Ανάσταση—Ένδοξη Προοπτική

Η ΠΙΣΤΗ σε κάποιου είδους ανάσταση είναι ευρέως διαδεδομένη. Το ιερό βιβλίο του Ισλάμ, το Κοράνιο, αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην ανάσταση. Το σούρα 75 λέει εν μέρει: «Ορκίζομαι στην ημέρα της Ανάστασης . . . Να μη νομίζει κανείς πως δεν θα επανενώσουμε τα οστά του . . . Και ρωτά: “Πότε θα έρθει η ημέρα της Ανάστασης;” Ο Θεός δεν είναι τόσο παντοδύναμος, ώστε να αναστήσει τους νεκρούς;»—Σούρα 75:1-6, 40.

«Ο Ζωροαστρισμός», παρατηρεί Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica), «πιστεύει στην τελική ανατροπή του Κακού, στη γενική ανάσταση, στην Τελική Κρίση, καθώς και στην αποκατάσταση ενός καθαρισμένου κόσμου για τους δίκαιους».

Η Εγκυκλοπαίδεια Τζουντάικα (Encyclopaedia Judaica) παρουσιάζει την ανάσταση ως “την πίστη ότι τελικά οι νεκροί θα επανέλθουν με τα σώματά τους και θα ξαναζήσουν πάνω στη γη”. Η ίδια εγκυκλοπαίδεια σχολιάζει επίσης ότι η πεποίθηση που υιοθέτησε ο Ιουδαϊσμός, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή, δημιουργεί δίλημμα. Η εγκυκλοπαίδεια παραδέχεται: «Βασικά οι δοξασίες της ανάστασης και της αθανασίας της ψυχής δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους».

Ο Ινδουισμός διδάσκει ότι ο άνθρωπος υφίσταται μια σειρά αναγεννήσεων ή μετενσαρκώσεων. Αν ισχύει αυτό, ο άνθρωπος πρέπει να έχει ψυχή που συνεχίζει να ζει μετά το θάνατο. Το ιερό βιβλίο του Ινδουισμού Μπαγκαβάντ Γκιτά δηλώνει: «Αυτό που ενυπάρχει σ’ ολόκληρο το σώμα είναι ακατάλυτο. Κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει την άφθαρτη ψυχή».

Ο Βουδισμός διαφέρει από τον Ινδουισμό στο ότι αρνείται την ύπαρξη αθάνατης ψυχής. Εντούτοις, σήμερα πολλοί Βουδιστές στην Άπω Ανατολή πιστεύουν στη μετενσάρκωση της αθάνατης ψυχής. a

Σύγχυση Σχετικά με τη Διδασκαλία της Ανάστασης

Στις κηδείες που τελούνται στο Χριστιανικό κόσμο αναφέρεται συχνά τόσο ότι η ψυχή ζει μετά το θάνατο όσο και ότι θα υπάρξει ανάσταση. Παραδείγματος χάρη, οι Αγγλικανοί κληρικοί απαγγέλλουν συνήθως τα λόγια: «Εφόσον ο Παντοδύναμος Θεός με το μεγάλο του έλεος ευαρεστήθηκε να πάρει κοντά του την ψυχή του αγαπημένου μας εκλιπόντα αδελφού, παραδίδουμε το σώμα του στο έδαφος· τη γη στη γη, τη στάχτη στη στάχτη, το χώμα στο χώμα, με τη βέβαιη ελπίδα της Ανάστασης σε αιώνια ζωή, μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού».—Βιβλίο Κοινής Προσευχής (The Book of Common Prayer).

Αυτή η δήλωση μπορεί να κάνει κάποιον να αναρωτηθεί αν η Αγία Γραφή διδάσκει την ανάσταση ή το δόγμα περί αθάνατης ψυχής. Προσέξτε, όμως, το σχόλιο που έκανε ο Γάλλος Προτεστάντης καθηγητής Οσκάρ Κουλμάν,  ο οποίος γράφει στο βιβλίο του Αθανασία της Ψυχής ή Ανάσταση των Νεκρών; (Immortalité de l’âme ou Résurrection des morts?): «Υπάρχει ριζική διαφορά μεταξύ της Χριστιανικής προσδοκίας για ανάσταση των νεκρών και της ελληνικής δοξασίας περί αθανασίας της ψυχής. . . . Μολονότι αργότερα η Χριστιανοσύνη συνέδεσε αυτές τις δυο δοξασίες, και σήμερα ο μέσος Χριστιανός τις συγχέει πλήρως, δεν βλέπω το λόγο για τον οποίο πρέπει να κρύβουμε αυτό που εγώ και η πλειονότητα των λογίων πιστεύουμε ότι είναι η αλήθεια. . . . Στη ζωή και στη σκέψη της Καινής Διαθήκης κυριαρχεί πλήρως η πίστη στην ανάσταση. . . . Ολόκληρος ο άνθρωπος, που είναι πραγματικά νεκρός, επαναφέρεται στη ζωή μέσω μιας νέας δημιουργικής πράξης του Θεού».

Δεν είναι άξιο απορίας το ότι οι άνθρωποι γενικά βρίσκονται σε σύγχυση σχετικά με το θάνατο και την ανάσταση. Για να διαλυθεί η σύγχυση χρειάζεται να στραφούμε στην Αγία Γραφή, η οποία παρουσιάζει αλήθειες που αποκαλύπτει ο Δημιουργός του ανθρώπου, ο Ιεχωβά Θεός. Στην Αγία Γραφή έχουν καταγραφεί μερικές αναστάσεις. Ας εξετάσουμε τέσσερις από αυτές τις αφηγήσεις και ας δούμε τι αποκαλύπτουν.

«Γυναίκες Έλαβαν τους Νεκρούς τους με Ανάσταση»

Στην επιστολή του προς τους Ιουδαίους που είχαν γίνει Χριστιανοί, ο απόστολος Παύλος είπε ότι γυναίκες πίστης είχαν “λάβει τους νεκρούς τους με ανάσταση”. (Εβραίους 11:35) Μία από εκείνες τις γυναίκες ζούσε στα Σαρεπτά, κάποια φοινικική πόλη κοντά στη Σιδώνα στις ακτές της Μεσογείου. Επρόκειτο για μια χήρα η οποία φιλοξένησε έναν προφήτη του Θεού, τον Ηλία, και του παρείχε τροφή ακόμη και σε καιρό μεγάλης πείνας. Δυστυχώς, ο γιος αυτής της γυναίκας αρρώστησε και πέθανε. Ο Ηλίας τον ανέβασε αμέσως στο ανώγειο όπου έμενε και ικέτευσε τον Ιεχωβά να επαναφέρει το αγόρι στη ζωή. Έγινε θαύμα και το παιδί «ήρθε στη ζωή». Ο Ηλίας το πήγε στη μητέρα του και είπε: «Κοίταξε! Ο γιος σου είναι ζωντανός». Πώς αντέδρασε εκείνη; Είπε γεμάτη χαρά: «Τώρα όντως γνωρίζω ότι εσύ είσαι άνθρωπος του Θεού και ότι ο λόγος του Ιεχωβά που είναι στο στόμα σου είναι αληθινός».—1 Βασιλέων 17:22-24.

Σχεδόν 100 χιλιόμετρα νοτιότερα από τα Σαρεπτά ζούσε ένα γενναιόδωρο αντρόγυνο που φρόντισε το διάδοχο του Ηλία, τον προφήτη Ελισαιέ. Η σύζυγος ήταν εξέχουσα γυναίκα στη γενέτειρά της, τη Σουνάμ. Αυτή και ο σύζυγός της συμφώνησαν να παράσχουν κατάλυμα στον Ελισαιέ σε ένα ανώγειο του σπιτιού τους. Η λύπη τους επειδή δεν είχαν παιδιά μεταβλήθηκε σε χαρά όταν η γυναίκα γέννησε γιο. Καθώς το αγόρι μεγάλωνε, συνόδευε συχνά τους θεριστές και τον πατέρα του στον αγρό. Μια μέρα ξέσπασε τραγωδία. Το αγόρι παραπονιόταν έντονα ότι είχε πονοκέφαλο. Κάποιος υπηρέτης το πήγε γρήγορα στο σπίτι. Η μητέρα του το κράτησε στα γόνατά της, αλλά το παιδί τελικά πέθανε. Η αναστατωμένη μητέρα αποφάσισε να καλέσει τον Ελισαιέ για βοήθεια. Μαζί με κάποιον υπηρέτη ταξίδεψε βορειοδυτικά προς το Όρος Κάρμηλος, όπου έμενε ο Ελισαιέ.

Ανταποκρινόμενος στο κάλεσμά της, ο προφήτης έστειλε τον υπηρέτη του, τον Γιεζί, μπροστά από αυτόν, και εκείνος διαπίστωσε ότι το αγόρι ήταν όντως νεκρό. Ακολούθησαν ο Ελισαιέ και η γυναίκα, αλλά τι συνέβη όταν έφτασαν τελικά στη Σουνάμ; Η αφήγηση στα εδάφια 2 Βασιλέων 4:32-37 αναφέρει: «Τελικά  ο Ελισαιέ μπήκε στο σπίτι, και το αγόρι ήταν νεκρό, ξαπλωμένο στο ντιβάνι του. Τότε μπήκε μέσα και έκλεισε την πόρτα πίσω και από τους δύο και άρχισε να προσεύχεται στον Ιεχωβά. Στο τέλος ανέβηκε και ξάπλωσε πάνω στο παιδί και έβαλε το στόμα του πάνω στο στόμα εκείνου και τα μάτια του πάνω στα μάτια εκείνου και τις παλάμες του πάνω στις παλάμες εκείνου, και έμεινε γερμένος πάνω του· και τελικά ζεστάθηκε η σάρκα του παιδιού. Έπειτα περπάτησε ξανά μέσα στο σπίτι, μια από εδώ και μια από εκεί, και κατόπιν ανέβηκε και έγειρε πάνω του. Και το αγόρι φταρνίστηκε εφτά φορές και μετά το αγόρι άνοιξε τα μάτια του. Τότε φώναξε τον Γιεζί και είπε: “Φώναξε τη Σουναμίτισσα”. Τη φώναξε, λοιπόν, και αυτή πήγε προς εκείνον. Και της είπε: “Σήκωσε το γιο σου”. Και αυτή μπήκε και έπεσε στα πόδια του και τον προσκύνησε μέχρις εδάφους· μετά σήκωσε το γιο της και βγήκε έξω».

Όπως η χήρα από τα Σαρεπτά, έτσι και η γυναίκα από τη Σουνάμ γνώριζε ότι αυτό που είχε συμβεί ήταν αποτέλεσμα της δύναμης του Θεού. Και οι δύο αυτές γυναίκες γεύτηκαν μεγάλη χαρά εφόσον ο Θεός επανέφερε στη ζωή τα αγαπημένα τους παιδιά.

Αναστάσεις Κατά τη Διάρκεια της Διακονίας του Ιησού

Περίπου 900 χρόνια αργότερα, συνέβη μια ανάσταση σε μικρή απόσταση βόρεια της Σουνάμ έξω από την πόλη Ναΐν. Καθώς ο Ιησούς Χριστός και οι μαθητές του ταξίδευαν από την Καπερναούμ και πλησίαζαν στην πύλη της Ναΐν, συνάντησαν μια νεκρική πομπή και ο Ιησούς είδε κάποια χήρα η οποία είχε χάσει το μοναχογιό της. Ο Ιησούς τής είπε να μην κλαίει. Ο Λουκάς, ένας γιατρός, περιέγραψε τι συνέβη κατόπιν: «Τότε [ο Ιησούς] πλησίασε και άγγιξε το νεκροκρέβατο, και εκείνοι που το βάσταζαν στάθηκαν, και είπε: “Νεαρέ, σου λέω: Σήκω!” Και ο νεκρός ανακάθησε και άρχισε να μιλάει, και εκείνος τον έδωσε στη μητέρα του». (Λουκάς 7:14, 15) Όσοι παρέστησαν μάρτυρες αυτού του θαύματος δόξασαν τον Θεό. Τα νέα σχετικά με την ανάσταση διαδόθηκαν προς τα νότια στην Ιουδαία και στη γύρω περιφέρεια. Είναι ενδιαφέρον ότι οι μαθητές του Ιωάννη του Βαφτιστή άκουσαν τι συνέβη και ανέφεραν το θαύμα στον Ιωάννη. Εκείνος, με τη σειρά του, τους έστειλε να βρουν τον Ιησού και να τον ρωτήσουν αν ήταν Εκείνος ο αναμενόμενος Μεσσίας. Ο Ιησούς τούς είπε: «Πηγαίνετε, αναφέρετε στον Ιωάννη αυτά που είδατε και ακούσατε: οι τυφλοί αποκτούν την όρασή τους, οι κουτσοί περπατούν, οι λεπροί καθαρίζονται και οι κουφοί ακούν, οι νεκροί εγείρονται, στους φτωχούς λέγονται τα καλά νέα».—Λουκάς 7:22.

Η πιο γνωστή ανάσταση που έκανε ο Ιησούς ήταν η ανάσταση του στενού του φίλου, του Λαζάρου. Σε εκείνη την περίπτωση, μεσολάβησε κάποιο χρονικό διάστημα μεταξύ του θανάτου του Λαζάρου και της άφιξης του Ιησού στο  σπίτι της οικογένειας. Όταν ο Ιησούς έφτασε τελικά στη Βηθανία, ο Λάζαρος ήταν νεκρός τέσσερις ημέρες. Όταν ο Ιησούς είπε να μετακινήσουν την πέτρα που κάλυπτε την είσοδο του τάφου η Μάρθα έφερε αντίρρηση, λέγοντας: «Κύριε, τώρα πια θα πρέπει να μυρίζει, γιατί πάνε τέσσερις ημέρες». (Ιωάννης 11:39) Ωστόσο, η οποιαδήποτε σήψη στο σώμα του Λαζάρου δεν εμπόδισε την ανάσταση. Μόλις ο Ιησούς έδωσε την εντολή, «ο άνθρωπος που πριν ήταν νεκρός βγήκε έξω έχοντας τα πόδια και τα χέρια του δεμένα με περικαλύμματα, και το πρόσωπό του ήταν περιτυλιγμένο με ένα πανί». Οι μετέπειτα ενέργειες των εχθρών του Ιησού αποδεικνύουν ότι εκείνος που επανήλθε στη ζωή ήταν όντως ο Λάζαρος.—Ιωάννης 11:43, 44· 12:1, 9-11.

Τι συμπεραίνουμε από αυτές τις τέσσερις αφηγήσεις αναστάσεων; Κάθε αναστημένος επέστρεψε στη ζωή ως το ίδιο άτομο. Όλους τους αναγνώρισαν, ακόμη και οι στενότεροι συγγενείς τους. Κανένας από τους αναστημένους δεν ανέφερε τι είχε συμβεί κατά τη διάρκεια του μικρού διαστήματος που ήταν νεκρός. Κανένας δεν ανέφερε ότι ταξίδεψε σε κάποιον άλλον κόσμο. Προφανώς, όλοι επέστρεψαν με καλή υγεία. Για αυτούς, ήταν σαν να κοιμήθηκαν για λίγο και κατόπιν ξύπνησαν, όπως άφησε να εννοηθεί ο Ιησούς. (Ιωάννης 11:11) Εντούτοις, ύστερα από λίγο καιρό όλοι αυτοί ξαναπέθαναν.

Αγαπημένα Πρόσωπα Ξανασμίγουν—Ένδοξη Προοπτική

Λίγο καιρό μετά τον τραγικό θάνατο του Όουεν, που αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, ο πατέρας του επισκέφτηκε το σπίτι ενός γείτονα. Εκεί, πάνω σε κάποιο τραπέζι βρήκε ένα φυλλάδιο που διαφήμιζε μια δημόσια ομιλία την οποία είχαν διευθετήσει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο τίτλος της «Πού Είναι οι Νεκροί;» τον έλκυσε. Αυτό ακριβώς ήταν το ερώτημα που τον απασχολούσε. Παρακολούθησε τη διάλεξη και βρήκε αληθινή παρηγοριά από την Αγία Γραφή. Έμαθε ότι οι νεκροί δεν υποφέρουν. Αντί να βασανίζονται σε κάποια πύρινη κόλαση ή να παίρνονται από τον Θεό για να γίνουν άγγελοι στον ουρανό, οι νεκροί, περιλαμβανομένου και του Όουεν, περιμένουν στον τάφο μέχρι τον καιρό που θα ξυπνήσουν στην ανάσταση.—Εκκλησιαστής 9:5, 10· Ιεζεκιήλ 18:4.

Μήπως έχει πλήξει την οικογένειά σας κάποια τραγωδία; Μήπως και εσείς, όπως ο πατέρας του Όουεν, αναρωτιέστε πού βρίσκονται τώρα τα αγαπημένα σας πρόσωπα που έχουν πεθάνει και τι πιθανότητα υπάρχει να τα ξαναδείτε; Αν ναι, σας προσκαλούμε να εξετάσετε όσα διδάσκει περαιτέρω η Αγία Γραφή σχετικά με την ανάσταση. Ίσως αναρωτιέστε: “Πότε θα γίνει η ανάσταση; Ποιοι ακριβώς θα ωφεληθούν από αυτήν;” Παρακαλούμε διαβάστε τα επόμενα άρθρα που αναλύουν αυτές καθώς και άλλες ερωτήσεις.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον Ελισαιέ για να αναστήσει το γιο της Σουναμίτισσας

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Ο Ηλίας ικέτευσε τον Ιεχωβά να επαναφέρει κάποιο αγόρι στη ζωή

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Ο Ιησούς ανέστησε το γιο της χήρας από τη Ναΐν

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Η ανάσταση θα ενώσει και πάλι τους συγγενείς με τα αγαπημένα τους πρόσωπα