Το «Φιμ» Πιστοποιεί την Ιστορικότητα της Αγίας Γραφής

Η ΛΕΞΗ «φιμ» συναντάται μόνο μία φορά στην Αγία Γραφή. Στις ημέρες του Βασιλιά Σαούλ, οι Ισραηλίτες χρειαζόταν να ακονίζουν τα μεταλλικά τους εργαλεία σε Φιλισταίους σιδεράδες. «Η . . . τιμή για το ακόνισμα ήταν ένα φιμ για τα υνιά και για τις αξίνες και για τα τρίκρανα και για τα τσεκούρια και για το στερέωμα του βούκεντρου», αναφέρει η Αγία Γραφή.—1 Σαμουήλ 13:21.

Τι ήταν το φιμ; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα παρέμενε μυστήριο μέχρι το 1907 Κ.Χ., όταν η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως το πρώτο πέτρινο ζύγι φιμ στην αρχαία πόλη Γεζέρ. Βιβλικοί μεταφραστές σε παλιότερους καιρούς δυσκολεύονταν να μεταφράσουν τη λέξη «φιμ». Η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου (King James Version), παραδείγματος χάρη, απέδιδε ως εξής το εδάφιο 1 Σαμουήλ 13:21: «Είχαν όμως μια λίμα για τις αξίνες και για τα υνιά και για τα δίκρανα και για τα τσεκούρια και για να ακονίζουν τα βούκεντρα».

Οι μελετητές γνωρίζουν σήμερα ότι το φιμ ήταν μονάδα μέτρησης βάρους που ισοδυναμούσε κατά μέσο όρο με 7,82 γραμμάρια, ή σχεδόν δύο τρίτα του σίκλου, της βασικής εβραϊκής μονάδας για τη μέτρηση βάρους. Ένα φιμ από ψήγματα ασημιού ήταν η τιμή με την οποία χρέωναν οι Φιλισταίοι τους Ισραηλίτες για το ακόνισμα των εργαλείων τους. Το σύστημα μέτρησης βάρους με βάση το σίκλο έπαψε να χρησιμοποιείται μετά την πτώση του βασιλείου του Ιούδα και της πρωτεύουσάς του, της Ιερουσαλήμ, το 607 Π.Κ.Χ. Τότε λοιπόν, πώς πιστοποιεί το φιμ την ιστορικότητα του εβραϊκού κειμένου;

Μερικοί λόγιοι υποστηρίζουν ότι τα κείμενα των Εβραϊκών Γραφών, περιλαμβανομένου και του βιβλίου Πρώτο Σαμουήλ, ανάγονται πολύ αργότερα στην ελληνορωμαϊκή περίοδο, μεταξύ δεύτερου και πρώτου αιώνα Π.Κ.Χ. Προβάλλεται, λοιπόν, ο ισχυρισμός ότι «αυτά είναι . . . “μη ιστορικά”, μικρής ή άνευ αξίας για την ανασύνθεση ενός “βιβλικού” ή “αρχαίου Ισραήλ”—δύο όροι που είναι απλώς εφευρήματα της μεταγενέστερης Ιουδαϊκής και Χριστιανικής λογοτεχνίας».

Ωστόσο, σχετικά με το φιμ που αναφέρεται στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 13:21, ο Γουίλιαμ Τζ. Ντίβερ, καθηγητής της αρχαιολογίας και της ανθρωπολογίας της Εγγύς Ανατολής, λέει: «[Αυτό] δεν θα μπορούσε να έχει “επινοηθεί” από συγγραφείς που έζησαν στην ελληνορωμαϊκή περίοδο, αρκετούς αιώνες αφότου εκείνα τα ζύγια είχαν εκλείψει και ξεχαστεί. Μάλιστα, αυτή η μικρή περικοπή του βιβλικού κειμένου . . . δεν θα ήταν κατανοητή μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα μ.Χ., όταν ανακαλύφτηκαν τα πρώτα αρχαιολογικά δείγματα με την επιγραφή φιμ στην εβραϊκή». Ο καθηγητής συνεχίζει: «Αν οι βιβλικές ιστορίες είναι όλες “λογοτεχνικές επινοήσεις” της ελληνορωμαϊκής περιόδου, πώς εμφανίστηκε αυτή η συγκεκριμένη ιστορία στις Εβραϊκές Γραφές; Βέβαια, κάποιος μπορεί να αντιτείνει ότι το περιστατικό με το φιμ είναι “μόνο μια λεπτομέρεια”. Σωστά. Αλλά όπως γνωρίζουμε πολύ καλά, “η ιστορία βασίζεται στις λεπτομέρειες”».

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Το φιμ ζύγιζε περίπου όσο δύο τρίτα του σίκλου