Το Καλό Περιστοιχίζεται από το Κακό

ΣΤΟ σημερινό κόσμο, ίσως φαίνεται ότι λίγοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να δώσουν από τον εαυτό τους. Ωστόσο, μερικοί επιθυμούν παρ’ όλα αυτά «να κάνουν κάτι ξεχωριστό»—να ωφελούν τους άλλους με κάποιον τρόπο. Κάθε χρόνο, ανυπολόγιστος αριθμός ανθρώπων δίνουν δισεκατομμύρια ευρώ για ευγενείς σκοπούς, όπως τους θεωρούν. Παραδείγματος χάρη, στη Βρετανία οι δωρεές για φιλανθρωπίες έφτασαν σε αξία τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ το 2002, ποσό που αποτελεί ρεκόρ. Από το 1999, δέκα γενναιόδωροι φιλάνθρωποι έχουν δώσει ή δεσμεύτηκαν να δώσουν 30 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ για να βοηθήσουν όσους βρίσκονται σε ανάγκη.

Μερικά από τα καλά έργα που επιτελούν οι φιλάνθρωποι περιλαμβάνουν το να πληρώνουν τα ιατρικά έξοδα οικογενειών με χαμηλό εισόδημα, να καθοδηγούν και να συμβουλεύουν παιδιά μεμονωμένων γονέων, να χρηματοδοτούν προγράμματα ανοσοποίησης στις αναπτυσσόμενες χώρες, να προσφέρουν σε κάποια παιδιά το πρώτο τους βιβλίο, να εφοδιάζουν αγρότες φτωχών χωρών με ζώα αναπαραγωγής και να προσφέρουν υλική βοήθεια σε θύματα φυσικών καταστροφών.

Τα προαναφερθέντα στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν το καλό στους άλλους. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι διαπράττουν απερίγραπτα κακές πράξεις.

Το Κακό Αυξάνεται

Αφότου τελείωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, έχουν καταγραφεί σχεδόν 50 περιστατικά γενοκτονιών και μαζικών δολοφονιών που οφείλονται σε πολιτικά κίνητρα. «Αυτά τα επεισόδια», δηλώνει το περιοδικό Ανασκόπηση της Αμερικανικής Πολιτικής Επιστήμης (American Political Science Review), «έχουν κοστίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 12 έως 22 εκατομμύρια αμάχους, πολύ περισσότερους από όλα τα θύματα των εμφύλιων και διεθνών πολέμων που έχουν διεξαχθεί από το 1945 και μετά».

Το τελευταίο μισό του 20ού αιώνα, 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι δολοφονήθηκαν στην Καμπότζη για πολιτικούς λόγους. Το φυλετικό μίσος στη Ρουάντα οδήγησε στο θάνατο 800.000 και πλέον αντρών, γυναικών και παιδιών. Δολοφονίες που οφείλονταν σε θρησκευτικά και πολιτικά κίνητρα στη Βοσνία είχαν ως αποτέλεσμα 200.000 θανάτους.

Αναφερόμενος σε πιο πρόσφατες μοχθηρές πράξεις, ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών είπε το 2004: «Στο Ιράκ, βλέπουμε πολίτες να σφαγιάζονται εν ψυχρώ, ενώ άτομα που εργάζονται για την παροχή βοήθειας, δημοσιογράφοι και άλλοι άμαχοι παίρνονται όμηροι και θανατώνονται με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Ταυτόχρονα, έχουμε δει Ιρακινούς κρατούμενους να υφίστανται εξευτελιστική κακομεταχείριση. Στο Νταρφούρ βλέπουμε ολόκληρους πληθυσμούς να εξορίζονται και τα σπίτια τους να καταστρέφονται, ενώ ο βιασμός  χρησιμοποιείται ως σκόπιμη τακτική. Στη βόρεια Ουγκάντα, βλέπουμε παιδιά που ακρωτηριάζονται και εξαναγκάζονται να συμμετάσχουν σε πράξεις απερίγραπτης ωμότητας. Στο Μπεσλάν, έχουμε δει παιδιά να κρατούνται όμηροι και να σφαγιάζονται κτηνωδώς».

Ακόμη και στις αποκαλούμενες αναπτυγμένες χώρες, τα εγκλήματα μίσους φαίνεται να αυξάνονται. Παραδείγματος χάρη, η εφημερίδα Ιντιπέντεντ Νιους (Independent News) ανέφερε το 2004 ότι στη Βρετανία «ο αριθμός των θυμάτων επίθεσης ή κακομεταχείρισης εξαιτίας φυλετικών διαφορών εντεκαπλασιάστηκε μέσα στην περασμένη δεκαετία».

Γιατί οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν πολύ καλό, διαπράττουν τόσο πονηρές πράξεις; Θα απαλλαχτούμε ποτέ από το κακό; Όπως δείχνει το επόμενο άρθρο, η Αγία Γραφή παρέχει ικανοποιητικές απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις που δημιουργούν προβληματισμό.

 [Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 2]

COVER: Mark Edwards/Still Pictures/Peter Arnold, Inc.