Μενονίτες Αναζητούν τη Γραφική Αλήθεια

ΕΝΑ πρωινό του Νοεμβρίου του 2000, κάποιοι ιεραπόστολοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Βολιβία έριξαν μια ματιά από το παράθυρο του μικρού τους σπιτιού και είδαν μια ομάδα από άντρες και γυναίκες με λιτό ντύσιμο να στέκονται αμήχανοι στην εξώπορτα. Όταν οι ιεραπόστολοι άνοιξαν την εξώπορτα, τα πρώτα λόγια των επισκεπτών ήταν: «Θέλουμε να βρούμε την αλήθεια από την Αγία Γραφή». Οι επισκέπτες ήταν Μενονίτες. Οι άντρες φορούσαν φόρμες εργασίας, οι γυναίκες σκουρόχρωμες ποδιές και μιλούσαν μεταξύ τους σε μια γερμανική διάλεκτο. Στα μάτια τους ήταν ζωγραφισμένος ο φόβος. Κοίταζαν συνεχώς τριγύρω μη τυχόν τους είχε ακολουθήσει κανείς. Εντούτοις, ακόμη και την ώρα που ανέβαιναν τα σκαλοπάτια για να μπουν στο σπίτι, ένας από τους νεαρούς άντρες είπε: «Θέλω να γνωρίσω τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού».

Μέσα στο σπίτι, οι επισκέπτες άρχισαν να χαλαρώνουν όταν τους προσφέρθηκε κάποιο κέρασμα. Είχαν έρθει από έναν μακρινό, απομονωμένο αγροτικό οικισμό. Εκεί λάβαιναν το περιοδικό Η Σκοπιά ταχυδρομικώς επί έξι χρόνια. «Έχουμε διαβάσει ότι η γη θα γίνει παράδεισος. Είναι αλήθεια αυτό;» ρώτησαν. Οι Μάρτυρες τους έδειξαν την απάντηση της Αγίας Γραφής. (Ησαΐας 11:9· Λουκάς 23:43· 2 Πέτρου 3:7, 13· Αποκάλυψη 21:3, 4) «Ορίστε!» είπε ένας αγρότης στους άλλους. «Είναι αλήθεια. Η γη θα γίνει παράδεισος». Άλλοι έλεγαν: «Νομίζω ότι βρήκαμε την αλήθεια».

Ποιοι είναι οι Μενονίτες; Τι πιστεύουν; Για να απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις, πρέπει να ανατρέξουμε στο 16ο αιώνα.

Ποιοι Είναι οι Μενονίτες;

Το 16ο αιώνα, η άνθηση του έργου μετάφρασης και εκτύπωσης της Γραφής στις κοινές γλώσσες της Ευρώπης αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για τη μελέτη της Γραφής εκεί. Ο Μαρτίνος Λούθηρος και άλλοι Μεταρρυθμιστές απέρριψαν πολλές διδασκαλίες της Καθολικής Εκκλησίας. Ωστόσο, οι νεοσύστατες Προτεσταντικές εκκλησίες διατήρησαν πολλές μη Γραφικές συνήθειες. Παραδείγματος χάρη, οι περισσότερες ανέμεναν να βαφτίζεται κάθε νεογέννητο βρέφος ως μέλος της εκκλησίας. Εντούτοις, μερικοί εκζητητές της Γραφικής αλήθειας αντιλήφθηκαν ότι ένα άτομο γίνεται μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας μόνο παίρνοντας συνειδητή απόφαση προτού βαφτιστεί. (Ματθαίος 28:19, 20) Ζηλωτές κήρυκες οι οποίοι το πίστευαν αυτό άρχισαν να ταξιδεύουν μέσα από πόλεις και χωριά  διδάσκοντας τη Γραφή και βαφτίζοντας ενηλίκους. Γι’ αυτό, ονομάστηκαν Αναβαπτιστές.

Ένα άτομο που στράφηκε στους Αναβαπτιστές καθώς αναζητούσε την αλήθεια ήταν ο Μένο Σίμονς, Καθολικός ιερέας στο χωριό Βίτμαρσουμ στο βόρειο τμήμα της Ολλανδίας. Μέχρι το 1536 είχε κόψει όλους τους δεσμούς του με την εκκλησία και ζούσε κυνηγημένος. Το 1542 ο ίδιος ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Κάρολος Ε΄, πρόσφερε 100 φιορίνια ως αμοιβή για τη σύλληψη του Μένο. Παρ’ όλα αυτά, ο Μένο συγκέντρωσε μερικούς Αναβαπτιστές και συγκρότησε εκκλησίες. Ο ίδιος και οι ακόλουθοί του αποκλήθηκαν σύντομα Μενονίτες.

Οι Μενονίτες Σήμερα

Με το πέρασμα του χρόνου, ο διωγμός οδήγησε χιλιάδες Μενονίτες από τη Δυτική Ευρώπη στη Βόρεια Αμερική. Εκεί είχαν την ευκαιρία να συνεχίσουν την αναζήτησή τους για την αλήθεια και να διαδώσουν το άγγελμά τους σε πολλούς άλλους. Αλλά ο φλογερός ζήλος των προγόνων τους για προοδευτική μελέτη της Γραφής και για δημόσιο κήρυγμα είχε ως επί το πλείστον χαθεί. Οι περισσότεροι έμειναν προσκολλημένοι σε ορισμένες αντιγραφικές διδασκαλίες, όπως η Τριάδα, η αθανασία της ανθρώπινης ψυχής και η κόλαση. (Εκκλησιαστής 9:5· Ιεζεκιήλ 18:4· Μάρκος 12:29) Σήμερα, οι ιεραποστολικές προσπάθειες των Μενονιτών τείνουν να επικεντρώνονται περισσότερο σε ιατρικές και κοινωνικές υπηρεσίες παρά στο ευαγγελιστικό έργο.

Υπολογίζεται ότι υπάρχουν τώρα περίπου 1.300.000 Μενονίτες οι οποίοι ζουν σε 65 χώρες. Εντούτοις, οι σύγχρονοι Μενονίτες θλίβονται για την έλλειψη ενότητας που τους χαρακτηρίζει, όπως θλιβόταν και ο Μένο Σίμονς πριν από αιώνες. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι διαφορές απόψεων σχετικά με τις παγκόσμιες συγκρούσεις προξένησαν μεγαλύτερες διαιρέσεις. Πολλοί στη Βόρεια Αμερική αρνήθηκαν τη στρατιωτική υπηρεσία βασίζοντας τη στάση τους στη Γραφή. Αλλά το σύγγραμμα Εισαγωγή στην Ιστορία των Μενονιτών (An Introduction to Mennonite History) αναφέρει: «Το 1914, για τις εκκλησίες των Μενονιτών στη Δυτική Ευρώπη, η αποχή από πολεμικές συγκρούσεις αποτελούσε ως επί το πλείστον ήδη παρελθόν». Σήμερα, ορισμένες ομάδες Μενονιτών έχουν υιοθετήσει το σύγχρονο τρόπο ζωής σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Άλλοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν στα ρούχα τους πόρπες και θηλιές αντί για κουμπιά ενώ πιστεύουν ότι οι άντρες δεν πρέπει να ξυρίζουν τα γένια τους.

Μερικές ομάδες Μενονιτών, όντας αποφασισμένες να παραμείνουν αποχωρισμένες από το σύγχρονο κόσμο, έχουν μεταφέρει τις κοινότητές τους σε μέρη όπου οι τοπικές κυβερνήσεις δεν παρεμβαίνουν στη ζωή τους. Στη Βολιβία, για παράδειγμα, υπολογίζεται ότι 38.000 Μενονίτες ζουν σε πολλούς απομακρυσμένους οικισμούς, καθένας από τους οποίους έχει διαφορετικούς κανόνες διαγωγής. Μερικοί οικισμοί απαγορεύουν τα αυτοκίνητα και επιτρέπουν μόνο άλογα και άμαξες. Ορισμένοι οικισμοί απαγορεύουν το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τη μουσική. Κάποιοι απαγορεύουν ακόμη και την εκμάθηση της γλώσσας της χώρας στην οποία μένουν. «Για να μας κρατούν υπό τον έλεγχό τους, οι κήρυκες δεν μας αφήνουν να μάθουμε ισπανικά», σχολίασε ένας κάτοικος κάποιου οικισμού. Πολλοί νιώθουν καταπιεσμένοι και ζουν με το φόβο της αποβολής από την κοινότητα—τρομακτική προοπτική για κάποιον που δεν έχει ζήσει ποτέ έξω από αυτήν.

Πώς Σπάρθηκε ο Σπόρος της Αλήθειας

Υπό αυτές τις συνθήκες κάποιος Μενονίτης αγρότης ονόματι Γιόχαν είδε ένα αντίτυπο του περιοδικού Η Σκοπιά στο σπίτι του γείτονά του. Η οικογένεια του Γιόχαν είχε μεταναστεύσει από τον Καναδά στο Μεξικό και αργότερα στη Βολιβία. Αλλά ο Γιόχαν επιθυμούσε ανέκαθεν να  λάβει βοήθεια στην αναζήτησή του για τη Γραφική αλήθεια. Ζήτησε να δανειστεί το περιοδικό.

Αργότερα, ενώ βρισκόταν στην πόλη για να πουλήσει τα αγροτικά του προϊόντα, ο Γιόχαν πλησίασε κάποια Μάρτυρα του Ιεχωβά η οποία πρόσφερε τη Σκοπιά στην αγορά. Εκείνη τον παρέπεμψε σε έναν γερμανόφωνο ιεραπόστολο, και ο Γιόχαν άρχισε σύντομα να λαβαίνει ταχυδρομικώς τη Σκοπιά στη γερμανική. Μέσα στον οικισμό του, οι οικογένειες μελετούσαν προσεκτικά το κάθε τεύχος και το έδιναν η μία στην άλλη μέχρις ότου το περιοδικό φθειρόταν. Μερικές φορές συγκεντρώνονταν οικογένειες και μελετούσαν κάποιο τεύχος της Σκοπιάς μέχρι τα μεσάνυχτα, βρίσκοντας τα Γραφικά εδάφια που αναφέρονταν. Ο Γιόχαν πείστηκε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι εκείνοι που κάνουν ενωμένα το θέλημα του Θεού σε όλη τη γη. Προτού πεθάνει, ο Γιόχαν είπε στη σύζυγό του και στα παιδιά του: «Πρέπει να διαβάζετε πάντοτε τη Σκοπιά. Θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε την Αγία Γραφή».

Ορισμένοι από την οικογένεια του Γιόχαν άρχισαν να μιλούν στους γείτονές τους για τα πράγματα που μάθαιναν από την Αγία Γραφή. «Η γη δεν θα καταστραφεί. Ο Θεός θα την κάνει παράδεισο», έλεγαν. «Ο Θεός δεν βασανίζει ανθρώπους στην κόλαση». Δεν άργησαν να μάθουν για αυτές τις συζητήσεις οι κήρυκες της εκκλησίας, οι οποίοι απείλησαν τους συγγενείς του Γιόχαν με αποβολή αν δεν σταματούσαν. Αργότερα, σε μια οικογενειακή συζήτηση σχετικά με την πίεση που ασκούσαν πάνω τους οι Μενονίτες πρεσβύτεροι, κάποιος νεαρός μίλησε ευθέως. «Δεν ξέρω γιατί παραπονιόμαστε για τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας μας», είπε. «Όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η αληθινή θρησκεία και δεν έχουμε κάνει τίποτα για αυτό». Αυτά τα λόγια άγγιξαν την καρδιά του πατέρα του νεαρού. Σε λίγο καιρό, δέκα μέλη της οικογένειας ξεκίνησαν ένα μυστικό ταξίδι σε αναζήτηση Μαρτύρων του Ιεχωβά και κατέληξαν στο σπίτι των ιεραποστόλων, όπως αναφέρθηκε στην αρχή.

Την επόμενη ημέρα, οι ιεραπόστολοι πήγαν να επισκεφτούν τους νέους τους φίλους στον οικισμό. Το αυτοκίνητο των ιεραποστόλων ήταν το μοναδικό που υπήρχε στο δρόμο. Καθώς περνούσαν αργά δίπλα από τις ιππήλατες άμαξες, αντάλλασσαν γεμάτοι περιέργεια ματιές με τους εξίσου περίεργους ντόπιους κατοίκους. Σε λίγο κάθησαν σε ένα τραπέζι μαζί με δέκα Μενονίτες, οι οποίοι εκπροσωπούσαν δύο οικογένειες.

Εκείνη την ημέρα, χρειάστηκαν τέσσερις ώρες για να μελετήσουν το 1ο κεφάλαιο του βιβλίου Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή. a Σε κάθε παράγραφο, οι αγρότες είχαν βρει επιπρόσθετα Γραφικά εδάφια και ήθελαν να μάθουν αν τα εφάρμοζαν σωστά. Ύστερα από κάθε ερώτηση της μελέτης ακολουθούσε παύση μερικών λεπτών ενώ οι αγρότες συσκέπτονταν σε μια διάλεκτο της γερμανικής και κατόπιν κάποιος εκπρόσωπος απαντούσε τελικά εκ μέρους της ομάδας στην ισπανική. Ήταν αξιομνημόνευτη μέρα αλλά επίκειτο θύελλα προβλημάτων. Τα άτομα αυτά επρόκειτο να αντιμετωπίσουν δοκιμασίες, όπως αντιμετώπισε και ο Μένο Σίμονς όταν άρχισε να αναζητάει τη Γραφική αλήθεια πριν από πέντε σχεδόν αιώνες.

Αντιμετωπίζουν Δοκιμασίες για Χάρη της Αλήθειας

Λίγες μέρες αργότερα, οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας ήρθαν στο σπίτι της οικογένειας του Γιόχαν και έδωσαν το εξής τελεσίγραφο στα ενδιαφερόμενα άτομα: «Ακούσαμε ότι σας επισκέφτηκαν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Πρέπει να τους απαγορεύσετε να ξανάρθουν, και αν δεν παραδώσετε τα έντυπά τους για να καούν θα αποβληθείτε». Δεδομένου ότι είχαν κάνει μόνο μία φορά Γραφική μελέτη με τους Μάρτυρες, αυτό που συνέβαινε τώρα αποτελούσε φοβερή δοκιμασία.

«Δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που ζητάτε», απάντησε ένας από τους οικογενειάρχες.  «Αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν να μας διδάξουν την Αγία Γραφή». Πώς αντέδρασαν οι πρεσβύτεροι; Τους απέβαλαν επειδή μελετούσαν την Αγία Γραφή! Αυτό ήταν όντως σκληρό πλήγμα. Το κάρο που ανήκε στο τυροκομείο του οικισμού περνούσε από το σπίτι της μιας οικογένειας χωρίς να παίρνει το γάλα τους, στερώντας τους τη μοναδική πηγή εισοδήματος που είχαν. Ένας οικογενειάρχης απολύθηκε από την εργασία του. Κάποιον άλλον δεν τον άφηναν να αγοράσει προμήθειες από το κατάστημα του οικισμού και η δεκάχρονη κόρη του αποβλήθηκε από το σχολείο. Μερικοί γείτονες περικύκλωσαν το σπίτι ενός νεαρού για να πάρουν τη σύζυγό του, ισχυριζόμενοι ότι δεν ήταν δυνατόν να ζει με τον αποβληθέντα σύζυγό της. Παρ’ όλα αυτά, οι οικογένειες που μελετούσαν την Αγία Γραφή δεν σταμάτησαν να αναζητούν την αλήθεια.

Οι ιεραπόστολοι συνέχισαν να κάνουν κάθε εβδομάδα το μακρύ ταξίδι για να διεξάγουν τη Γραφική μελέτη. Πόσο ενισχυτικές ήταν για τις οικογένειες αυτές οι μελέτες! Ορισμένα μέλη αυτών των οικογενειών ταξίδευαν δύο ώρες με άλογο και άμαξα για να παρευρεθούν. Μια συγκινητική περίσταση ήταν τότε που οι οικογένειες ζήτησαν για πρώτη φορά από έναν ιεραπόστολο να κάνει προσευχή. Σε αυτούς τους οικισμούς οι Μενονίτες δεν προσεύχονται ποτέ μεγαλόφωνα, γι’ αυτό και δεν είχαν ακούσει ποτέ προηγουμένως κάποιον να προσεύχεται εκ μέρους τους. Τα μάτια των αντρών ήταν δακρυσμένα. Μπορείτε να φανταστείτε την περιέργειά τους όταν οι ιεραπόστολοι έφεραν μαζί τους ένα μαγνητόφωνο; Η μουσική δεν είχε επιτραπεί ποτέ στον οικισμό τους. Ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ με τις υπέροχες Μελωδίες της Βασιλείας ώστε αποφάσισαν να ψέλνουν ύμνους της Βασιλείας έπειτα από κάθε μελέτη! Εντούτοις, παρέμενε το ερώτημα: Πώς θα μπορούσαν να επιβιώσουν υπό τις νέες τους περιστάσεις;

Βρίσκουν μια Στοργική Αδελφότητα

Όντας αποκομμένες από την κοινότητά τους, οι οικογένειες άρχισαν να φτιάχνουν δικό τους τυρί. Οι ιεραπόστολοι τους βοήθησαν να βρουν αγοραστές. Ένας παλαίμαχος Μάρτυρας στη Βόρεια Αμερική ο οποίος ανατράφηκε σε οικισμό Μενονιτών στη Νότια Αμερική άκουσε για τη δυσχερή θέση αυτών των οικογενειών. Επιθυμούσε διακαώς να βοηθήσει. Μέσα σε μία εβδομάδα, πήγε να τους επισκεφτεί στη Βολιβία. Εκτός του ότι πρόσφερε άφθονη πνευματική ενθάρρυνση, βοήθησε τις οικογένειες να αγοράσουν δικό τους φορτηγάκι για να μπορούν να πηγαίνουν στις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας και για να μεταφέρουν τα αγροτικά τους προϊόντα στην αγορά.

«Τα πράγματα ήταν δύσκολα αφότου αποβληθήκαμε από την κοινότητα. Πηγαίναμε στην Αίθουσα Βασιλείας κατηφείς», θυμάται ένα μέλος κάποιας από αυτές τις οικογένειες, «αλλά επιστρέφαμε χαρούμενοι». Πράγματι, οι ντόπιοι Μάρτυρες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και πρόσφεραν υποστήριξη. Μερικοί έμαθαν γερμανικά, και αρκετοί γερμανόφωνοι Μάρτυρες ήρθαν από την Ευρώπη στη Βολιβία για να βοηθήσουν στη διεξαγωγή των Χριστιανικών συναθροίσεων στη γερμανική. Σε λίγο καιρό, 14 άτομα από την κοινότητα των Μενονιτών κήρυτταν τα καλά νέα της Βασιλείας σε άλλους.

Στις 12 Οκτωβρίου 2001, λιγότερο από έναν χρόνο μετά την πρώτη επίσκεψη στον ιεραποστολικό οίκο, 11 από αυτούς τους πρώην Αναβαπτιστές βαφτίστηκαν και πάλι, αυτή τη φορά συμβολίζοντας την αφιέρωσή τους στον Ιεχωβά. Έκτοτε, έχουν κάνει και άλλοι αυτό το βήμα. Κάποιος σχολίασε αργότερα: «Από τότε που μάθαμε την αλήθεια από την Αγία Γραφή, νιώθουμε σαν δούλοι που ελευθερώθηκαν». Ένας άλλος είπε: «Πολλοί Μενονίτες παραπονιούνται για την έλλειψη αγάπης που υπάρχει στην κοινότητά τους. Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον. Νιώθω ασφαλής ανάμεσά τους». Αν αναζητάτε καλύτερη κατανόηση της αλήθειας της Αγίας Γραφής, ίσως αντιμετωπίσετε και εσείς δυσκολίες. Αλλά αν επιζητείτε τη βοήθεια του Ιεχωβά και δείχνετε πίστη και θάρρος όπως αυτές οι οικογένειες, θα τα καταφέρετε και εσείς και θα βρείτε ευτυχία.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Ανταποκρίνονται με χαρά καθώς λαβαίνουν Γραφικά έντυπα στη γερμανική

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Παρότι η μουσική απαγορευόταν ανέκαθεν, τώρα ψέλνουν έπειτα από κάθε Γραφική μελέτη