Ποιοι θα Αναστηθούν;

«Μη θαυμάζετε για αυτό, επειδή έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν».—ΙΩΑΝΝΗΣ 5:28, 29.

1. Ποια αξιοσημείωτη δήλωση άκουσε ο Μωυσής στην καιόμενη βάτο, και ποιος επανέφερε στην προσοχή μεταγενέστερα αυτά τα λόγια;

 ΚΑΤΙ πολύ ασυνήθιστο συνέβη πριν από 3.500 και πλέον χρόνια. Ο Μωυσής φρόντιζε τα πρόβατα που ανήκαν στον πατριάρχη Ιοθόρ. Κοντά στο Όρος Χωρήβ, άγγελος του Ιεχωβά εμφανίστηκε στον Μωυσή μέσα σε φλόγα φωτιάς στο μέσο μιας βάτου. «Καθώς κοίταζε, πρόσεξε ότι η βάτος φλεγόταν από τη φωτιά, και όμως η βάτος δεν κατακαιγόταν», αναφέρει η αφήγηση της Εξόδου. Τότε μια φωνή ακούστηκε από τη βάτο. «Εγώ είμαι ο Θεός του πατέρα σου», δήλωσε η φωνή, «ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ». (Έξοδος 3:1-6) Μεταγενέστερα, τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., αυτά τα λόγια τα επανέφερε στην προσοχή ο ίδιος ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς.

2, 3. (α) Ποια προοπτική υπάρχει για τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ; (β) Ποια ερωτήματα εγείρονται;

² Ο Ιησούς συζητούσε με μερικούς Σαδδουκαίους, οι οποίοι δεν πίστευαν στην ανάσταση. Ο Ιησούς δήλωσε: «Το ότι οι νεκροί εγείρονται, και ο Μωυσής το φανέρωσε στην αφήγηση για τη βάτο, όταν αποκαλεί τον Ιεχωβά “Θεό του Αβραάμ και Θεό του Ισαάκ και Θεό του Ιακώβ”. Αυτός είναι Θεός, όχι των νεκρών, αλλά των ζωντανών, επειδή, για αυτόν, όλοι είναι ζωντανοί». (Λουκάς 20:27, 37, 38) Με αυτά τα λόγια ο Ιησούς επιβεβαίωσε ότι, από την άποψη του Θεού, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, οι οποίοι είχαν πεθάνει προ πολλού, ήταν ακόμη ζωντανοί στη μνήμη του Θεού. Σαν τον Ιώβ, περιμένουν να τελειώσει “η υποχρεωτική τους εργασία”, ο ύπνος του θανάτου. (Ιώβ 14:14) Στο νέο κόσμο του Θεού, θα αναστηθούν.

³ Τι θα απογίνουν, όμως, οι δισεκατομμύρια άλλοι άνθρωποι που έχουν πεθάνει στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας; Θα αναστηθούν και αυτοί; Προτού μπορέσουμε να λάβουμε ικανοποιητική απάντηση σε αυτό το ερώτημα, ας εξακριβώσουμε από το Λόγο του Θεού πού πηγαίνουν οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν.

Πού Είναι οι Νεκροί;

4. (α) Πού πηγαίνουν οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν; (β) Τι είναι ο Σιεόλ;

⁴ Η Αγία Γραφή δηλώνει ότι οι νεκροί «δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως». Μετά το θάνατο δεν υπάρχουν ούτε βασανιστήρια στην πύρινη κόλαση ούτε αγωνιώδης αναμονή στο Λίμπο, αλλά απλώς επιστροφή στο χώμα. Γι’ αυτό, ο Λόγος του Θεού συμβουλεύει τους ζωντανούς: «Όλα όσα βρίσκει το χέρι σου να κάνει, κάνε τα με τη δύναμή σου, γιατί δεν υπάρχει ούτε εργασία ούτε επινόηση ούτε γνώση ούτε σοφία στον Σιεόλ, τον τόπο όπου  πηγαίνεις». (Εκκλησιαστής 9:5, 10· Γένεση 3:19) Για πολλούς ανθρώπους ο όρος «Σιεόλ» δεν είναι οικείος. Πρόκειται για εβραϊκή λέξη αβέβαιης προέλευσης. Πολλές θρησκείες διδάσκουν ότι οι νεκροί εξακολουθούν να ζουν, αλλά όπως δείχνει ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού, εκείνοι που βρίσκονται στον Σιεόλ είναι νεκροί, χωρίς συνειδητότητα. Ο Σιεόλ είναι ο κοινός τάφος της ανθρωπότητας.

5, 6. Πού πήγε ο Ιακώβ όταν πέθανε, και ποιοι άλλοι βρίσκονταν εκεί;

⁵ Στην Αγία Γραφή, η λέξη «Σιεόλ» εμφανίζεται πρώτη φορά στο εδάφιο Γένεση 37:35. Όταν φαινόταν ότι είχε χάσει τον αγαπημένο του γιο τον Ιωσήφ, ο πατριάρχης Ιακώβ αρνούνταν να παρηγορηθεί και έλεγε: «Πενθώντας θα κατεβώ στο γιο μου μέσα στον Σιεόλ!» Πιστεύοντας ότι ο γιος του ήταν νεκρός, ο Ιακώβ επιθυμούσε να πεθάνει και να βρεθεί στον Σιεόλ. Αργότερα, εννιά από τα μεγαλύτερα παιδιά του Ιακώβ ήθελαν να πάρουν το νεότερο γιο του, τον Βενιαμίν, μαζί τους στην Αίγυπτο για να βρουν ανακούφιση από την πείνα. Ωστόσο, ο Ιακώβ αρνήθηκε, λέγοντας: «Ο γιος μου δεν θα κατεβεί μαζί σας, επειδή ο αδελφός του είναι νεκρός και αυτός έχει απομείνει μόνος του. Αν του συμβεί κάποιο θανατηφόρο ατύχημα στο δρόμο που θα πηγαίνετε, τότε σίγουρα θα κατεβάσετε τα γκρίζα μαλλιά μου με λύπη στον Σιεόλ». (Γένεση 42:36, 38) Αυτές οι δύο αναφορές συνδέουν τον Σιεόλ με το θάνατο και όχι με κάποια μετά θάνατον ζωή.

⁶ Η αφήγηση της Γένεσης αποκαλύπτει ότι ο Ιωσήφ είχε γίνει διαχειριστής των τροφίμων στην Αίγυπτο. Έτσι λοιπόν, ο Ιακώβ μπόρεσε να ταξιδέψει ως εκεί για να ξανασμίξει με τον Ιωσήφ, κάτι που έφερε χαρά και στους δυο τους. Έπειτα από αυτό, ο Ιακώβ κατοίκησε σε εκείνη τη γη μέχρι το θάνατό του στην πολύ προχωρημένη ηλικία των 147 ετών. Σύμφωνα με την επιθυμία που εξέφρασε πριν πεθάνει, οι γιοι του μετέφεραν τη σορό του και την έθαψαν στη σπηλιά Μαχπελάχ στη γη Χαναάν. (Γένεση 47:28· 49:29-31· 50:12, 13) Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιακώβ κατέληξε εκεί όπου βρισκόταν ο πατέρας του ο Ισαάκ και ο παππούς του ο Αβραάμ.

“Συνάχθηκαν στους Προπάτορές Τους”

7, 8. (α) Πού πήγε ο Αβραάμ όταν πέθανε; Εξηγήστε. (β) Τι δείχνει ότι και άλλοι μπήκαν στον Σιεόλ όταν πέθαναν;

⁷ Νωρίτερα, όταν ο Ιεχωβά επιβεβαίωσε τη διαθήκη του με τον Αβραάμ και υποσχέθηκε ότι το σπέρμα του θα πληθυνόταν, έδειξε τι επρόκειτο να συμβεί στον Αβραάμ. «Όσο για εσένα», είπε ο Ιεχωβά, «εσύ θα πας στους προπάτορές σου με ειρήνη· θα θαφτείς σε καλά γηρατειά». (Γένεση 15:15) Και αυτό ακριβώς συνέβη. Το εδάφιο Γένεση 25:8 δηλώνει: «Κατόπιν ο Αβραάμ εξέπνευσε και πέθανε σε καλά γηρατειά, γέρος και ικανοποιημένος, και συνάχθηκε στο λαό του». Ποιοι αποτελούσαν αυτόν το λαό; Στα εδάφια Γένεση 11:10-26 υπάρχει κατάλογος των προγόνων του Αβραάμ μέχρι και το γιο του Νώε τον Σημ. Άρα λοιπόν, σε αυτούς τους ανθρώπους που ήδη κοιμούνταν στον Σιεόλ συνάχθηκε ο Αβραάμ όταν πέθανε.

⁸ Η έκφραση «συνάχθηκε στο λαό του» εμφανίζεται πολλές φορές στις Εβραϊκές Γραφές. Είναι, λοιπόν, λογικό να συμπεράνουμε ότι τόσο ο γιος του Αβραάμ ο Ισμαήλ όσο και ο αδελφός του Μωυσή ο Ααρών, όταν πέθαναν, πήγαν στον Σιεόλ όπου περιμένουν ανάσταση. (Γένεση 25:17· Αριθμοί 20:23-29) Συνεπώς, και ο Μωυσής πήγε στον Σιεόλ, μολονότι κανείς δεν γνώριζε πού ήταν ο τάφος του. (Αριθμοί 27:13· Δευτερονόμιο 34:5, 6) Παρόμοια, ο Ιησούς του Ναυή, ο διάδοχος του Μωυσή στην ηγεσία του Ισραήλ, μαζί με μια ολόκληρη γενιά κατέβηκε επίσης στον Σιεόλ όταν πέθανε.—Κριτές 2:8-10.

9. (α) Πώς δείχνει η Αγία Γραφή ότι η εβραϊκή λέξη «Σιεόλ» και η ελληνική λέξη «Άδης» αναφέρονται στον ίδιο τόπο; (β) Ποια προοπτική έχουν όσοι βρίσκονται στον Σιεόλ, ή αλλιώς Άδη;

⁹ Αιώνες αργότερα ο Δαβίδ έγινε βασιλιάς των 12 φυλών του Ισραήλ. Όταν πέθανε, «πλάγιασε με τους προπάτορές του». (1 Βασιλέων 2:10) Βρισκόταν και αυτός στον Σιεόλ; Είναι ενδιαφέρον ότι, την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., ο απόστολος Πέτρος αναφέρθηκε στο θάνατο του Δαβίδ και παρέθεσε το εδάφιο  Ψαλμός 16:10: «Δεν θα αφήσεις την ψυχή μου στον Σιεόλ». Αφού είπε ότι ο Δαβίδ ήταν ακόμη στο μνήμα του, ο Πέτρος εφάρμοσε αυτά τα λόγια στον Ιησού και έδειξε ότι ο Δαβίδ «είδε εκ των προτέρων και μίλησε σχετικά με την ανάσταση του Χριστού, για το ότι ούτε εγκαταλείφθηκε αυτός στον Άδη ούτε είδε η σάρκα του φθορά. Αυτόν τον Ιησού ανέστησε ο Θεός, γεγονός για το οποίο όλοι εμείς είμαστε μάρτυρες». (Πράξεις 2:29-32) Ο Πέτρος χρησιμοποίησε εδώ την ελληνική λέξη «Άδης», αντίστοιχη της εβραϊκής λέξης «Σιεόλ». Συνεπώς, όσοι λέγεται ότι βρίσκονται στον Άδη είναι στην ίδια κατάσταση με όσους λέγεται ότι βρίσκονται στον Σιεόλ. Κοιμούνται, περιμένοντας ανάσταση.

Υπάρχουν Άδικοι στον Σιεόλ;

10, 11. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι ορισμένοι άδικοι πηγαίνουν στον Σιεόλ, ή αλλιώς Άδη, όταν πεθαίνουν;

¹⁰ Κάποια στιγμή αφότου ο Μωυσής έβγαλε το έθνος του Ισραήλ από την Αίγυπτο, ξέσπασε στασιασμός στην έρημο. Ο Μωυσής είπε στο λαό να αποχωριστεί από τους πρωτοστάτες—τον Κορέ, τον Δαθάν και τον Αβιρών. Αυτοί επρόκειτο να πεθάνουν βίαια. Ο Μωυσής εξήγησε: «Αν αυτοί οι άνθρωποι πεθάνουν κατά το θάνατο όλων των ανθρώπων και επέλθει σε αυτούς τιμωρία κατά την τιμωρία όλων των ανθρώπων, τότε δεν με έστειλε ο Ιεχωβά. Αν, όμως, ο Ιεχωβά δημιουργήσει κάτι πρωτοφανές, και το έδαφος ανοίξει το στόμα του και καταπιεί τους ίδιους και καθετί δικό τους και κατεβούν ζωντανοί στον Σιεόλ, τότε θα γνωρίσετε σίγουρα ότι αυτοί οι άνθρωποι συμπεριφέρθηκαν στον Ιεχωβά χωρίς σεβασμό». (Αριθμοί 16:29, 30) Έτσι λοιπόν, είτε με το ότι άνοιξε η γη και τους κατάπιε είτε με το ότι τους κατέφαγε φωτιά όπως συνέβη στον Κορέ και στους 250 Λευίτες που πήραν το μέρος του, όλοι αυτοί οι στασιαστές κατέληξαν στον Σιεόλ, ή αλλιώς Άδη.—Αριθμοί 26:10.

¹¹ Ο Σιμεΐ, ο οποίος είχε καταραστεί τον Βασιλιά Δαβίδ, τιμωρήθηκε από το διάδοχο του Δαβίδ, τον Σολομώντα. «Μην τον αφήσεις ατιμώρητο», πρόσταξε ο Δαβίδ, «γιατί εσύ είσαι σοφός άνθρωπος και ξέρεις καλά τι οφείλεις να του κάνεις, και να φέρεις τα γκρίζα του μαλλιά στον Σιεόλ με αίμα». Ο Σολομών ανέθεσε στον Βεναΐα να εκτελέσει την ποινή. (1 Βασιλέων 2:8, 9, 44-46) Ένα άλλο άτομο που έπεσε από το εκτελεστικό σπαθί του Βεναΐα ήταν ο πρώην αρχηγός του στρατεύματος του Ισραήλ, ο Ιωάβ. Τα γκρίζα του μαλλιά δεν “κατέβηκαν με ειρήνη στον Σιεόλ”. (1 Βασιλέων 2:5, 6, 28-34) Και τα δύο αυτά παραδείγματα πιστοποιούν το αληθές του θεόπνευστου ψαλμού του Δαβίδ: «Οι πονηροί θα στραφούν πίσω στον Σιεόλ, όλα τα έθνη που ξεχνούν τον Θεό».—Ψαλμός 9:17.

12. Ποιος ήταν ο Αχιτόφελ, και πού πήγε όταν πέθανε;

¹² Ο Αχιτόφελ ήταν προσωπικός σύμβουλος του Δαβίδ. Η συμβουλή του έχαιρε εκτίμησης σαν να προερχόταν από τον ίδιο τον Ιεχωβά. (2 Σαμουήλ 16:23) Δυστυχώς, αυτός ο έμπιστος υπηρέτης έγινε προδότης και συμμετείχε σε ανταρσία υπό την ηγεσία του Αβεσσαλώμ, γιου του Δαβίδ. Προφανώς, ο Δαβίδ υπονοούσε αυτή την αποσκίρτηση όταν έγραψε: «Δεν με ονείδισε εχθρός· αλλιώς θα μπορούσα να το υποφέρω. Δεν υψηλοφρόνησε εναντίον μου κάποιος που είχε μεγάλο μίσος για εμένα·  αλλιώς θα μπορούσα να κρυφτώ από αυτόν». Ο Δαβίδ συνέχισε: «Ερημώσεις ας πέσουν πάνω τους! Ας κατεβούν στον Σιεόλ ζωντανοί· διότι κατά την παροίκησή τους υπήρχαν κακά πράγματα σε αυτούς». (Ψαλμός 55:12-15) Όταν πέθαναν ο Αχιτόφελ και οι σύντροφοί του πήγαν στον Σιεόλ.

Ποιοι Είναι στη Γέεννα;

13. Γιατί αποκαλείται ο Ιούδας “γιος της καταστροφής”;

¹³ Παραβάλετε την κατάσταση του Δαβίδ με εκείνη που βίωσε ο Μεγαλύτερος Δαβίδ, ο Ιησούς. Ένας από τους 12 αποστόλους του Χριστού, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, έγινε προδότης σαν τον Αχιτόφελ. Η πράξη απιστίας του Ιούδα ήταν πολύ πιο σοβαρή από εκείνη του Αχιτόφελ. Ο Ιούδας ενήργησε εναντίον του μονογενούς Γιου του Θεού. Καθώς προσευχόταν προς το τέλος της επίγειας διακονίας του, ο Γιος του Θεού ανέφερε σχετικά με τους ακολούθους του: «Όταν ήμουν μαζί τους τούς φύλαγα για χάρη του ονόματός σου το οποίο μου έχεις δώσει· και τους διατήρησα, και κανείς από αυτούς δεν έχει καταστραφεί εκτός από το γιο της καταστροφής, για να εκπληρωθεί η γραφή». (Ιωάννης 17:12) Αποκαλώντας τον Ιούδα «γιο της καταστροφής», ο Ιησούς έδειξε πως, όταν ο Ιούδας πέθανε, δεν υπήρχε για αυτόν ελπίδα επιστροφής. Δεν έμεινε ζωντανός στη μνήμη του Θεού. Δεν πήγε στον Σιεόλ αλλά στη Γέεννα. Τι είναι η Γέεννα;

14. Τι αντιπροσωπεύει η Γέεννα;

¹⁴ Ο Ιησούς καταδίκασε τους θρησκευτικούς ηγέτες της εποχής του επειδή έκαναν κάθε μαθητή τους «υποψήφιο για τη Γέεννα». (Ματθαίος 23:15) Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι ήταν εξοικειωμένοι με την Κοιλάδα του Εννόμ, έναν σκουπιδότοπο όπου ρίχνονταν τα πτώματα εκτελεσμένων εγκληματιών που θεωρούνταν ανάξιοι κανονικής ταφής. Νωρίτερα, ο ίδιος ο Ιησούς είχε κάνει λόγο για τη Γέεννα στην Επί του Όρους Ομιλία του. (Ματθαίος 5:29, 30) Η συμβολική της σημασία ήταν σαφής στους ακροατές του. Η Γέεννα αντιπροσώπευε πλήρη καταστροφή χωρίς ελπίδα ανάστασης. Εκτός από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη στην εποχή του Ιησού, πήγαν άλλοι στη Γέεννα όταν πέθαναν, αντί να πάνε στον Σιεόλ, ή αλλιώς Άδη;

15, 16. Ποιοι πήγαν στη Γέεννα όταν πέθαναν, και γιατί πήγαν εκεί;

¹⁵ Οι πρώτοι άνθρωποι, ο Αδάμ και η Εύα, δημιουργήθηκαν τέλειοι. Η πτώση τους στην αμαρτία ήταν εκούσια. Είχαν μπροστά τους είτε αιώνια ζωή είτε θάνατο. Έδειξαν ανυπακοή στον Θεό και πήραν το μέρος του Σατανά. Όταν πέθαναν, δεν είχαν την προοπτική να ωφεληθούν από τη λυτρωτική θυσία του Χριστού. Αντίθετα, πήγαν στη Γέεννα.

¹⁶ Ο πρωτότοκος γιος του Αδάμ, ο Κάιν, δολοφόνησε τον αδελφό του τον Άβελ και έκτοτε έζησε ως φυγάς. Ο απόστολος Ιωάννης  περιέγραψε τον Κάιν ως άτομο «που προερχόταν από τον πονηρό». (1 Ιωάννη 3:12) Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι, σαν τους γονείς του, πήγε στη Γέεννα όταν πέθανε. (Ματθαίος 23:33, 35) Τι αντίθεση με την κατάσταση του δίκαιου Άβελ! «Μέσω πίστης ο Άβελ πρόσφερε στον Θεό μια θυσία μεγαλύτερης αξίας παρά ο Κάιν, διαμέσου της οποίας πίστης δόθηκε μαρτυρία σχετικά με εκείνον ότι ήταν δίκαιος, καθώς ο Θεός μαρτυρούσε σχετικά με τα δώρα του», εξήγησε ο Παύλος, και πρόσθεσε: «Και διαμέσου αυτής εκείνος, αν και πέθανε, ακόμη μιλάει». (Εβραίους 11:4) Ναι, ο Άβελ βρίσκεται τώρα στον Σιεόλ και περιμένει ανάσταση.

Μια «Πρώτη» και μια «Καλύτερη» Ανάσταση

17. (α) Στη διάρκεια αυτού του “καιρού του τέλους”, ποιοι πηγαίνουν στον Σιεόλ; (β) Ποιες είναι οι προοπτικές εκείνων που βρίσκονται στον Σιεόλ και εκείνων που βρίσκονται στη Γέεννα;

¹⁷ Πολλοί που διαβάζουν αυτές τις πληροφορίες θα αναρωτηθούν για την κατάσταση εκείνων που πεθαίνουν στη διάρκεια αυτού του “καιρού του τέλους”. (Δανιήλ 8:19) Το 6ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης περιγράφει την προέλαση τεσσάρων ιππέων σε αυτό το χρονικό διάστημα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τελευταίος από αυτούς ονομάζεται Θάνατος, ενώ τον ακολουθεί ο Άδης. Επομένως, πολλοί που πεθαίνουν πρόωρα λόγω της δράσης των προηγούμενων ιππέων καταλήγουν στον Άδη, όπου περιμένουν ανάσταση στο νέο κόσμο του Θεού. (Αποκάλυψη 6:8) Ποιες είναι, λοιπόν, οι προοπτικές εκείνων που βρίσκονται στον Σιεόλ (Άδη) και εκείνων που βρίσκονται στη Γέεννα; Για να το πούμε απλά, ανάσταση για τους πρώτους και αιώνια καταστροφή—ανυπαρξία—για τους δεύτερους.

18. Ποια προοπτική προσφέρει η «πρώτη ανάσταση»;

¹⁸ Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Ευτυχισμένος και άγιος είναι όποιος έχει μέρος στην πρώτη ανάσταση· πάνω σε αυτούς ο δεύτερος θάνατος δεν έχει εξουσία, αλλά θα είναι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θα βασιλέψουν μαζί του τα χίλια χρόνια». Εκείνοι που θα είναι συγκυβερνήτες με τον Χριστό μετέχουν «στην πρώτη ανάσταση», αλλά ποια ελπίδα υπάρχει για την υπόλοιπη ανθρωπότητα;—Αποκάλυψη 20:6.

19. Πώς ωφελούνται μερικοί από μια «καλύτερη ανάσταση»;

¹⁹ Από την εποχή του Ηλία και του Ελισαιέ, δύο υπηρετών του Θεού, διάφοροι άνθρωποι επανήλθαν στη ζωή μέσω του θαύματος της ανάστασης. «Γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς τους με ανάσταση», ανέφερε ο Παύλος, «άλλοι, όμως, βασανίστηκαν επειδή δεν δέχονταν απελευθέρωση με κάποιο λύτρο, για να φτάσουν σε καλύτερη ανάσταση». Ναι, αυτοί οι πιστοί τηρητές ακεραιότητας απέβλεπαν σε ανάσταση η οποία θα τους πρόσφερε, όχι απλώς λίγα ακόμη χρόνια έπειτα από τα οποία θα πέθαιναν, αλλά την προοπτική της αιώνιας ζωής! Αυτή θα είναι πραγματικά «καλύτερη ανάσταση».—Εβραίους 11:35.

20. Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

²⁰ Αν πεθάνουμε πιστοί προτού ο Ιεχωβά θέσει τέρμα σε αυτό το πονηρό σύστημα, έχουμε τη βέβαιη ελπίδα για «καλύτερη ανάσταση», καλύτερη με την έννοια ότι εμπεριέχει την προοπτική της αιώνιας ζωής. Ο Ιησούς υποσχέθηκε: «Μη θαυμάζετε για αυτό, επειδή έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν». (Ιωάννης 5:28, 29) Το επόμενο άρθρο μας θα εξετάσει εκτενέστερα το σκοπό της ανάστασης. Θα δείξει πώς η ελπίδα της ανάστασης μας ενισχύει ώστε να είμαστε τηρητές ακεραιότητας και μας βοηθάει να αναπτύξουμε αυτοθυσιαστικό πνεύμα.

Θυμάστε;

• Γιατί ο Ιεχωβά αποκαλείται Θεός «των ζωντανών»;

• Ποια είναι η κατάσταση εκείνων που βρίσκονται στον Σιεόλ;

• Ποιες είναι οι προοπτικές εκείνων που βρίσκονται στη Γέεννα;

• Πώς θα ωφεληθούν μερικοί από μια «καλύτερη ανάσταση»;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Σαν τον Αβραάμ, όσοι πηγαίνουν στον Σιεόλ έχουν την προοπτική της ανάστασης

[Εικόνες στη σελίδα 16]

Γιατί ο Αδάμ και η Εύα, ο Κάιν, καθώς και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης πήγαν στη Γέεννα;