Ας Μη Ζούμε Πια για τον Εαυτό Μας

«[Ο Χριστός] πέθανε για όλους ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους».—2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 5:15.

1, 2. Ποια Γραφική εντολή υποκίνησε τους ακολούθους του Ιησού τον πρώτο αιώνα να υπερνικήσουν την ιδιοτέλεια;

ΗΤΑΝ η τελευταία νύχτα του Ιησού στη γη. Σε λίγες μόνο ώρες, επρόκειτο να δώσει τη ζωή του για χάρη όλων όσων θα ασκούσαν πίστη σε αυτόν. Εκείνη τη νύχτα, ο Ιησούς είπε στους πιστούς του αποστόλους πολλά σημαντικά πράγματα. Μεταξύ αυτών ήταν μια εντολή σχετικά με κάποια ιδιότητα που θα αποδεικνυόταν διακριτικό γνώρισμα των ακολούθων του. «Σας δίνω μια καινούρια εντολή», είπε, «να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα, να αγαπάτε και εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».—Ιωάννης 13:34, 35.

² Οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να εκδηλώνουν αυτοθυσιαστική αγάπη ο ένας για τον άλλον και να βάζουν τις ανάγκες των ομοπίστων τους πάνω από τις δικές τους. Δεν πρέπει να διστάζουν ακόμα και να “παραδώσουν την ψυχή τους για χάρη των φίλων τους”. (Ιωάννης 15:13) Πώς ανταποκρίθηκαν οι πρώτοι Χριστιανοί στην καινούρια εντολή; Στο φημισμένο έργο του Απολογητικός, ο συγγραφέας του δεύτερου αιώνα Τερτυλλιανός παρέθεσε τα λόγια άλλων οι οποίοι έλεγαν για τους Χριστιανούς: “Κοιτάξτε πώς αγαπούν ο ένας τον άλλον και πώς είναι μάλιστα έτοιμοι να πεθάνουν ο ένας για τον άλλον”.

3, 4. (α) Γιατί πρέπει να καταπολεμούμε την ιδιοτέλεια; (β) Τι θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

³ Και εμείς επίσης πρέπει “να βαστάζουμε ο ένας τα βάρη του άλλου, και έτσι να εκπληρώσουμε το νόμο του Χριστού”. (Γαλάτες 6:2) Ωστόσο, η ιδιοτέλεια είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην προσπάθεια που κάνουμε να υπακούμε στο νόμο του Χριστού, και “να αγαπάμε τον Ιεχωβά τον Θεό μας με όλη μας την καρδιά, την ψυχή και τη διάνοια και να αγαπάμε τους πλησίον μας όπως τον εαυτό μας”. (Ματθαίος 22:37-39) Λόγω της ατέλειάς μας, τείνουμε να είμαστε εγωκεντρικοί. Εκτός από αυτό, το  άγχος της καθημερινής ζωής, η ανταγωνιστική ατμόσφαιρα στο σχολείο ή στο χώρο εργασίας και ο αγώνας για τα προς το ζην εντείνουν αυτή τη φυσική τάση. Αυτή η τάση προς την ιδιοτέλεια δεν μειώνεται. Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε: «Στις τελευταίες ημέρες . . . οι άνθρωποι θα γίνουν εντελώς εγωκεντρικοί».—2 Τιμόθεο 3:1, 2, Φίλιπς (Phillips).

⁴ Προς το τέλος της επίγειας διακονίας του, ο Ιησούς περιέγραψε στους μαθητές του μια διαδικασία αποτελούμενη από τρία βήματα, η οποία θα τους βοηθούσε να υπερνικήσουν την ιδιοτέλεια. Ποια ήταν αυτή, και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε εμείς από τις οδηγίες του Ιησού;

Αποτελεσματικό Αντίδοτο!

5. Ενόσω κήρυττε στη βόρεια Γαλιλαία, τι αποκάλυψε ο Ιησούς στους μαθητές του, και γιατί τους συγκλόνισε αυτό;

⁵ Ο Ιησούς κήρυττε κοντά στην Καισάρεια του Φιλίππου στη βόρεια Γαλιλαία. Αυτή η ήσυχη, ειδυλλιακή περιοχή ίσως φαινόταν πιο κατάλληλη για χαλάρωση παρά για αυταπάρνηση. Ενόσω βρισκόταν εκεί, όμως, ο Ιησούς άρχισε να δείχνει στους μαθητές του ότι «πρέπει να πάει στην Ιερουσαλήμ και να υποφέρει πολλά από τους πρεσβυτέρους και τους πρωθιερείς και τους γραμματείς και να θανατωθεί και την τρίτη ημέρα να εγερθεί». (Ματθαίος 16:21) Πόσο πρέπει να συγκλόνισε αυτή η αποκάλυψη τους μαθητές του Ιησού, διότι μέχρι τότε περίμεναν ότι ο Ηγέτης τους θα εγκαθίδρυε τη Βασιλεία του στη γη!—Λουκάς 19:11· Πράξεις 1:6.

6. Γιατί επέπληξε ο Ιησούς έντονα τον Πέτρο;

⁶ Ο Πέτρος αμέσως «πήρε [τον Ιησού] παράμερα και άρχισε να τον επιπλήττει, λέγοντας: “Να είσαι καλός με τον εαυτό σου, Κύριε· δεν πρόκειται να σε βρει τέτοιο τέλος”». Πώς αντέδρασε ο Ιησούς; «Γυρίζοντας την πλάτη του, είπε στον Πέτρο: “Πήγαινε πίσω μου, Σατανά! Μου είσαι σκάνδαλο, επειδή σκέφτεσαι, όχι τις σκέψεις του Θεού, αλλά των ανθρώπων”». Τι αντίθεση υπήρχε ανάμεσα σε αυτές τις δύο απόψεις! Ο Ιησούς δέχτηκε πρόθυμα την αυτοθυσιαστική πορεία που είχε ορίσει ο Θεός για αυτόν—μια πορεία που θα τον οδηγούσε στο θάνατο πάνω σε ξύλο βασανισμού μέσα σε λίγους μήνες. Ο Πέτρος συνέστησε μια άνετη πορεία. «Να είσαι καλός με τον εαυτό σου», είπε. Ο Πέτρος αναμφίβολα είχε καλές προθέσεις. Εντούτοις, ο Ιησούς τον επέπληξε επειδή σε εκείνη την περίπτωση ο Πέτρος είχε επιτρέψει στον εαυτό του να επηρεαστεί από τον Σατανά. Ο Πέτρος είχε, «όχι το νου του Θεού, αλλά των ανθρώπων».—Ματθαίος 16:22, 23, υποσημείωση στη ΜΝΚ.

7. Όπως έχει καταγραφεί στο εδάφιο Ματθαίος 16:24, ποια πορεία συνέστησε ο Ιησούς στους ακολούθους του;

⁷ Λόγια που απηχούν όσα είπε ο Πέτρος στον Ιησού ακούγονται και σήμερα. Ο κόσμος συνήθως παροτρύνει τον καθένα να “είναι καλός με τον εαυτό του” ή “να ακολουθεί την πορεία της ελάχιστης αντίστασης”. Από την άλλη πλευρά, ο Ιησούς συνέστησε εντελώς διαφορετική διανοητική στάση, λέγοντας στους μαθητές του: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το ξύλο του βασανισμού του και ας με ακολουθεί συνεχώς». (Ματθαίος 16:24) «Αυτά τα λόγια δεν αποτελούν πρόσκληση προς τους έξω να γίνουν μαθητές», δηλώνει Η Νέα Βίβλος του Ερμηνευτή (The New Interpreter’s Bible), «αλλά παροτρύνουν εκείνους που έχουν ήδη ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Χριστού να κάνουν στοχασμούς γύρω από το τι σημαίνει να είναι κάποιος μαθητής». Τα τρία βήματα που περιέγραψε ο Ιησούς, όπως έχουν καταγραφεί σε αυτό το εδάφιο, πρέπει να γίνουν από τους πιστούς. Ας εξετάσουμε το κάθε βήμα χωριστά.

8. Εξηγήστε τι σημαίνει το να απαρνηθείτε τον εαυτό σας.

⁸ Πρώτον, πρέπει να απαρνηθούμε τον εαυτό μας. Η φράση του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδεται «ας απαρνηθεί τον εαυτό του» υποδηλώνει ότι κάποιος είναι πρόθυμος να πει όχι στις ιδιοτελείς επιθυμίες ή στην προσωπική άνεση. Το να απαρνηθούμε τον εαυτό μας  δεν σημαίνει απλώς ότι παραιτούμαστε περιστασιακά από ορισμένες απολαύσεις. Ούτε σημαίνει ότι γινόμαστε ασκητικοί ή αυτοκαταστροφικοί. Δεν “ανήκουμε στον εαυτό μας” πια, με την έννοια ότι παραδίδουμε εκούσια ολόκληρη τη ζωή μας και όλα όσα περιλαμβάνει αυτή στον Ιεχωβά. (1 Κορινθίους 6:19, 20) Η ζωή μας παύει να έχει ως επίκεντρο τον εαυτό μας, και έχει πλέον ως επίκεντρο τον Θεό. Το να απαρνηθούμε τον εαυτό μας συνεπάγεται να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε το θέλημα του Θεού, μολονότι αυτό ίσως αντιβαίνει στις ατελείς μας τάσεις. Δείχνουμε ότι είμαστε αποκλειστικά αφοσιωμένοι στον Θεό όταν αφιερωνόμαστε σε αυτόν και βαφτιζόμαστε. Κατόπιν αγωνιζόμαστε να ζούμε σύμφωνα με την αφιέρωσή μας στην υπόλοιπη ζωή μας.

9. (α) Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, τι αντιπροσώπευε το ξύλο του βασανισμού; (β) Με ποιον τρόπο σηκώνουμε το ξύλο του βασανισμού μας;

⁹ Το δεύτερο βήμα είναι ότι πρέπει να σηκώσουμε το ξύλο του βασανισμού μας. Τον πρώτο αιώνα, το ξύλο του βασανισμού αντιπροσώπευε παθήματα, ντροπή και θάνατο. Κανονικά, μόνο οι εγκληματίες εκτελούνταν σε ξύλο βασανισμού ή μόνο τα δικά τους πτώματα τα κρεμούσαν σε ξύλο. Με αυτή την έκφραση, ο Ιησούς έδειξε ότι ένας Χριστιανός πρέπει να είναι έτοιμος να δεχτεί διωγμό, περιφρόνηση ή ακόμα και θάνατο, εφόσον δεν είναι μέρος του κόσμου. (Ιωάννης 15:18-20) Οι κανόνες που τηρούμε ως Χριστιανοί μάς κάνουν να ξεχωρίζουμε, γι’ αυτό ο κόσμος μπορεί να “μιλάει υβριστικά για εμάς”. (1 Πέτρου 4:4) Αυτό θα μπορούσε να συμβεί στο σχολείο, στο χώρο εργασίας μας ή ακόμα και μέσα στην οικογένεια. (Λουκάς 9:23) Παρ’ όλα αυτά, είμαστε διατεθειμένοι να υπομείνουμε την περιφρόνηση του κόσμου επειδή δεν ζούμε πια για τον εαυτό μας. Ο Ιησούς είπε: «Ευτυχισμένοι είστε όταν οι άνθρωποι σας ονειδίσουν και σας επιφέρουν διωγμό και με ψέματα πουν κάθε είδους πονηρό πράγμα εναντίον σας εξαιτίας μου. Να χαίρεστε και να σκιρτάτε από χαρά, επειδή η ανταμοιβή σας είναι μεγάλη στους ουρανούς». (Ματθαίος 5:11, 12) Πράγματι, το σημαντικό είναι να έχουμε την εύνοια του Θεού.

10. Τι περιλαμβάνει το να ακολουθούμε τον Ιησού συνεχώς;

¹⁰ Τρίτον, ο Ιησούς Χριστός είπε ότι πρέπει να τον ακολουθούμε συνεχώς. Σύμφωνα με το Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Καινής Διαθήκης (An Expository Dictionary of New Testament Words), του Γ. Ε. Βάιν, το να ακολουθεί κανείς σημαίνει να είναι σύντροφος—«κάποιος που βαδίζει στον ίδιο δρόμο». Το εδάφιο 1 Ιωάννη 2:6 δηλώνει: «Αυτός που λέει ότι παραμένει σε ενότητα με [τον Θεό] έχει και ο ίδιος την υποχρέωση να περπατάει ακριβώς όπως περπάτησε εκείνος [ο Χριστός]». Πώς περπάτησε ο Ιησούς; Η αγάπη του Ιησού για τον ουράνιο Πατέρα του και για τους μαθητές του δεν άφηνε περιθώρια για ιδιοτέλεια. «Ο Χριστός δεν ευαρέστησε τον εαυτό του», έγραψε ο Παύλος. (Ρωμαίους 15:3) Ακόμα και όταν ένιωθε κουρασμένος ή πεινούσε, ο Ιησούς έβαζε τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές του. (Μάρκος 6:31-34) Ο Ιησούς αγωνιζόταν επίσης σθεναρά στο έργο κηρύγματος και διδασκαλίας της Βασιλείας. Δεν θα πρέπει άραγε να τον μιμούμαστε καθώς εκπληρώνουμε με ζήλο την αποστολή που έχουμε να “κάνουμε μαθητές από όλα τα έθνη, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα έχει παραγγείλει ο Ιησούς”; (Ματθαίος 28:19, 20) Σε όλους αυτούς τους τομείς, ο Χριστός μάς άφησε υπόδειγμα, και εμείς πρέπει να “ακολουθήσουμε τα ίχνη του πιστά”.—1 Πέτρου 2:21.

11. Γιατί είναι σημαντικό να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, να σηκώσουμε το ξύλο του βασανισμού μας και να ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό συνεχώς;

¹¹ Είναι ζωτικό να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, να σηκώσουμε το ξύλο του βασανισμού μας και να ακολουθούμε το Υπόδειγμά μας συνεχώς. Ενεργώντας έτσι, καταπολεμούμε την ιδιοτέλεια—ένα βέβαιο εμπόδιο στην εκδήλωση αυτοθυσιαστικής αγάπης. Επιπρόσθετα, ο Ιησούς είπε: «Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του θα τη χάσει· αλλά όποιος χάσει την ψυχή του για χάρη μου θα τη βρει. Διότι τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει όλο τον κόσμο αλλά ζημιωθεί την ψυχή του; Ή τι θα δώσει ο άνθρωπος σε αντάλλαγμα για την ψυχή του;»—Ματθαίος 16:25, 26.

Δεν Μπορούμε να Υπηρετούμε Δύο Κυρίους

12, 13. (α) Τι απασχολούσε το νεαρό άρχοντα ο οποίος ζήτησε τη συμβουλή του Ιησού; (β) Ποια συμβουλή έδωσε ο Ιησούς στο νεαρό, και γιατί;

¹² Λίγους μήνες αφότου ο Ιησούς τόνισε ότι οι  μαθητές του χρειαζόταν να απαρνηθούν τον εαυτό τους, ένας πλούσιος νεαρός άρχοντας τον πλησίασε και του είπε: «Δάσκαλε, τι αγαθό πρέπει να κάνω για να αποκτήσω αιώνια ζωή;» Ο Ιησούς τού είπε να “τηρεί τις εντολές” και κατόπιν ανέφερε μερικές. Ο νεαρός απάντησε: «Τα έχω τηρήσει όλα αυτά». Προφανώς ήταν ειλικρινής και είχε κάνει το καλύτερο που μπορούσε για να υπακούει στις εντολές του Νόμου. Γι’ αυτό ρώτησε: «Τι μου λείπει ακόμη;» Απαντώντας, ο Ιησούς απηύθυνε στο νεαρό μια μοναδική πρόσκληση, λέγοντας: «Αν θέλεις να είσαι τέλειος [«πλήρης», Νέα Αμερικανική Στερεότυπη Βίβλος (New American Standard Bible)], πήγαινε να πουλήσεις τα υπάρχοντά σου και δώσε τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό· και έλα να γίνεις ακόλουθός μου».—Ματθαίος 19:16-21.

¹³ Ο Ιησούς διέκρινε ότι, για να υπηρετήσει ο νεαρός τον Ιεχωβά ολόψυχα, έπρεπε να απαλλαχτεί από το μεγαλύτερο περισπασμό που υπήρχε στη ζωή του—τον υλικό του πλούτο. Ο αληθινός μαθητής του Χριστού δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους. “Δεν μπορεί να υπηρετεί ως δούλος τον Θεό και τον Πλούτο”. (Ματθαίος 6:24) Χρειάζεται να έχει “απλό μάτι”, προσηλωμένο στα πνευματικά ζητήματα. (Ματθαίος 6:22) Το να απαλλαχτεί κανείς από τα υπάρχοντά του και να τα δώσει στους φτωχούς είναι πράξη αυτοθυσίας. Σε αντάλλαγμα για αυτή την υλική θυσία, ο Ιησούς πρόσφερε στο νεαρό άρχοντα το ανεκτίμητο προνόμιο να συσσωρεύσει θησαυρό στον ουρανό—έναν θησαυρό που θα σήμαινε αιώνια ζωή για αυτόν και θα οδηγούσε στην προοπτική να κυβερνήσει τελικά με τον Χριστό στον ουρανό. Ο νεαρός δεν ήταν έτοιμος να απαρνηθεί τον εαυτό του. «Έφυγε λυπημένος, γιατί είχε πολλά αποκτήματα». (Ματθαίος 19:22) Κάποιοι άλλοι ακόλουθοι του Ιησού, όμως, ανταποκρίθηκαν διαφορετικά.

14. Πώς ανταποκρίθηκαν τέσσερις ψαράδες όταν ο Ιησούς τούς κάλεσε να τον ακολουθήσουν;

¹⁴ Περίπου δύο χρόνια νωρίτερα, ο Ιησούς είχε απευθύνει παρόμοια πρόσκληση σε τέσσερις ψαράδες που τους έλεγαν Πέτρο, Ανδρέα, Ιάκωβο και Ιωάννη. Δύο από αυτούς ψάρευαν εκείνη την ώρα, ενώ οι άλλοι δύο επιδιόρθωναν τα δίχτυα τους. Ο Ιησούς τούς είπε: «Ελάτε πίσω μου, και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων». Και οι τέσσερις εγκατέλειψαν τελικά την αλιευτική τους επιχείρηση και ακολούθησαν τον Ιησού για το υπόλοιπο της ζωής τους.—Ματθαίος 4:18-22.

15. Πώς έκανε θυσίες μια Μάρτυρας του Ιεχωβά στη σύγχρονη εποχή για να ακολουθήσει τον Ιησού;

¹⁵ Πολλοί Χριστιανοί σήμερα έχουν μιμηθεί το παράδειγμα των τεσσάρων ψαράδων και όχι του πλούσιου νεαρού άρχοντα. Έχουν θυσιάσει πλούτη και ευκαιρίες σε αυτόν τον κόσμο προκειμένου να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. «Όταν ήμουν 22 χρονών, χρειάστηκε να πάρω μια μεγάλη απόφαση», λέει η Ντέμπορα και εξηγεί: «Μελετούσα τη Γραφή επί έξι περίπου μήνες και ήθελα να αφιερώσω τη ζωή μου στον Ιεχωβά, αλλά η οικογένειά μου εναντιώθηκε με μεγάλη σφοδρότητα. Ήταν πολυεκατομμυριούχοι και πίστευαν ότι το να γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά θα τους διέσυρε κοινωνικά. Μου έδωσαν 24 ώρες διορία να αποφασίσω τι προτιμούσα—μια ζωή χλιδής ή την αλήθεια. Αν δεν διέκοπτα κάθε επαφή με τους Μάρτυρες, η  οικογένειά μου θα με αποκλήρωνε. Ο Ιεχωβά με βοήθησε να πάρω τη σωστή απόφαση και μου έδωσε τη δύναμη να την πραγματοποιήσω. Έχω δαπανήσει τα τελευταία 42 χρόνια στην ολοχρόνια υπηρεσία και δεν μετανιώνω καθόλου. Γυρίζοντας την πλάτη σε μια ιδιοτελή ζωή, επικεντρωμένη στις απολαύσεις, γλίτωσα από την κενότητα και τη δυστυχία που παρατηρώ ανάμεσα στα μέλη της οικογένειάς μου. Μαζί με το σύζυγό μου, έχω βοηθήσει εκατό και πλέον άτομα να γνωρίσουν την αλήθεια. Αυτά τα πνευματικά παιδιά έχουν για εμένα πολύ μεγαλύτερη αξία από οποιαδήποτε υλικά πλούτη». Εκατομμύρια άλλοι Μάρτυρες του Ιεχωβά συμμερίζονται τα αισθήματά της. Τι θα λεχθεί για εσάς;

16. Πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι δεν ζούμε πια για τον εαυτό μας;

¹⁶ Η επιθυμία να μη ζουν πια για τον εαυτό τους έχει υποκινήσει χιλιάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά να υπηρετήσουν ως σκαπανείς, δηλαδή ολοχρόνιοι διαγγελείς της Βασιλείας. Άλλοι, που οι περιστάσεις τους δεν τους επιτρέπουν να συμμετέχουν στην ολοχρόνια διακονία, καλλιεργούν το σκαπανικό πνεύμα και υποστηρίζουν το έργο κηρύγματος της Βασιλείας όσο καλύτερα μπορούν. Οι γονείς εκδηλώνουν παρόμοιο πνεύμα όταν αφιερώνουν μεγάλο μέρος του χρόνου τους και θυσιάζουν προσωπικά τους ενδιαφέροντα προκειμένου να δώσουν πνευματική εκπαίδευση στα παιδιά τους. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όλοι μας μπορούμε να δείχνουμε ότι τα συμφέροντα της Βασιλείας έρχονται πρώτα στη ζωή μας.—Ματθαίος 6:33.

Τίνος η Αγάπη μάς Αναγκάζει;

17. Τι μας υποκινεί να κάνουμε θυσίες;

¹⁷ Η εκδήλωση αυτοθυσιαστικής αγάπης δεν είναι η ευκολότερη πορεία που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος. Σκεφτείτε, όμως, τι είναι αυτό που μας αναγκάζει. Ο Παύλος έγραψε: «Η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς αναγκάζει, επειδή αυτό κρίναμε: ότι ένας πέθανε για όλους . . . Και πέθανε για όλους ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και εγέρθηκε». (2 Κορινθίους 5:14, 15) Η αγάπη του Χριστού είναι αυτή που μας αναγκάζει να μη ζούμε πια για τον εαυτό μας. Τι ισχυρό κίνητρο είναι αυτό! Εφόσον ο Χριστός πέθανε για εμάς, δεν νιώθουμε άραγε εμείς την ηθική υποχρέωση να ζούμε για εκείνον; Εξάλλου, η ευγνωμοσύνη για το βάθος της αγάπης που έχουν δείξει για εμάς ο Θεός και ο Χριστός μάς ανάγκασε να αφιερώσουμε τη ζωή μας στον Θεό και να γίνουμε μαθητές του Χριστού.—Ιωάννης 3:16· 1 Ιωάννη 4:10, 11.

18. Γιατί αξίζει τον κόπο να ακολουθούμε αυτοθυσιαστική πορεία;

¹⁸ Αξίζει τον κόπο να μη ζούμε πια για τον εαυτό μας; Όταν ο πλούσιος νεαρός άρχοντας απέρριψε την πρόσκληση του Χριστού και έφυγε, ο Πέτρος είπε στον Ιησού: «Δες! Εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε· τι θα γίνει, λοιπόν, με εμάς;» (Ματθαίος 19:27) Ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι είχαν όντως απαρνηθεί τον εαυτό τους. Ποια θα ήταν η ανταμοιβή τους; Ο Ιησούς μίλησε πρώτα για το προνόμιο που θα είχαν να κυβερνήσουν μαζί του στον ουρανό. (Ματθαίος 19:28) Στην ίδια περίπτωση, ο Ιησούς αναφέρθηκε στις ευλογίες τις οποίες επρόκειτο να απολαύσει κάθε ακόλουθός του, λέγοντας: «Δεν υπάρχει κανείς που να άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή μητέρα ή πατέρα ή παιδιά ή κτήματα για χάρη μου και για χάρη των καλών νέων, ο οποίος δεν θα πάρει εκατονταπλάσια τώρα, σε αυτή τη χρονική περίοδο . . . και στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων αιώνια ζωή». (Μάρκος 10:29, 30) Λαβαίνουμε πολύ περισσότερα από αυτά που έχουμε θυσιάσει. Δεν έχουν οι πνευματικοί μας πατέρες, μητέρες, αδελφοί, αδελφές και παιδιά πολύ μεγαλύτερη αξία από οτιδήποτε απαρνηθήκαμε για χάρη της Βασιλείας; Ποιος έζησε την πιο  ανταμειφτική ζωή—ο Πέτρος ή ο πλούσιος νεαρός άρχοντας;

19. (α) Από τι εξαρτάται η αληθινή ευτυχία; (β) Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

¹⁹ Με τα λόγια και τις πράξεις του, ο Ιησούς έδειξε ότι η ευτυχία πηγάζει από το να δίνουμε και από το να υπηρετούμε, όχι από την ιδιοτέλεια. (Ματθαίος 20:28· Πράξεις 20:35) Όταν δεν ζούμε πια για τον εαυτό μας αλλά ακολουθούμε τον Χριστό συνεχώς, βρίσκουμε μεγάλη ικανοποίηση στη ζωή τώρα και έχουμε την προοπτική αιώνιας ζωής στο μέλλον. Βέβαια, όταν απαρνιόμαστε τον εαυτό μας, ο Ιεχωβά γίνεται Ιδιοκτήτης μας. Με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε δούλοι του Θεού. Γιατί είναι ανταμειφτική αυτή η δουλεία; Πώς επηρεάζει τις αποφάσεις που παίρνουμε στη ζωή; Το επόμενο άρθρο θα εξετάσει αυτά τα ερωτήματα.

Θυμάστε;

• Γιατί πρέπει να καταπολεμούμε τις ιδιοτελείς μας τάσεις;

• Τι σημαίνει το να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, να σηκώσουμε το ξύλο του βασανισμού μας και να ακολουθούμε τον Ιησού συνεχώς;

• Τι μας υποκινεί να μη ζούμε πια για τον εαυτό μας;

• Γιατί αξίζει τον κόπο να ζούμε αυτοθυσιαστική ζωή;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 11]

«Να είσαι καλός με τον εαυτό σου, Κύριε»

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Τι εμπόδισε το νεαρό άρχοντα να ακολουθήσει τον Ιησού;

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Η αγάπη αναγκάζει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να υπηρετούν ως ζηλωτές διαγγελείς της Βασιλείας