Μπορεί ο Άνθρωπος να Τερματίσει τη Φτώχεια;

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ άτομα έχουν μεγαλώσει χωρίς να γευτούν τη φτώχεια. Δεν χρειάστηκε ποτέ να πέσουν στο κρεβάτι νηστικοί ή να αποκοιμηθούν ριγώντας από το κρύο. Ωστόσο, πολλά από αυτά τα άτομα λυπούνται τους φτωχούς και καταβάλλουν ιδιαίτερες προσπάθειες για να τους βοηθήσουν.

Η φτώχεια, όμως, παραμένει μια σκληρή πραγματικότητα για τους ανθρώπους που πλήττονται από εμφύλιους πολέμους, πλημμύρες, ξηρασίες και άλλα προβλήματα. Αυτοί οι παράγοντες αποτελούν εφιάλτη για τους φτωχούς αγρότες της Αφρικής. Μερικοί έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να μετακομίσουν σε μεγαλουπόλεις ή να ζήσουν ως πρόσφυγες σε καινούρια χώρα. Άλλοι κάτοικοι αγροτικών περιοχών μετακομίζουν σε πόλεις επειδή δελεάζονται από υποσχέσεις για καλύτερη ζωή.

Οι πυκνοκατοικημένες πόλεις γίνονται συχνά «εστίες φτώχειας». Υπάρχει ελάχιστος, αν όχι καθόλου, χώρος για καλλιέργειες. Είναι συνήθως δύσκολο να βρεθεί εργασία. Όντας σε πλήρη απόγνωση, πολλοί στρέφονται σε έναν εγκληματικό τρόπο ζωής. Οι κάτοικοι των πόλεων κραυγάζουν για βοήθεια, αλλά οι ανθρώπινες κυβερνήσεις δεν καταφέρνουν να επιλύσουν το αυξανόμενο πρόβλημα της φτώχειας. Αναφερόμενη σε κάποια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών που δημοσιεύτηκε το Νοέμβριο του 2003, η εφημερίδα Δι Ιντιπέντεντ (The Independent) του Λονδίνου δήλωσε: «Ο κόσμος πεινάει ολοένα και περισσότερο», και πρόσθεσε: «Σε όλο τον κόσμο υπολογίζεται ότι 842 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται σήμερα—και μάλιστα αυτός ο αριθμός εξακολουθεί να αυξάνει, καθώς προστίθενται 5 εκατομμύρια πεινασμένοι άνθρωποι κάθε χρόνο».

Το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νότια Αφρική λαβαίνει κατά καιρούς επιστολές ανθρώπων που μαστίζονται από τη φτώχεια. Παραδείγματος χάρη, κάποιο άτομο από το Μπλούμφοντεϊν έγραψε: «Είμαι άνεργος και κάνω κλοπές μέσα στην πόλη όποτε βρίσκω την ευκαιρία. Διαφορετικά, πεινάμε μέρες ολόκληρες—για να μη μιλήσω για το τσουχτερό κρύο. Δεν υπάρχουν καθόλου δουλειές. Πολλοί περιπλανιούνται στους δρόμους αναζητώντας εργασία και κάτι να φάνε. Ξέρω άλλους οι οποίοι ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό. Μερικοί αυτοκτονούν. Πολλοί όπως εγώ είναι καταθλιμμένοι και απελπισμένοι. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για το μέλλον. Δεν το βλέπει αυτό ο Θεός, ο οποίος μας δημιούργησε με την ανάγκη να τρώμε και να ντυνόμαστε;»

Υπάρχουν παρηγορητικές απαντήσεις όσον αφορά τις ανησυχίες αυτού του ανθρώπου. Όπως θα δείξει το επόμενο άρθρο, αυτές οι απαντήσεις βρίσκονται στις σελίδες του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής.