Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Γιατί δεν θανατώθηκαν ο Δαβίδ και η Βηθ-σαβεέ για μοιχεία, ενώ ο νεογέννητος γιος τους πέθανε;

Ο Μωσαϊκός Νόμος όριζε: «Σε περίπτωση που κάποιος άντρας βρεθεί να πλαγιάζει με γυναίκα που αποτελεί ιδιοκτησία ιδιοκτήτη, τότε θα πεθάνουν και οι δύο μαζί, ο άντρας που πλάγιασε με τη γυναίκα, καθώς και η γυναίκα. Και πρέπει να εξαφανίσεις το κακό από τον Ισραήλ». (Δευτερονόμιο 22:22) Αν ο Ιεχωβά Θεός είχε επιτρέψει να χειριστούν τη δικαστική υπόθεση της αμαρτίας του Δαβίδ και της Βηθ-σαβεέ ανθρώπινοι κριτές υπό το Νόμο, το μοιχικό ζευγάρι θα είχε εκτελεστεί. Εφόσον οι ανθρώπινοι κριτές δεν μπορούσαν να διαβάσουν καρδιές, έπρεπε να αποδίδουν κρίση βάσει της διαγωγής των παραβατών όπως προέκυπτε από τα γεγονότα. Η μοιχεία επέσυρε τη θανατική ποινή. Οι Ισραηλίτες κριτές δεν ήταν εξουσιοδοτημένοι να συγχωρούν αυτή την αμαρτία.

Από την άλλη πλευρά, ο αληθινός Θεός μπορεί να διαβάζει καρδιές και να συγχωρεί αμαρτίες αν βλέπει ότι υπάρχει βάση για αυτό. Εφόσον η υπόθεση περιλάμβανε τον Δαβίδ, με τον οποίο είχε συνάψει τη διαθήκη για Βασιλεία, ο Ιεχωβά επέλεξε να κάνει μια εξαίρεση και να χειριστεί το ζήτημα ο ίδιος. (2 Σαμουήλ 7:12-16) «Ο Κριτής όλης της γης» έχει το δικαίωμα να κάνει μια τέτοια επιλογή.—Γένεση 18:25.

Τι είδε ο Ιεχωβά καθώς εξέταζε την καρδιά του Δαβίδ; Η επιγραφή του 51ου Ψαλμού λέει ότι αυτός ο ψαλμός αποκαλύπτει τα αισθήματα του Δαβίδ «όταν πήγε σε αυτόν ο Νάθαν ο προφήτης, αφού είχε σχέσεις με τη Βηθ-σαβεέ». Τα εδάφια Ψαλμός 51:1-4 δηλώνουν: «Δείξε μου εύνοια, Θεέ, σύμφωνα με τη στοργική σου καλοσύνη. Σύμφωνα με τα άφθονα ελέη σου εξάλειψε τις παραβάσεις μου. Πλύνε με εντελώς από το σφάλμα μου, και από την αμαρτία μου καθάρισέ με. Διότι τις παραβάσεις μου εγώ τις γνωρίζω, και η αμαρτία μου είναι μπροστά μου διαρκώς. Ενάντια σε εσένα και μόνο αμάρτησα και έπραξα το κακό στα μάτια σου». Ο Ιεχωβά πρέπει να θεώρησε αυτές τις τρομερές τύψεις που ένιωθε ο Δαβίδ στην καρδιά του ως απόδειξη γνήσιας μετάνοιας και αποφάσισε ότι υπήρχε βάση για να δείξει έλεος στους παραβάτες. Επιπρόσθετα, ο ίδιος ο Δαβίδ ήταν ελεήμων άνθρωπος, και ο Ιεχωβά δείχνει έλεος στους ελεήμονες. (1 Σαμουήλ 24:4-7· Ματθαίος 5:7· Ιακώβου 2:13) Γι’ αυτό, όταν ο Δαβίδ παραδέχτηκε την αμαρτία του, ο Νάθαν τού είπε: «Και ο Ιεχωβά αφήνει την αμαρτία σου να παρέλθει. Δεν θα πεθάνεις».—2 Σαμουήλ 12:13.

Ο Δαβίδ και η Βηθ-σαβεέ δεν επρόκειτο να αποφύγουν όλες τις συνέπειες της αμαρτίας τους. «Επειδή χωρίς αμφιβολία συμπεριφέρθηκες στον Ιεχωβά χωρίς σεβασμό κάνοντας αυτό το πράγμα», είπε ο Νάθαν στον Δαβίδ, «ο γιος που μόλις γεννήθηκε σε εσένα πρόκειται εξάπαντος να πεθάνει». Το παιδί τους αρρώστησε και πέθανε παρότι ο Δαβίδ νήστευε και πενθούσε επί εφτά ημέρες.—2 Σαμουήλ 12:14-18.

Ορισμένοι δυσκολεύονται να κατανοήσουν γιατί έπρεπε να πεθάνει ο γιος, εφόσον το εδάφιο Δευτερονόμιο 24:16 δηλώνει: «Τα παιδιά δεν πρέπει να θανατώνονται εξαιτίας των πατέρων». Πρέπει, όμως, να θυμόμαστε ότι αν είχαν χειριστεί την υπόθεση ανθρώπινοι κριτές, τόσο οι γονείς όσο και το αγέννητο παιδί μέσα στη μήτρα θα είχαν χάσει τη ζωή τους. Η απώλεια του γιου του ίσως βοήθησε επίσης τον Δαβίδ να αντιληφθεί σαφέστερα πόσο είχε δυσαρεστήσει τον Ιεχωβά αμαρτάνοντας με τη Βηθ-σαβεέ. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά χειρίστηκε το ζήτημα δίκαια, διότι “η οδός του είναι τέλεια”.—2 Σαμουήλ 22:31.

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Ο Δαβίδ εκδήλωσε αληθινή μετάνοια