Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Τι εννοούσε ο απόστολος Παύλος όταν δήλωσε ότι οι γυναίκες πρέπει να «μένουν σιωπηλές μέσα στις εκκλησίες»;

Ο Παύλος έγραψε στη Χριστιανική εκκλησία της Κορίνθου: «Όπως σε όλες τις εκκλησίες των αγίων, οι γυναίκες ας μένουν σιωπηλές μέσα στις εκκλησίες, γιατί δεν τους επιτρέπεται να μιλούν». (1 Κορινθίους 14:33, 34) Η ανάλυση των συμφραζομένων της συμβουλής του Παύλου θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή τη δήλωση ορθά.

Στο 14ο κεφάλαιο της πρώτης επιστολής προς τους Κορινθίους, ο Παύλος ασχολήθηκε με ζητήματα που αφορούσαν τις συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας. Περιέγραψε το τι έπρεπε να εξετάζεται σε αυτές τις συναθροίσεις και έκανε συστάσεις σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής τους. (1 Κορινθίους 14:1-6, 26-34) Επιπρόσθετα, τόνισε τον αντικειμενικό σκοπό των Χριστιανικών συναθροίσεων—το «να λάβει η εκκλησία εποικοδόμηση».—1 Κορινθίους 14:4, 5, 12, 26.

Η οδηγία του Παύλου σχετικά με τη σιωπή εμφανίζεται τρεις φορές στο 14ο κεφάλαιο της πρώτης επιστολής προς τους Κορινθίους. Κάθε φορά απευθύνεται σε διαφορετική ομάδα ατόμων μέσα στην εκκλησία, αλλά σε όλες τις περιπτώσεις δίνεται για τον ίδιο λόγο—ώστε “τα πάντα να γίνονται με ευπρέπεια και με διευθέτηση”.—1 Κορινθίους 14:40.

Πρώτον, ο Παύλος είπε: «Αν κανείς μιλάει σε κάποια γλώσσα, αυτό ας περιορίζεται σε δύο ή τρεις το πολύ, και ένας ένας· και ας μεταφράζει κάποιος. Αλλά αν δεν υπάρχει μεταφραστής, ας μένει σιωπηλός μέσα στην εκκλησία και ας μιλάει στον εαυτό του και στον Θεό». (1 Κορινθίους 14:27, 28) Αυτό δεν σήμαινε ότι ένα τέτοιο άτομο δεν έπρεπε να μιλάει ποτέ στις συναθροίσεις, αλλά ότι κάποιες φορές έπρεπε να σωπαίνει. Άλλωστε, ο αντικειμενικός σκοπός των συναθροίσεων—η αμοιβαία εποικοδόμηση—δεν θα επιτυγχανόταν αν εκείνο το άτομο μιλούσε σε μια γλώσσα την οποία δεν καταλάβαινε κανείς.

Δεύτερον, ο Παύλος δήλωσε: «Ας μιλούν δύο ή τρεις προφήτες, και οι άλλοι ας διακρίνουν τη σημασία. Αλλά αν υπάρξει αποκάλυψη σε κάποιον άλλον ενώ κάθεται εκεί, ο πρώτος ας μένει σιωπηλός». Αυτό σήμαινε, όχι ότι ο πρώτος προφήτης δεν έπρεπε να μιλάει στις συναθροίσεις, αλλά ότι κάποιες φορές έπρεπε να σωπαίνει.  Τότε εκείνος που είχε τη θαυματουργική αποκάλυψη θα μπορούσε να απευθυνθεί στην εκκλησία, και ο αντικειμενικός σκοπός της συνάθροισης—το «να ενθαρρύνονται όλοι»—θα επιτυγχανόταν.—1 Κορινθίους 14:26, 29-31.

Τρίτον, ο Παύλος απευθύνθηκε μόνο στις Χριστιανές, λέγοντας: «Οι γυναίκες ας μένουν σιωπηλές μέσα στις εκκλησίες, γιατί δεν τους επιτρέπεται να μιλούν, αλλά ας υποτάσσονται». (1 Κορινθίους 14:34) Γιατί έδωσε ο Παύλος αυτή την εντολή στις αδελφές; Για να διατηρείται η τάξη μέσα στην εκκλησία. Ο απόστολος λέει: «Αν, λοιπόν, θέλουν να μαθαίνουν κάτι, ας ρωτούν το σύζυγό τους στο σπίτι, γιατί είναι επαίσχυντο να μιλάει γυναίκα μέσα στην εκκλησία».—1 Κορινθίους 14:35.

Ίσως μερικές αδελφές αμφισβητούσαν τα όσα λέγονταν στην εκκλησία. Η συμβουλή του Παύλου βοηθούσε τις αδελφές να απορρίπτουν ένα τέτοιο πνεύμα αταξίας και να αποδέχονται ταπεινά τη θέση τους μέσα στη διευθέτηση του Ιεχωβά περί ηγεσίας, ιδιαίτερα σε σχέση με τους συζύγους τους. (1 Κορινθίους 11:3) Επιπρόσθετα, μένοντας σιωπηλές, οι αδελφές θα έδειχναν ότι δεν φιλοδοξούσαν να γίνουν δάσκαλοι μέσα στην εκκλησία. Όταν ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο, έδειξε ότι ήταν εσφαλμένο να οικειοποιείται μια γυναίκα το ρόλο του δασκάλου: «Δεν επιτρέπω σε γυναίκα να διδάσκει ή να ασκεί εξουσία σε άντρα, αλλά να σωπαίνει».—1 Τιμόθεο 2:12.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι μια Χριστιανή δεν πρέπει να μιλάει ποτέ κατά τη διάρκεια της συνάθροισης; Όχι. Στις ημέρες του Παύλου υπήρχαν περιπτώσεις στις οποίες κάποιες Χριστιανές, υποκινούμενες ίσως από το άγιο πνεύμα, προσεύχονταν ή προφήτευαν μέσα στην εκκλησία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αναγνώριζαν τη θέση τους φορώντας κάλυμμα στο κεφάλι. * (1 Κορινθίους 11:5) Επιπρόσθετα, τόσο στις ημέρες του Παύλου όσο και σήμερα, οι αδελφές καθώς και οι αδελφοί παροτρύνονται να κάνουν δημόσια διακήρυξη της ελπίδας τους. (Εβραίους 10:23-25) Οι αδελφές το κάνουν αυτό στη διακονία αγρού, αλλά επίσης διακηρύττουν την ελπίδα τους και ενθαρρύνουν άλλους στη διάρκεια των συναθροίσεων με καλά προετοιμασμένα σχόλια όταν τους δίνεται ο λόγος, και αποδεχόμενες διορισμούς για συμμετοχή σε επιδείξεις ή ομιλίες σπουδαστή.

Συνεπώς, οι Χριστιανές «μένουν σιωπηλές» με το να μην προσπαθούν να οικειοποιηθούν το ρόλο ενός άντρα και να διδάσκουν την εκκλησία. Δεν εγείρουν ερωτήσεις που εκφράζουν αντιλογία οι οποίες θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την εξουσία εκείνων που διδάσκουν. Εκπληρώνοντας τον κατάλληλο ρόλο τους μέσα στην εκκλησία, οι Χριστιανές αδελφές συμβάλλουν πολύ στο να επικρατεί ατμόσφαιρα ειρήνης στα πλαίσια της οποίας “όλα [στις συναθροίσεις] γίνονται για εποικοδόμηση”.—1 Κορινθίους 14:26, 33.

[Υποσημείωση]