«Αγοραστήκατε με Κάποιο Αντίτιμο»

«Αγοραστήκατε με κάποιο αντίτιμο. Δοξάστε οπωσδήποτε τον Θεό».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:20.

1, 2. (α) Σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο, τι μεταχείριση έπρεπε να έχουν οι Ισραηλίτες δούλοι; (β) Ποια επιλογή είχε ο δούλος που αγαπούσε τον κύριό του;

«Ο ΘΕΣΜΟΣ της δουλείας ήταν διαδεδομένος και ευρέως αποδεκτός στον αρχαίο κόσμο», δηλώνει το Εικονογραφημένο Λεξικό της Βίβλου, του Χόλμαν (Holman Illustrated Bible Dictionary) και προσθέτει: «Η οικονομία της Αιγύπτου, της Ελλάδας και της Ρώμης βασιζόταν στην εργασία των δούλων. Τον πρώτο Χριστιανικό αιώνα, ένας στους τρεις ανθρώπους στην Ιταλία και ένας στους πέντε σε άλλα μέρη ήταν δούλος».

² Μολονότι η δουλεία υπήρχε και στον αρχαίο Ισραήλ, ο Μωσαϊκός Νόμος διασφάλιζε την προστασία των Εβραίων δούλων. Λόγου χάρη, ο Νόμος όριζε ότι ένας Ισραηλίτης δεν μπορούσε να υπηρετήσει ως δούλος περισσότερο από έξι χρόνια. Το έβδομο έτος έπρεπε να «φύγει ως απελεύθερος χωρίς αντίτιμο». Αλλά οι διατάξεις που αφορούσαν τη μεταχείριση των δούλων ήταν τόσο δίκαιες και ανθρώπινες ώστε ο Νόμος του Μωυσή προέβλεπε τα εξής: «Αν ο δούλος πει επίμονα: “Αγαπώ τον κύριό μου, τη σύζυγό μου και τους γιους μου· δεν θέλω να φύγω ως απελεύθερος”, τότε ο κύριός του θα τον φέρει κοντά στον αληθινό Θεό και θα τον στήσει στην πόρτα ή στον παραστάτη· και ο κύριός του θα του τρυπήσει το αφτί με ένα σουβλί και αυτός θα είναι δούλος του στον αιώνα».—Έξοδος 21:2-6· Λευιτικό 25:42, 43· Δευτερονόμιο 15:12-18.

3. (α) Ποιο είδος δουλείας δέχτηκαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα; (β) Τι μας υποκινεί να υπηρετούμε τον Θεό;

 ³ Η πρόβλεψη για την οικειοθελή δουλεία παρείχε προαναλαμπή του είδους της δουλείας στην οποία υπόκεινται οι αληθινοί Χριστιανοί. Για παράδειγμα, οι Βιβλικοί συγγραφείς Παύλος, Ιάκωβος, Πέτρος και Ιούδας δήλωναν ότι ήταν δούλοι του Θεού και του Χριστού. (Τίτο 1:1· Ιακώβου 1:1· 2 Πέτρου 1:1· Ιούδα 1) Ο Παύλος υπενθύμισε στους Θεσσαλονικείς Χριστιανούς ότι είχαν “στραφεί στον Θεό από τα είδωλά τους για να υπηρετούν ως δούλοι έναν ζωντανό και αληθινό Θεό”. (1 Θεσσαλονικείς 1:9) Τι υποκίνησε εκείνους τους Χριστιανούς να γίνουν εκούσιοι δούλοι του Θεού; Σκεφτείτε: Ποια ήταν η υποκινούσα δύναμη στην περίπτωση του Ισραηλίτη δούλου ο οποίος παραιτούνταν από την προσωπική του ελευθερία; Δεν ήταν η αγάπη για τον κύριό του; Η Χριστιανική δουλεία βασίζεται στην αγάπη για τον Θεό. Όταν καταλήγουμε να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον αληθινό και ζωντανό Θεό, υποκινούμαστε να τον υπηρετούμε «με όλη [μας] την καρδιά και με όλη [μας] την ψυχή». (Δευτερονόμιο 10:12, 13) Τι περιλαμβάνει, όμως, το να γίνουμε δούλοι του Θεού και του Χριστού; Πώς επηρεάζει αυτό την καθημερινή μας ζωή;

«Να Κάνετε τα Πάντα για τη Δόξα του Θεού»

4. Πώς γινόμαστε δούλοι του Θεού και του Χριστού;

⁴ Η λέξη «δούλος» έχει οριστεί ως «άτομο που αποτελεί νόμιμη ιδιοκτησία κάποιου άλλου ή κάποιων άλλων και οφείλει απόλυτη υπακοή». Γινόμαστε νόμιμη ιδιοκτησία του Ιεχωβά όταν αφιερώνουμε τη ζωή μας σε αυτόν και βαφτιζόμαστε. «Δεν ανήκετε στον εαυτό σας, γιατί αγοραστήκατε με κάποιο αντίτιμο», εξηγεί ο απόστολος Παύλος. (1 Κορινθίους 6:19, 20) Αυτό το αντίτιμο, βέβαια, είναι η λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού, εφόσον βάσει αυτής ο Θεός μάς δέχεται ως υπηρέτες του, είτε είμαστε χρισμένοι Χριστιανοί είτε σύντροφοί τους με επίγεια ελπίδα. (Εφεσίους 1:7· 2:13· Αποκάλυψη 5:9) Συνεπώς, από τη στιγμή που βαφτιζόμαστε, «ανήκουμε στον Ιεχωβά». (Ρωμαίους 14:8) Εφόσον έχουμε αγοραστεί με το πολύτιμο αίμα του Ιησού Χριστού, γινόμαστε και δικοί του δούλοι και έχουμε την υποχρέωση να τηρούμε τις εντολές του.—1 Πέτρου 1:18, 19.

5. Ως δούλοι του Ιεχωβά, ποια βασική υποχρέωση έχουμε, και πώς μπορούμε να την εκπληρώνουμε;

⁵ Οι δούλοι πρέπει να υπακούν στον κύριό τους. Η δουλεία μας είναι οικειοθελής και πηγάζει από την αγάπη μας για τον Κύριο. «Αυτό  σημαίνει η αγάπη του Θεού», δηλώνει το εδάφιο 1 Ιωάννη 5:3, «να τηρούμε τις εντολές του· και οι εντολές του δεν είναι βαριές». Για εμάς, λοιπόν, η υπακοή μας αποτελεί απόδειξη της αγάπης μας καθώς και της υποταγής μας. Είναι φανερή στο καθετί που κάνουμε. «Είτε τρώτε είτε πίνετε είτε κάνετε οτιδήποτε άλλο», είπε ο Παύλος, «να κάνετε τα πάντα για τη δόξα του Θεού». (1 Κορινθίους 10:31) Στην καθημερινή ζωή, ακόμα και σε μικρά ζητήματα, πρέπει να δείχνουμε ότι “υπηρετούμε τον Ιεχωβά ως δούλοι”.—Ρωμαίους 12:11.

6. Πώς επηρεάζει τις αποφάσεις που παίρνουμε στη ζωή το γεγονός ότι είμαστε δούλοι του Θεού; Δείξτε το με παράδειγμα.

⁶ Όταν παίρνουμε αποφάσεις, παραδείγματος χάρη, πρέπει να προσέχουμε ώστε να λαβαίνουμε υπόψη το θέλημα του ουράνιου Κυρίου μας, του Ιεχωβά. (Μαλαχίας 1:6) Οι δύσκολες αποφάσεις ίσως δοκιμάσουν την υπακοή μας στον Θεό. Θα δώσουμε τότε προσοχή στις συμβουλές του αντί να ακολουθήσουμε τις τάσεις της καρδιάς μας η οποία είναι «δόλια» και «βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση»; (Ιερεμίας 17:9) Η Μελίσα, μια άγαμη Χριστιανή, είχε βαφτιστεί πρόσφατα όταν ένας νεαρός άρχισε να ενδιαφέρεται για αυτήν. Φαινόταν καλό άτομο και μελετούσε ήδη τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ωστόσο, ένας πρεσβύτερος μίλησε στη Μελίσα σχετικά με το πόσο σοφό είναι να τηρούμε την εντολή του Ιεχωβά να παντρευόμαστε «μόνο εν Κυρίω». (1 Κορινθίους 7:39· 2 Κορινθίους 6:14) «Δεν ήταν εύκολο να ακολουθήσω αυτή τη συμβουλή», παραδέχεται η Μελίσα. «Αλλά αποφάσισα ότι, εφόσον είχα αφιερωθεί στον Θεό για να κάνω το θέλημά του, θα υπάκουα στις σαφείς οδηγίες του». Καθώς θυμάται τι συνέβη, λέει: «Χαίρομαι πολύ που ακολούθησα τη συμβουλή. Ο νεαρός έπαψε σύντομα να μελετάει. Αν είχα επιδιώξει εκείνη τη σχέση, τώρα θα ήμουν παντρεμένη με μη ομόπιστο».

7, 8. (α) Γιατί δεν πρέπει να μας απασχολεί υπερβολικά το να ευαρεστούμε ανθρώπους; (β) Δείξτε με παράδειγμα πώς μπορεί να υπερνικηθεί ο φόβος του ανθρώπου.

⁷ Εφόσον είμαστε δούλοι του Θεού, δεν πρέπει να γινόμαστε δούλοι ανθρώπων. (1 Κορινθίους 7:23) Είναι αλήθεια ότι σε κανέναν μας δεν αρέσει να είναι αντιδημοφιλής, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι οι Χριστιανοί έχουν κανόνες που είναι διαφορετικοί από τους κανόνες του κόσμου. Ο Παύλος ρώτησε: «Ζητώ να ευαρεστώ ανθρώπους;» Το συμπέρασμά του ήταν: «Αν ακόμη ευαρεστούσα ανθρώπους, δεν θα ήμουν δούλος του Χριστού». (Γαλάτες 1:10) Απλώς δεν γίνεται να ενδώσουμε στην πίεση από τον  περίγυρο και να αρχίσουμε να ευαρεστούμε ανθρώπους. Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε όταν δεχόμαστε πιέσεις να συμμορφωθούμε;

⁸ Σκεφτείτε το παράδειγμα της Ελένας, μιας νεαρής Χριστιανής στην Ισπανία. Αρκετοί συμμαθητές της ήταν αιμοδότες. Ήξεραν ότι η Ελένα, η οποία ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, δεν έδινε αίμα ούτε δεχόταν μεταγγίσεις αίματος. Όταν είχε την ευκαιρία να εξηγήσει τη θέση της σε ολόκληρη την τάξη, η Ελένα προσφέρθηκε να κάνει μια παρουσίαση. «Ειλικρινά, είχα πολύ τρακ», εξηγεί η Ελένα. «Αλλά προετοιμάστηκα καλά, και τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Κέρδισα το σεβασμό πολλών συμμαθητών μου, και ο καθηγητής μού είπε ότι θαυμάζει το έργο που κάνω. Πάνω από όλα, ένιωσα ικανοποιημένη που υπερασπίστηκα το όνομα του Ιεχωβά και μπόρεσα να εξηγήσω σαφώς γιατί τηρώ αυτή τη Γραφική στάση». (Γένεση 9:3, 4· Πράξεις 15:28, 29) Ναι, επειδή είμαστε δούλοι του Θεού και του Χριστού, ξεχωρίζουμε ως διαφορετικοί. Εντούτοις, μπορούμε κάλλιστα να κερδίσουμε το σεβασμό των ανθρώπων αν είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε τις πεποιθήσεις μας με σεβασμό.—1 Πέτρου 3:15.

9. Τι μαθαίνουμε από έναν άγγελο ο οποίος εμφανίστηκε στον απόστολο Ιωάννη;

⁹ Το να θυμόμαστε ότι είμαστε δούλοι του Θεού μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να παραμείνουμε ταπεινοί. Σε μια περίπτωση, ο απόστολος Ιωάννης εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από ένα μεγαλειώδες όραμα της ουράνιας Ιερουσαλήμ ώστε έπεσε κάτω για να προσφέρει λατρεία μπροστά στα πόδια του αγγέλου που είχε ενεργήσει ως εκπρόσωπος του Θεού. «Πρόσεχε!» του είπε ο άγγελος. «Μην το κάνεις αυτό! Εγώ απλώς είμαι σύνδουλος δικός σου και των αδελφών σου που είναι προφήτες και εκείνων που τηρούν τα λόγια αυτού του ρόλου. Τον Θεό λάτρεψε». (Αποκάλυψη 22:8, 9) Τι θαυμάσιο παράδειγμα έθεσε ο άγγελος για όλους τους δούλους του Θεού! Ορισμένοι Χριστιανοί μπορεί να βρίσκονται σε θέσεις ειδικής ευθύνης στην εκκλησία. Εντούτοις, ο Ιησούς είπε: «Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας πρέπει να είναι διάκονός σας, και όποιος θέλει να είναι πρώτος μεταξύ σας πρέπει να είναι δούλος σας». (Ματθαίος 20:26, 27) Ως ακόλουθοι του Ιησού, όλοι είμαστε δούλοι.

«Κάναμε Αυτό που Οφείλαμε να Κάνουμε»

10. Αναφέρετε Γραφικά παραδείγματα που δείχνουν ότι οι πιστοί υπηρέτες του Θεού δεν το έβρισκαν πάντα εύκολο να επιτελούν το θέλημά του.

¹⁰ Η επιτέλεση του θελήματος του Θεού δεν είναι πάντοτε εύκολη για τους ατελείς ανθρώπους. Ο προφήτης Μωυσής δεν ήταν πρόθυμος να υπακούσει όταν ο Ιεχωβά τού ζήτησε να πάει και να βγάλει τους γιους του Ισραήλ από τη δουλεία στην Αίγυπτο. (Έξοδος 3:10, 11· 4:1, 10) Μόλις έλαβε το διορισμό να κηρύξει ένα άγγελμα κρίσης στο λαό της Νινευή, ο Ιωνάς «σηκώθηκε . . . και έφυγε για τη Θαρσείς, μακριά από το πρόσωπο του Ιεχωβά». (Ιωνάς 1:2, 3) Ο Βαρούχ, ο γραμματέας του προφήτη Ιερεμία, παραπονέθηκε ότι απέκαμε. (Ιερεμίας 45:2, 3) Πώς πρέπει να αντιδρούμε όταν η προσωπική μας επιθυμία ή προτίμηση συγκρούεται με την επιτέλεση του θελήματος του Θεού; Μια παραβολή που αφηγήθηκε ο Ιησούς δίνει την απάντηση.

11, 12. (α) Αφηγηθείτε εν συντομία την παραβολή του Ιησού που είναι καταγραμμένη στα εδάφια Λουκάς 17:7-10. (β) Ποιο δίδαγμα αντλούμε από την παραβολή του Ιησού;

¹¹ Ο Ιησούς μίλησε για έναν δούλο ο οποίος φρόντιζε το ποίμνιο του κυρίου του όλη την ημέρα στον αγρό. Όταν ο δούλος πήγε στο σπίτι, αποκαμωμένος ύστερα από 12 περίπου ώρες σκληρής εργασίας, ο κύριός του δεν του είπε να καθήσει και να απολαύσει ένα καλό δείπνο. Αντίθετα, ο κύριος είπε: «Ετοίμασέ μου κάτι  για να δειπνήσω, και βάλε μια ποδιά και διακόνησέ με ώσπου να φάω και να πιω, και κατόπιν μπορείς να φας και να πιεις εσύ». Ο δούλος θα μπορούσε να φροντίσει για τις δικές του ανάγκες μόνο αφού θα είχε υπηρετήσει τον κύριό του. Ο Ιησούς ολοκλήρωσε την παραβολή λέγοντας: «Έτσι και εσείς, αφού κάνετε όλα όσα σας έχουν ανατεθεί, να λέτε: “Άχρηστοι δούλοι είμαστε. Κάναμε αυτό που οφείλαμε να κάνουμε”».—Λουκάς 17:7-10.

¹² Λέγοντας αυτή την παραβολή, ο Ιησούς δεν είχε σκοπό να δείξει ότι ο Ιεχωβά δεν εκτιμάει όσα κάνουμε στην υπηρεσία του. Η Γραφή δηλώνει ξεκάθαρα: «Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του». (Εβραίους 6:10) Απεναντίας, το δίδαγμα της παραβολής του Ιησού είναι ότι ο δούλος δεν μπορεί να ευαρεστεί τον εαυτό του ή να επικεντρώνεται στη δική του άνεση. Όταν αφιερωθήκαμε στον Θεό και επιλέξαμε να γίνουμε δούλοι του, δεχτήκαμε να βάζουμε το δικό του θέλημα πάνω από το δικό μας. Πρέπει να υποτάσσουμε το δικό μας θέλημα στο θέλημα του Θεού.

13, 14. (α) Κάτω από ποιες περιστάσεις ίσως χρειάζεται να υπερνικήσουμε τις δικές μας τάσεις; (β) Γιατί πρέπει να αφήνουμε το θέλημα του Θεού να υπερισχύει;

¹³ Η τακτική μελέτη του Λόγου του Θεού και των εντύπων του “πιστού και φρόνιμου δούλου” μπορεί να απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από μέρους μας. (Ματθαίος 24:45) Αυτό ίσως συμβαίνει ιδιαίτερα αν το διάβασμα μας δυσκόλευε ανέκαθεν ή αν κάποιο έντυπο εξετάζει «τα βαθιά πράγματα του Θεού». (1 Κορινθίους 2:10) Δεν πρέπει, όμως, να εξοικονομούμε χρόνο για προσωπική μελέτη; Ίσως απαιτείται αυτοπειθαρχία προκειμένου να καθόμαστε και να αφιερώνουμε χρόνο στην ύλη μελέτης. Εντούτοις, αν δεν το κάνουμε αυτό, πώς θα αναπτύξουμε όρεξη για τη «στερεή τροφή [που] είναι για ώριμους ανθρώπους»;—Εβραίους 5:14.

¹⁴ Τι γίνεται όταν επιστρέφουμε στο σπίτι κουρασμένοι ύστερα από μια δύσκολη ημέρα στην εργασία; Ίσως πρέπει να πιέσουμε τον εαυτό μας για να παρακολουθήσουμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Ή ίσως το κήρυγμα σε αγνώστους να είναι αντίθετο με τη φυσική μας τάση. Ο ίδιος ο Παύλος παραδέχτηκε ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν περιπτώσεις στις οποίες θα κηρύτταμε τα καλά νέα “παρά τη θέλησή μας”. (1 Κορινθίους 9:17) Ωστόσο, κάνουμε αυτά τα πράγματα επειδή ο Ιεχωβά—ο ουράνιος Κύριός μας, τον οποίο αγαπάμε—μας λέει ότι πρέπει να τα κάνουμε. Και μήπως δεν νιώθουμε πάντα ικανοποιημένοι και αναζωογονημένοι αφού καταβάλουμε την προσπάθεια που απαιτείται για να μελετήσουμε, να παρακολουθήσουμε τις συναθροίσεις και να κηρύξουμε;—Ψαλμός 1:1, 2· 122:1· 145:10-13.

Μην Κοιτάζετε «τα Πράγματα που Βρίσκονται Πίσω»

15. Πώς έθεσε ο Ιησούς παράδειγμα υποταγής στον Θεό;

¹⁵ Ο Ιησούς Χριστός έδειξε την υποταγή του στον ουράνιο Πατέρα του με ανυπέρβλητο τρόπο. «Έχω κατεβεί από τον ουρανό για να κάνω, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που με έστειλε», είπε ο Ιησούς στους μαθητές του. (Ιωάννης 6:38) Όταν τον είχε καταλάβει αγωνία στον κήπο της Γεθσημανή, προσευχήθηκε: «Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει αυτό το ποτήρι από εμένα. Εντούτοις, όχι όπως εγώ θέλω, αλλά όπως εσύ θέλεις».—Ματθαίος 26:39.

16, 17. (α) Πώς πρέπει να θεωρούμε τα πράγματα που αφήσαμε πίσω; (β) Δείξτε γιατί ο Παύλος ήταν ρεαλιστής όταν θεώρησε τις κοσμικές του προοπτικές «σκουπίδια».

¹⁶ Ο Ιησούς Χριστός θέλει να μείνουμε πιστοί στην απόφαση που πήραμε να γίνουμε δούλοι του Θεού. Ο ίδιος είπε: «Κανείς που έχει βάλει το χέρι του στο αλέτρι και κοιτάζει τα πράγματα που βρίσκονται πίσω δεν είναι κατάλληλος για τη βασιλεία του Θεού». (Λουκάς 9:62) Καθώς υπηρετούμε τον Θεό ως δούλοι, ασφαλώς δεν είναι σωστό να αναπολούμε όσα αφήσαμε πίσω. Απεναντίας, πρέπει να θεωρούμε πολύτιμα όσα έχουμε κερδίσει επιλέγοντας να γίνουμε δούλοι του Θεού. Ο Παύλος έγραψε στους Φιλιππησίους: «Θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημιά για χάρη της υπερέχουσας αξίας της γνώσης του Χριστού Ιησού του Κυρίου μου. Για χάρη του έχω ζημιωθεί τα πάντα και τα θεωρώ σκουπίδια, για να κερδίσω τον Χριστό».—Φιλιππησίους 3:8.

¹⁷ Σκεφτείτε όλα όσα ο Παύλος θεώρησε σκουπίδια και εγκατέλειψε για χάρη των πνευματικών  ανταμοιβών που θα λάβαινε ως δούλος του Θεού. Άφησε πίσω, όχι μόνο τις ανέσεις του κόσμου, αλλά και την πιθανότητα να γίνει μελλοντικός ηγέτης του Ιουδαϊσμού. Αν ο Παύλος είχε εξακολουθήσει να ασκεί τον Ιουδαϊσμό, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αναρριχηθεί σε κάποια θέση παρόμοια με αυτήν που κατέλαβε ο Συμεών, γιος του εκπαιδευτή του Παύλου, του Γαμαλιήλ. (Πράξεις 22:3· Γαλάτες 1:14) Ο Συμεών έγινε ηγέτης των Φαρισαίων και έπαιξε εξέχοντα ρόλο—αν και είχε μερικούς ενδοιασμούς—στην εξέγερση των Ιουδαίων εναντίον της Ρώμης την περίοδο 66-70 Κ.Χ. Σε εκείνη τη σύγκρουση έπεσε νεκρός είτε από τα χέρια Ιουδαίων εξτρεμιστών είτε από το ρωμαϊκό στρατό.

18. Αναφέρετε ένα παράδειγμα που δείχνει πώς φέρνουν ανταμοιβές τα πνευματικά επιτεύγματα.

¹⁸ Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ακολουθήσει το παράδειγμα του Παύλου. «Λίγα χρόνια αφότου τελείωσα το σχολείο, βρήκα εργασία ως ιδιαιτέρα γραμματέας ενός διακεκριμένου δικηγόρου στο Λονδίνο», λέει η Τζιν. «Απολάμβανα την εργασία μου και έβγαζα πολλά χρήματα, αλλά μέσα μου ήξερα ότι μπορούσα να κάνω περισσότερα στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Τελικά, υπέβαλα την παραίτησή μου και άρχισα το σκαπανικό. Είμαι πολύ ευγνώμων που έκανα αυτό το βήμα πριν από 20 σχεδόν χρόνια! Η ολοχρόνια υπηρεσία μου έχει εμπλουτίσει τη ζωή μου περισσότερο από όσο θα την εμπλούτιζε ποτέ οποιαδήποτε εργασία γραμματέως. Τίποτα δεν δίνει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να βλέπεις πώς μπορεί να αλλάξει ο Λόγος του Ιεχωβά τη ζωή ενός ατόμου. Η συμμετοχή σε μια τέτοια διαδικασία είναι κάτι θαυμάσιο. Αυτά που δίνουμε στον Ιεχωβά δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με αυτά που λαβαίνουμε».

19. Για ποιο πράγμα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι, και γιατί;

¹⁹ Οι περιστάσεις μας μπορεί να αλλάξουν με τον καιρό. Εντούτοις, η αφιέρωσή μας στον Θεό παραμένει η ίδια. Εξακολουθούμε να είμαστε δούλοι του Ιεχωβά, και εκείνος αφήνει εμάς να αποφασίσουμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να χρησιμοποιήσουμε το χρόνο, τη ζωτικότητα, τα ταλέντα μας και άλλα προσόντα. Συνεπώς, οι αποφάσεις που παίρνουμε σε αυτόν τον τομέα μπορούν να αντανακλούν την αγάπη μας για τον Θεό. Δείχνουν επίσης σε ποιο βαθμό είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε προσωπικές θυσίες. (Ματθαίος 6:33) Άσχετα με τις περιστάσεις μας, δεν θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να δίνουμε στον Ιεχωβά το καλύτερο που μπορούμε; Ο Παύλος έγραψε: «Αν υπάρχει πρώτα η προθυμία, είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη σύμφωνα με ό,τι έχει κανείς, όχι σύμφωνα με ό,τι δεν έχει».—2 Κορινθίους 8:12.

«Έχετε τον Καρπό Σας»

20, 21. (α) Τι καρπό παράγουν οι δούλοι του Θεού; (β) Πώς ανταμείβει ο Ιεχωβά εκείνους που του δίνουν το καλύτερο που μπορούν;

²⁰ Το να είμαστε δούλοι του Θεού δεν είναι καταπιεστικό. Αντίθετα, παρέχει διαφυγή από μια ολέθρια μορφή δουλείας η οποία μας στερεί την ευτυχία. «Επειδή ελευθερωθήκατε από την αμαρτία και γίνατε δούλοι του Θεού», έγραψε ο Παύλος, «έχετε τον καρπό σας σε σχέση με αγιότητα, και το τέλος αιώνια ζωή». (Ρωμαίους 6:22) Το να υπηρετούμε τον Θεό ως δούλοι αποφέρει καρπό σε σχέση με αγιότητα, καθώς αποκομίζουμε τα οφέλη της άγιας, ηθικά καθαρής, διαγωγής. Επιπρόσθετα, οδηγεί σε αιώνια ζωή στο μέλλον.

²¹ Ο Ιεχωβά είναι γενναιόδωρος με τους δούλους του. Όταν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε στην υπηρεσία του, εκείνος μας ανοίγει «τις πύλες των υδάτων των ουρανών» και εκχέει πάνω μας «ευλογία ώσπου να μην υπάρχει πια έλλειψη». (Μαλαχίας 3:10) Πόσο ευχάριστο θα είναι να συνεχίζουμε να υπηρετούμε ως δούλοι του Ιεχωβά σε όλη την αιωνιότητα!

Θυμάστε;

• Γιατί γινόμαστε δούλοι του Θεού;

• Πώς δείχνουμε την υποταγή μας στο θέλημα του Θεού;

• Γιατί πρέπει να είμαστε έτοιμοι να βάζουμε το θέλημα του Ιεχωβά πάνω από το δικό μας;

• Γιατί δεν πρέπει να “κοιτάζουμε τα πράγματα που βρίσκονται πίσω”;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

Η πρόβλεψη για την οικειοθελή δουλεία στον Ισραήλ αποτελούσε προαναλαμπή της Χριστιανικής δουλείας

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Γινόμαστε δούλοι του Θεού όταν βαφτιζόμαστε

[Εικόνες στη σελίδα 17]

Οι Χριστιανοί βάζουν το θέλημα του Θεού πρώτο

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Ο Μωυσής δεν ήταν πρόθυμος να δεχτεί το διορισμό του