Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός

Κύρια Σημεία από το Βιβλίο του Ιώβ

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ Ιώβ κατοικεί στη γη του Ουζ, στη σημερινή Αραβία. Μεγάλος αριθμός Ισραηλιτών ζουν στην Αίγυπτο την ίδια εποχή. Παρότι ο ίδιος δεν είναι Ισραηλίτης, ο Ιώβ είναι λάτρης του Ιεχωβά Θεού. Σχετικά με αυτόν, η Γραφή λέει: «Δεν υπάρχει όμοιός του στη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, που φοβάται τον Θεό και απομακρύνεται από το κακό». (Ιώβ 1:8) Αυτό πρέπει να αναφέρεται στην περίοδο που μεσολάβησε μεταξύ της ζωής δύο εξαίρετων υπηρετών του Ιεχωβά—του γιου του Ιακώβ, του Ιωσήφ, και του προφήτη Μωυσή.

Ο Μωυσής, ο οποίος πιστεύεται ότι έγραψε το βιβλίο του Ιώβ, πιθανώς έμαθε για τον Ιώβ όταν πέρασε 40 χρόνια στη Μαδιάμ, που βρίσκεται κοντά στη γη του Ουζ. Ο Μωυσής ενδεχομένως να είχε μάθει για τα τελευταία χρόνια του Ιώβ όταν οι Ισραηλίτες βρίσκονταν κοντά στη γη του Ουζ, προς το τέλος της 40χρονης παραμονής τους στην έρημο. a Η εμπειρία του Ιώβ παρουσιάζεται τόσο ωραία σε γραπτή μορφή ώστε η αφήγηση θεωρείται λογοτεχνικό αριστούργημα. Εκτός αυτού, όμως, απαντάει σε ερωτήματα όπως: Γιατί υποφέρουν οι καλοί άνθρωποι; Γιατί επιτρέπει ο Ιεχωβά να υπάρχει πονηρία; Μπορούν ατελείς άνθρωποι να διακρατήσουν την ακεραιότητά τους στον Θεό; Ως μέρος του θεόπνευστου Λόγου του Θεού, το άγγελμα του βιβλίου του Ιώβ είναι ζωντανό και ασκεί δύναμη ακόμη και σήμερα.—Εβραίους 4:12.

«ΑΣ ΑΦΑΝΙΣΤΕΙ Η ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ»

(Ιώβ 1:1–3:26)

Κάποια μέρα ο Σατανάς αμφισβητεί την ακεραιότητα του Ιώβ ενώπιον του Θεού. Ο Ιεχωβά δέχεται την πρόκληση και επιτρέπει στον Σατανά να επιφέρει στον Ιώβ τη μία συμφορά μετά την άλλη. Αλλά ο Ιώβ αρνείται να “καταραστεί τον Θεό”.—Ιώβ 2:9.

Τρεις σύντροφοι του Ιώβ έρχονται για να «συμμεριστούν τον πόνο του». (Ιώβ 2:11) Κάθονται μαζί του χωρίς να λένε λέξη μέχρις ότου ο Ιώβ σπάει τη σιωπή λέγοντας: «Ας αφανιστεί η ημέρα που γεννήθηκα». (Ιώβ 3:3) Εύχεται να ήταν ο ίδιος «σαν παιδιά που δεν είδαν φως», δηλαδή που γεννήθηκαν νεκρά.—Ιώβ 3:11, 16.

Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:

1:4—Μήπως τα παιδιά του Ιώβ γιόρταζαν γενέθλια; Όχι, δεν γιόρταζαν. Οι λέξεις του πρωτότυπου κειμένου που αποδίδονται «ημέρα» και «γενέθλια» είναι διαφορετικές, και η καθεμιά έχει τη δική της σημασία. (Γένεση 40:20) Στο εδάφιο Ιώβ 1:4, χρησιμοποιείται η λέξη «ημέρα», η οποία υποδηλώνει ένα χρονικό διάστημα από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου. Οι εφτά γιοι του Ιώβ διεξήγαν προφανώς μια εφταήμερη οικογενειακή συγκέντρωση μία φορά το χρόνο. Καθώς οι ημέρες του συμποσίου έκαναν τον κύκλο τους, κάθε γιος ήταν ο οικοδεσπότης για το συμπόσιο που διεξαγόταν στο σπίτι του «τη δική του ημέρα».

1:6· 2:1—Ποιοι επιτρεπόταν να έρχονται ενώπιον του Ιεχωβά; Μεταξύ εκείνων που στάθηκαν ενώπιον του Ιεχωβά ήταν ο μονογενής Γιος του Θεού, δηλαδή ο Λόγος, οι πιστοί άγγελοι και οι ανυπάκουοι αγγελικοί “γιοι του Θεού”, περιλαμβανομένου του Σατανά του Διαβόλου. (Ιωάννης 1:1, 18) Ο Σατανάς και οι δαίμονές του δεν εκδιώχθηκαν από τον ουρανό παρά μόνο λίγο μετά την εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Θεού το 1914. (Αποκάλυψη 12:1-12) Επιτρέποντάς τους να έρθουν  ενώπιόν του, ο Ιεχωβά παρουσίασε μπροστά σε όλα τα πνευματικά πλάσματα την πρόκληση του Σατανά και τα ζητήματα που ήγειρε αυτή.

1:7· 2:2—Μιλούσε ο Ιεχωβά στον Σατανά απευθείας; Η Γραφή δεν αναφέρει πολλές λεπτομέρειες σχετικά με το πώς επικοινωνεί ο Ιεχωβά με τα πνευματικά πλάσματα. Ωστόσο, ο προφήτης Μιχαΐας είδε σε όραμα έναν άγγελο να επικοινωνεί απευθείας με τον Ιεχωβά. (1 Βασιλέων 22:14, 19-23) Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο Ιεχωβά μιλούσε στον Σατανά χωρίς μεσάζοντα.

1:21—Με ποιον τρόπο μπορούσε να επιστρέψει ο Ιώβ στην «κοιλιά της μητέρας» του; Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός έπλασε τον άνθρωπο «από χώμα της γης», ο όρος «μητέρα» χρησιμοποιείται εδώ μεταφορικά και αναφέρεται στη γη.—Γένεση 2:7.

2:9—Σε ποια διανοητική διάθεση μπορεί να βρισκόταν η σύζυγος του Ιώβ όταν είπε στο σύζυγό της να καταραστεί τον Θεό και να πεθάνει; Η σύζυγος του Ιώβ είχε υποστεί τις ίδιες απώλειες με το σύζυγό της. Πρέπει να πονούσε βλέποντας τον άλλοτε δραστήριο σύζυγό της ταπεινωμένο εξαιτίας μιας απαίσιας ασθένειας. Είχε χάσει τα αγαπημένα της παιδιά. Ίσως ήταν τόσο αναστατωμένη εξαιτίας όλων αυτών ώστε ξέχασε τι ήταν αληθινά σπουδαίο—η σχέση τους με τον Θεό.

Μαθήματα για Εμάς:

1:8-11· 2:3-5. Όπως φάνηκε στην περίπτωση του Ιώβ, εκτός από κατάλληλη δράση και ομιλία, η ακεραιότητα απαιτεί το ορθό κίνητρο για να υπηρετούμε τον Ιεχωβά.

1:21, 22. Παραμένοντας όσιοι στον Ιεχωβά υπό ευνοϊκές καθώς και υπό δυσμενείς περιστάσεις, μπορούμε να αποδείξουμε τον Σατανά ψεύτη.—Παροιμίες 27:11.

2:9, 10. Όπως ο Ιώβ, πρέπει να μένουμε σταθεροί στην πίστη ακόμη και αν μέλη της οικογένειάς μας δεν εκτιμούν τις πνευματικές μας επιδιώξεις ή μας πιέζουν είτε να συμβιβάσουμε είτε να εγκαταλείψουμε την πίστη μας.

2:13. Οι σύντροφοι του Ιώβ δεν είχαν τίποτα παρηγορητικό να πουν σχετικά με τον Θεό και τις υποσχέσεις του επειδή στερούνταν πνευματικότητας.

«ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΩ ΤΗΝ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ!»

(Ιώβ 4:1–31:40)

Το βασικό σημείο που τονίζουν οι τρεις σύντροφοι του Ιώβ στις ομιλίες τους ήταν ότι εκείνος πρέπει να είχε κάνει κάτι πολύ κακό για να τιμωρηθεί τόσο αυστηρά από τον Θεό. Ο Ελιφάς ηγείται της συζήτησης. Μετά τον Ελιφάς ακολουθεί ο Βιλδάδ, ο οποίος χρησιμοποιεί πιο δηκτική γλώσσα. Ο Σωφάρ είναι ακόμη πιο καυστικός.

Ο Ιώβ δεν δέχεται την εσφαλμένη λογίκευση των επισκεπτών του. Αδυνατώντας να κατανοήσει γιατί έχει επιτρέψει ο Θεός τα παθήματά του, ενδιαφέρεται υπερβολικά να δικαιώσει τον εαυτό του. Εντούτοις, ο Ιώβ αγαπάει τον Θεό και αναφωνεί: «Ώσπου να εκπνεύσω δεν θα απομακρύνω την ακεραιότητά μου από εμένα!»—Ιώβ 27:5.

Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:

7:1· 14:14—Τι σημαίνει η φράση «υποχρεωτική εργασία»; Η οδύνη του Ιώβ ήταν τόσο μεγάλη ώστε θεωρούσε τη ζωή σκληρή, επίπονη υποχρεωτική εργασία. (Ιώβ 10:17, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Εφόσον το χρονικό διάστημα που περνάει κάποιος στον Σιεόλ—από το θάνατό του μέχρι την ανάστασή του—είναι μια αναπόφευκτη περίοδος, ο Ιώβ παρομοίασε αυτόν τον καιρό με υποχρεωτική εργασία.

7:9, 10· 10:21· 16:22—Μήπως αυτές οι δηλώσεις δείχνουν ότι ο Ιώβ δεν πίστευε στην ανάσταση; Αυτά τα σχόλια αφορούσαν το άμεσο μέλλον του Ιώβ. Τι εννοούσε λοιπόν; Μια πιθανή σημασία είναι ότι αν ο Ιώβ πέθαινε, κανένας από τους συγχρόνους του δεν θα τον έβλεπε. Από την άποψή τους, δεν θα επέστρεφε στην κατοικία του ούτε θα λάβαινε περαιτέρω αναγνώριση μέχρι τον προσδιορισμένο καιρό του Θεού. Ο Ιώβ θα μπορούσε επίσης να εννοεί ότι κανένας δεν έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει από τον Σιεόλ μόνος του. Το ότι ο Ιώβ έλπιζε σε κάποια μελλοντική ανάσταση φαίνεται ξεκάθαρα από τα εδάφια Ιώβ 14:13-15.

10:10—Πώς ο Ιεχωβά “έχυσε τον Ιώβ σαν γάλα και τον έπηξε σαν τυρί”; Αυτή είναι μια ποιητική περιγραφή τού πώς σχηματίστηκε ο Ιώβ στη μήτρα της μητέρας του.

 19:20—Τι εννοούσε ο Ιώβ με την έκφραση «διασώζομαι με το δέρμα των δοντιών μου»; Λέγοντας ότι διασώθηκε με το δέρμα κάποιου πράγματος που προφανώς δεν έχει δέρμα, ο Ιώβ μπορεί να έλεγε ότι διασώθηκε μη έχοντας στην ουσία τίποτα.

Μαθήματα για Εμάς:

4:7, 8· 8:5, 6· 11:13-15. Δεν πρέπει να σπεύδουμε να εικάζουμε ότι ένα άτομο που περνάει στενοχώριες θερίζει ό,τι έσπειρε και δεν έχει την επιδοκιμασία του Θεού.

4:18, 19· 22:2, 3. Οι συμβουλές μας πρέπει να βασίζονται στο Λόγο του Θεού, όχι σε προσωπικές απόψεις.—2 Τιμόθεο 3:16.

10:1. Η πικρία τύφλωσε τον Ιώβ εμποδίζοντάς τον να σκεφτεί άλλους πιθανούς λόγους για τα παθήματά του. Δεν πρέπει να αναπτύσσουμε πικρία όταν υφιστάμεθα παθήματα, ιδιαίτερα επειδή εμείς έχουμε σαφή κατανόηση των ζητημάτων που περιλαμβάνονται.

14:7, 13-15· 19:25· 33:24. Κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε δοκιμασίας που ίσως μας επιφέρει ο Σατανάς, η ελπίδα της ανάστασης μπορεί να μας στηρίξει.

16:5· 19:2. Τα λόγια μας πρέπει να ενθαρρύνουν και να ενισχύουν τους άλλους, όχι να τους παροξύνουν.—Παροιμίες 18:21.

22:5-7. Οι συμβουλές που δίνονται βάσει κατηγοριών για τις οποίες δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις δεν έχουν αξία και βλάπτουν.

27:2· 30:20, 21. Η διακράτηση ακεραιότητας δεν απαιτεί τελειότητα. Ο Ιώβ επέκρινε εσφαλμένα τον Θεό.

27:5. Μόνο ο Ιώβ μπορούσε να απομακρύνει τη δική του ακεραιότητα επειδή η ακεραιότητα εξαρτάται από την αγάπη κάποιου για τον Θεό. Πρέπει, λοιπόν, να καλλιεργούμε ισχυρή αγάπη για τον Ιεχωβά.

28:1-28. Ο άνθρωπος γνωρίζει πού βρίσκονται οι θησαυροί της γης. Καθώς τους αναζητά, η ευστροφία του τον οδηγεί σε υπόγεια μονοπάτια που κανένα αρπακτικό πουλί με οξεία όραση δεν μπορεί να δει. Η θεϊκή σοφία, όμως, προέρχεται από το φόβο του Ιεχωβά.

29:12-15. Πρέπει να δείχνουμε στοργική καλοσύνη πρόθυμα σε όσους βρίσκονται σε ανάγκη.

31:1, 9-28. Ο Ιώβ έθεσε παράδειγμα για εμάς με το ότι απέφευγε το φλερτ, τη μοιχεία, την άδικη και ανελεήμονα συμπεριφορά προς τους άλλους, τον υλισμό και την ειδωλολατρία.

«ΜΕΤΑΝΟΩ ΜΕ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑΧΤΗ»

(Ιώβ 32:1–42:17)

Ένας νεαρός ονόματι Ελιού είναι παρών και έχει ακούσει υπομονετικά τη συζήτηση. Τώρα παίρνει αυτός το λόγο. Διορθώνει τον Ιώβ και τους τρεις βασανιστές του.

Μόλις τελειώνει ο Ελιού, ο Ιεχωβά απαντάει μέσα από ανεμοθύελλα. Δεν δίνει καμιά εξήγηση για τα παθήματα του Ιώβ. Ωστόσο, απευθύνοντας μια σειρά από ερωτήσεις, ο Παντοδύναμος κάνει τον Ιώβ να αντιληφθεί τη δύναμή Του που προκαλεί δέος αλλά και τη μεγάλη Του σοφία. Ο Ιώβ παραδέχεται ότι μίλησε χωρίς κατανόηση και λέει: «Ανακαλώ και μετανοώ με χώμα και στάχτη». (Ιώβ 42:6) Καθώς η δοκιμασία του Ιώβ τελειώνει, η ακεραιότητά του ανταμείβεται.

Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:

32:1-3—Πότε ήρθε ο Ελιού; Εφόσον ο Ελιού άκουσε όλες τις ομιλίες, πρέπει να είχε καθήσει σε ένα σημείο από όπου μπορούσε να ακούει λίγο προτού μιλήσει ο Ιώβ τερματίζοντας την εφταήμερη σιωπή των τριών συντρόφων του.—Ιώβ 3:1, 2.

34:7—Πώς έμοιαζε ο Ιώβ με κάποιον άντρα «που πίνει το χλευασμό σαν νερό»; Μέσα στη στενοχώρια του, ο Ιώβ είχε την τάση να θεωρεί ότι ο εμπαιγμός των τριών επισκεπτών του κατευθυνόταν σε εκείνον, παρότι αυτοί μιλούσαν στην πραγματικότητα εναντίον του Θεού. (Ιώβ 42:7) Γι’ αυτό, δεχόταν το χλευασμό σαν κάποιον που πίνει νερό με ευχαρίστηση.

 Μαθήματα για Εμάς:

32:8, 9. Η σοφία δεν έρχεται μόνο με την ηλικία. Απαιτεί κατανόηση του Λόγου του Θεού και την καθοδηγία του πνεύματός του.

34:36. Η ακεραιότητα αποδεικνύεται όταν “δοκιμαζόμαστε στο έπακρο” με κάποιον τρόπο.

35:2. Ο Ελιού άκουσε προσεκτικά και εντόπισε το πραγματικό ζήτημα πριν μιλήσει. (Ιώβ 10:7· 16:7· 34:5) Προτού οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι δώσουν συμβουλή, πρέπει να ακούν προσεκτικά, να έχουν όλα τα στοιχεία και να κατανοούν ξεκάθαρα τα σχετικά ζητήματα.—Παροιμίες 18:13.

37:14· 38:1–39:30. Το να στοχαζόμαστε τα θαυμαστά έργα του Ιεχωβά—τις εκφράσεις της δύναμης και της σοφίας του—μας κάνει ταπεινούς και μας βοηθάει να διακρίνουμε ότι η δικαίωση της κυριαρχίας του είναι σημαντικότερη από οποιαδήποτε προσωπικά μας ενδιαφέροντα.—Ματθαίος 6:9, 10.

40:1-4. Όταν τείνουμε να παραπονεθούμε εναντίον του Παντοδυνάμου, πρέπει να “βάζουμε το χέρι μας πάνω στο στόμα μας”.

40:15–41:34. Πόση δύναμη έχουν ο Βεεμώθ (ο ιπποπόταμος) και ο Λευιάθαν (ο κροκόδειλος)! Για να υπομείνουμε στην υπηρεσία του Θεού, χρειαζόμαστε και εμείς ισχύ από τον Δημιουργό αυτών των ισχυρών ζώων, ο οποίος μας δίνει δύναμη.—Φιλιππησίους 4:13.

42:1-6. Ακούγοντας το λόγο του Ιεχωβά και λαβαίνοντας υπενθύμιση για το πώς εκδηλώνεται η δύναμή Του, ο Ιώβ βοηθήθηκε να “δει τον Θεό”, δηλαδή να διακρίνει την αλήθεια για αυτόν. (Ιώβ 19:26) Αυτό προσάρμοσε τον τρόπο σκέψης του. Όταν εμείς λαβαίνουμε διόρθωση από τη Γραφή, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να αναγνωρίζουμε το λάθος μας και να κάνουμε προσαρμογές.

Να Καλλιεργείτε «την Υπομονή του Ιώβ»

Το βιβλίο του Ιώβ δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν ευθύνεται ο Θεός για τα ανθρώπινα παθήματα, αλλά ο Σατανάς. Το ότι ο Θεός επιτρέπει την πονηρία στη γη μάς παρέχει την ευκαιρία να δώσουμε μια προσωπική απάντηση σχετικά με το ποια είναι η θέση μας στα ζητήματα που αφορούν την κυριαρχία του Ιεχωβά και την ακεραιότητά μας.

Όπως ο Ιώβ, όλοι όσοι αγαπούν τον Ιεχωβά θα δοκιμαστούν. Η αφήγηση του Ιώβ μάς δίνει την πεποίθηση ότι μπορούμε να υπομείνουμε. Μας υπενθυμίζει ότι τα προβλήματά μας δεν θα διαρκέσουν για πάντα. «Έχετε ακούσει για την υπομονή του Ιώβ και έχετε δει την έκβαση που έφερε ο Ιεχωβά», αναφέρει το εδάφιο Ιακώβου 5:11. Ο Ιεχωβά αντάμειψε τον Ιώβ επειδή ήταν τηρητής ακεραιότητας. (Ιώβ 42:10-17) Τι μεγαλειώδης ελπίδα τίθεται μπροστά μας—αιώνια ζωή στον Παράδεισο στη γη! Όπως ο Ιώβ, ας είμαστε λοιπόν αποφασισμένοι να διακρατούμε την ακεραιότητά μας.—Εβραίους 11:6.

[Υποσημείωση]

[Εικόνες στη σελίδα 16]

Τι μπορούμε να μάθουμε από «την υπομονή του Ιώβ»;