Το Παράδοξο της Εργασίας

«Να εργάζεστε—να εργάζεστε! Φέρνει ανεξάντλητη χαρά το να γνωρίζουμε ότι τα καλύτερα πράγματα δεν τα έχουμε κάνει ακόμη». —Κάθριν Μάνσφιλντ, συγγραφέας (1888-1923).

ΣΥΜΜΕΡΙΖΕΣΤΕ την ιδεαλιστική άποψη για την εργασία που εκφράζεται στην παραπάνω δήλωση; Ποια είναι η προσωπική σας γνώμη για την εργασία; Μήπως πιστεύετε ότι η εργασία είναι μια μεγάλη, σκοτεινή σήραγγα ανάμεσα στα ξένοιαστα σαββατοκύριακα; Ή μήπως έχει γίνει η εργασία σας πάθος που αγγίζει τα όρια του εθισμού;

Οι περισσότεροι άνθρωποι αφιερώνουν στην εργασία το μεγαλύτερο μέρος των ωρών που είναι ξύπνιοι. Η εργασία μπορεί να καθορίσει το πού ζούμε καθώς και το πώς ζούμε. Από τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής ως τη συνταξιοδότηση, πολλοί διαπιστώνουν ότι η εργασία είναι η μόνη επιδίωξη που ως επί το πλείστον κυριαρχεί στη ζωή τους. Μερικοί αντλούμε μεγάλη προσωπική ικανοποίηση από την εργασία μας. Άλλοι μετρούν την αξία της εργασίας με βάση το εισόδημα ή το γόητρο, ενώ άλλοι βλέπουν την εργασία μόνο ως τρόπο για να γεμίσουν το χρόνο τους ή ακόμη και ως χάσιμο χρόνου.

Υπάρχουν εκείνοι που εργάζονται για να ζουν και εκείνοι που ζουν για να εργάζονται. Άλλοι πεθαίνουν στην εργασία ή εξαιτίας της. Παραδείγματος χάρη, σύμφωνα με κάποια πρόσφατη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών, η εργασία προξενεί περισσότερο πόνο και περισσότερους θανάτους «από όσους οι πόλεμοι ή τα ναρκωτικά και η κατάχρηση αλκοόλ μαζί». Σχολιάζοντάς το αυτό, η εφημερίδα Δε Γκάρντιαν (The Guardian) του Λονδίνου αναφέρει: «Δύο και πλέον εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ατυχήματα ή ασθένειες που σχετίζονται με την εργασία . . . Η έκθεση στη σκόνη, στα χημικά, στο θόρυβο και στην ακτινοβολία προκαλεί καρκίνο, καρδιοπάθεια και εγκεφαλικά». Η παιδική και η καταναγκαστική εργασία είναι απλώς άλλες δύο φρικτές πραγματικότητες των σημερινών συνθηκών εργασίας.

Επιπρόσθετα, υπάρχει αυτό που ο ψυχολόγος Στίβεν Μπέργκλας αποκαλεί «απόλυτη εξάντληση». Ο ίδιος περιγράφει τον επιμελή εργαζόμενο που έχει φτάσει στο απόγειο της σταδιοδρομίας του μόνο και μόνο για να νιώθει «χρόνια ταραχή, στενοχώρια, απελπισία ή κατάθλιψη επειδή πιστεύει ότι είναι παγιδευμένος σε κάποια εργασία ή σταδιοδρομία από την οποία δεν μπορεί ούτε να ξεφύγει ούτε να αποκομίσει ψυχική ικανοποίηση».

Φιλοπονία Κατά Εργασιομανίας

Σε έναν κόσμο όπου τόσοι άνθρωποι μοχθούν επί πολλές ώρες, είναι χρήσιμο να διακρίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στους φιλόπονους και στους εργασιομανείς. Πολλοί εργασιομανείς θεωρούν τον εργασιακό τους χώρο άσυλο μέσα σε έναν επικίνδυνο, απρόβλεπτο κόσμο. Οι φιλόπονοι βιώνουν την  εργασία ως ουσιώδη και μερικές φορές ικανοποιητική υποχρέωση. Οι εργασιομανείς επιτρέπουν στην εργασία να παραγκωνίζει όλες τις άλλες πτυχές της ζωής. Οι φιλόπονοι ξέρουν πότε πρέπει να κλείσουν το κομπιούτερ, πότε πρέπει να στρέψουν το νου τους σε άλλη κατεύθυνση καθώς και να είναι παρόντες όταν, λόγου χάρη, γιορτάζουν την επέτειο του γάμου τους. Οι εργασιομανείς βρίσκουν εσωτερική ικανοποίηση μέσα από την υπερβολική εργασία και αυτό εκτοξεύει την αδρεναλίνη τους στα ύψη. Με τους φιλόπονους δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Η σύγχρονη κοινωνία καθιστά δυσδιάκριτη τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δύο καθώς εκθειάζει την υπερβολική εργασία. Τα μόντεμ, τα κινητά τηλέφωνα και οι συσκευές τηλεειδοποίησης μπορεί να καθιστούν ασαφή τα όρια ανάμεσα στον εργασιακό χώρο και στο σπίτι. Όταν κάθε χώρος μπορεί να είναι εργασιακός και κάθε ώρα εργάσιμη, ορισμένοι θα εργάζονται μέχρι θανάτου.

Πώς αντιδρούν μερικοί σε αυτή τη νοσηρή νοοτροπία; Οι κοινωνιολόγοι έχουν διακρίνει ότι οι άνθρωποι που εργάζονται και αγχώνονται σε υπερβολικό βαθμό τείνουν να προσδίδουν πνευματική διάσταση στον εργασιακό χώρο και να ενσωματώνουν τη θρησκευτική ζωή στην επαγγελματική. Η εφημερίδα Σαν Φρανσίσκο Εξάμινερ (San Francisco Examiner) ανέφερε ότι «η συγχώνευση της πνευματικότητας με την εργασία έχει γίνει κοινό φαινόμενο».

Σχετικά με τη Σίλικον Βάλεϊ, Μέκκα της υψηλής τεχνολογίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάποια πρόσφατη έκθεση ανέφερε: «Ενώ τα διοικητικά στελέχη μετρούν τις κενές θέσεις στάθμευσης στο χώρο εργασίας, εφόσον συνεχίζονται οι περικοπές προσωπικού, σε μέρη όπου γίνονται βραδινά μαθήματα από τη Βίβλο οι χώροι στάθμευσης δεν επαρκούν». Όποια σημασία και αν έχει αυτό, πολλοί άνθρωποι ανά τον κόσμο έχουν διαπιστώσει ότι η Αγία Γραφή ασκεί θετική επιρροή στην άποψή τους για την εργασία, κάτι που οδηγεί σε πιο ισορροπημένη προσέγγιση απέναντι στη ζωή.

Πώς μπορεί η Αγία Γραφή να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε ισορροπημένη άποψη για την εργασία; Υπάρχουν Γραφικές αρχές που μπορούν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του σύγχρονου εργασιακού χώρου με επιτυχία; Το ακόλουθο άρθρο θα ασχοληθεί με αυτά τα ερωτήματα.