Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός

Κύρια Σημεία από το Βιβλίο Πρώτο Σαμουήλ

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στο έτος 1117 Π.Κ.Χ. Έχουν περάσει περίπου τριακόσια χρόνια από τότε που ο Ιησούς του Ναυή ολοκλήρωσε την κατάκτηση της Υποσχεμένης Γης. Οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ έρχονται στον προφήτη του Ιεχωβά και υποβάλλουν ένα ιδιαίτερο αίτημα. Ο προφήτης το κάνει θέμα προσευχής και ο Ιεχωβά ικανοποιεί το αίτημά τους. Αυτό σηματοδοτεί το τέλος της περιόδου των Κριτών και την έναρξη της περιόδου των ανθρώπινων βασιλιάδων. Το Γραφικό βιβλίο Πρώτο Σαμουήλ αφηγείται συναρπαστικά γεγονότα γύρω από αυτό το σημείο στροφής στην ιστορία του έθνους του Ισραήλ.

Το βιβλίο Πρώτο Σαμουήλ, το οποίο γράφτηκε από τον Σαμουήλ, τον Νάθαν και τον Γαδ, καλύπτει περίοδο 102 ετών—από το 1180 έως το 1078 Π.Κ.Χ. (1 Χρονικών 29:29) Είναι μια αφήγηση σχετικά με τέσσερις ηγέτες του Ισραήλ. Δύο υπηρετούν ως κριτές και δύο ως βασιλιάδες. Δύο είναι υπάκουοι στον Ιεχωβά και δύο δεν είναι. Μαθαίνουμε επίσης για δύο υποδειγματικές γυναίκες καθώς και για έναν γενναίο αλλά και καλοσυνάτο πολεμιστή. Τέτοια παραδείγματα παρέχουν πολύτιμα μαθήματα σχετικά με τη στάση και τις ενέργειες που πρέπει είτε να μιμούμαστε είτε να αποφεύγουμε. Τα περιεχόμενα του βιβλίου Πρώτο Σαμουήλ μπορούν, λοιπόν, να ασκήσουν δύναμη στις σκέψεις και στις πράξεις μας.—Εβραίους 4:12.

Ο ΣΑΜΟΥΗΛ ΔΙΑΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΝ ΗΛΕΙ ΩΣ ΚΡΙΤΗΣ

(1 Σαμουήλ 1:1–7:17)

Είναι καιρός για τη Γιορτή της Συγκομιδής και η Άννα, η οποία ζει στη Ραμά, είναι γεμάτη χαρά. * Ο Ιεχωβά έχει απαντήσει στις προσευχές της και εκείνη έχει γεννήσει γιο. Για να εκπληρώσει τον όρκο της, η Άννα παρουσιάζει το γιο της, τον Σαμουήλ, για υπηρεσία «στον οίκο του Ιεχωβά». Εκεί το αγόρι γίνεται «διάκονος του Ιεχωβά ενώπιον του Ηλεί του ιερέα». (1 Σαμουήλ 1:24· 2:11) Όταν ο Σαμουήλ βρίσκεται ακόμη σε τρυφερή ηλικία, ο Ιεχωβά τού μιλάει, εξαγγέλλοντας κρίση εναντίον του οίκου του Ηλεί. Καθώς ο Σαμουήλ μεγαλώνει, όλος ο λαός του Ισραήλ τον αναγνωρίζει ως προφήτη του Ιεχωβά.

Αργότερα, οι Φιλισταίοι ανεβαίνουν εναντίον του Ισραήλ. Πιάνουν την Κιβωτό και θανατώνουν τους δύο γιους του Ηλεί. Μόλις μαθαίνει τα νέα, ο ηλικιωμένος Ηλεί πεθαίνει, έχοντας «κρίνει τον Ισραήλ σαράντα χρόνια». (1 Σαμουήλ 4:18) Η κατοχή της Κιβωτού αποδεικνύεται καταστροφική για τους Φιλισταίους, γι’ αυτό την επιστρέφουν στους Ισραηλίτες. Ο Σαμουήλ κρίνει τώρα τον Ισραήλ και υπάρχει ειρήνη στη γη.

Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:

2:10—Γιατί προσευχήθηκε η Άννα στον Ιεχωβά «να δώσει ισχύ στο βασιλιά του» ενώ δεν υπήρχε ανθρώπινος βασιλιάς στον Ισραήλ; Το ότι οι Ισραηλίτες θα αποκτούσαν ανθρώπινο βασιλιά είχε προειπωθεί στο Μωσαϊκό Νόμο. (Δευτερονόμιο 17:14-18) Στην επιθανάτια προφητεία του, ο Ιακώβ είπε: «Το σκήπτρο [σύμβολο βασιλικής εξουσίας] δεν θα απομακρυνθεί από τον Ιούδα». (Γένεση 49:10) Επιπλέον, όσον αφορά τη Σάρρα—την πρόγονο των Ισραηλιτών—ο Ιεχωβά είπε: «Βασιλιάδες λαών θα βγουν από αυτήν». (Γένεση 17:16) Επομένως, η Άννα προσευχόταν για κάποιον μελλοντικό βασιλιά.

3:3—Κοιμόταν πράγματι ο Σαμουήλ στα Άγια των Αγίων; Όχι. Ο Σαμουήλ ήταν Λευίτης από τη μη ιερατική οικογένεια των Κααθιτών. (1 Χρονικών 6:33-38) Ως εκ τούτου, δεν επιτρεπόταν να “μπει για να δει τα άγια πράγματα”. (Αριθμοί 4:17-20) Το μόνο μέρος του αγιαστηρίου στο οποίο είχε πρόσβαση ο Σαμουήλ ήταν η αυλή της σκηνής της μαρτυρίας. Πιθανότατα εκεί κοιμόταν. Από ό,τι φαίνεται, και ο Ηλεί κοιμόταν κάπου στην αυλή. Η έκφραση «όπου βρισκόταν η κιβωτός του Θεού» αναφέρεται προφανώς στο χώρο που καταλάμβανε η σκηνή της μαρτυρίας.

 7:7-9, 17—Γιατί πρόσφερε ο Σαμουήλ ολοκαύτωμα στη Μισπά και έστησε θυσιαστήριο στη Ραμά, εφόσον οι θυσίες έπρεπε να προσφέρονται σε τακτική βάση μόνο στον τόπο που επέλεγε ο Ιεχωβά; (Δευτερονόμιο 12:4-7, 13, 14· Ιησούς του Ναυή 22:19) Μετά την απομάκρυνση της ιερής Κιβωτού από τη σκηνή της μαρτυρίας στη Σηλώ, η παρουσία του Ιεχωβά δεν ήταν πλέον εμφανής εκεί. Γι’ αυτό, ως εκπρόσωπος του Θεού, ο Σαμουήλ πρόσφερε ολοκαύτωμα στη Μισπά και έστησε επίσης θυσιαστήριο στη Ραμά. Ο Ιεχωβά επιδοκίμασε προφανώς αυτές τις ενέργειες.

Μαθήματα για Εμάς:

1:11, 12, 21-23· 2:19. Η ευλαβική στάση της Άννας, η ταπεινοφροσύνη της, η εκτίμησή της για την καλοσύνη του Ιεχωβά και η διαρκής μητρική της στοργή είναι υποδειγματικές ιδιότητες για όλες τις θεοφοβούμενες γυναίκες.

1:8. Τι θαυμάσιο παράδειγμα έθεσε ο Ελκανά ενισχύοντας με λόγια τους άλλους! (Ιώβ 16:5) Πρώτα από όλα, χωρίς επικριτική διάθεση ρώτησε την καταθλιμμένη Άννα: «Γιατί νιώθει άσχημα η καρδιά σου;» Αυτό την παρακίνησε να μιλήσει για τα αισθήματά της. Κατόπιν ο Ελκανά τη διαβεβαίωσε για τη στοργή του, λέγοντας: «Δεν είμαι εγώ για εσένα καλύτερος από δέκα γιους;»

2:26· 3:5-8, 15, 19. Αν προσκολλούμαστε στο θεόδοτο έργο μας, επωφελούμαστε από την πνευματική εκπαίδευση και εκδηλώνουμε ευγένεια και σεβασμό, γινόμαστε “πιο αρεστοί” τόσο στον Θεό όσο και στους ανθρώπους.

4:3, 4, 10. Ακόμη και ένα αντικείμενο τόσο άγιο όσο η κιβωτός της διαθήκης δεν αποδείχτηκε φυλαχτό για προστασία. Πρέπει να “φυλαγόμαστε από τα είδωλα”.—1 Ιωάννη 5:21.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ—ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ Ή ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ;

(1 Σαμουήλ 8:1–15:35)

Ο Σαμουήλ είναι πιστός στον Ιεχωβά όλη του τη ζωή, αλλά οι γιοι του δεν περπατούν στις θεϊκές οδούς. Όταν οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ ζητούν ανθρώπινο βασιλιά, ο Ιεχωβά τούς επιτρέπει να αποκτήσουν. Ο Σαμουήλ ακολουθεί την κατεύθυνση του Ιεχωβά και χρίει βασιλιά τον Σαούλ, έναν ωραίο Βενιαμίτη. Ο Σαούλ εδραιώνεται ως βασιλιάς νικώντας τους Αμμωνίτες.

Ο γενναίος γιος του Σαούλ, ο Ιωνάθαν, πατάσσει μια φρουρά των Φιλισταίων. Οι Φιλισταίοι ανεβαίνουν εναντίον του Ισραήλ με τεράστιο στρατό. Ο Σαούλ πανικοβάλλεται και, δείχνοντας ανυπακοή, προσφέρει ο ίδιος ολοκαύτωμα. Παίρνοντας μαζί μόνο τον οπλοφόρο του, ο θαρραλέος Ιωνάθαν επιτίθεται σε άλλη μια προφυλακή των Φιλισταίων. Ωστόσο, ο βιαστικός όρκος του Σαούλ αποδυναμώνει τη νίκη. Ο Σαούλ “πολεμάει” εναντίον όλων των εχθρών του. (1 Σαμουήλ 14:47) Όταν νικάει τους Αμαληκίτες, όμως, παρακούει τον Ιεχωβά και διαφυλάττει αυτό που ήταν “αφιερωμένο για καταστροφή”. (Λευιτικό 27:28, 29) Κατά συνέπεια, ο Ιεχωβά απορρίπτει τον Σαούλ ως βασιλιά.

Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:

9:9—Τι σημαίνει η έκφραση «αυτός που λέγεται σήμερα προφήτης αποκαλούνταν παλιότερα ο βλέπων»; Αυτά τα λόγια μπορεί να δείχνουν ότι, εφόσον οι προφήτες άρχισαν να παίζουν πιο σημαντικό ρόλο στις ημέρες του Σαμουήλ και κατά τη διάρκεια της περιόδου των βασιλιάδων του Ισραήλ, η λέξη «βλέπων» αντικαταστάθηκε από τον όρο «προφήτης». Ο Σαμουήλ θεωρείται ο πρώτος στη γραμμή των προφητών.—Πράξεις 3:24.

14:24-32, 44, 45—Μήπως ο Ιωνάθαν έχασε την επιδοκιμασία του Θεού επειδή έφαγε μέλι παραβιάζοντας τον όρκο του Σαούλ; Από ό,τι φαίνεται αυτή η ενέργεια δεν επέφερε στον Ιωνάθαν τη δυσμένεια του Θεού. Πρώτα από όλα, ο Ιωνάθαν δεν γνώριζε για τον όρκο του πατέρα του. Επιπλέον, ο όρκος, ο οποίος έγινε είτε από ψεύτικο ζήλο είτε από εσφαλμένη άποψη για τη βασιλική εξουσία, δημιούργησε προβλήματα στο λαό. Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος όρκος να έχει την επιδοκιμασία του Θεού; Παρότι ο Ιωνάθαν ήταν διατεθειμένος να αποδεχτεί τις συνέπειες για την αθέτηση του όρκου, η ζωή του διαφυλάχτηκε.

15:6—Γιατί έδειξε ο Σαούλ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Κεναίους; Οι Κεναίοι ήταν γιοι του πεθερού του Μωυσή. Βοήθησαν τους Ισραηλίτες αφού εκείνοι αναχώρησαν από το Όρος Σινά. (Αριθμοί 10:29-32) Στη γη Χαναάν, οι Κεναίοι κατοίκησαν επίσης με τους γιους του Ιούδα για κάποια περίοδο. (Κριτές 1:16) Μολονότι αργότερα κατοίκησαν ανάμεσα στους Αμαληκίτες και διάφορους άλλους λαούς, οι Κεναίοι διατήρησαν  φιλικές σχέσεις με τον Ισραήλ. Ο Σαούλ είχε, λοιπόν, βάσιμους λόγους να χαρίσει τη ζωή στους Κεναίους.

Μαθήματα για Εμάς:

9:21· 10:22, 27. Η μετριοφροσύνη και η ταπεινοφροσύνη που είχε ο Σαούλ όταν πρωτοέγινε βασιλιάς τον προφύλαξαν ώστε να μην ενεργήσει βιαστικά όταν κάποιοι «άχρηστοι άνθρωποι» δεν αποδέχτηκαν τη βασιλεία του. Πόσο μας προστατεύει μια τέτοια διανοητική στάση από παράλογες ενέργειες!

12:20, 21. Ποτέ μην επιτρέψετε σε «κάτι το μη πραγματικό», όπως η εμπιστοσύνη σε ανθρώπους, η πεποίθηση στη στρατιωτική δύναμη των εθνών ή η ειδωλολατρία, να σας κάνει να παρεκκλίνετε από την υπηρεσία σας προς τον Ιεχωβά.

12:24. Ένας βασικός τρόπος για να διατηρούμε ευλαβικό φόβο για τον Ιεχωβά και να τον υπηρετούμε με όλη μας την καρδιά είναι να “δούμε τι μεγάλα πράγματα έχει κάνει” για το λαό του κατά την αρχαιότητα καθώς και στους σύγχρονους καιρούς.

13:10-14· 15:22-25, 30. Να φυλάγεστε από την αυθάδεια—είτε αυτή εκφράζεται μέσω πράξεων ανυπακοής είτε μέσω υπερήφανης στάσης.—Παροιμίες 11:2.

ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΒΟΣΚΟΣ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

(1 Σαμουήλ 16:1–31:13)

Ο Σαμουήλ χρίει τον Δαβίδ από τη φυλή του Ιούδα ως μελλοντικό βασιλιά. Λίγο καιρό αργότερα, ο Δαβίδ θανατώνει τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ ρίχνοντάς του μία μόνο πέτρα με τη σφεντόνα του. Ένας δεσμός φιλίας αναπτύσσεται μεταξύ του Δαβίδ και του Ιωνάθαν. Ο Σαούλ τοποθετεί τον Δαβίδ επικεφαλής των πολεμιστών του. Υποκινούμενες από τις πολλές νίκες του Δαβίδ, οι γυναίκες του Ισραήλ τραγουδούν: «Ο Σαούλ πάταξε τις χιλιάδες του και ο Δαβίδ τις δεκάδες χιλιάδες του». (1 Σαμουήλ 18:7) Γεμάτος φθόνο, ο Σαούλ επιζητεί να σκοτώσει τον Δαβίδ. Ύστερα από τρεις επιθέσεις του Σαούλ, ο Δαβίδ φεύγει για να γλιτώσει και γίνεται φυγάς.

Κατά τη διάρκεια των ετών που είναι φυγάς, σε δύο περιπτώσεις ο Δαβίδ χαρίζει τη ζωή στον Σαούλ. Επίσης γνωρίζει και τελικά παντρεύεται την όμορφη Αβιγαία. Καθώς οι Φιλισταίοι ανεβαίνουν εναντίον του Ισραήλ, ο Σαούλ ρωτάει τον Ιεχωβά. Αλλά ο Ιεχωβά τον έχει εγκαταλείψει. Ο Σαμουήλ έχει πεθάνει. Απελπισμένος, ο Σαούλ συμβουλεύεται πνευματιστική μεσάζουσα, μόνο και μόνο για να ακούσει ότι θα σκοτωθεί στη μάχη εναντίον των Φιλισταίων. Κατά τη διάρκεια εκείνης της μάχης ο Σαούλ τραυματίζεται σοβαρά και οι γιοι του σκοτώνονται. Η αφήγηση ολοκληρώνεται με τον Σαούλ να πεθαίνει αποτυχημένος. Ο Δαβίδ κρύβεται ακόμη.

Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:

16:14—Ποιο κακό πνεύμα τρομοκρατούσε τον Σαούλ; Το κακό πνεύμα που στερούσε από τον Σαούλ την ειρήνη διάνοιας ήταν η κακή τάση της διάνοιας και της καρδιάς του—η εσωτερική ώθηση που τον υποκινούσε να ενεργεί εσφαλμένα. Όταν ο Ιεχωβά απέσυρε το άγιο πνεύμα του, ο Σαούλ έχασε την προστασία που του παρείχε αυτό και περιήλθε υπό την εξουσία του δικού του κακού πνεύματος. Εφόσον ο Θεός επέτρεψε σε αυτό το πνεύμα να αντικαταστήσει το άγιο πνεύμα Του, αυτό το κακό πνεύμα χαρακτηρίζεται ως «ένα κακό πνεύμα από τον Ιεχωβά».

17:55-58—Αν λάβουμε υπόψη τα εδάφια 1 Σαμουήλ 16:17-23, γιατί ρώτησε ο Σαούλ τίνος γιος ήταν ο Δαβίδ; Η ερώτηση του Σαούλ δεν αφορούσε μόνο το όνομα του πατέρα του Δαβίδ. Πιθανότατα, ήθελε να μάθει τι είδους άνθρωπος ήταν ο πατέρας του νεαρού που είχε μόλις  πραγματοποιήσει τον εκπληκτικό άθλο να θανατώσει έναν γίγαντα.

Μαθήματα για Εμάς:

16:6, 7. Αντί να εντυπωσιαζόμαστε από την εξωτερική εμφάνιση των άλλων ή να τους κρίνουμε βιαστικά, πρέπει να προσπαθούμε να τους βλέπουμε όπως τους βλέπει ο Ιεχωβά.

17:47-50. Μπορούμε να αντιμετωπίζουμε θαρραλέα την εναντίωση ή το διωγμό από εχθρούς όμοιους με τον Γολιάθ επειδή «του Ιεχωβά είναι η μάχη».

18:1, 3· 20:41, 42. Αληθινοί φίλοι μπορούν να βρεθούν μεταξύ εκείνων που αγαπούν τον Ιεχωβά.

21:12, 13. Ο Ιεχωβά αναμένει από εμάς να χρησιμοποιούμε τις διανοητικές μας δυνάμεις και ικανότητες για να χειριζόμαστε δύσκολες καταστάσεις στη ζωή. Μας έχει δώσει τον εμπνευσμένο Λόγο του, ο οποίος παρέχει σύνεση, γνώση και ικανότητα σκέψης. (Παροιμίες 1:4) Έχουμε επίσης τη βοήθεια των διορισμένων Χριστιανών πρεσβυτέρων.

24:6· 26:11. Τι θαυμάσιο παράδειγμα παρέχει ο Δαβίδ όσον αφορά το γνήσιο σεβασμό για τους χρισμένους του Ιεχωβά!

25:23-33. Η σύνεση της Αβιγαίας είναι υποδειγματική.

28:8-19. Στην προσπάθειά τους να παροδηγήσουν ή να βλάψουν τους ανθρώπους, τα πονηρά πνεύματα μπορούν να προσποιηθούν ότι είναι κάποια συγκεκριμένα άτομα που έχουν πεθάνει. Πρέπει να αποφεύγουμε κάθε μορφή πνευματισμού.—Δευτερονόμιο 18:10-12.

30:23, 24. Αυτή η απόφαση, βασισμένη στο εδάφιο Αριθμοί 31:27, δείχνει ότι ο Ιεχωβά εκτιμάει όσους υπηρετούν σε βοηθητικούς ρόλους μέσα στην εκκλησία. Οτιδήποτε και αν κάνουμε, λοιπόν, ας “εργαζόμαστε σε αυτό ολόψυχα όπως για τον Ιεχωβά, και όχι για ανθρώπους”.—Κολοσσαείς 3:23.

Τι Είναι «Καλύτερο από τη Θυσία»;

Ποια θεμελιώδης αλήθεια τονίζεται από τις εμπειρίες του Ηλεί, του Σαμουήλ, του Σαούλ και του Δαβίδ; Η εξής: «Το να υπακούει κανείς είναι καλύτερο από τη θυσία, και το να δίνει προσοχή, από το πάχος των κριαριών· διότι η στασιαστικότητα είναι όπως η αμαρτία της μαντείας, και το να προτρέχει κανείς με αυθάδεια είναι όπως η χρήση μαγικής δύναμης και θεραφίμ».—1 Σαμουήλ 15:22, 23.

Τι προνόμιο απολαμβάνουμε συμμετέχοντας στο παγκόσμιο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης! Καθώς προσφέρουμε στον Ιεχωβά «τους νεαρούς ταύρους των χειλιών μας», πρέπει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να υπακούμε στην κατεύθυνση που δίνει εκείνος μέσω του γραπτού του Λόγου και του επίγειου τμήματος της οργάνωσής του.—Ωσηέ 14:2· Εβραίους 13:15.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ από ταπεινός και μετριόφρων άρχοντας που ήταν έγινε υπερήφανος και αυθάδης μονάρχης

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι όταν αντιμετωπίζουμε εναντίωση από εχθρούς όμοιους με τον Γολιάθ;