Η Ανάσταση—Μια Διδασκαλία που σας Επηρεάζει

«Έχω ελπίδα προς τον Θεό . . . ότι πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων».—ΠΡΑΞΕΙΣ 24:15.

1. Πώς έγινε η ανάσταση ζήτημα αντιλογίας στο Σάνχεδριν;

 ΣΤΟ τέλος της τρίτης ιεραποστολικής του περιοδείας το 56 Κ.Χ., ο απόστολος Παύλος βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ. Μετά τη σύλληψή του από τους Ρωμαίους, του επιτράπηκε να εμφανιστεί ενώπιον του Ιουδαϊκού ανώτατου δικαστηρίου, του Σάνχεδριν. (Πράξεις 22:29, 30) Καθώς ο Παύλος παρατηρούσε τα μέλη εκείνου του δικαστηρίου, πρόσεξε ότι μερικοί ήταν Σαδδουκαίοι ενώ άλλοι ήταν Φαρισαίοι. Αυτές οι δύο ομάδες είχαν μια σημαντική διαφορά. Οι Σαδδουκαίοι αρνούνταν την ανάσταση ενώ οι Φαρισαίοι την αποδέχονταν. Για να δείξει ποια ήταν η δική του θέση σε αυτό το ζήτημα, ο Παύλος δήλωσε: «Άντρες αδελφοί, εγώ είμαι Φαρισαίος, γιος Φαρισαίων. Σχετικά με την ελπίδα της ανάστασης των νεκρών δικάζομαι». Με αυτή του την ενέργεια, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση σε εκείνη τη σύναξη!—Πράξεις 23:6-9.

2. Γιατί ήταν ο Παύλος έτοιμος να υπερασπιστεί την πίστη του στην ανάσταση;

² Χρόνια νωρίτερα, καθ’ οδόν προς τη Δαμασκό, ο Παύλος είδε ένα όραμα στο οποίο άκουσε τη φωνή του Ιησού. Ο Παύλος μάλιστα ρώτησε τον Ιησού: «Τι να κάνω, Κύριε;» Ο Ιησούς απάντησε: «Σήκω, πήγαινε στη Δαμασκό, και εκεί θα σου ειπωθεί το καθετί που έχει οριστεί να κάνεις». Όταν ο Παύλος έφτασε στη Δαμασκό, τον βρήκε ένας Χριστιανός μαθητής, ο Ανανίας, ο οποίος, όντας πρόθυμος να τον βοηθήσει, του εξήγησε: «Ο Θεός των προπατόρων μας σε εξέλεξε για να γνωρίσεις το θέλημά του και να δεις τον Δίκαιο [τον αναστημένο Ιησού] και να ακούσεις τη φωνή του στόματός του». (Πράξεις 22:6-16) Δεν είναι άξιο απορίας, λοιπόν, που ο Παύλος ήταν έτοιμος να υπερασπιστεί την πίστη του στην ανάσταση.—1 Πέτρου 3:15.

Δημόσια Διακήρυξη της Ελπίδας της Ανάστασης

3, 4. Πώς αποδείχτηκε ο Παύλος ένθερμος υποστηρικτής της ανάστασης, και τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από το παράδειγμά του;

³ Αργότερα, ο Παύλος εμφανίστηκε ενώπιον του Κυβερνήτη Φήλικα. Σε εκείνη την περίπτωση ο Τέρτυλλος, “ένας δημόσιος ομιλητής” ο οποίος παρουσίασε τη θέση των Ιουδαίων κατά του Παύλου, τον κατηγόρησε ότι ήταν ηγέτης αίρεσης και ένοχος στασιασμού. Απαντώντας ο Παύλος δήλωσε ευθέως: «Σου ομολογώ το εξής, ότι, σύμφωνα με την οδό την οποία αυτοί αποκαλούν “αίρεση”, με αυτόν τον τρόπο αποδίδω ιερή υπηρεσία στον Θεό των προπατόρων μου». Κατόπιν, περνώντας στο κυρίως θέμα, συνέχισε: «Έχω ελπίδα προς τον Θεό, την οποία τρέφουν και αυτοί, ότι πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων».—Πράξεις 23:23, 24· 24:1-8, 14, 15.

⁴ Περίπου δύο χρόνια αργότερα, ο διάδοχος του Φήλικα, ο Πόρκιος Φήστος, κάλεσε τον Βασιλιά Ηρώδη Αγρίππα για να εξετάσουν μαζί τον κρατούμενο Παύλο. Ο Φήστος εξήγησε ότι οι κατήγοροι αμφισβητούσαν τον ισχυρισμό του Παύλου πως “κάποιος Ιησούς, ο οποίος ήταν νεκρός, . . . ήταν ζωντανός”  τώρα. Υπερασπιζόμενος τον εαυτό του ο Παύλος ρώτησε: «Γιατί κρίνεται απίστευτο μεταξύ σας ότι ο Θεός εγείρει νεκρούς;» Έπειτα δήλωσε: «Επειδή έχω αποκτήσει τη βοήθεια που έρχεται από τον Θεό, συνεχίζω μέχρι αυτή την ημέρα να δίνω μαρτυρία και σε μικρούς και σε μεγάλους, χωρίς να λέω, όμως, τίποτα άλλο παρά τα πράγματα που οι Προφήτες καθώς και ο Μωυσής δήλωσαν ότι επρόκειτο να γίνουν, ότι ο Χριστός θα υπέφερε και, ως ο πρώτος που θα ανασταινόταν από τους νεκρούς, επρόκειτο να διαγγείλει φως τόσο σε αυτόν το λαό όσο και στα έθνη». (Πράξεις 24:27· 25:13-22· 26:8, 22, 23) Τι ένθερμος υποστηρικτής της ανάστασης ήταν ο Παύλος! Σαν τον Παύλο, μπορούμε και εμείς να διακηρύττουμε με πεποίθηση ότι θα γίνει ανάσταση. Αλλά τι είδους αντίδραση μπορούμε να αναμένουμε; Πιθανότατα την ίδια που αντιμετώπισε και ο Παύλος.

5, 6. (α) Ποια ήταν η αντίδραση όταν οι απόστολοι υποστήριξαν την ανάσταση; (β) Καθώς εκφράζουμε την ελπίδα μας στην ανάσταση, τι είναι ζωτικό να κάνουμε;

⁵ Σκεφτείτε τι συνέβη νωρίτερα κατά τη διάρκεια της δεύτερης ιεραποστολικής περιοδείας του Παύλου (περίπου 49-52 Κ.Χ.), όταν επισκέφτηκε την Αθήνα. Συζήτησε λογικά με ανθρώπους που πίστευαν σε πολλές θεότητες, και τους παρότρυνε να δώσουν προσοχή στο σκοπό που είχε ο Θεός να κρίνει την κατοικημένη γη με δικαιοσύνη μέσω ενός άντρα τον οποίο διόρισε. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Ιησού. Ο Παύλος εξήγησε ότι ο Θεός έδωσε εγγύηση για αυτό ανασταίνοντας τον Ιησού. Ποια ήταν η αντίδραση; Διαβάζουμε: «Όταν άκουσαν για ανάσταση νεκρών, μερικοί άρχισαν να τον χλευάζουν, ενώ άλλοι είπαν: “Θα σε ακούσουμε και άλλη φορά σχετικά με αυτό”».—Πράξεις 17:29-32.

⁶ Η συγκεκριμένη αντίδραση θύμιζε αυτό που είχε συμβεί στον Πέτρο και στον Ιωάννη λίγο μετά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. Και πάλι οι Σαδδουκαίοι πρωτοστάτησαν στην αντιλογία. Τα εδάφια Πράξεις 4:1-4 αναφέρουν τι συνέβη: «Ενώ, λοιπόν, οι δύο μιλούσαν στο λαό, οι πρωθιερείς και ο διοικητής του ναού και οι Σαδδουκαίοι όρμησαν προς αυτούς, ενοχλημένοι επειδή εκείνοι δίδασκαν το λαό και διακήρυτταν καθαρά την ανάσταση από τους νεκρούς στην περίπτωση του Ιησού». Άλλοι, όμως, αντέδρασαν ευνοϊκά. «Πολλοί από εκείνους που είχαν ακούσει την ομιλία πίστεψαν, και ο αριθμός των αντρών έγινε περίπου πέντε χιλιάδες». Προφανώς, μπορούμε να αναμένουμε ποικίλες αντιδράσεις όταν μιλάμε για την ελπίδα της ανάστασης. Γι’ αυτόν το λόγο, είναι ζωτικό να ενισχύουμε την πίστη μας σε αυτή τη διδασκαλία.

Η Πίστη και η Ανάσταση

7, 8. (α) Όπως δείχνει μια επιστολή προς την εκκλησία της Κορίνθου τον πρώτο αιώνα, πώς μπορεί να είναι μάταιη η πίστη; (β) Πώς ξεχωρίζει τους αληθινούς Χριστιανούς η σωστή κατανόηση της ελπίδας της ανάστασης;

⁷ Δεν το έβρισκαν εύκολο να αποδεχτούν την ελπίδα της ανάστασης όλοι όσοι έγιναν Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. Ορισμένοι που είχαν δυσκολία ως προς αυτό ήταν συνταυτισμένοι με την εκκλησία της Κορίνθου. Ο Παύλος έγραψε σε αυτούς: «Σας παρέδωσα, ανάμεσα στα πρώτα πράγματα, αυτό το οποίο και έλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με τις Γραφές· και ότι θάφτηκε, ναι, ότι εγέρθηκε την τρίτη ημέρα σύμφωνα με τις Γραφές». Κατόπιν ο Παύλος επιβεβαίωσε αυτή την αλήθεια δηλώνοντας ότι ο αναστημένος Χριστός “είχε εμφανιστεί σε περισσότερους από πεντακόσιους αδελφούς”, οι πιο πολλοί από τους οποίους, πρόσθεσε ο Παύλος, βρίσκονταν ακόμη στη ζωή. (1 Κορινθίους 15:3-8) Στη συνέχεια έκανε τον εξής συλλογισμό: «Αν ο Χριστός κηρύττεται ότι έχει εγερθεί από τους νεκρούς, πώς γίνεται να λένε μερικοί ανάμεσά σας ότι δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών; Αν πράγματι δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών, ούτε ο Χριστός έχει εγερθεί. Αλλά αν ο Χριστός δεν έχει εγερθεί, το κήρυγμά μας είναι βεβαίως μάταιο και η πίστη μας είναι μάταιη».—1 Κορινθίους 15:12-14.

⁸ Ναι, είναι τόσο θεμελιώδης η διδασκαλία της ανάστασης ώστε η Χριστιανική πίστη είναι μάταιη αν δεν αποδεχόμαστε την ανάσταση ως πραγματικότητα. Μάλιστα η σωστή κατανόηση της ανάστασης ξεχωρίζει τους αληθινούς Χριστιανούς από τους ψεύτικους. (Γένεση 3:4· Ιεζεκιήλ 18:4) Γι’ αυτό, ο Παύλος  συμπεριλαμβάνει τη διδασκαλία της ανάστασης στα «αρχικά δόγματα» της Χριστιανοσύνης. Είθε να είμαστε αποφασισμένοι να «προχωρούμε εντατικά προς την ωριμότητα». «Και αυτό θα το κάνουμε», δηλώνει ο Παύλος, «αν πράγματι επιτρέπει ο Θεός».—Εβραίους 6:1-3.

Η Ελπίδα της Ανάστασης

9, 10. Τι εννοεί η Γραφή όταν αναφέρεται στην ανάσταση;

⁹ Για να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο την πίστη μας στην ανάσταση, ας εξετάσουμε ορισμένα ερωτήματα όπως: Τι εννοεί η Γραφή όταν αναφέρεται στην ανάσταση; Πώς μεγαλύνει η διδασκαλία της ανάστασης την αγάπη του Ιεχωβά; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα μας φέρουν πιο κοντά στον Θεό και ταυτόχρονα θα μας βοηθήσουν να διδάξουμε και άλλα άτομα.—2 Τιμόθεο 2:2· Ιακώβου 4:8.

¹⁰ Η λέξη ἀνάστασις του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου κυριολεκτικά σημαίνει «επανέγερση». Τι περιλαμβάνει αυτό; Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η ελπίδα της ανάστασης ισοδυναμεί με πεποίθηση ότι ένας νεκρός μπορεί να ξαναζήσει. Η Γραφή δείχνει επίσης ότι ένα τέτοιο άτομο αποκαθίσταται είτε με ανθρώπινο είτε με πνευματικό σώμα, ανάλογα με το αν έχει επίγεια ή ουράνια ελπίδα. Νιώθουμε θαυμασμό καθώς αναλογιζόμαστε την αγάπη, τη σοφία και τη δύναμη του Ιεχωβά που εκδηλώνονται στην υπέροχη προοπτική της ανάστασης.

11. Ποιες προοπτικές όσον αφορά την ανάσταση προσφέρονται στους χρισμένους υπηρέτες του Θεού;

¹¹ Η ανάσταση του Ιησού και των χρισμένων αδελφών του τους παρέχει πνευματικό σώμα κατάλληλο για υπηρεσία στον ουρανό. (1 Κορινθίους 15:35-38, 42-53) Μαζί θα ασκούν τη διακυβέρνηση της Μεσσιανικής Βασιλείας, η οποία θα φέρει παραδεισιακές συνθήκες στη γη. Υπό τον Ιησού ως Αρχιερέα, οι χρισμένοι αποτελούν βασιλικό ιερατείο. Θα εφαρμόσουν τα οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού στην ανθρωπότητα στο νέο κόσμο της δικαιοσύνης. (Εβραίους 7:25, 26· 9:24· 1 Πέτρου 2:9· Αποκάλυψη 22:1, 2) Στο μεταξύ, όσοι χρισμένοι ζουν ακόμη στη γη επιθυμούν να παραμείνουν αποδεκτοί στον Θεό. Όταν πεθάνουν, θα λάβουν την «αμοιβή» τους μέσω ανάστασης σε αθάνατη πνευματική ζωή στον ουρανό. (2 Κορινθίους 5:1-3, 6-8, 10· 1 Κορινθίους 15:51, 52· Αποκάλυψη 14:13) «Αν έχουμε ενωθεί μαζί του κατά την ομοιότητα του θανάτου του», έγραψε ο Παύλος, «σίγουρα θα ενωθούμε επίσης μαζί του κατά την ομοιότητα της ανάστασής του». (Ρωμαίους 6:5) Τι θα λεχθεί, όμως, για εκείνους που όταν αναστηθούν θα ζήσουν ξανά στη γη ως άνθρωποι; Πώς μπορεί η ελπίδα της ανάστασης να τους φέρει πιο κοντά στον Θεό; Μπορούμε να μάθουμε πολλά από το παράδειγμα του Αβραάμ.

Η Ανάσταση και η Φιλία με τον Ιεχωβά

12, 13. Ποια ισχυρή βάση για πίστη στην ανάσταση είχε ο Αβραάμ;

¹² Ο Αβραάμ, ο οποίος περιγράφτηκε ως «φίλος του Ιεχωβά», ήταν άνθρωπος με εξαιρετική πίστη. (Ιακώβου 2:23) Ο Παύλος αναφέρθηκε στην πίστη του Αβραάμ τρεις φορές όταν απαρίθμησε διάφορους πιστούς άντρες και γυναίκες στο 11ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Εβραίους. (Εβραίους 11:8, 9, 17) Η τρίτη του αναφορά εφιστά την προσοχή στην πίστη που εκδήλωσε ο Αβραάμ όταν υπάκουσε στον Θεό και ετοιμάστηκε να προσφέρει το γιο του τον Ισαάκ ως θυσία. Ο Αβραάμ ήταν πεπεισμένος ότι η υπόσχεση για την απόκτηση σπέρματος μέσω του Ισαάκ ήταν εγγυημένη από τον  Ιεχωβά. Ακόμη και αν ο Ισαάκ πέθαινε ως θυσία, ο Αβραάμ «θεώρησε ότι ο Θεός μπορούσε να τον εγείρει ακόμη και από τους νεκρούς».

¹³ Όπως εξελίχθηκαν τελικά τα γεγονότα, όταν ο Ιεχωβά είδε πόσο δυνατή ήταν η πίστη του Αβραάμ, φρόντισε να προσφερθεί αντί του Ισαάκ ένα ζώο ως θυσία. Παρ’ όλα αυτά, η εμπειρία του Ισαάκ αποτέλεσε παραβολή όσον αφορά την ανάσταση, όπως εξήγησε ο Παύλος: «Από όπου και τον έλαβε [ο Αβραάμ τον Ισαάκ] με παραβολικό τρόπο». (Εβραίους 11:19) Εξάλλου, ο Αβραάμ είχε ήδη ισχυρή βάση για να πιστεύει στην ανάσταση. Δεν είχε αποκαταστήσει ο Ιεχωβά θαυματουργικά τις αναπαραγωγικές δυνάμεις του Αβραάμ όταν εκείνος και η σύζυγός του η Σάρρα ενώθηκαν στα γηρατειά τους και απέκτησαν το γιο τους, τον Ισαάκ;—Γένεση 18:10-14· 21:1-3· Ρωμαίους 4:19-21.

14. (α) Σύμφωνα με τα εδάφια Εβραίους 11:9, 10, τι περίμενε ο Αβραάμ; (β) Για να λάβει ο Αβραάμ τις ευλογίες της Βασιλείας στο νέο κόσμο, τι πρέπει να γίνει σε αυτόν; (γ) Πώς μπορούμε εμείς να λάβουμε τις ευλογίες της Βασιλείας;

¹⁴ Ο Παύλος περιέγραψε τον Αβραάμ ως πάροικο και κάτοικο σκηνών ο οποίος «περίμενε την πόλη που έχει πραγματικά θεμέλια, της οποίας οικοδόμος και κατασκευαστής είναι ο Θεός». (Εβραίους 11:9, 10) Αυτή δεν ήταν κατά γράμμα πόλη σαν την Ιερουσαλήμ, όπου βρισκόταν ο ναός του Θεού. Όχι, επρόκειτο για συμβολική πόλη. Ήταν η ουράνια Βασιλεία του Θεού η οποία αποτελείται από τον Χριστό Ιησού και τους 144.000 συγκυβερνήτες του. Οι 144.000 στην ουράνια δόξα τους αναφέρονται επίσης ως “η άγια πόλη, η Νέα Ιερουσαλήμ”, η «νύφη» του Χριστού. (Αποκάλυψη 21:2) Το 1914, ο Ιεχωβά ενθρόνισε τον Ιησού ως Μεσσιανικό Βασιλιά της ουράνιας Βασιλείας και του έδωσε την εντολή να βασιλεύει ανάμεσα στους εχθρούς του. (Ψαλμός 110:1, 2· Αποκάλυψη 11:15) Για να λάβει τις ευλογίες της διακυβέρνησης της Βασιλείας, ο «φίλος του Ιεχωβά», ο Αβραάμ, θα πρέπει να ξαναζήσει. Παρόμοια, για να λάβουμε εμείς τις ευλογίες της Βασιλείας, θα πρέπει να είμαστε ζωντανοί στο νέο κόσμο του Θεού είτε ως μέλη του μεγάλου πλήθους των επιζώντων από τον Αρμαγεδδώνα είτε ως αναστημένοι από τους νεκρούς. (Αποκάλυψη 7:9, 14) Ποια είναι, όμως, η βάση της ελπίδας της ανάστασης;

Η Αγάπη του Θεού—Η Βάση της Ελπίδας της Ανάστασης

15, 16. (α) Πώς θέτει η πρώτη προφητεία της Γραφής τη βάση για την ελπίδα μας στην ανάσταση; (β) Πώς μπορεί η πίστη στην ανάσταση να μας βοηθήσει να πλησιάσουμε περισσότερο τον Ιεχωβά;

¹⁵ Η στενή σχέση που έχουμε με τον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας, η ισχυρή μας πίστη σαν του Αβραάμ και η υπακοή μας στις εντολές του Θεού μάς επιτρέπουν να ανακηρυχτούμε δίκαιοι και να θεωρούμαστε φίλοι του Ιεχωβά. Αυτό μας δίνει την προοπτική να ωφεληθούμε από τη διακυβέρνηση της Βασιλείας. Πράγματι, η πρώτη προφητεία που είναι καταγραμμένη στο Λόγο του Θεού, στο εδάφιο Γένεση 3:15, θέτει τη βάση για την ελπίδα της ανάστασης και τη φιλία με τον Θεό. Δεν προλέγει μόνο ότι θα συντριφτεί το κεφάλι του Σατανά, αλλά και ότι, από την άλλη πλευρά, το Σπέρμα της γυναίκας του Θεού θα δεχτεί πλήγμα στη φτέρνα. Ο θάνατος του Ιησού πάνω στο ξύλο ήταν συμβολικό πλήγμα στη φτέρνα. Η ανάστασή του την τρίτη ημέρα θεράπευσε εκείνο το τραύμα και ετοίμασε το δρόμο για αποφασιστική δράση ενάντια σε «εκείνον που έχει τα μέσα να προξενεί το θάνατο, δηλαδή τον Διάβολο».—Εβραίους 2:14.

¹⁶ Ο Παύλος μάς υπενθυμίζει ότι «ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς». (Ρωμαίους 5:8) Η εκτίμηση  για αυτή την παρ’ αξία καλοσύνη μάς βοηθάει πραγματικά να πλησιάσουμε περισσότερο τον Ιησού και τον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας.—2 Κορινθίους 5:14, 15.

17. (α) Ποια ελπίδα εξέφρασε ο Ιώβ; (β) Τι αποκαλύπτει για τον Ιεχωβά το εδάφιο Ιώβ 14:15, και ποια αισθήματα σας δημιουργεί αυτό;

¹⁷ Ο Ιώβ, ένας πιστός άνθρωπος της προχριστιανικής εποχής, απέβλεπε και αυτός στην ανάσταση. Υπέφερε πολύ στα χέρια του Σατανά. Ανόμοια με τους ψεύτικους συντρόφους του, οι οποίοι ποτέ δεν μνημόνευσαν την ανάσταση, ο Ιώβ αντλούσε παρηγοριά από αυτή την ελπίδα και ρώτησε: «Αν ο ακμαίος άνθρωπος πεθάνει, μπορεί να ξαναζήσει;» Ως απάντηση, ο ίδιος ο Ιώβ δήλωσε: «Όλες τις ημέρες της υποχρεωτικής μου εργασίας θα περιμένω, μέχρι να έρθει η ανακούφισή μου». Απευθυνόμενος στον Θεό του, τον Ιεχωβά, αναγνώρισε: «Θα καλέσεις, και εγώ θα σου απαντήσω». Αναφορικά με τα αισθήματα του στοργικού μας Δημιουργού, ο Ιώβ επισήμανε: «Θα έχεις λαχτάρα για το έργο των χεριών σου». (Ιώβ 14:14, 15) Ναι, ο Ιεχωβά νιώθει μεγάλη προσμονή για τον καιρό κατά τον οποίο οι πιστοί θα επανέλθουν σε ζωή στην ανάσταση. Πόσο πολύ μας βοηθάει αυτό να τον πλησιάσουμε, καθώς κάνουμε στοχασμούς για την αγάπη και την παρ’ αξία καλοσύνη που μας δείχνει παρότι είμαστε ατελείς!—Ρωμαίους 5:21· Ιακώβου 4:8.

18, 19. (α) Ποια προοπτική έχει ο Δανιήλ να ξαναζήσει; (β) Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

¹⁸ Ο προφήτης Δανιήλ, τον οποίο ο άγγελος του Θεού περιέγραψε ως “πολύ επιθυμητό άνθρωπο”, έζησε μια μακρόχρονη ζωή πιστής υπηρεσίας. (Δανιήλ 10:11, 19) Η ακεραιότητά του στον Ιεχωβά παρέμεινε άρρηκτη από τότε που εξορίστηκε το 617 Π.Κ.Χ. ως το θάνατό του, κάποια στιγμή αφότου έλαβε ένα όραμα το 536 Π.Κ.Χ., το τρίτο έτος του Κύρου, του βασιλιά της Περσίας. (Δανιήλ 1:1· 10:1) Κάποια στιγμή στη διάρκεια εκείνου του τρίτου έτους του Κύρου, ο Δανιήλ έλαβε ένα όραμα σχετικά με τη διαδοχή των παγκόσμιων δυνάμεων που κορυφώνεται με την επερχόμενη μεγάλη θλίψη. (Δανιήλ 11:1–12:13) Καθώς δεν μπορούσε να κατανοήσει πλήρως το όραμα, ο Δανιήλ ρώτησε τον ουράνιο αγγελιοφόρο που το μεταβίβασε: «Κύριέ μου, ποιο θα είναι το τελικό μέρος αυτών των πραγμάτων;» Απαντώντας, ο άγγελος έστρεψε την προσοχή στον «καιρό του τέλους», στη διάρκεια του οποίου «αυτοί . . . που έχουν ενόραση θα κατανοήσουν». Ποιες προοπτικές είχε ο ίδιος ο Δανιήλ; Ο άγγελος αναγνώρισε: «Θα αναπαυτείς, αλλά θα σηκωθείς για τον κλήρο σου στο τέλος των ημερών». (Δανιήλ 12:8-10, 13) Ο Δανιήλ θα επιστρέψει «στην ανάσταση των δικαίων», στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού.—Λουκάς 14:14.

 ¹⁹ Ζούμε βαθιά στον καιρό του τέλους και είμαστε πιο κοντά στην έναρξη της Χιλιετούς Διακυβέρνησης του Χριστού από ό,τι ήμασταν όταν γίναμε πιστοί. Γι’ αυτό, πρέπει να αναρωτιόμαστε: “Θα είμαι εγώ στο νέο κόσμο για να συναναστραφώ με τον Αβραάμ, τον Ιώβ, τον Δανιήλ και άλλους πιστούς άντρες και γυναίκες;” Θα είμαστε εκεί, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμείνουμε κοντά στον Ιεχωβά και θα υπακούμε στις εντολές του. Στο επόμενο άρθρο μας, θα εξετάσουμε την ελπίδα της ανάστασης με περισσότερες λεπτομέρειες ώστε να διαπιστώσουμε ποιοι θα αναστηθούν.

Θυμάστε;

• Ποια αντίδραση αντιμετώπισε ο Παύλος όταν διακήρυξε την ελπίδα του στην ανάσταση;

• Γιατί ξεχωρίζει η ελπίδα της ανάστασης τους αληθινούς Χριστιανούς από τους ψεύτικους;

• Πώς γνωρίζουμε ότι ο Αβραάμ, ο Ιώβ και ο Δανιήλ είχαν πίστη στην ανάσταση;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Όταν ο Παύλος εμφανίστηκε ενώπιον του Κυβερνήτη Φήλικα, διακήρυξε με πεποίθηση την ελπίδα της ανάστασης

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Γιατί είχε ο Αβραάμ πίστη στην ανάσταση;

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Ο Ιώβ αντλούσε παρηγοριά από την ελπίδα της ανάστασης

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Ο Δανιήλ θα επιστρέψει στην ανάσταση των δικαίων