Σας Υποκινεί η Πίστη σας σε Δράση;

Ο ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιησούς μπορούσε να θεραπεύσει την παράλυση του δούλου του. Αλλά δεν προσκάλεσε τον Ιησού στο σπίτι του, ίσως επειδή αισθανόταν ανάξιος ή επειδή ήταν Εθνικός. Αντίθετα, έστειλε κάποιους πρεσβυτέρους των Ιουδαίων να πλησιάσουν τον Ιησού και να πουν: «Κύριε, δεν είμαι άξιος να μπεις εσύ κάτω από τη στέγη μου, αλλά μόνο πες έναν λόγο και ο υπηρέτης μου θα γιατρευτεί». Διακρίνοντας ότι ο αξιωματικός πίστευε πως ο Ιησούς θα μπορούσε να θεραπεύσει ακόμη και από απόσταση, ο Ιησούς είπε στο πλήθος που τον ακολουθούσε: «Σας λέω την αλήθεια: Σε κανέναν στον Ισραήλ δεν βρήκα τόσο μεγάλη πίστη».—Ματθαίος 8:5-10· Λουκάς 7:1-10.

Αυτό το περιστατικό μπορεί να μας βοηθήσει να εστιάσουμε την προσοχή μας σε ένα ουσιώδες στοιχείο της πίστης. Η αληθινή πίστη δεν είναι παθητική. Υποστηρίζεται από δράση. Ο Βιβλικός συγγραφέας Ιάκωβος εξήγησε: «Η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή». (Ιακώβου 2:17) Αυτό το γεγονός γίνεται ακόμη πιο σαφές αν εξετάσουμε ένα πραγματικό παράδειγμα που δείχνει τι μπορεί να συμβεί όταν η πίστη αδρανοποιείται.

Το 1513 Π.Κ.Χ., το έθνος του Ισραήλ συνδέθηκε με τον Ιεχωβά Θεό μέσω της διαθήκης του Νόμου. Ως μεσίτης εκείνης της διαθήκης, ο Μωυσής μετέδωσε το λόγο του Θεού στους γιους του Ισραήλ: «Αν υπακούσετε προσεκτικά στη φωνή μου και τηρήσετε τη διαθήκη μου,  τότε θα γίνετε . . . άγιο έθνος». (Έξοδος 19:3-6) Ναι, η αγιότητα του Ισραήλ εξαρτόταν από την υπακοή.

Πολλούς αιώνες αργότερα, οι Ιουδαίοι άρχισαν να προσδίδουν μεγαλύτερη σπουδαιότητα στη μελέτη του Νόμου παρά στην εφαρμογή των αρχών του. Στο βιβλίο του Η Ζωή και η Εποχή του Ιησού του Μεσσία (The Life and Times of Jesus the Messiah), ο Άλφρεντ Έντερσχαϊμ έγραψε: «Οι [ραβίνοι]—οι “μεγάλοι του κόσμου” είχαν καταλήξει από καιρό στο συμπέρασμα ότι η μελέτη υπερείχε των έργων».

Ομολογουμένως, οι αρχαίοι Ισραηλίτες έλαβαν την εντολή να μελετούν τις απαιτήσεις του Θεού επιμελώς. Ο ίδιος ο Θεός είπε: «Αυτά τα λόγια τα οποία σε προστάζω σήμερα πρέπει να είναι στην καρδιά σου· και πρέπει να τα ενσταλάζεις στους γιους σου και να μιλάς για αυτά όταν κάθεσαι στο σπίτι σου και όταν περπατάς στο δρόμο και όταν ξαπλώνεις και όταν σηκώνεσαι». (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Αλλά ήταν ποτέ σκοπός του Ιεχωβά να γίνει η μελέτη του Νόμου σημαντικότερη από το να ενεργεί κανείς σε αρμονία με το Νόμο ή σύμφωνα με τις υποδείξεις του; Ας δούμε.

Λόγιες Μελέτες

Το να δίνουν υπερβολική έμφαση στη μελέτη του Νόμου μπορεί να φαινόταν λογικό στους Ισραηλίτες, εφόσον μια Ιουδαϊκή παράδοση υποστήριζε ότι ο ίδιος ο Θεός αφιέρωνε τρεις ώρες κάθε μέρα στη μελέτη του Νόμου. Καταλαβαίνετε γιατί μερικοί Ιουδαίοι ίσως να έκαναν το συλλογισμό: “Αν ο Θεός μελετάει τακτικά το Νόμο, δεν πρέπει και τα επίγεια πλάσματά του να καταγίνονται με την ίδια δραστηριότητα;”

Μέχρι τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., η εμμονή των ραβίνων στην ανάλυση και στην ερμηνεία του Νόμου είχε διαστρεβλώσει ολοκληρωτικά τον τρόπο σκέψης τους. «Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι . . . λένε αλλά δεν εκτελούν», είπε ο Ιησούς. «Δένουν βαριά φορτία και τα βάζουν πάνω στους ώμους των ανθρώπων, αλλά οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να τα κουνήσουν στο ελάχιστο με το δάχτυλό τους». (Ματθαίος  23:2-4) Εκείνοι οι θρησκευτικοί ηγέτες καταβάρυναν τους απλούς ανθρώπους με αναρίθμητους κανόνες και διατάξεις, αλλά οι ίδιοι δημιουργούσαν με υποκρισία παραθυράκια ώστε να μπορούν να εξαιρούνται από την τήρηση των ίδιων ακριβώς νόμων. Επιπλέον, εκείνοι οι άντρες οι οποίοι είχαν την προσοχή τους επικεντρωμένη στις λόγιες μελέτες “αδιαφορούσαν για τα πιο βαρυσήμαντα ζητήματα του Νόμου, δηλαδή τη δικαιοσύνη και το έλεος και την πιστότητα”.—Ματθαίος 23:16-24.

Τι ειρωνεία αποτελεί το γεγονός ότι, επιζητώντας να εδραιώσουν τη δική τους δικαιοσύνη, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι κατέληξαν να παραβιάζουν τον ίδιο Νόμο τον οποίο ισχυρίζονταν ότι υποστήριζαν! Όλοι οι αιώνες αντιπαραθέσεων γύρω από λέξεις και άλλες μικρολεπτομέρειες του Νόμου δεν τους έφεραν πιο κοντά στον Θεό. Το αποτέλεσμα ήταν παρόμοιο με την παρέκκλιση η οποία προκαλούνταν από αυτά που ο απόστολος Παύλος αποκάλεσε «κενά λόγια», «αντιλογίες» και ψευδή “γνώση”. (1 Τιμόθεο 6:20, 21) Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα, όμως, ήταν ο αντίκτυπος που είχε σε αυτούς η ατελείωτη έρευνα. Δεν απέκτησαν το είδος της πίστης που θα τους υποκινούσε σε ορθή δράση.

Ευφυείς Διάνοιες, Άπιστες Καρδιές

Πόσο διέφερε ο τρόπος σκέψης των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών από εκείνον του Θεού! Λίγο προτού εισέλθουν οι Ισραηλίτες στην Υποσχεμένη Γη, ο Μωυσής τούς είπε: «Προσηλώστε τις καρδιές σας σε όλα τα λόγια που σας λέω για προειδοποίηση σήμερα, ώστε να διατάξετε τους γιους σας να φροντίζουν να εκτελούν όλα τα λόγια αυτού του νόμου». (Δευτερονόμιο 32:46) Σαφώς, ο λαός του Θεού έπρεπε να είναι, όχι μόνο μελετητές του Νόμου, αλλά και εκτελεστές του.

Επανειλημμένα, όμως, το έθνος του Ισραήλ αποδείχτηκε άπιστο στον Ιεχωβά. Αντί να κάνουν το ορθό είδος έργων, οι γιοι του Ισραήλ “δεν άσκησαν πίστη προς αυτόν και δεν άκουσαν τη φωνή του”. (Δευτερονόμιο 9:23· Κριτές 2:15, 16· 2 Χρονικών 24:18, 19· Ιερεμίας 25:4-7) Τελικά, οι Ιουδαίοι διέπραξαν την ύστατη πράξη απιστίας όταν απέρριψαν τον Ιησού ως τον Μεσσία. (Ιωάννης 19:14-16) Ως εκ τούτου, ο Ιεχωβά Θεός απέρριψε τον Ισραήλ και έστρεψε την προσοχή του στα έθνη.—Πράξεις 13:46.

Οπωσδήποτε χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην πέσουμε στην ίδια παγίδα—να νομίζουμε ότι μπορούμε να λατρεύουμε τον Θεό με ευφυή διάνοια αλλά άπιστη καρδιά. Για να το θέσουμε αλλιώς, η μελέτη μας από τη Γραφή χρειάζεται να είναι κάτι περισσότερο από ακαδημαϊκή ενασχόληση. Η ακριβής γνώση πρέπει να φτάνει στην καρδιά μας για να επηρεάζει θετικά τη ζωή μας. Θα ήταν λογικό να μελετάμε λαχανοκομία αλλά να μη φυτεύουμε ποτέ σπόρους; Είναι αλήθεια ότι μπορεί να αποκτούσαμε κάποια γνώση σχετικά με την καλλιέργεια κήπων, αλλά δεν θα είχαμε ποτέ καρπούς! Παρόμοια, οι άνθρωποι που μαθαίνουν τις απαιτήσεις του Θεού μέσω μελέτης της Γραφής πρέπει να επιτρέπουν στους σπόρους της αλήθειας να φτάνουν στην καρδιά ώστε να βλαστήσουν και να τους υποκινήσουν σε δράση.—Ματθαίος 13:3-9, 19-23.

«Να Γίνεστε Εκτελεστές του Λόγου»

Ο απόστολος Παύλος είπε ότι «η πίστη . . . έρχεται ως επακόλουθο αυτού που ακούει κανείς». (Ρωμαίους 10:17) Αυτή η φυσιολογική εξέλιξη, από το να ακούμε το Λόγο του Θεού στο να ασκήσουμε πίστη στον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, μας προσφέρει την προοπτική της αιώνιας ζωής. Ναι, απαιτείται κάτι περισσότερο από το να λέμε απλώς: “Πιστεύω στον Θεό και στον Χριστό”.

Ο Ιησούς παρότρυνε τους ακολούθους του να έχουν το είδος της πίστης που θα τους υποκινούσε σε δράση: «Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό και να αποδεικνύεστε μαθητές μου». (Ιωάννης 15:8) Αργότερα ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ο Ιάκωβος, έγραψε: «Να γίνεστε εκτελεστές του λόγου και όχι μόνο ακροατές». (Ιακώβου 1:22) Πώς, όμως, μπορούμε να γνωρίζουμε τι να κάνουμε; Με τα λόγια και το παράδειγμά του, ο Ιησούς έδειξε τι χρειάζεται να κάνουμε για να ευαρεστούμε τον Θεό.

 Ενόσω ήταν στη γη, ο Ιησούς εργαζόταν σκληρά για να προωθεί τα συμφέροντα της Βασιλείας και να δοξάζει το όνομα του Πατέρα του. (Ιωάννης 17:4-8) Με ποιον τρόπο; Πολλοί άνθρωποι μπορεί να θυμούνται τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς θεραπεύοντας τους αρρώστους και τους αναπήρους. Αλλά το Ευαγγέλιο του Ματθαίου καθιστά σαφές ποιος ήταν ο κυριότερος τρόπος: «Ο Ιησούς άρχισε περιοδεία σε όλες τις πόλεις και τα χωριά, διδάσκοντας στις συναγωγές τους και κηρύττοντας τα καλά νέα της βασιλείας». Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιησούς δεν περιόρισε τη διακονία του σε ανεπίσημες συζητήσεις με μερικούς φίλους και γνωστούς ή με εκείνους τους οποίους συναντούσε τοπικά. Αγωνίστηκε σθεναρά, χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε μέσα είχε στη διάθεσή του για να επισκέπτεται τους ανθρώπους σε «ολόκληρη τη Γαλιλαία».—Ματθαίος 4:23, 24· 9:35.

Ο Ιησούς έδωσε και στους ακολούθους του την οδηγία να συμμετάσχουν στο έργο μαθήτευσης. Μάλιστα, έθεσε τέλειο παράδειγμα προς μίμηση. (1 Πέτρου 2:21) Ο Ιησούς είπε στους πιστούς μαθητές του: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει».—Ματθαίος 28:19, 20.

Ομολογουμένως, η συμμετοχή στο έργο κηρύγματος αποτελεί πραγματική πρόκληση. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Σας αποστέλλω σαν αρνιά ανάμεσα σε λύκους». (Λουκάς 10:3) Όταν αντιμετωπίζουμε εναντίωση, η φυσική τάση είναι να οπισθοχωρούμε για να γλιτώσουμε από άσκοπη οδύνη ή αγωνία. Αυτό συνέβη το βράδυ της σύλληψης του Ιησού. Οι απόστολοι έφυγαν κυριευμένοι από φόβο. Αργότερα εκείνο το βράδυ, ο Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές ότι γνώριζε τον Ιησού.—Ματθαίος 26:56, 69-75.

Επιπλέον, ίσως εκπλαγείτε αν μάθετε ότι ακόμη και ο απόστολος Παύλος είπε πως έκανε αγώνα για να κηρύττει τα καλά νέα. Ο ίδιος έγραψε στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης: «Πήραμε θάρρος μέσω του Θεού μας για να σας πούμε τα καλά νέα του Θεού με μεγάλο αγώνα».—1 Θεσσαλονικείς 2:1, 2.

Ο Παύλος και οι άλλοι απόστολοι κατάφεραν να υπερνικήσουν κάθε φόβο που μπορούσε να τους παρεμποδίσει να μιλούν σε άλλους για τη Βασιλεία του Θεού, και το ίδιο είναι δυνατόν να κάνετε και εσείς. Πώς; Το πιο σημαντικό βήμα είναι να βασίζεστε στον Ιεχωβά. Αν πιστεύουμε ανεπιφύλακτα στον Ιεχωβά, αυτή η πίστη θα μας υποκινεί σε δράση και θα μπορούμε να κάνουμε το θέλημά του.—Πράξεις 4:17-20· 5:18, 27-29.

Υπάρχει Ανταμοιβή για τη Δραστηριότητά Σας

Ο Ιεχωβά γνωρίζει καλά την προσπάθεια που καταβάλλουμε για να τον υπηρετούμε. Ξέρει, για παράδειγμα, πότε είμαστε άρρωστοι ή αδύναμοι. Γνωρίζει τις ανασφάλειες ή τα αισθήματα αμφιβολίας που έχουμε για τον εαυτό μας. Όταν μας καταβαρύνουν οικονομικά φορτία ή όταν η υγεία μας ή τα συναισθήματά μας φαίνεται να μας προδίδουν, ο Ιεχωβά λαβαίνει πάντοτε υπόψη του την κατάστασή μας.—2 Χρονικών 16:9· 1 Πέτρου 3:12.

Πόσο πρέπει να ευαρεστείται ο Ιεχωβά όταν, παρά τις ατέλειες και τις δυσκολίες μας, η πίστη μας μάς υποκινεί σε δράση! Το τρυφερό ενδιαφέρον που έχει ο Ιεχωβά για τους πιστούς υπηρέτες του δεν είναι απλώς ένα αόριστο συναίσθημα—συνοδεύεται από μια υπόσχεση. Υπό θεϊκή έμπνευση, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του, εφόσον έχετε διακονήσει τους αγίους και συνεχίζετε να διακονείτε».—Εβραίους 6:10.

Μπορείτε να εμπιστευτείτε την περιγραφή που δίνει η Γραφή για τον Ιεχωβά παρουσιάζοντάς τον ως “Θεό πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία” και ως “μισθαποδότη σε εκείνους που τον εκζητούν ένθερμα”. (Δευτερονόμιο 32:4· Εβραίους 11:6) Για παράδειγμα, κάποια γυναίκα στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, θυμάται: «Ο πατέρας μου υπηρέτησε ως ολοχρόνιος διάκονος επί δέκα χρόνια προτού δημιουργήσει οικογένεια. Απολάμβανα τις ιστορίες που μου έλεγε σχετικά με το πώς τον στήριζε ο Ιεχωβά στη διακονία. Πολλές φορές  ξόδευε το τελευταίο του δολάριο για να βάλει βενζίνη και να πάει στη διακονία. Όταν γύριζε στο σπίτι από τη διακονία, συχνά έβρισκε στην πόρτα προμήθειες τις οποίες δεν περίμενε να λάβει».

Εκτός από την υλική υποστήριξη, «ο Πατέρας του τρυφερού ελέους και ο Θεός κάθε παρηγοριάς» μάς παρέχει συναισθηματική και πνευματική υποστήριξη. (2 Κορινθίους 1:3) «Το να βασίζεσαι στον Ιεχωβά σε κάνει να νιώθεις ωραία», λέει κάποια αδελφή η οποία έχει υπομείνει πολλές δοκιμασίες στο διάβα των ετών. «Σου δίνει την ευκαιρία να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά και να παρατηρείς πώς ενεργεί καθώς σε βοηθάει». Μπορείτε να πλησιάσετε ταπεινά “Εκείνον που ακούει προσευχή”, όντας βέβαιοι ότι θα δώσει προσοχή στις προσωπικές σας ανησυχίες.—Ψαλμός 65:2.

Οι ευλογίες και οι ανταμοιβές που λαβαίνουν οι εργάτες του πνευματικού θερισμού είναι πολλές. (Ματθαίος 9:37, 38) Η συμμετοχή στη δημόσια διακονία έχει ωφελήσει την υγεία πολλών, και το ίδιο μπορεί να κάνει και για εσάς. Πάνω από όλα, όμως, η επίδοση μαρτυρίας σε άλλους μας βοηθάει να ενισχύουμε την καλή μας σχέση με τον Θεό.—Ιακώβου 2:23.

Συνεχίστε να Κάνετε το Καλό

Θα ήταν εσφαλμένο να συμπεράνει κάποιος υπηρέτης του Θεού ότι απογοητεύει τον Ιεχωβά αν οι ασθένειες ή η προχωρημένη ηλικία τον εμποδίζουν κατά κάποιον τρόπο να κάνει όλα όσα θα ήθελε στη διακονία. Το ίδιο αληθεύει σε σχέση με όσους έχουν περιορισμούς λόγω κακής υγείας, οικογενειακών ευθυνών ή άλλων περιστάσεων.

Θυμηθείτε ότι όταν ο απόστολος Παύλος ένιωθε περιορισμένος εξαιτίας κάποιας αδυναμίας ή εμποδίου, “τρεις φορές ικέτευσε τον Κύριο να φύγει αυτό” από εκείνον. Αντί να θεραπεύσει τον Παύλο ώστε να μπορεί να επιτελεί περισσότερα στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ο Θεός είπε: «Η παρ’ αξία καλοσύνη μου είναι επαρκής για εσένα· διότι η δύναμή μου τελειοποιείται στην αδυναμία». (2 Κορινθίους 12:7-10) Επομένως, να είστε βέβαιοι ότι, παρά τις οποιεσδήποτε δύσκολες καταστάσεις που τυχόν υπομένετε, ο ουράνιος Πατέρας σας εκτιμάει οτιδήποτε μπορεί να είστε σε θέση να κάνετε για να προωθήσετε τα συμφέροντά του.—Εβραίους 13:15, 16.

Ο στοργικός μας Δημιουργός δεν απαιτεί περισσότερα από όσα μπορούμε να δώσουμε. Απλώς ζητάει να έχουμε το είδος της πίστης που μας υποκινεί σε δράση.

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Αρκούσε η μελέτη του Νόμου;

[Εικόνες στη σελίδα 29]

Είναι αναγκαίο να υποστηρίζεται η πίστη μας από έργα