Αντισταθείτε στον Εσφαλμένο Τρόπο Σκέψης!

ΟΤΑΝ τον βρήκαν συμφορές, ο πατριάρχης Ιώβ δέχτηκε την επίσκεψη τριών φίλων του, του Ελιφάς, του Βιλδάδ και του Σωφάρ. Ήρθαν για να του συμπαρασταθούν και να τον παρηγορήσουν. (Ιώβ 2:11) Ο πιο σημαίνων και ίσως ο μεγαλύτερος από τους τρεις ήταν ο Ελιφάς. Ήταν ο πρώτος που μίλησε και είχε τα πιο πολλά να πει. Τι τρόπο σκέψης αντανακλούσαν οι τρεις ομιλίες του Ελιφάς;

Αναλογιζόμενος μια υπερφυσική εμπειρία που είχε κάποτε, ο Ελιφάς είπε: «Ένα πνεύμα πέρασε πάνω από το πρόσωπό μου· σηκώθηκαν οι τρίχες της σάρκας μου. Στάθηκε ακίνητο, αλλά δεν αναγνώρισα την όψη του· μια μορφή ήταν μπροστά στα μάτια μου· υπήρχε ησυχία, και κατόπιν άκουσα μια φωνή». (Ιώβ 4:15, 16) Τι είδους πνεύμα είχε επηρεάσει τον τρόπο σκέψης του Ελιφάς; Ο επικριτικός τόνος των λόγων που είπε στη συνέχεια δείχνει ότι το πνεύμα δεν ήταν ασφαλώς κάποιος από τους δίκαιους αγγέλους του Θεού. (Ιώβ 4:17, 18) Ήταν κάποιο πονηρό πνευματικό πλάσμα. Αλλιώς γιατί να επιπλήξει ο Ιεχωβά τον Ελιφάς και τους δύο συντρόφους του για το ότι είπαν ψέματα; (Ιώβ 42:7) Ναι, ο Ελιφάς είχε περιέλθει υπό δαιμονική επιρροή. Τα σχόλιά του αντανακλούσαν ασεβή τρόπο σκέψης.

Ποιες απόψεις μπορούμε να εντοπίσουμε στις δηλώσεις του Ελιφάς; Γιατί είναι σημαντικό να φυλαγόμαστε από τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης; Και ποια μέτρα μπορούμε να πάρουμε για να αντισταθούμε σε αυτόν;

«Τους Υπηρέτες του Δεν Εμπιστεύεται»

Και στις τρεις ομιλίες του, ο Ελιφάς παρουσίασε την άποψη ότι ο Θεός είναι τόσο απαιτητικός ώστε τίποτα από όσα κάνουν οι υπηρέτες του δεν είναι αρκετά καλό για εκείνον. «Δες! Τους υπηρέτες του δεν εμπιστεύεται», είπε ο Ελιφάς στον Ιώβ, «και τους αγγελιοφόρους του κατηγορεί για ελαττώματα». (Ιώβ 4:18) Ο Ελιφάς είπε αργότερα για τον Θεό: «Τους αγίους του δεν εμπιστεύεται, και οι ίδιοι οι ουρανοί δεν είναι καθαροί στα μάτια του». (Ιώβ 15:15) Επίσης ρώτησε: «Μήπως βρίσκει ευχαρίστηση ο Παντοδύναμος επειδή είσαι δίκαιος;» (Ιώβ 22:3) Ο Βιλδάδ συμφωνούσε με αυτή την άποψη, διότι δήλωσε: «Ακόμη και η σελήνη δεν είναι λαμπρή· και τα άστρα δεν είναι καθαρά στα μάτια του [Θεού]».—Ιώβ 25:5.

Πρέπει να φυλαγόμαστε ώστε να μην επηρεαστούμε από έναν τέτοιον τρόπο σκέψης, ο οποίος μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε ότι ο Θεός απαιτεί πάρα πολλά από εμάς. Αυτή η άποψη αποτελεί επίθεση κατά της ίδιας μας της σχέσης με τον Ιεχωβά. Επιπλέον, αν ενδώσουμε σε αυτό το είδος λογίκευσης, πώς θα ανταποκρινόμαστε όταν θα μας δίνεται η αναγκαία διαπαιδαγώγηση; Αντί να δεχόμαστε ταπεινά τη διόρθωση, η καρδιά μας μπορεί να «εξοργίζεται εναντίον του Ιεχωβά» και ίσως τρέφουμε πικρία απέναντί του. (Παροιμίες 19:3) Πόσο καταστροφικό θα ήταν αυτό από πνευματική άποψη!

«Μπορεί ο Ακμαίος Άντρας να Χρησιμεύσει στον Θεό;»

Άμεσα συνδεδεμένη με την άποψη ότι ο Θεός είναι υπερβολικά απαιτητικός είναι και η άποψη ότι θεωρεί τους ανθρώπους άχρηστους. Η  τρίτη ομιλία του Ελιφάς περιέχει την ερώτηση: «Μπορεί ο ακμαίος άντρας να χρησιμεύσει στον Θεό, ώστε να του χρησιμεύσει οποιοσδήποτε έχει ενόραση;» (Ιώβ 22:2) Ο Ελιφάς υπονοούσε ότι ο άνθρωπος είναι άχρηστος στον Θεό. Παρόμοια, ο Βιλδάδ πρόβαλε το επιχείρημα: «Πώς μπορεί . . . να δικαιωθεί ο θνητός άνθρωπος ενώπιον του Θεού ή να είναι καθαρός ο γεννημένος από γυναίκα;» (Ιώβ 25:4) Σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο λογίκευσης, πώς θα μπορούσε ο Ιώβ, ένας κοινός θνητός, να αξιώσει ποτέ ότι έχει δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού;

Ορισμένοι άνθρωποι σήμερα βασανίζονται από αρνητικά συναισθήματα που έχουν για τον εαυτό τους. Παράγοντες όπως η οικογενειακή ανατροφή, η έκθεση στις πιέσεις της ζωής ή το ότι είναι θύματα φυλετικού ή εθνοτικού μίσους μπορεί να έχουν συμβάλει σε αυτό. Αλλά και ο Σατανάς με τους δαίμονές του αρέσκονται στο να συντρίβουν άτομα. Αν μπορέσουν να επηρεάσουν κάποιον ώστε να νιώσει ότι τίποτα από όσα κάνει δεν είναι αρκετά καλό για τον Παντοδύναμο Θεό, τότε αυτός γίνεται πιο επιρρεπής στην απελπισία. Με τον καιρό, ένα τέτοιο άτομο μπορεί να ξεμακρύνει, ή ακόμη και να αποτραβηχτεί, από τον ζωντανό Θεό.—Εβραίους 2:1· 3:12.

Η προχωρημένη ηλικία και τα προβλήματα υγείας μάς περιορίζουν. Η συμμετοχή μας στην υπηρεσία της Βασιλείας μπορεί να φαίνεται πολύ μικρή συγκρινόμενη με όσα κάναμε όταν ήμασταν νεότεροι, υγιέστεροι και δυνατότεροι. Πόσο σημαντικό είναι να αντιλαμβανόμαστε ότι ο Σατανάς και οι δαίμονές του θέλουν να νιώθουμε ότι όσα κάνουμε δεν είναι αρκετά καλά για τον Θεό! Πρέπει να αντιστεκόμαστε σε αυτόν τον τρόπο σκέψης.

Πώς να Αντιστεκόμαστε στον Αρνητικό Τρόπο Σκέψης

Παρά τα παθήματα που του επέφερε ο Σατανάς ο Διάβολος, ο Ιώβ είπε: «Ώσπου να εκπνεύσω δεν θα απομακρύνω την ακεραιότητά μου από εμένα!» (Ιώβ 27:5) Επειδή αγαπούσε τον Θεό, ο Ιώβ ήταν αποφασισμένος να διατηρήσει την ακεραιότητά του ό,τι και αν συνέβαινε, και τίποτα δεν επρόκειτο να το αλλάξει αυτό. Εδώ βρίσκεται ένας βασικός παράγοντας για να μπορέσουμε να αντισταθούμε στον αρνητικό τρόπο σκέψης. Πρέπει να κατανοήσουμε καλά την αγάπη του Θεού και να καλλιεργήσουμε εγκάρδια εκτίμηση για αυτήν. Χρειάζεται επίσης να κάνουμε βαθύτερη την αγάπη μας για εκείνον. Αυτό επιτυγχάνεται με τακτική μελέτη του Λόγου του Θεού και στοχασμούς με προσευχή γύρω από όσα μαθαίνουμε.

Παραδείγματος χάρη, το εδάφιο Ιωάννης 3:16 δηλώνει: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο». Ο Ιεχωβά έχει βαθιά αγάπη για τον κόσμο της ανθρωπότητας και η πολιτεία του με τους ανθρώπους στο διάβα των ετών δείχνει αυτή την αγάπη. Ο στοχασμός γύρω από παραδείγματα του παρελθόντος πρέπει να αυξάνει την εκτίμησή μας για τον Ιεχωβά και να κάνει βαθύτερη την αγάπη μας για αυτόν, βοηθώντας μας έτσι να αντιστεκόμαστε στον εσφαλμένο ή αρνητικό τρόπο σκέψης.

Εξετάστε πώς πολιτεύτηκε ο Ιεχωβά με τον Αβραάμ τον καιρό που επίκειτο η καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων. Ο Αβραάμ ρώτησε οχτώ φορές τον Ιεχωβά σχετικά με την κρίση Του. Ο Ιεχωβά δεν έδειξε καθόλου ότι ενοχλήθηκε ή ότι δυσαρεστήθηκε. Αντίθετα, οι απαντήσεις του καθησύχασαν και παρηγόρησαν τον Αβραάμ. (Γένεση 18:22-33) Όταν ο Θεός ελευθέρωσε αργότερα τον Λωτ και την οικογένειά του από τα Σόδομα, ο Λωτ ζήτησε να καταφύγει σε μια γειτονική πόλη αντί να πάει στα βουνά. Ο Ιεχωβά απάντησε: «Ορίστε! Εγώ σε λαβαίνω υπόψη μου και μέχρι αυτού του σημείου, ώστε να μην καταστρέψω την πόλη για την οποία μίλησες». (Γένεση 19:18-22) Μήπως αυτές οι αφηγήσεις απεικονίζουν τον Ιεχωβά ως απαιτητικό, άστοργο και αυταρχικό κυβερνήτη; Όχι. Τον παρουσιάζουν όπως πραγματικά είναι—ως στοργικό, καλοσυνάτο, ελεήμονα και γεμάτο κατανόηση Κυρίαρχο.

Τα παραδείγματα του Ααρών, του Δαβίδ και του Μανασσή του αρχαίου Ισραήλ αντικρούουν την άποψη ότι ο Θεός είναι επικριτής και ότι κανένας δεν είναι αρκετά καλός για εκείνον. Ο Ααρών ήταν ένοχος τριών σοβαρών σφαλμάτων. Έφτιαξε το χρυσό μοσχάρι, ενώθηκε με την αδελφή του, τη Μαριάμ, στην επίκριση κατά του Μωυσή και δεν αγίασε ούτε τίμησε τον Θεό στη Μεριβά. Εντούτοις, ο Ιεχωβά διέκρινε το καλό σε αυτόν και του επέτρεψε να συνεχίσει να υπηρετεί ως αρχιερέας μέχρι το  θάνατό του.—Έξοδος 32:3, 4· Αριθμοί 12:1, 2· 20:9-13.

Ο Βασιλιάς Δαβίδ διέπραξε σοβαρές αμαρτίες στη διάρκεια της βασιλείας του. Αυτές περιλάμβαναν μοιχεία, στήσιμο πλεκτάνης για το θάνατο ενός αθώου και παράνομη απογραφή. Ωστόσο, ο Ιεχωβά πρόσεξε τη μετάνοια του Δαβίδ και προσκολλήθηκε όσια στη διαθήκη της Βασιλείας επιτρέποντάς του να υπηρετεί ως βασιλιάς μέχρι το θάνατό του.—2 Σαμουήλ 12:9· 1 Χρονικών 21:1-7.

Ο Ιουδαίος Βασιλιάς Μανασσής έστησε θυσιαστήρια για τους Βάαλ, πέρασε τους γιους του μέσα από τη φωτιά, προωθούσε πνευματιστικές πράξεις και έχτισε θυσιαστήρια ψεύτικων θρησκειών μέσα στις αυλές του ναού. Ωστόσο, αφού έδειξε εγκάρδια μετάνοια, ο Ιεχωβά τον συγχώρησε, τον απελευθέρωσε από την αιχμαλωσία και του έδωσε πίσω τη βασιλεία. (2 Χρονικών 33:1-13) Μήπως είναι αυτές ενέργειες ενός Θεού για τον οποίο κανένας δεν είναι αρκετά καλός; Οπωσδήποτε όχι!

Ο Ίδιος ο Ψευδής Κατήγορος Είναι Ένοχος

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο Σατανάς είναι η κύρια προσωποποίηση των ίδιων εκείνων χαρακτηριστικών για τα οποία κατηγορεί τον Ιεχωβά. Ο Σατανάς είναι σκληρός και απαιτητικός. Αυτό μπορεί να φανεί ξεκάθαρα από τις θυσίες παιδιών, συνήθεια του παρελθόντος η οποία συνδεόταν με την ψεύτικη λατρεία. Οι αποστάτες Ισραηλίτες έκαιγαν τους γιους τους και τις κόρες τους στη φωτιά—κάτι που ούτε καν είχε ανεβεί στην καρδιά του Ιεχωβά.—Ιερεμίας 7:31.

Ο Σατανάς είναι επικριτής, όχι ο Ιεχωβά. Το εδάφιο Αποκάλυψη 12:10 αναφέρει τον Σατανά ως “κατήγορο των αδελφών μας, ο οποίος τους κατηγορεί ημέρα και νύχτα ενώπιον του Θεού μας!” Από την άλλη πλευρά, σχετικά με τον Ιεχωβά, ο ψαλμωδός έψαλε: «Αν παρατηρούσες σφάλματα, Γιαχ, Ιεχωβά, ποιος θα μπορούσε να σταθεί; Διότι εσύ δίνεις αληθινή συγχώρηση».—Ψαλμός 130:3, 4.

Όταν Δεν θα Υπάρχει Πια Εσφαλμένος Τρόπος Σκέψης

Πόση ανακούφιση πρέπει να ένιωσαν τα αγγελικά πνευματικά πλάσματα όταν ο Σατανάς ο Διάβολος και οι δαίμονές του εκδιώχτηκαν από τους ουρανούς! (Αποκάλυψη 12:7-9) Έπειτα από αυτό, εκείνα τα πονηρά πνεύματα δεν μπορούσαν πια να επηρεάσουν καθόλου τις δραστηριότητες της αγγελικής οικογένειας του Ιεχωβά στον ουρανό.—Δανιήλ 10:13.

Οι κάτοικοι της γης θα χαρούν στο εγγύς μέλλον. Σύντομα, κάποιος άγγελος που θα κατεβεί από τον ουρανό έχοντας το κλειδί της αβύσσου και μια μεγάλη αλυσίδα στο χέρι του θα δέσει τον Σατανά και τους δαίμονές του και θα τους ρίξει στην άβυσσο της αδράνειας. (Αποκάλυψη 20:1-3) Πόση ανακούφιση θα νιώσουμε όταν συμβεί αυτό!

Στο μεταξύ, πρέπει να φυλαγόμαστε από τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης. Οποτεδήποτε διαπιστώνουμε ότι αρχίζουν να εισχωρούν εσφαλμένες ή αρνητικές σκέψεις στη διάνοιά μας, χρειάζεται να αντιστεκόμαστε σε αυτές προσηλώνοντας τη διάνοιά μας στην αγάπη του Ιεχωβά. Τότε “η ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές μας και τις διανοητικές μας δυνάμεις”.—Φιλιππησίους 4:6, 7.

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Ο Ιώβ αντιστάθηκε στον αρνητικό τρόπο σκέψης

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Ο Λωτ έμαθε ότι ο Ιεχωβά είναι Κυρίαρχος με κατανόηση