμφίβολα, ένιωθαν περήφανοι που ήταν υπηρέτες του Ιεχωβά.—Δανιήλ 1:8-20.

Να Νιώθετε Περήφανοι για Αυτό που Είστε

14, 15. Τι περιλαμβάνει το να καυχιόμαστε για τη Χριστιανική μας ταυτότητα;

¹⁴ Εκείνοι οι υπηρέτες του Θεού είχαν επιτυχία επειδή έτρεφαν μια υγιή αίσθηση υπερηφάνειας για την υπόστασή τους ενώπιον του Θεού. Τι μπορεί να λεχθεί για εμάς σήμερα; Τι περιλαμβάνει το να καυχιόμαστε για τη Χριστιανική μας ταυτότητα;

¹⁵ Πρωτίστως, αυτό περιλαμβάνει βαθιά εκτίμηση για το ότι ανήκουμε στο λαό που φέρει το όνομα του Ιεχωβά, έχοντας την ευλογία και την επιδοκιμασία του. Ο Θεός δεν έχει αμφιβολίες όσον αφορά το ποιοι του ανήκουν. Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος έζησε σε μια εποχή μεγάλης θρησκευτικής σύγχυσης, έγραψε: «Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σε αυτόν». (2 Τιμόθεο 2:19· Αριθμοί 16:5) Ο Ιεχωβά είναι περήφανος για εκείνους «που ανήκουν σε αυτόν» και δηλώνει: «Αυτός που αγγίζει εσάς αγγίζει το μάτι μου». (Ζαχαρίας 2:8) Είναι σαφές ότι ο Ιεχωβά μάς αγαπάει. Σε ανταπόδοση, η σχέση μας μαζί του θα πρέπει να βασίζεται στη βαθιά αγάπη για αυτόν. Ο Παύλος τόνισε: «Αν κανείς αγαπάει τον Θεό, Εκείνος τον γνωρίζει αυτόν».—1 Κορινθίους 8:3.

16, 17. Γιατί μπορούν οι Χριστιανοί, νέοι και ηλικιωμένοι, να είναι περήφανοι για την πνευματική τους κληρονομιά;

¹⁶ Τα νεαρά άτομα που έχουν ανατραφεί ως Μάρτυρες του Ιεχωβά θα ήταν καλό να εξετάσουν αν η Χριστιανική τους ταυτότητα γίνεται ισχυρότερη βάσει της προσωπικής τους σχέσης με τον Θεό. Δεν μπορούν να στηρίζονται μόνο στην πίστη των γονέων τους. Αναφορικά με κάθε υπηρέτη του Θεού, ο Παύλος έγραψε: «Για το δικό του κύριο αυτός στέκεται ή πέφτει». Ως εκ τούτου, ο Παύλος λέει στη συνέχεια: «Ο καθένας μας θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό». (Ρωμαίους 14:4, 12) Είναι προφανές ότι το να συνεχίζουμε μια οικογενειακή παράδοση με μισή καρδιά δεν μπορεί να συντηρήσει μια στενή, μακροπρόθεσμη σχέση με τον Ιεχωβά.

¹⁷ Στο διάβα της ιστορίας, υπήρξε μια μεγάλη σειρά μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτή εκτείνεται από τον πιστό Άβελ—ο οποίος έζησε πριν από περίπου 60 αιώνες—ως το «μεγάλο πλήθος» των σύγχρονων Μαρτύρων και συνεχίζεται με τα πλήθη λάτρεων του Ιεχωβά οι οποίοι θα απολαύσουν ένα αιώνιο μέλλον. (Αποκάλυψη 7:9· Εβραίους 11:4) Εμείς είμαστε τα πιο πρόσφατα μέλη αυτής της μεγάλης σειράς πιστών λάτρεων. Τι πλούσια πνευματική κληρονομιά έχουμε!

18. Πώς μας ξεχωρίζουν από τον κόσμο οι αξίες και τα πρότυπά μας;

¹⁸ Η Χριστιανική μας ταυτότητα περιλαμβάνει επίσης τις αξίες, τις ιδιότητες, τα πρότυπα και τα χαρακτηριστικά που μας προσδιορίζουν ως Χριστιανούς. Όλα αυτά είναι “Η Οδός”, η μόνη επιτυχημένη οδός ζωής και ευαρέστησης του Θεού. (Πράξεις 9:2· Εφεσίους 4:22-24) Οι Χριστιανοί “βεβαιώνονται για όλα τα πράγματα” και “κρατούν γερά ό,τι είναι καλό”! (1 Θεσσαλονικείς 5:21) Έχουμε σαφή κατανόηση της τεράστιας διαφοράς ανάμεσα στη Χριστιανοσύνη και στον κόσμο που είναι αποξενωμένος από τον Θεό. Ο Ιεχωβά δεν αφήνει κανένα περιθώριο για ασάφειες ανάμεσα στην αληθινή και στην ψεύτικη λατρεία. Μέσω του προφήτη του Μαλαχία δήλωσε: «Εσείς θα δείτε ξανά τη διαφορά  ανάμεσα στον δίκαιο και στον πονηρό, ανάμεσα σε αυτόν που υπηρετεί τον Θεό και σε αυτόν που δεν τον έχει υπηρετήσει».—Μαλαχίας 3:18.

19. Τι δεν θα γίνουν ποτέ οι αληθινοί Χριστιανοί;

¹⁹ Εφόσον το να καυχιόμαστε για τον Ιεχωβά είναι τόσο σημαντικό σε αυτόν τον κόσμο που βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, τι μπορεί να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε υγιή υπερηφάνεια για τον Θεό μας και ισχυρή αίσθηση της Χριστιανικής μας ταυτότητας; Το επόμενο άρθρο περιέχει χρήσιμες υποδείξεις. Καθώς τις εξετάζετε, μπορείτε να είστε βέβαιοι για ένα πράγμα: Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν θα γίνουν ποτέ θύματα του «απαθεϊσμού».

[Υποσημείωση]

Θυμάστε;

• Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να “καυχιούνται για τον Ιεχωβά”;

• Τι έχετε μάθει από τα παραδείγματα του Μωυσή και του Ασάφ;

• Ποια Βιβλικά πρόσωπα ήταν περήφανα που υπηρετούσαν τον Θεό;

• Τι περιλαμβάνει το να καυχιόμαστε για τη Χριστιανική μας ταυτότητα;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Κάποια στιγμή ο Μωυσής είχε αμφιβολίες για τον εαυτό του

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Πολλοί αρχαίοι υπηρέτες του Ιεχωβά ήταν περήφανοι για την ξεχωριστή τους ταυτότητα